It's just a bugparty

Keira had de afgelopen tijd enorm hard getraind om al haar pokémon klaar te stomen voor de eerste gym. Ze was al een aantal keer langs de grote, groene deuren gelopen, maar had deze nog geen enkele keer opengeduwd, omdat haar pokémon er nog niet klaar voor waren geweest. Vandaag was het echter tijd, tijd voor hen om hun eerste gym te doen. Tijd voor haar om haar eerste gym te doen, en winnen zou ze vast en zeker. Dat was haar doel. Als ze zou winnen, zou ze verder kunnen trekken dan Santalune City en zou ze de rest van Kalos kunnen ontdekken, want soms werd route 4 ook wel een beetje saai. Vandaag was het tijd voor verandering, een heel grote verandering. Ze had veel research gedaan en was een hoop te weten gekomen over de eerste gym. Die informatie zou ze over een paar uur hard nodig hebben, maar dat wist ze zelf natuurlijk niet op dit moment. Ze verliet het pokémon center nadat ze al haar pokémon nog een keer had laten checken door zuster Joy en hield haar hand op de drie kleine pokéballs die aan haar riem hingen, alsof ze bang was dat ze hen op dit moment zou verliezen. Ze had een aantal gevechten met andere trainers achter de rug gehad, en het was haar allemaal best goed bevallen. Binnenkort zou ze niet meer dat groentje zonder badge zijn, nee, ze zou zo snel mogelijk proberen om de rest van de trainers in Kalos bij te houden en haar pokémon ook enorm sterk trainen. De straten van Santalune City waren nog redelijk leeg in deze vroege morgen. Keira voelde hoe haar ademhaling zo nu en dan wat versnelde als ze dacht aan de gym, maar wist het allemaal in controle te houden. Ze kwam aan bij de grote klapdeuren van de gym en stopte, keek even over haar schouder heen en duwde de grote, groene deuren toen open. Binnen was het ingericht tot een enorm insecten feest. Overal liepen mensen en insect pokémon. Ze schrok van een onbekende insect pokémon die veel weghad van een spin en sloeg een ander pad in, nog best groot zo, die gym. "Viola, ik daag je uit voor een gym gevecht!" riep ze toen ze een stukje verderop een vrouw met haar rug naar haar toe zag staan. De vrouw met het iet wat vreemde kapsel draaide zich om en glimlachte naar haar, waarna ze wenkte en verder liep naar het strijdveld. "Dan ben je dus bij het goede adres," zei de vrouw en grinnikte een keertje, waarna ze met een kalme pas naar de andere kant van het strijdveld liep en tussen de achterste, witte lijnen ging staan. Keira volgde haar voorbeeld aan de andere kant en keek naar de jongen die de scheids zou zijn van dit gevecht. "Het gevecht is pas beëindigd als alle pokémon van de tegenstander zijn uitgeschakeld. Alleen de uitdager mag pokémon wisselen tijdens het gevecht." Keira richtte haar blik op het strijdveld en zag hoe Viola het gym gevecht opende door haar eerste pokémon eruit te laten. Keira richtte snel haar pokédex op het wezentje, wat waarschijnlijk de Surskit moest zijn. "Surskit, the Pond Skater Pokémon. Surskit can walk on water as if it was skating. It attracts prey with a sweet aroma it produces." Ze greep nu naar de pokémon die ze zelf als eerste in zou zetten en er was een kleine rode flits te zien, waarna haar Skiddo op het strijdveld verscheen.
De Skiddo schraapte met zijn hoef over de grond en wierp een zijdelingse blik op zijn trainer, die hem bemoedigend toeknikte en zich vervolgens tot de gymleader richtte. "Surskit, Quick Attack!" riep Viola en voordat ze het wist kwam de kleine insectpokémon al naar voren zetten. Hij raakte Dionysos vol op de borst, maar echt heel veel haalde het niet uit. De stevige pokémon schoof een stukje naar achteren, maar leek geen blijvende schade opgelopen te hebben. "Oké, Vine Whip!" Twee lange roedes schoten uit de Skiddo en raakte de Surskit maar net, omdat deze nog snel weg probeerde te springen. Oké, dat wezentje was nog best een verstandige keuze voor in een gym omdat het zo snel was, anders had ze zich echt wel afgevraagd wat een gymleader met zo'n ding moest. De Surskit had weer de opdracht gekregen om een Quick Attack uit te voeren, maar dit keer waren ze er op voorbereid en sprong de Skiddo er over heen. "Tackle!" riep Keira en terwijl de Skiddo net neerkwam draaide deze om zijn as heen en stormde op de nog wat versufte Surskit af, die een kreet slaakte en een stukje verderop met een dreun op de grond kwam, knock out. "Keer terug Surskit," mompelde Viola en binnen een paar tellen was de insect pokémon verdwenen van het veld. Het duurde niet lang of een volgende pokémon werd ingezet, een die Keira al wel kende, maar nog niet op haar pokédex stond. "Vivillon, the Scale Pokémon. Vivillon are skillfully able to find a source of water. It has been said that you'll find a spring if you follow a Vivillon." Skiddo was al een beetje verzwakt en de Vivillon leek haar al meteen een sterke pokémon. "Gust, Vivillon!" riep Viola en er kwam een sterke wind opzetten. Omdat de wind te sterk was voor de al redelijk verzwakte Skiddo werd deze naar achteren geblazen en kwam met een dreun weer terecht op de grond, waar na hij nog een stukje doorschoof en knock out bleef liggen. "Keer terug, Dionysos," mompelde ze met een kleine glimlach, hij had het perfect gedaan voor zijn eerste gymgevecht. Ze klikte de volgende pokéball los en grijnsde kort, gooide 'm in de lucht en er was een rode flits te zien. Sierlijk landde de Fennekin voor haar op het strijdveld, keek rond en zag dat haar doelwit de vlinderachtige pokémon was. "Oké, begon maar eens met een Ember!" riep Keira zelfverzekerd en voordat ze het wist schoot er een felle, rode vuurflits door de lucht heen. De Vivillon ontweek maar werd geraakt aan de rechtervleugel, waardoor hij al meteen wat verzwakt was. Ze hoorde hoe Viola een zacht grommend geluidje maakte, zelf bleef Keira rustig staan en focuste haar blik op de Vivillon, die een Gust probeerde maar hierin faalde door de gewonde vleugel. "Scratch Piper!" riep ze over het veld heen en de Fennekin nam een aanloop, sprong in de lucht en zweefde op de Vivillon af, die druk bezig was met het produceren van een beetje Gust. "Struggle Bug!" schreeuwde Viola en de twee pokémon raakte elkaar met een klap, oefenden beide hun aanval uit en stortte toen samen naar de grond. Er was een schok te voelen op de grond en er steeg een stofwolk op, het was onduidelijk welke pokémon er was uitgeschakeld. Keira perste haar ogen bijna dicht zodat er geen stuifzand inkwam, en zodat ze misschien een blik van de Fennekin of Vivillon op kon vangen.

De grote stofwolk zakte weer weg en beide pokémon stonden nog overeind, beschadigd, maar ze stonden. De Vivillon steeg weer op en begon meteen met het produceren van de hevigste Gust tot nu toe. Keira hield haar arm voor haar ogen om te voorkomen dat er allemaal zand in haar ogen zou waaien en ze verblind zou worden. "Piper!" riep ze toen ze haar pokémon niet meer kon zien door de hevige Gust. "Psybeam!" Er schoot een paarse straal door de Gust heen, maar miste het doel omdat de Fennekin ook niet kon zien waar ze alles heen schoot. Plots begon de Gust op te lichten. Van de plek waar Piper zich bevond begon een fel licht te stralen wat Keira deed denken aan zonlicht. "Piper! Ember!" Er klonk een luide kreet over het strijdveld heen en Keira was toeschouwer van de meest krachtige Ember die haar Fennekin tot nu toe had laten zien. De vuurstraal schoot met een enorme kracht af op de rozige vlek die de Vivillon voor moest stellen en raakte fataal. De Gust werd minder en Keira's mond viel open toen ze zag dat er geen Fennekin meer in het veld stond, maar een geheel andere pokémon die ze herkende als Braixen. De tweede fase van de vuurstarter van Kalos. Op dit moment zou ze het wel uit kunnen juichen, maar ze moesten zich op het gevecht richtten, want dat was net zo belangrijk als de evolutie van Piper. De pokémon leek van de evoluatie extra energie te hebben gehad en sprong toen ook meteen op de Vivillon af die op de grond was gevallen na de rake klap van de Ember. "Scratch!" riep ze weer, waarna de Braixen met uitgestrekte klauwen bovenop de Vivillon sprong.