Clean

"Eum.... geen idee, alleen alles behalve winkels?" Hij keek haar even kort aan. Wat konden ze dan doen? Hij was een beetje leeg met ideeën en persoonlijk vond hij het winkelen wel leuk hoor. Het was gewoon even wennen aan alles en 2 meter groot zijn. Dan kon je zowat overal komen en nogal dreigend overkomen. Was heel handig met moment, zo is het eigenlijk nog steeds. "Of je wil mij alleen maar..." Toen sloeg ze haar hand voor haar mond. Wat... wat wilde ze zeggen? Hij haalde even beide wenkbrauwen op, sloeg zijn armen over elkaar en keek haar met scherpe oogjes aan. Toen draaide ze zich om. "Never mind..." Toen keek ze hem terug aan. Hij hield zijn hoofd wat schuin, wat wilde ze zeggen? Hij wilde het ook erg graag weten hoor. "Wil je echt niks anders doen dan winkelen?" Hij zette een stap naar voren en greep haar schouders vast waarna hij met haar begon te wandelen, haar vooruit duwend. "Naja, we kunnen ook eens kijken wat ze hier te eten hebben," zei hij. En dan kan ik ondertussen ook eens zien wat je wilde zeggen~

Ze was even stil, maar liep wel mee, zoals een brave meid moest doen. "Oké, gezellig" Hij keek haar met een grijnsje aan. Daarna vloog ze uit zijn handen en hij keek even naar haar toen ze naast hem ging lopen. Hij knipperde enkele keren met zijn ogen en stak toen zijn handen in zijn zakken. Het zakje dat om zijn arm zat zakte naar beneden, maar viel niet op de grond natuurlijk. "Ik kan zelf lopen" Hij vernauwde zijn ogen wat en grijnsde lichtjes toen ze wegkeek. "Ben je daar 100% zeker van?" zei hij met een klein lachje. Hij vernauwde zijn ogen nog wat, zijn grijns op zijn gelaat was groot, misschien zelfs een beetje overdreven.

Zijn grijns was echt vals, nog een idioot kon zien dat hij iets vals van plan was en dat was hij eigenlijk ook. Hij grinnikte even zachtjes toen hij haar licht rood zag aanlopen. "En waarom vraag je dat?" zei ze. Hij grinnikte opnieuw en knipperde een keer traag met zijn grasgroene ogen. "Ik heb toch twee benen" Hij grijnsde nog wat valser en bekeek haar eens goed. "Kan je ze wel goed gebruiken?" Zei hij met een onschuldige stem. "Anders kan ik je wel helpen hoor," zei hij nogmaals op zo'n onschuldige toon. Het klonk gewoon als een valstrik en dat wist hij eigenlijk maar al te goed. "Maar... al bedacht waar je wilt eten?" Hij keek haar nogmaals aan en haalde zijn schouders op. "Waar wil jij eten?" Vroeg hij dan maar.

Ze liep echt heel erg rood aan en daar moest hij even zachtjes om lachen. Dat was best snoezig en schattig en hij vond het best leuk om haar zo op te jutten. Daarom grinnikte hij even zachtjes en keek hij even weg van haar. Okay, okay, dit vond hij gewoon geweldig, daar kon niemand aan ontkennen. "Ja...." Hij keek terug naar haar. "Ik kan ze goed gebruiken" Hij knikte even naar haar. "Dan zal ik niks moeten doen," zei hij met een klein lachje. "Jammer," murmelde hij er zachtjes na.
Na zijn vraag, keek ze op. "Ik ken wel een leuk restaurantje" Hij knikte. "Okeee, laten we dat eens gaan bekijken," zei hij met een charmante, bijna kinderlijke lach. Ondertussen was ze al wat verder en opeens keek ze in de steeg waar ze net waren gepasseerd. Opeens vloog Celes rond zijn nek. Hij grinnikte even en keek haar aan met zachte ogen. Ondertussen volgde hij haar blik kort, wat hij zag maakte het alleen nog hilarischer voor hem. Daarom kon hij het ook niet laten luid te lachen. Een roze Vivillon kwam vrolijk uit het steegje en vloog even rond hen. Hij grijnsde en aaide het meisje dat rond zijn nek zat, even over der paarse haren. "Kom kom," zei hij met een grijns. "De gemene Vivillon gaat je heus niet opeten,"

"Lach me niet uit..." Hij zuchtte even zachtjes en keek haar met een vriendelijke lach aan. Zijn groene ogen stonden waarschijnlijk voor het eerst die dag vriendelijk en zacht en hij knikte naar haar. Ok, dan maar niet he. Echter bleef zijn hand wel over haar haren gaan, aangezien ze er niet echt iets tegen leek te hebben. Hij vond het leuk, zij vond het leuk, wat een win-win situatie! "Eu..." Hij keek even op haar neer. "Sorry" Hij knipperde enkele keren met zijn grasgroene ogen voordat het tot hem doordrong. "Ik hou... niet van bug.... pokémon" Hm, daar had ze vast een trauma aan over ofzo. Daarom haalde hij zijn hand van haar mooie haren en sloeg hij beschermend zijn armen rond haar heen. "Het is al goed," zei hij. "Ik snap het wel,"

Hij moest toch wel toegeven dat hij dit leuk vond. De aandacht enzo. Hoe ze teder haar armen van rond zijn nek haalde en deze tegen zijn borstkas legde. Hij voelde best wel hoe ongemakkelijk ze was, maar het punt was eerder, dat ze niet ongemakkelijk was van hem. Haha, voor een keer dan toch. Hij snapte het nooit, hoe konden mensen in Arceus' naam niet tegen zijn acties kunnen? Ah, het was gewoon stom met momenten. "We hebben bekijks" zei ze opeens. Hij keek even op en keek met een nogal neutrale blik naar de mensen die hun aanstaarden. Hij grijnsde even schuin en liet zijn oogleden even wat over zijn grasgroene ogen gaan. Hij tilde zijn hoofd wat naar achter en keek even kort rond. Oh, dit trok alleen maar meer mensen aan... Oh oepsie... Tja, als er mensen waren moest hij gewoon... Nuja... het was gewoon een zenuwtrek ofzoiets...? "Misschien een idee om naar het restaurantje te gaan... of jij hebt andere ideeën" Hij keek terug naar het paarsharige meisje. Hij lachte even met een charmante lach op zijn lippen naar haar en liet zijn oogleden weer wat over zijn ogen gaan. "Wat wil jij nu liever?" zei hij. "Je kan alles kiezen wat je wilt, maak je geen zorgen, ik stem met alles in," zei hij met zachte stem. Ergens wist hij dat ze niet naar het restaurant zou willen gaan. Maar goed, hij wist niet wat ze nog meer wilde, zo goed kenden ze elkaar nog niet.

Ze wilde dus echt wel duidelijk hier weg. Daarom liet hij een grijns, vermengd met sluwheid en tederheid, over zijn lippen gaan. Hij liet haar echter uitspreken en bekeek haar goed met zijn gifgroene ogen. Ze was best mooi, maar toch, naja, niks kon tippen aan wat hij was. Misschien zij, maar daarvoor zou hij wel nog even de tijd nodig hebben. Toen ze eenmaal was uitgepraat draaide hij zich om naar de mensen die zich verzameld hadden en ging hij als het ware als een beschermende Pokémon voor Celestia staan. "Luister, tenzij je handtekeningen wilt, ga dan weg," zei hij op een minder geamuseerde toon dan dat hij het bedoeld had. Wel meteen kreeg hij een paar boze blikken op zich gericht, maar al snel dropen de mensen een voor een, en steeds sneller, af. Daarna draaide hij zich naar het meisje en pakte hij even haar hand, zachtjes. Zijn ogen ontmoette de hare toen hij een kleine lach opzette. "En wat denk je dan van iets af te halen ergens?" iets kleins zoals een broodje ofzo, of pasta. Iets dat ze dan buiten konden opeten. Niet dat hij voor was. Het was vreemd, hij begon werkelijk rekening met iemand te houden.

Hij lachte even charmant naar het paarsharige meisje toen ze moest lachen bij zijn voorstel. Hij keek haar kort aan, zijn ogen erg zacht. "Als je het niet erg vind" Hij knikte overtuigd naar haar. "Gezellig" Oké, dan een broodje of pasta werd het dus. Hij keek even kort rond en al snel zag hij een pasta zaakje staan. Het zag er niet al te vol uit en het zag er ook niet gesloten uit, dus stak hij zijn hand op en wees hij ernaar met een brede grijns op zijn lippen. "Dat ziet er wel wat uit," zei hij terwijl hij Celes even kort aankeek. "Kom op, dan gaan we eens kijken wat ze hebben," Hij loste haar hand en wandelde met grote stappen naar de winkel. Hij wilde haar niet meesleuren zoals hij eerder had gedaan, dat vond ze niet fijn en dat was eigenlijk... Het laatste wat hij wilde... Hoe raar het ook klonk.