Report the bugs

Taste the moment

“Dag…” klonk er zacht, bijna afgestorven, terwijl twee blauwe ogen strak gericht stonden op de deur van de gym. Hij kon dit. Al had hij het zichzelf al keer op keer verteld, wist hij zeker dat hij het nu zou doen. Met enige zekerheid wist hij zijn eerste stap te zetten: de gym binnen. Zojuist had hij staan praten met een blondine die de gym gehaald had. Nadat ze haar Pokémon had laten zien, had dit hem enige zekerheid gegeven: hij wist namelijk zeker dat zijn eigen Pokémon van een hoger level waren. Als zij het kon, dan zou hij het toch ook moeten kunnen? Hij hoopte het maar, hij wilde niet graag verliezen… De blonde jongen hapte een enkele keer naar adem toen hij de deur achter zich hoorde sluiten. Nu kon hij niet meer terug. Nu moest hij er echt voor gaan en hij zou niet langer terugdeinzen, anders kon hij zijn droom net zo goed opgeven.
“Ik kom voor de Gymleider,” sprak hij snel toen hij iemand langs zag lopen. Een jonge meid keek hem enthousiast aan. ‘Hey! Ik ben de gymleidster, Viola,’ glimlachte de jonge vrouw. ‘Heb alsjeblieft even geduld! Mijn Pokémon worden nu geheeld en zijn zodra weer klaar om te vechten,’ knipoogde ze veel te enthousiast. Samuel knikte een keer en keek naar de Teddiursa die in zijn armen hing. Nu pas leek ook de gymleidster het ding te zien en binnen een mum van tijd stond ze voor hem. ‘Oh, wat een schátje!’ bracht ze uit en het duurde niet lang voor een flits hem verblindde. ‘Ik ben een fotograaf en al leg ik graag bugtypes vast, kan zo’n liefje niet missen!’ sprak ze vrolijk verder. Samuel knikte wat ongemakkelijk. Oh, Arceus, wat moest hij hier nou mee? Hij wilde gewoon zijn battle winnen, socialiseren stond niet tussen de uitdagingen…
Helaas was Fame wel gek op de aandacht en zodra deze doorkreeg het middelpunt ervan te zijn, sprong de Teddiursa uit de armen van zijn trainer en maakte het enthousiaste geluiden. “F-Fame… Niet doen,” stotterde Samuel en hij richtte zijn blik wat beschaamd op de gymleidster, maar deze leek veel te druk met het fotograferen van de Teddiursa. Een kleine zucht kwam uit Sam’s mond terwijl hij daar stond. Oh, hij vond dit echt absoluut niet oké.

‘Viola, Surskit en Vivillon zijn er weer helemaal klaar voor!’ klonk er plots. Ah, de verlossing. Viola kwam omhoog vanuit haar gehurkte houding en liep op een jongeman af, om haar Pokéballs van hem aan te nemen. ‘Bedankt, Jochem! Wil jij ons helpen met het komende gevecht?’ vroeg ze vriendelijk aan de jongen, welke enthousiast knikte. Samuel zuchtte nog een keer. Al die vrolijke, enthousiaste mensen werkten op dit moment alleen maar zenuwslopender. Zou ze dat als gymleidster niet moeten weten? Als je een uitdager liet wachten, werd deze ongemakkelijk! Dat was normaal. … Toch?
‘Kom je mee, eh… Hoe heet je?’ klonk er. Samuel keek voorzichtig op toen hij de gymleidster weer hoorde spreken, dit keer schijnbaar tegen hem. “Samuel,” stelde hij zich kort voor, waarna hij een blik wierp op de Teddiursa, die van zijn ene op zijn andere voet sprong alsof hij zich aan het opwarmen was voor een gevecht. Het leek erop dat Fame er in ieder geval zin in had, maar dat was geen verrassing.
Met snelle passen liep de blonde jongen achter het meisje aan, terwijl de Teddiursa zich aan zijn zijde voegde. Al leken de twee totaal niet op elkaar, leken de twee onafscheidelijk. De Teddiursa was altijd aan zijn zijde te vinden.
Eenmaal aangekomen op het veld keek Samuel met grote ogen om zich heen, terwijl hij de plaats naderde die hij toegewezen kreeg. Alle planten maakten wel snel duidelijk dat het om een bugtype gym ging: insecten hielden nog meer van beboste gebieden dan graspokémon. Het feit dat het veld door zonlicht verlicht werd in plaats van door lampen gaf het een wat… Fijnere sfeer. Het liet hem zich meer op zijn gemak voelen, aangezien hij zich nu veel minder opgesloten voelde dan wanneer ze in een gym zaten als hoe die van Brock eruit had gezien.
‘Dit gevecht zal gaan tussen Samuel en Viola! Enkel de uitdager mag van Pokémon wisselen tijdens het gevecht. Het gevecht is over als één van de twee partijen geen Pokémon over heeft om mee verder te vechten,’ klonk er. Samuel had aandachtig geluisterd en knikte. Hij had zelf ook maar twee Pokémon, dus dit zou een perfecte uitdaging zijn. Hopelijk zou hij als winnaar uit de strijd komen, dan was de eerste stap richting kampioen gemaakt!

‘Wij beginnen!’ klonk er plots en de tegenstandster gooide een Pokéball de lucht in. Het ding tolde meerdere keren voor het zich opende, een Surskit laten ziend. Samuel moest eerlijk zeggen nog nooit een Surskit gezien te hebben, dus pakte hij zijn Pokédex erbij: het ding zag er immers meer uit als een watertype dan een bugtype!
‘Surskit, the Pond Skater Pokémon,’ begon de Pokédex. Pond Skater? Dat klonk vrij interessant! ‘Surskit can walk on water as if it was skating. It attrachts prey with a sweet aroma it produces,’ klonk er vervolgens en Samuel knikte langzaam. Informatie verscheen op het schermpje, om te laten zien dat de Pokémon inderdaad deels van het watertype was, al was hij schijnbaar ook deels bug. Dit betekende dat de aanvallen van zijn Pidgey, Vision, super effectief zouden zijn!
Samuel griste de Pokéball tevoorschijn, enkel om te zien hoe Fame zelf het veld op wandelde en zijn vuistje balde. Na enkele woorden uit de mond van de Pokémon gehoord te hebben zuchtte Samuel en stopte hij de ball terug. Vision zou nog wel aan de beurt komen, maar schijnbaar wilde Fame zich eerder bewijzen en Samuel zou hem die kans niet ontgunnen.
“Prima. Fame, succes,” glimlachte Samuel, waarna hij naar de gymleidster keek. “Beginnen maar,” sprak hij. Zijn tegenstander knikte en wenste hem succes. Het gevecht zou nu eindelijk echt gaan beginnen!
‘Surskit, quick attack!’ klonk er uit de mond van de vrouwelijke gymleidster. Nog voor Samuel de kans had om zijn Teddiursa een bevel te geven, schoot de Surskit richting de teddybeer Pokémon om deze te beuken met een Quick Attack. De Teddiursa schoof iets naar achteren door de aanval, maar leek gelukkig niet enorm veel schade te hebben gekregen. Samuel keek echter in stilte toe: hoe kon hij een Pokémon verslaan die zo snel was? Fame was namelijk niet snel: totaal niet. Fame was meer van het stilstaan en aanvallen afweren met zijn nageltjes nu hij nog een zeer beperkte moveset had. Hoe kon hij er dan voor zorgen dat er een einde zou komen aan de Surskit? Samuel weigerde namelijk al direct te verliezen van het kleine, blauwe ding. Zou hij dan toch moeten wisselen? Immers was Vision wel snel…
‘Helemaal perfect! Nu Bubble!’ riep de gymleidster uit. De Surskit vuurde een zee van bubbels af op de Teddiursa, wie wachtte op een commando van zijn trainer. “Fame, Feint Attack!” besloot Samuel snel. De Teddiursa schoot opzij en voor de Surskit iets doorhad, stond de Pokémon achter het blauwe wezentje. Net toen deze door leek te krijgen dat de Teddiursa weg was, werd hij aan de kant gebeukt en landde het op de grond.  “Goed zo, Fame!” riep Samuel vrolijk uit. Ja, op deze manier ging het al veel beter! Alleen nu had hij nog steeds niets om de Surskit mee af te remmen en het leek er niet op dat de gymleidster hem de tijd zou geven om hier fatsoenlijk over na te denken.
‘Surskit, val aan met je Quick Attack!’ klonk er en de Surskit schoot richting de Teddiursa. “Scratch!” reageerde Samuel vlug. Helaas was het al te laat en werd de Teddiursa geraakt door de aanval. Wel wist hij zich snel te herstellen en de Surskit direct te krabben, waardoor ook deze schade opliep. “Nu, laat hem niet ontsnappen! Lick, Fame!” riep Samuel uit. Lick, hoe kon hij dat vergeten? Als de Surskit paralyzed was kon deze zich soms niet bewegen en dan zou Fame daar gebruik van kunnen maken! Al zei de gymleidster haar Pokémon te ontwijken, raakte de Lick de Surskit en Samuel kon de rillingen over de Pokémon heen zien lopen. Perfect! Nu kon Fame zijn gang gaan!
“Fame, Fury Swipes!” riep Samuel uit. De Teddiursa spreidde zijn armpjes en schoot op de verlamde Surskit af, om deze enkele keren te raken met zijn scherpe nageltjes. “Nu, afmaken met een Covet!” riep Samuel uit. Deze laatste aanval was genoeg om een einde te maken aan de veel zwakkere Surskit en Samuel juichte toen het ding uitgeschakeld bleef liggen. “Je hebt het gedaan! Geweldig, Fame!” riep hij uit en de Teddiursa sprong in zijn armen, waarna Samuel naar de gymleidster grijnsde.

‘Keer maar terug Surskit, je was geweldig,’ sprak het meisje en de Surskit werd opgeslokt door een rode straal. ‘Maar, je bent nog niet klaar,’ glimlachte ze vervolgens. Samuel knikte: dat wist hij wel. Nu kwam vast een sterkere Pokémon dan de Surskit. Hij was benieuwd wat voor type dit zou zijn! Misschien was het wel een deels vuurtype, of zo. Stiekem hoopte hij op deels gras zoals een paras, want dan zou Vision wel heel erg in het voordeel zijn.
Uit haar tweede Pokéball kwam een vlinderachtige Pokémon. Geen Butterfree zoals Samuel ze kende, dus pakte hij zijn Pokédex er al snel bij. ‘Vivillon, the Scale Pokémon. Vivillon are skillfully able to find a source of water. It has been said that you’ll find a spring if you follow a vivillon,’ klonk er. Samuel knikte en stopte het ding weer weg. “Ik wil ook van Pokémon wisselen,” sprak hij. De Teddiursa stapte naar achteren en bleef aan Samuel’s voet staan, waardoor Samuel naar zijn andere Pokéball graaide. Toen hij deze de lucht in gooide werd al gauw een Pidgey zichtbaar: nu zouden twee vliegtypes het tegen elkaar opnemen!
“Begin met je Gust!” riep Samuel direct. De Pidgey begon met haar vleugels te klappen en creëerde een krachtige windvlaag, welke de Vivillon tegen het glazen dak blies.
“Prima, Vision! Nu Quick Attack!” riep Samuel uit. De Pidgey schoot op de Vivillon af. ‘Ontwijk en doe je Gust!’ riep de gymleidster echter. De Pidgey wist nog net op tijd met haar aanval te stoppen waardoor ze niet tegen het glas klapte, maar werd wel terug richting de grond geslagen door de Gust die de Vivillon creëerde. Samuel beet op zijn lip toen hij zag hoe de Pidgey met een klap op de grond terecht kwam. Gelukkig wist ze zichzelf wel weer overeind te werken en een strijdlustig geluid te maken, waarna ze wit begon te gloeien. Hierdoor werden Samuel’s ogen groot. Oh! Hij had nog nooit een Pokémon van zichzelf zien evolueren, dus toen de Pidgey groeide en een Pidgeotto zichtbaar werd, sierde een overenthousiaste grijns zijn gelaat. Vision was geëvolueerd!
“Geweldig! Vision, Twister!” riep Samuel uit. De Pidgeotto begon met haar vleugels te slaan en een witte wind nam de Vivillon mee, om het ding weg te gooien. Samuel zag hoe de Vivillon op de grond landde, maar zichzelf nog overeind wist te krijgen. Al was het nog niet veel wat de Vivillon te verduren had gehad, begon het er aardig op te lijken dat het ding aan zijn einde was gekomen. Immers was een Gust wel super effectief en leek Vision sterker…
“Vision, Quick Attack!” riep Samuel uit. De Pidgeotto schoot met hernieuwde energie richting de Vivillon. ‘Sleep Powder!’ klonk er echter. Samuel snoof zachtjes. “Staken en Gust!” riep hij uit. De Pidgeotto wist op tijd te stoppen en sloeg met haar vleugels, waardoor de stofjes verdwenen en de Vivillon nogmaals geraakt werd door een Gust. Nu al twee keer een Gust en een Twister… Hopelijk zou dit genoeg zijn!
“Maak het af met een Quick Attack!” riep Samuel. De Vivillon kreeg niet de kans bij te komen van de Gust en werd vol geramd door de Pidgeotto, om richting de grond te vallen en er met een zachte plof op neer te komen. Voorzichtig balde Samuel zijn vuisten en beet hij op zijn lip. Alsjeblieft, laat het over zijn!

Yeay ~