[HF] Ghost Storys

Lucia liep over het festival en merkte dat ze het al een beetje beu begon te worden, de eerste uurtjes waren wel leuk geweest, maar nu was er niet echt wat nieuws om te doen. Lucy liep naast haar met haar zwarte vleugeltjes op haar rug. Het enige wat ze misschien nog konden doen was het spookhuis, er moest ergens een plek zijn met allemaal spookpokémon om te vangen, natuurlijk kon je er ook door zonder er eentje mee te nemen. Ze was dan ook niet van plan een derde pokémon te vangen, ze moest Lyra nog trainen en Lucy zou eerder een bevel negeren dan dat de Meowth ook echt zin kreeg om te trainen. Het was een huiskat, punt. Maar je kon elke pokémon wel met een goede reden zin geven om een gevecht te voeren. Lucia wilde graag dat de poes zou evolueren, ze vond Persians erg mooie pokémon, maar Meowths... Misschien zou ze haar vampier tanden ook eens uit moeten doen, de dingen waren na een langere tijd niet erg prettig, en Halloween was niet echt van levensbelang. Lucia stopte de dingen in haar tas en besloot naar het spookhuis te gaan en dan naar bed. Ze wilde de gym uitdagen en dat kon je niet goed doen als je doodop was. Lucy liep voorop, de Charmeleon had wel nog een enthousiasme wat de trainster verbaasde. Zelfs na elven was de pokémon nog fit, zijzelf zou dat ook zijn geweest als ze geen lange reis achter zich had. Een reis waar pas een einde aan zou komen als ze in Lumiose waren.

& Cobra

Santalune City, waarom in Arceus' naam was hij hier? Normaliter zou hij alle mogelijke festivals zo veel mogelijk voorbij laten gaan en ervoor zorgen dat het zo snel mogelijk weer weg was. Maar Halloween had hem altijd al geïnteresseerd en voor de verandering had hij de lange zwarte jas met veren weer uit de kast gehaald. Zijn haar had hij in korte tijd weten te dipdyen. Nou ja, een gedeelte dan. De rest was nog even zwart als de rest van zijn kostuum. Hij bekeek zichzelf in de spiegel en glimlachte eventjes, ondanks dat hij onder de vele tatoeages zat, leek zijn kostuum toch nog redelijk op een human version van de Staraptor. Een pokémon die hij ooit misschien nog eens aan zijn team zou willen toevoegen. Maar hij had zo veel ideeën voor zijn team dat hij die misschien eerst maar op papier moest gaan zetten. Cobra rekte zich uit en pakte een pokéball, waaruit een Phantump verscheen. Voor een Halloween festival was het natuurlijk wel zo leuk om een ghost-type pokémon mee te nemen, immers.

Met een sigaret bungelend in zijn mondhoek en het vliegende boomspookje naast hem, ter hoogte van zijn schouder, liep de man over het festival heen. Hij bleef zo veel mogelijk bij de kraampjes weg, aangezien hij daar toch niets te zoeken had. En geld was daarnaast ook nog een aardig probleem. Hij snoof eventjes en keek opzij om te merken dat Zann weg was. Cobra zuchtte en sloeg zichzelf zacht voor zijn eigen hoofd, waarom verdwijnen ghost-pokémon altijd. "Zann!" brulde hij opeens, om het spookje te laten schrikken en daardoor zijn focus te verliezen. Toen pas viel het hem op dat het boompje achter een meisje aanvloog die met een Charmeleon over het festival liep. Hij wandelde dicht in de buurt en ging achter haar staan. "Pardon, het ziet er naar uit dat je mijn Phantump hebt gevangen," sprak hij op neutrale toon, terwijl hij een strenge blik op het behekste vliegende boompje richtte.

Lucia had al even het gevoel gehad gevolgd te worden, vooral omdat Lucy nerveuzer was. Maar als ze een blik over haar schouder wierp was er niks te zien, vreemd. "Pardon, het ziet er naar uit dat je mijn Phantump hebt gevangen," Lucia draaide zich om, en kreeg haast een hartaanval, toen er iemand plotseling achter haar stond, een Phantump zweefde bij haar in de buurt, waarschijnlijk degene die hun had gevolgd. Lucy keek even naar het spookje, het leek een onschuldige pokémon. "Neem hem dan maar weer mee," zei ze onschuldig tegen de trainer voor haar. Lucy keek de man wat wantrouwend aan, zo als altijd bij nieuwe ontmoetingen. Lucia keek kort naar het spookhuis achter haar, daar wilde ze zo heen. Er was niet echt tijd voor een diep gesprek als ze nog een beetje wilde uitrusten, voor de gym morgen. Lucy stond ook een beetje onrustig op haar plek, maar dat had niks met tijd te maken.

De man kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen hij merkte dat hij haar had laten schrikken. Goed, misschien zat er toch nog een beetje lol in het hele Halloween gebeuren hier. Hij knikte de Phantump toe, die naar hem terug kwam gezweven en boven z'n schouder bleef stilhangen, een gewoonte die het kleine boompje jammer genoeg vaker had. Het zag er immers niet uit, een vliegend boompje boven je schouder, terwijl de meeste kleine pokémon gewoon konden zitten daar. Nou ja, maakte niet zo veel uit.
Zin gouden ogen gleden over de Charmeleon die bij het meisje stond en hij floot zachtjes. "Mooie pokémon heb je daar," mompelde hij, terwijl hij op zijn hurken ging zitten en probeerde de hagedis dichterbij te lokken. Jammer genoeg was hij nooit in overweging geweest om een starter-pokémon op te halen. Niet dat hij daar echt mee zat, hij had immers een goed team en de pokémon die hij van zijn vader had gekregen was een starter geweest, alleen niet uit het gebied waar hij was opgegroeid. Niet dat dat veel uitmaakte de laatste tijd. Cobra kwam weer overeind en keek het meisje met een kleine glimlach aan. "De naam is Cobra trouwens, wie mag jij wezen?" vroeg hij daarna op een kalme toon. Zijn gouden ogen keken over haar heen naar de rest van het festival en daarna naar het bordje met de ingang van het spookhuis. "Ook hier voor het festival, neem ik aan?"

Lucy keek argwanend naar de trainer toen hij haar bekeek, goed van vertrouwen, zo als altijd. "De naam is Cobra trouwens, wie mag jij wezen?" Lucia glimlachte en antwoordde. "Ik ben Lucia, en dat daar is Lucy," ze wees met een handgebaar naar haar Charmeleon. "Ook hier voor het festival, neem ik aan?" De trainster knikte en keek ook even naar het spookhuis. "Ja, ik wilde nog in het spookhuis gaan voordat ik ga slapen, morgen wil ik wat uitgerust zijn." Lucia dacht na over de gym die ze wilde doen, gewoon voor de lol. En dat kon nooit goed gaan als ze er bij liep als een lopend wrak. Lucy zou ook niet kunnen vechten als ze doodop was, probeer dan maar eens een paar aanvallen te ontwijken. In elk geval wilde Lucia naar het spookhuis, het kon nooit echt zo eng zijn. Je moest er doorheen lopen, het spookhuis, en onderweg was het dan versiert en waren er spookpokémon in gezet die mensen konden vangen. Natuurlijk moesten die je ook laten schrikken. "Ik ben van plan zo naar het spookhuis te gaan." Lucia wist dat ze er erg dichtbij stond, zo meteen zou ze er heen gaan, als Cobra haar niet meer op zou houden.

Het meisje stelde zich voro als Lucia en de Charmeleon droeg de naam Lucy. Aparte combinatie van namen, dat was een punt dat zeker was. De wantrouwige blik in haar ogen deed hem glimlachen, hij was dat in ieder geval nog niet verloren. Ze vertelde hem dat ze nog naar het spookhuis wilde voordat ze naar bed toe ging. Even trok Cobra een wenkbrauw op, dat was een logica die je niet vaak zag. Maar hij zou er niet te veel vraagtekens achter zetten, dat was niet zijn taak geweest immers. Hij knikte daarom enkel en ging recht staan. "Aangezien ik ook nog naar het spookhuis ging, sinds er geruchten gaan dat er pokémon te vangen zijn en ik toevallig die dusk-ball in bezit heb weten te krijgen, zin om mee te lopen?" vroeg hij daarna, terwijl hij zijn handen in zijn zakken stak en naar de ingang van het spookhuis keek. Het zou waarschijnlijk niet veel betekenen, maar ach, als hij die gastly kon vangen, waarom niet.

"Aangezien ik ook nog naar het spookhuis ging, sinds er geruchten gaan dat er pokémon te vangen zijn en ik toevallig die dusk-ball in bezit heb weten te krijgen, zin om mee te lopen?" Lucia keek even bedenkelijk naar het spookhuis en knikte toen. "Is goed, Lucy dient wel als zaklamp," met een speelse glimlach keek de brunette naar haar pokémon, Lucy maakte een quasi-verontwaardigd geluid en had een halve grijns op haar snuit. Lucia begon met lopen richting het spookhuis, een spookpokémon had ze niet nodig, maar het was toch wel grappig om te doen. "Welke pokémon ben je van plan te vangen?" Vroeg ze onderweg aan Cobra, het was een aparte naam. Lucy stond stil voor het spookhuis en Lucia voegde zich bij haar pokémon, ze wachtte tot Cobra er was om naar binnen te gaan.

De Phantump bleef rustig boven de pokéball cirkelen, waarbij het rode lampje irritant aan het knipperen was. Hij moest wachten, wachten en geduld hebben. Twee dingen die totaal niet bij hem paste. Cobra gromde zachtjes en knarste met zijn tanden, terwijl hij wachtte totdat het lampje doofde en de Gastly in de pokéball was blijven zitten. Snel griste hij het ding van de grond af en grijnsde er eventjes naar. "Eigen schuld, nu ben je van mij," sprak hij tegen de pokéball, die hij met een druk op het knopje verkleinde om hem daarna aan zijn riem te hangen. Hij floot de Phantump terug en keek om zich heen. Tja, en nu. Hij moest Lucia maar weer eens zien te vinden. Maar hoe de hel moest hij dat gaan doen in dit doolhof van muren en gangen...

Lucia had een tijdje achter Cobra aan gelopen, het ging allemaal goed totdat iets aan haar haar had getrokken. Ze was meteen blijven staan en gekeken wie of wat het had gedaan. En met haar was Lucy natuurlijk ook blijven staan. Cobra was door gelopen, maar Lucia had het niet echt gemerkt, een gegiechel was door de kamer. Lucy gromde en keek om zich heen, het spookhuis was niet echt 'eng' maar toch gaf dit geluid de brunette kippenvel. Lucia keek om zich heen, misschien kon ze ergens de pokémon ontdekken wie het had gedaan. Opeens schoot een rode flits aan haar voorbij, Lucy haalde uit naar een schaduw en een pokémon werd zichtbaar. Lucia pakte snel haar pokédex, deze kende ze nog niet. "Misdreavus, the Screech Pokémon. It likes playing mischievous tricks, such as screaming and wailing to startle people at night. It gets nourishment from fear that it absorbs into its red orbs. In daytime, it sleeps in darkness." Lucia keek de Misdreavus met samengeknepen ogen aan, de pokémon keek met een valse blik terug. "Lucy, doe eens een fire fang," met een kalme toon keek de brunette naar de vuurpokémon, ze zou geen vuuraanvallen gebruiken, dan zou het hele spookhuis afbranden. Lucy rende naar voren om haar tanden in het spook te zetten, het zou vreemd genoeg moeten werken. De Charmeleon sprong naar boven en hapte naar de Misdreavus, het spookje vloog hoger en grinnikte gemeen. Lucia zuchtte. "Goed, dragon claw en smokescreen," Lucy haalde haar nagels door de wilde pokémon, de Misdreavus schreeuwde toen de paars opgloeiende nagels haar raakten. Daarna spuwde de Charmeleon rook uit en liep weg, gevolgd door haar trainer. Lucia keek door de gang, Cobra was nergens te bekennen, en het was praktisch een doolhof. "Laten we maar gaan zoeken," mompelde de brunette tegen haar pokémon en liep verder door de gang. De Misdreavus in de rook achter latend.