Clean

"Nee, het is wel erg" zei ze waarna ze haar gezicht begon op te kuisen. Het servetje kleurde rood van de saus die ooit aan haar gezicht had gehangen. Hij grinnikte even zachtjes. "Het is gênant, niet fatsoenlijk en ik zie er niet uit nu" Hij keek toe hoe ze een beetje moeite had met alles op te kuisen van haar gezicht. Daarom leunde hij wat naar voren, pakte hij haar hand vast en begon hij samen met haar alles mooi op te kuisen. "Je ziet er altijd wel mooi uit," zei hij met een kleine, charmante lach op zijn lippen terwijl hij teder zijn hand het werk liet doen. Zijn ogen keken strak in de harte terwijl hij rustig verder deed met de rode saus van haar gezicht te halen. Arceus, had je dit van hem verwacht?

Hij grijnsde even kort toen ze rood aansloeg. "Je bent zo schattig als je je zo gedraagt," zei hij zachtjes terwijl hij zelf ook even at rood aanliep en daarom grinnikte hij ook even zachtjes. Uiteindelijk, na een heleboel halen over haar gezicht te hebben gemaakt, leunde hij terug naar achter. Hij had de neiging gehad zijn lippen op de hare te drukken, maar dat vond hij nog ietsje te vroeg. Hij moest eerst weten hoe en wat... Dan pas... Dan pas zou hij het durven te doen. Niet dat hij nu niet durfde... Het was eerder dat hij haar eerst meer vertrouwen wilde geven. Hij keek nog een laatste keer naar haar en grinnikte zachtjes. "Kom op anders word het koud," zei hij terwijl hij zelf ook verder ging met eten.

Toen hij een schep eten in zijn mond bracht keek hij even schuin naar Celes, die nu naar hem lachte. Hij lachte even kort terug en begon rustig te kauwen en slikte toen het eten door. "Dankjewel" Hij knikte enkel naar haar en at rustig verder. Met een ietwat eenzame blik staarde hij naar de ijsblauwe hemel en hij vroeg zich af of alles anders zou gelopen zijn als hij niet naar hier was gekomen, niet haar had meegesleurd en dat soort dingen. Zo zie je maar, zulke dingen konden wel eens uitlopen op magische gebeuren. Hij grinnikte even zachtjes en keek schuin naar Celes, die bijna alles op had. Hij haalde diep adem en zuchtte zachtjes waarna hij ook de laatste happen naar binnen werkte en dan ook even vanuit zijn ooghoek naar de paarsharige keek, die nu bezig was met haar gezicht voor een tweede keer schoon te maken. Hij leunde rustig naar achter en keek haar nu volledig aan. "Lukt het?" zei hij met een klein lachje op zijn lippen.

"Ja hoor" zei ze op zijn voorstel. Hij grinnikte even zachtjes toen ze terug zo rood aanliep, heel schattig enzo... gewoon voor weg te smelten. Hij keek even snel naar zijn lege potje en toen zuchtte hij zachtjes. "Maar bedankt voor het aanbod" Hij knikte naar haar. "Ik doe het met plezier," zei hij met een kleine lach op zijn lippen. Misschien een beetje te graag, maar ze had niet tegen gewerkt, dus zo erg moest ze het ook niet hebben gevonden zeker. Toen ze het afval verzamelde, kwam Matthew overeind en pakte hij ook zijn afval vast en nam hij ook de tas van eerder. "Dus, wat wil je nu doen?" zei hij met een kleine lach op zijn lippen.

Ze had moeten blozen en Arceus, wat was dat schattig. Hij kon het niet laten alleen dat te denken over haar. Hij zuchtte dan ook even en schudde kort het hoofd waarna hij even schuin keek naar haar. "Het afval weg gooien" antwoordde ze op zijn vraag en ze viste het afval uit zijn handen waarna ze het in vuilbak gooide. Matthew volgde haar, maar bleef toch op een afstandje. Toen ze eenmaal klaar was, antwoordde ze definitief op zijn vraag. "Mij maakt het niet niks uit" Hij keek even kort naar de hemel. Het was al in de late middag, bijna avond... Toch? Niet dat hij er veel van wist. "Maar als we het samen kunnen doen vind ik het niet erg" Hij keek terug naar haar, opnieuw was ze ubberschattig. Te schattig voor woorden. "Anders kunnen we nu even naar Lumiose gaan," zei hij. Santalune lag niet zo van de stad en er waren daar vele dingen te doen, plus, hij woonde daar.

Het duurde niet lang en daar was hij blij om, het bevestigde haar zelfvertrouwen en dat ze hem vertrouwde! Dat gebeurde niet vaak dus hij juichte wel lichtjes vanbinnen. Liefde, het was zo mooi dat er eindelijk liefde voor hem was. Nuja, het was eigenlijk zo dat er eindelijk liefde werd getoond voor hem. Hij wist best wel dat er meer mensen waren die hem wilden kussen, zijn gezichtje was gewoon perfect. "Is goed" zei ze waarna ze zijn hand pakte en hem meetrok in de richting van de stad waar hij woonde. Hij grinnikte even kort en volgde haar snel. "Dus Celes," zei hij toen hij haar terug had ingehaald. "Vertel eens wat meer over jezelf," Hij wist immers nog niet zoveel over haar.

Ze lachte naar hem, hij hield van die lach, echt, het was voor te smelten. "Dan zal ik maar meteen vertellen dat ik geen ouders meer heb..." Hij fronste even naar haar. Hij had nooit echte familie gehad en daarom gaf hij ook niet veel om ouders. De eerste man die voor hem had gezorgd was een vage silhouette voor zijn ogen en het koppel die hem zijn fortuin had gegeven hadden zichzelf van kant gemaakt. Hij kende het woord 'warme familie' niet en zou het ook nooit kennen, dat was duidelijk. "Maar gelukkig heb ik mijn pokémon nog," vervolgde het meisje en hij knikte. "Ik keek op naar mijn ouders, door hun is de liefde ontstaan voor evoluaties en tja mijn favoriet is op zich wel duidelijk" Eevee, eeveelutions... Hm, dat moest hij onthouden. Hij lachte kort. "Mijn doel is in ieder geval om ze allemaal te verkrijgen, gewoon voor mijn ouders" Hij knikte begrijpend naar haar. "Dat is iets goeds om je op te focussen," zei hij met een knikje, waarna hij zijn groene ogen even liet dwalen over de weg voor hen. Zijn lach veranderde langzaam in een plat streepje terwijl hij gewoon voor zich uit bleef staren, denkend aan vroeger. Iets dat hem niet zo goed zat.