You know you want it ♥ || &Lilium!

Aiden's liefelijke toon beviel Lilium helemaal niet en het meisje staarde naar hem met een dodelijke blik. "Sterf," mompelde ze zachtjes, "Nadat we hier uit zijn dan," kwam er nog zachter achteraan. Ze haatte spoken, ze haatte Santalune Forest. Misschien moest Aiden hier maar eens met Tyrion gaan trainen. Kon hij het platbranden of zo. Die wens sprak ze echter niet uit. Want dan wist ze zeker dat Aiden het sowieso niet ging doen, want dan had hij erover nagedacht.
Ze was weggezonken in haar gedachten toen ze ineens iets op haar rug voelde. Deze keer slaakte ze wel een hoge gil en ze greep hetgeen wat zich naar haar schouders had verplaatst geschrokken beet en hield het na wat spastische, geschrokken bewegingen voor zich. "Amore!" Bracht ze uit, opnieuw geschrokken. Die Pikachu werd ooit nog eens een keer haar dood... Zwijgend sloot ze de Pokémon in haar armen voor toch nog wel een zachte knuffel. "Laat me niet meer zo schrikken oké.." mompelde ze zachtjes met een licht bevende stem. "En geef Aiden ooit eens een keer een Thunder wave ofzo als hij niet oplet.." kwam er heel erg zachtjes achteraan.

notes notes notes notes

Zwijgend keek Lilium eventjes naar de Pokémon in haar armen, die ze vervolgens maar weer op de grond zetten. "Ga maar weer terug naar Aiden." Glimlachte ze aanmoedigend naar de Pokémon. Als ze een keer goed zou schrikken, dan kon de Pokémon haar immers nog best wel een flinke shock geven. Op andere wijze dan de shock die ze kreeg als ze schrok... Hierna viste ze toch maar een Pokéball uit haar vestzak, de Pokémon die ze gekozen had mee te nemen. "Kom eruit.. Lacie," mompelde Lilium zachtjes, terwijl de straal van de Pokéball de bomen om haar heen eventjes verlichte. Lag het aan haar, of zag ze meerdere ogen opgloeien in het licht? Ze rilde eventjes zachtjes, maar Lacie verscheen gauw genoeg en kwam vrolijk op haar afgesprongen. De Pokémon zette haar voorpootjes eventjes tegen Lilium aan, om haar vrolijk te begroeten. Glimlachend aaide Lilium de Pokémon over haar kop. "Hey Lacie," murmelde ze zachtjes. Hopelijk zou ze de Pokémon niet traumatiseren voor het leven.

notes notes notes notes

Lacie keek eventjes nieuwsgierig naar Lilium en wikkelde toen één van de linten van haar strikken rond de hand van het blonde meisje. Lilium glimlachte zachtjes toen ze zich wat rustiger begon te voelen. Dat was één van de talenten van Sylveon en ze was er nu zeer dankbaar voor. Ze kroelde de Pokémon zachtjes over haar kop en Lacie wreef eventjes met haar hoofdje langs haar been. Ze keek daarna wat nieuwsgierig naar Aiden en Amore. Maar vervolgens keek ze nieuwsgierig rond. Ze had niet zoveel moeite met enge dingen.
Lilium keek op toen Aiden haar vroeg over Lacie. Lilium knikte kalmpjes. "Ja, ik heb die Paras een keer in de Wonder Trade gegooid," reageerde het meisje op een rustige toon, waarna ze zich weer overeind hief, het lint van Lacie loslatend. Ze verstarde echter toen ze een hoog gegil hoorde in de verte. Het kon ook niet anders of Aiden wilde erheen. "Het lijkt me niet dat ik je kan stoppen? Of wel?" Mompelde het meisje met een zucht.

notes notes notes notes

Lilium aaide haar Sylveon overnieuw over haar hoofdje. Hopelijk zou de aanwezigheid van de pokémon ervoor zorgen dat de spooktypes wat meer hun afstand hielden. Nu kon Lacie haar immers beschermen. Alleen was Lacie zo dromerig en goedgezind naar alles, dat Lilium betwijfelde of de Pokémon met een tegenstander zou gaan spelen of ermee zou vechten. Maar goed, dat was een zorg voor later. Voor nu kreeg Aiden weer een dodelijke blik toegeworpen. Ze was er nog niet uit of ze hem moest haten vanuit de diepste bodem van haar hart of dat ze hem moest.. tolereren. "Ik hoop nog steeds op die curse," mompelde het meisje.
Maar toen trok iets anders haar aandacht. Er bewoog iets op Aiden's rug.. Lilium moest er eventjes naar kijken en Lacie hield haar hoofd wat scheef. Hierna trokken Lilium's mondhoeken toch lichtjes omhoog. "Aiden.. Er zit een Paras op je rug," sprak ze voorzichtig.

notes notes notes notes

Met milde interesse keek Lilium naar de Paras, die zich rustig had vastgeklemd aan Aiden's rug. Zou hij gaan gillen als een meisje? In dat geval zou de hele avond wat haar betreft goed zijn. De jongen verstarde in ieder geval compleet en dat was al prachtig. "Wordt?" Herhaalde ze, toen hij opmerkte dat deze avond een pure hel zou worden. Ze klonk bijna geamuseerd. Aiden zo ongemakkelijk zien was dan ook gewoon prachtig. Hij was altijd degene die haar zat te treiteren. Het leek alsof Arceus in ieder geval nu eventjes aan haar kant stond. Lacie wilde naar de Paras toe gaan toen deze eenmaal op de grond lag, maar Lilium hield haar met een licht glimlachje tegen. "Wacht nog maar eventjes, Lacie," sprak ze haar Pokémon zoetjes toe. Ze wilde wel eens zien hoe Aiden dit ging aanpakken, totdat iets paars gloeiends ergens tussen de bomen haar aandacht trok. Eventjes bleef ze nieuwsgierig kijken, maar zo snel als het verscheen... verdween het alweer. Eventjes bleef ze er verwonderd naar kijken, waarna ze haar aandacht weer op Aiden richtte. Ze wist dat ze hier uitermate veel spijt van zou gaan krijgen, maar ze wist toch de volgende woorden over haar lippen te krijgen. "Heb je het zwaar?" Vroeg de blondine op onschuldige en zoete toon, waarna haar mondhoeken alweer omhoog krulden tot een brede glimlach. Zij was bang geweest, maar om Aiden nu ook ongemakkelijk te zien deed haar zoveel, zoveel goed. Maar veel tijd om ervan te genieten had ze niet.
Lacie slaakte een gealarmeerde kreet toen Lilium's vestzak paars opgloeide en de Pokéball van de Sylveon eruit zweefde en ervandoor begon te gaan. Deze schok verspreidde zich al snel naar Lilium, die de metalen bal uit de lucht probeerde te vissen. Geen geluk, want de Pokéball ging er steeds sneller vandoor. Aiden latend voor wat hij was, rende ze erachteraan, de struiken in. Want tja, wat kon ze anders? Ze mocht Lacie's Pokéball niet verliezen! Al snel genoeg zag ze de boosdoener. Een paarse Pumpkaboo. Een shiny? Flitste door haar heen. Maar ze had niet genoeg tijd om erover na te denken. Samen met de Pokéball ging het kleine spookje ervandoor. De pompoen had de Pokéball nog steeds bij zich terwijl ze het op een lopen zette. Lilium gromde wat binnensmonds. Dat kreng ging nergens heen en zeker niet met Lacie's Pokéball! Lilium negeerde dan ook het feit dat een Gastly langs haar heen glipte, op een lichte huivering na. Focus! "Disarming voice!" Riep Lilium. Ze had eerst Swift willen roepen, maar dat had natuurlijk geen effect gehad. Een huiveringwekkende kreet ontsnapte aan haar Sylveon en de Pumpkaboo leek te verstarren voor een moment, op haar beurt huiverend. Maar de Pokéball liet ze niet los en het zag er niet naar uit dat ze deze wilde teruggeven. Lilium knarste haar tanden eventjes over elkaar. "Quick attack om dichterbij te komen, en dan bite!" Riep het meisje. De Sylveon maakte enorm veel snelheid om de Pumpkaboo in te halen, maar maakte de aanval niet af. In tegenstelling, de Pokémon zette haar tanden in de pompoen, die een geschrokken kreet slaakte. Dat had tenminste effect gehad.  Dit was genoeg om een tegenaanval te triggeren van de Pumpkaboo. Een Razor Leaf werd met een kreet op Lacie afgevuurd, wie weer wat naar achter sprong. De Pokéball zweefde pesterig achter de shiny Pumpkaboo. Ongelofelijk dit. Lacie zag er al net zo geïrriteerd uit als Lilium dat was, wat apart was om te zien van de Pokémon. "Fairy Wind!" Riep Lilium haar Pokémon toe. De Sylveon concentreerde zich eventjes, maar plotseling begon het hard te waaien, de Pumpkaboo werd wat naar achter geblazen, maar bleef nog steeds staan. Lilium vernauwde haar ogen lichtjes. Ze was eraan gewend om veel sterkere Pokémon te hebben. Ze had Alyss mee moeten nemen ofzo, die had die Pumpkaboo zo gefrituurd. Opnieuw werd een Razor Leaf hun kant op gestuurd. En niet alleen de kant van Lacie. Lilium slaakte een geschrokken kreet toen één van de bladeren langs haar arm sneed en greep de wond beet. Was dit beest nou zo'n kreng of kon het gewoon niet mikken? Eventjes keek Lacie bezorgd naar haar trainer. Maar daarna werd haar blik boos. Sterker nog, de Sylveon raakte echt furieus. Hoe durfde die pompoen haar trainer aan te vallen? Shiny of niet. Dat ding zou boeten. Lilium liet voorzichtig haar arm los. Hier moest ze zich nu niet op focussen. Ze had namelijk echt een probleem als de Pumpkaboo zou ontsnappen met Lacie's Pokéball. Ergens hoopte ze half dat Amore zou verschijnen om haar te helpen, maar die bleef natuurlijk bij haar trainer. Sterker nog, voor het eerst van haar leven had ze gehoopt dat Tyrion ergens kon verschijnen. "Bite Lacie!" Riep het meisje. Twee super effectieve aanvallen.. Dat moest toch helpen? Maar de Pumpkaboo ontweek de aanval, en knalde een Razor Leaf Lacie's rug in. Niet snel genoeg... Nog een keer proberen dan! Lacie stond op en gromde zachtjes. Wie had dit ding hier ooit losgelaten? Wat een demoon.. "Probeer het met een Quick Attack Lacie!" Riep Lilium, best blij zijnde met de Quick Attack Bite combinatie. Lacie schoot omhoog met ongelofelijke snelheid de Pumpkaboo passerend. En voordat deze zich om kon draaien om de roze Pokémon te lokaliseren, begroef Lacie haar tanden al diep in het hoofdje van de Pokémon. De Pumpkaboo schreeuwde en probeerde Lacie af te schudden, maar de Sylveon bleef vasthouden, totdat ze allebei tegen de grond aan crashten. Lilium was niet meer van plan om deze demoon de kans te geven te ontsnappen met de Pokéball. Dus ze trok de lege Pokéball die ze bij de ingang gekocht had uit haar zak en gooide deze in de richting van de Pumpkaboo. Lacie nam wat afstand en keek met vernauwde ogen toe hoe de Pokéball de Pumpkaboo opzoog en zachtjes heen en weer begon te bewegen. Wat haar betrof hoefde deze geen nieuwe Teamgenoot te worden... Maar nood brak wet, of niet dan? Lilium keek zwijgend toe. Kleine demoon...

notes notes notes notes

Gespannen staarde Lilium naar de Pokéball die maar heen en weer begon te bewegen. Ze was eigenlijk alweer helemaal vergeten dat ze haar eigen Pokéball maar eens moest gaan redden. Toen ze zich dat besefte, was het al te laat. De Pokéball sprong weer open en de Pumpkaboo slaakte een kreet terwijl deze weer tevoorschijn kwam. Hij was totaal niet geamuseerd, bleek weer. De Pokéball van Lacie gloeide weer op en verliet de grond. Pesterig begon deze weer te zweven achter de Pumpkaboo. Lilium wilde wel schreeuwen van frustratie. Dit ding was onmogelijk irritant. De Pokémon deed tenminste geen moeite meer om te vluchten, dus dat scheelde weer. Maar alsnog. Ze vond dit absoluut niet kunnen. Lacie gromde zachtjes en haar vacht stond overeind. De Pokémon kon het absoluut niet hebben dat haar Pokéball niet in handen was van de trainer. De Pumpkaboo verstarde eventjes en trok op het gegeven moment een vreselijk eng gezicht. Lilium verstarde eventjes en Lacie sprong wat achteruit. Een Scary Face? Echt waar? Wie had dit demonische ding in Arceus naam los gelaten in dit bos? Wie liet überhaupt shinies loslopen in dit bos? Dit was niet meer bang maken. Dit was pesten. Klein pestspook. Ze lieten zich alleen niet teveel pesten door de Pokémon. Ze moesten terug vechten. Of uitschakelen, of vangen. Misschien was vangen wel de veiligste optie. Pokémon die verzwakt raakten wilden nog wel eens vluchten en dat kon ze nu absoluut niet gebruiken. "Lacie, gebruik Disarming voice!" Riep Lilium. Wat gruwelijk irritant dat ze geen normal type attacks kon gebruiken. Lacie had nog geen sterke Fairy moves geleerd. Moonblast kwam pas op level 37. Oh dan had de Pumpkaboo echt pijn gehad, en niet zo'n klein beetje ook. Maar de disarming voice raakte in ieder geval wel. De Pumpkaboo slaakte een kreet en sloeg weer Razor Leaves uit. Lilium deinsde eventjes achteruit toen de bladeren haar bijna opnieuw raakten. Ze had nog steeds last van haar arm. Verdomde pompoen. Deze bleef niet in haar team, Shiny of niet. Ze had Alyss nodig, of zelfs Leo. Dan zou dat ding echt branden. Arceus.. Ze ging steeds meer op Aiden lijken met die gedachten. Lacie slaakte een zacht geluidje toen de Razor leaves weer op haar inhakte. De Pokémon was dankzij de Scary Face nu al helemaal niet meer snel genoeg om de bladeren te ontwijken. Maar ze moesten door. Weer dezelfde combinatie gebruiken... De Pumpkaboo was immers qua snelheid nu in het voordeel. Lilium wist wel van deze Pokémon. Hoe kleiner ze waren, hoe sneller ze werden. En deze was best heel erg klein. Waarschijnlijk het kleinste formaat. Het trok dus voordeel uit Lacie's langzaamheid op het moment. Maar gelukkig hadden ze quick attack. "Quick Attack Lacie!" Riep Lilium, waarna de Pokémon weer naar voren sprong. Ze ging dwars door het spooktype heen, maar dat maakte niet uit. Ze moest alleen maar verwarring scheppen. "Nog een keer!" Riep het meisje. En opnieuw dook de Pokémon door het spooktype heen, die nu toch wel aardig verward (En misschien ook wat violated) begon te kijken. "Quick Attack en Bite!" Riep Lilium, waarna de Sylveon weer op de Pumpkaboo afsprong en deze hard beet. Hierna duwde ze hem tegen de grond aan, wat ervoor zorgde dat de Pokémon weer met een klap neerkwam. Hierna sprong ze terug, zachtjes grommend, aangezien ze weer bijna geraakt werd door een Razor Leaf. Lilium vernauwde haar ogen lichtjes. Hoe dichter bij ze kwamen, hoe makkelijker het was om te raken voor de Pumpkaboo, maar hoe verder weg Lacie ging, hoe wilder de aanvallen van de stomme pompoen. En dat was gevaarlijk. Maar.. Als de pompoen Lacie niet kon zien... "Gebruik Quick Attack om die boom in te komen Lacie en spring daarna verder!" Riep Lilium. Eventjes keek de Sylveon haar verbaasd aan, maar hierna verdween ze al vlug genoeg tussen de bladeren. Een nieuwe uitgangspositie om het gevecht te benaderen was het zeker. De Pumpkaboo keek verbaasd om zich heen en leek eventjes te twijfelen of het moest aanvallen of vluchten. Maar uiteindelijk nam het het zekere voor het onzekere en schoot het allemaal Razor Leaves tussen de bladeren door te schieten waar Lacie zojuist was verdwenen. Er vielen enkel kapotte takjes en bladeren naar beneden. Geen kreet, geen gekerm. Lilium glimlachte lichtjes. De aanval had Lacie totaal gemist. "Fairy Wind!" Riep ze haar Pokémon toe. De takken ritselden en een ferme, roze getinte bries verscheen tussen de bladeren vanuit het niets. De Pumpkaboo was totaal verrast door de aanval en werd achteruit geblazen. "Spring verder Lacie!" Riep Lilium. De takken ritselden alleen nog maar wat na toen de Pumpkaboo een Razor Leaf achter de Fairy Wind aanstuurde, weer niets rakend. Op deze manier aanvallen werkte goed genoeg voor nu.. Tot Lilium's grote opluchting. "Fairy Wind!" Riep ze opnieuw en dezelfde strategie herhaalde zich. Zover ze kon zien begon de Pumpkaboo nu zelfs best wel uitgeput te raken. De Pokéball viel soms al op de grond. Maar Lilium wilde het gevecht nu wel afmaken en wilde ook niet riskeren een Razor Leaf naar haar hoofd te krijgen als ze de Pokéball probeerde te roven. Ze moesten het afmaken met een laatste aanval. Lilium glimlachte lichtjes. De Pumpkaboo keek verward om zich heen, maar Lilium wist zelf ook wel dat Lacie klaar stond voor de volgende aanval. "Lacie, maak het af met een Bite!" Riep ze de Pokémon toe. De Pumpkaboo verstarde. Die begreep wel dat die aanval pijn betekende, en niet zo'n klein beetje ook. Lacie liet zich uit de boom vallen vlak boven de Pumpkaboo. Deze vuurde nog wel een Razor Leaf op Lacie af, die er goed geraakt door werd, maar de Pokémon incasseerde en zette haar aanval door. Lacie begroef haar tanden diep in de Pumpkaboo, die een ijselijke schreeuw slaakte. Lilium haalde opnieuw een Pokéball uit haar vestzak en wierp deze naar de Pokémon toe. Deze keer moest het lukken. Lilium keek zwijgend toe hoe de Pumpkaboo opgezogen werd en de Pokéball opnieuw heen en weer begon te wiebelen.

notes notes notes notes

Eventjes haalde Lilium opgelucht adem toen ze door had dat de Pokémon braaf in zijn Pokéball besloot te blijven. Met een wat kritische blik pakte ze de Pokéball op en keek ze ernaar, waarna ze zwijgend keek hoe deze begon te gloeien en oploste in de lucht. Klaar om naar het box systeem verstuurd te worden. Immers mocht je maar zes Pokémon in je team hebben. En eigenlijk wilde Lilium deze kleine demoon niet gebruiken. Ze keek dus nog eventjes met een rustige blik naar de lichtjes die verdwenen in de lucht. Hierna aaide ze Lacie nog eventjes over haar kop en liet ze de Pokémon terug keren. Ze was moe geworden van het gevecht. Het nadeel was dat ze nu dus op haar compagnon moest vertrouwen op het vlak van bescherming van de spoken... Nou dat ging een feest worden.
Als je het over de Giratina had.. Lilium keek over haar schouder naar Aiden die haar complimenteerde met haar vangst. "Bedankt. Ik hoop dat de rest van het bos ook niet zulke angstaanjagende Pokémon heeft," merkte ze fijntjes op. "Zullen we terug gaan? Lacie heeft flink wat schade opgelopen." Sprak het meisje. Achja, ze kon punten krijgen voor het proberen.. Of niet dan?

notes notes notes notes