Shut up and Fight!

Een afgelegen steeg, midden in de drukte van Rustboro City, leunde Axel met zijn rug tegen een stenen muur van een winkel aan met zijn armen over elkaar gevouwen. Hij vond het nogal een rare plek om af te spreken voor Team Rocket zaken, nu kreeg hij meer het idee dat ze werden afgeluisterd. Als die gap er eenmaal was en ging uitleggen waarom hij hier heen moest komen. Oké toegegeven, hij had liever niet dat er criminele zaken in zijn huis besproken zouden worden tenzij het niet anders kon. Maar hij wilde zo normaal mogelijk zijn ding kunnen doen zonder dat er argwaan werd opgewekt bij zijn buren. Apollo stond er een beetje prompt verloren bij en staarde loom voor zich uit omdat hij eerder had willen zwemmen in de zee vlakbij huis. Als hij deze afspraak niet had gehad dan had hij de Totodile zijn zin kunnen geven en hadden ze samen met hun luie kont kunnen relaxen op het strand. “Je bent hopelijk niet al te boos op me?” vroeg hij voorzichtig aan de kleine krokodil die zijn kop ophief. Het blauwe wezentje schudde met zijn hoofd als teken dat hij niet boos was maar Axel zag echter wel aan zijn houding dat hij er anders over dacht dan dat hij liet merken. “Je mag heus wel boos zijn,” grijnsde hij lichtjes naar de Totodile die een brede glimlach rond zijn kaken had gevormd, vervolgens schudde hij alsnog met zijn kop om aan te geven dat hij niet boos was. De tanden van de Pokémon glommen een beetje in het licht als teken dat deze gezond waren waardoor Axel’s grijns breder werd. Apollo zag er voor een onervaren Pokémon best sterk en gezond uit al zei hij het zelf. Plotseling klonk er een hoop kabaal waardoor Axel en Apollo tegelijk hun hoofden omdraaide naar het geluid dat plaatsvond achter hen. Een vuilnisbak werd met een brute kracht omver gegooid en niet veel later klonk het kwade gekwetter van een Taillow. Gevolgd door een bruine schim die langs zijn benen afrende. De Taillow scheerde vlak over zijn hoofd waardoor de jongen snel moest bukken om niet geraakt te worden door de scherpe klauwen van de vogel. Even wisselde Axel een blik uit met Apollo voordat hij de Totodile wenkte om mee te komen.. die afspraak kwam later wel. Dit was een stuk interessanter! Axel dacht er echter niet over na dat er misschien wel een conflict gaande was waar hij zich eigenlijk niet mee moest bemoeien. Als hij dan toch eerlijk moest zijn boeide die hele afspraak hem niet echt, het zou wel een of andere domme grap zijn ofzo.

Axel rende met Apollo achter de twee Pokémon aan door het steegje waardoor ze algauw op een grote open plein verschenen waar de Taillow inmiddels zijn belager in een hoekje had weten te drijven. De jongen bleef eventjes staan op een afstandje en strekte zijn hand uit zodat Apollo ook stopte met rennen en geïnteresseerd naar de twee Pokémon keek. Als Axel zich niet vergiste was de ander een Eevee want de grote lange oren en de pluizige staart waren niet te missen.. plus dat hij zijn zusje wel eens had horen gillen dat ze zo'n wezentje wilde hebben. Niet echt het type Pokémon die hij zou willen hebben om eerlijk te zijn, want meestal gebruikte coordinators deze Pokémon om shows mee uit te voeren. Of oordeelde hij nu te snel?  Alleen iets was aan deze Eevee anders, want de blik in zijn ogen stonden gericht op de Taillow alsof hij de vogel ter plekke wilde verscheuren. Nu pas merkte hij het stuk fruit op dat hij tussen zijn tanden had geklemd waarschijnlijk gestolen van een winkelier. Of van de vogel zelf.. of andersom?? Axel raakte een beetje in de war van zijn eigen gedachte, waarna hij zijn groene ogen terug richtte op de Taillow en Eevee. Niet kort daarna dat hij dat had gedacht opende Taillow zijn aanval met een snelle Wing Attack maar Eevee reageerde door meteen te graven in de grond zodat er wat zand op stoof en in de ogen van de Taillow terecht kwam. Deze kwetterde luidruchtig voor hij het zand uit zijn ogen kreeg maar nog voordat hij iets kon doen, tackelde Eevee hem met een flinke snelheid tegen zijn rechter vleugel zodat hij uit balans raakte.  In eerste instantie leek het erop dat Taillow het op zou geven maar integendeel, de vogel herstelde zich vrij vlug waar hij met zijn scherpe snavel de Eevee terug pakte. Deze piepte even kort maar de Eevee bewees zichzelf door snel terug te slaan met een Quick Attack, dit was uiteindelijk voldoende om de Taillow af te schrikken. Deze vloog rechtsomkeert waarop de Eevee triomfantelijk de Taillow nakeek. Een gevecht gewoon zonder ook maar een greintje angst.

“Dat was... interessant...” mompelde Axel en bracht bedenkelijk zijn hand naar zijn kin voor hij een blik op de Eevee richtte. Die begon op zijn gemak van zijn buit te eten. Apollo richtte zijn ogen vragend op de jongen omdat hij niet helemaal snapte waar hij heen wilde. De jongen reageerde niet direct op de Totodile omdat hij in gedachte verzonken was en dacht aan de mogelijkheden die de Eevee had laten zien. Hij kon nog best van pas komen als hij veel meer getraind zou hebben. Dan was deze Pokémon misschien wel een stuk sterker dan dat zijn uiterlijk liet blijken. Het was misschien snel maar hij wilde deze Eevee wel in zijn team hebben, dan kwam die firestone nog goed van pas. Plus het eerste gevecht samen met Apollo, eens zien of hun band sterk genoeg was om die Eevee te vangen. “Apollo, we gaan die Eevee daar uitdagen tot een gevecht,” sprak hij uiteindelijk na een korte stilte waarin hij de Totodile aankeek. “Totodiiille!” sprak Apollo zelfverzekerd, waarbij hij kordaat knikte en snel op en neer sprong uit enthousiasme. Axel moest Apollo wel credits geven voor zijn moed om het gevecht aan te gaan, want de Eevee zag er best sterk uit, misschien onderschatte hij zijn Totodile wel en kon hij de Eevee wel aan. “Kom mee,” zei hij zacht tegen Apollo en gebaarde met zijn hoofd dat hij mee moest komen. De Eevee dat nog van zijn lunch aan het eten was spitste alert zijn oren waar hij deze plat tegen zijn hoofd duwde en achterdochtig naar de jongen en zijn Totodile keek. Zijn lichaam bijna tegen de grond aangedrukt. “Ho ‘ns even, maatje. We hebben je niks misdaan hoor,” sprak Axel terwijl hij zijn beide handen omhoog hield om aan te geven dat hij geen bedreiging vormde. Eevee daarentegen bleef achterdochtig staren naar hem en hield hem nauwlettend in de gaten. Het viel hem al snel te binnen dat hij hem moest proberen over te halen hem niet aan te vallen. Iets zeggen zodat hij zich gevleid voelde ofzo. Alleen kreeg hij op de een of andere manier het gevoel dat slijmen niet ging helpen. “Ik en Apollo hebben net staan kijken hoe je die Taillow ervan langs gaf,” zei Axel om meteen maar met de deur in huis te vallen. Eevee ontspande lichtjes zijn spieren en wierp de roodharige jongen een vragende blik toe, een blik die Axel wel een beetje herkende van zichzelf. Een glimp van erkenning van mensen krijgen die toen hij jonger was niet had gekregen.. oh Arceus hij dwaalde weer eens af. Wat eigenlijk meer belangrijk was, was dat hij de aandacht had getrokken van de bruine pluizenbol, hij wilde niet over zijn eigen problemen nadenken. Nee het ging om deze Eevee. “Je hebt hem goed te grazen genomen.. die Taillow dan eh,” voegde hij eraan toe.


Eevee kreeg een kleine glinstering in zijn grote donkere ogen wat enigszins een trotse glinstering in zijn ogen bleek te zijn. Hij had blijkbaar een hoge dunk van zichzelf. “Ik was best wel van je onder de indruk daarnet,” vervolgde Axel terwijl hij snel een blik uitwisselde met Apollo die knikte om ervan af te komen zodat hij niet hoefde te reageren. Het enige dat de Totodile wilde was dat gevecht.. meer niet. “Wat zou je ervan zeggen om een gevecht te doen?” Dat was het voorstel waar Apollo al die tijd op had zitten wachten en keek strijdlustig naar de Eevee die behoedzaam even een stapje achteruit deed maar een resolute blik kreeg in zijn ogen. Axel beet op zijn onderlip toen hij dat zag gebeuren maar het leek Eevee ook niet af te schrikken anders was hij waarschijnlijk al weggerend, die blik zei namelijk al genoeg. De bruine Pokémon opende het gevecht door met een flinke zet tegen de grond recht op Apollo af te rennen. Axel grijnsde breed toen Eevee leek in te gaan op het gevecht maar zijn grijns viel van zijn gezicht toen hij niet wist welke aanvallen Apollo kon. “Oh shit.. wat kan je allemaal voor aanvallen?” vroeg hij zichzelf hardop af maar toen viel hem iets te binnen.. zijn Totodile was een water Pokémon.. “Uhm doe je Water Gun..?” zei hij aarzelend tegen Apollo die op zijn plek bleef staan en zijn bek open sperde. Een krachtige waterstraal spoot uit de bek van de Totodile die met een rechte straal op Eevee afging. Eevee brak zijn Tackle aanval af toen hij de Water Gun opmerkte dat hij waarschijnlijk niet kon ontwijken. Nog voordat Apollo dacht dat het doel zou treffen sprong Eevee over de straal heen, waar hij de Totodile alsnog doeltreffend wist te raken met een tackle aanval. De Pokémon raakte uit balans en viel op zijn kont, waarbij hij een nijdige wierp op de Eevee.  Axel voelde een onbehaaglijk gevoel omhoog kruipen toen hij zag dat zijn Totodile werd geraakt maar het was overduidelijk niet genoeg om hem omver te krijgen.


Apollo krabbelde zonder te klagen weer overeind en keek met een scherpe blik naar Eevee. Oké, er moest toch een manier zijn om achter de aanvallen van zijn Totodile te komen? of was hij nou achterlijk? Plots herinnerde hij zich dat hij een Pokédex had waarop hij informatie over zijn Pokémon kon opzoeken. Axel haalde het apparaat erbij, waar hij deze richtte op zijn Totodile. Meteen kwam er een hoop info op het schermpje te staan, waar ook de aanvallen stonden van zijn partner. Scratch, Leer, Rage, Water Gun, Scary Face, Bite, Water Pulse en Metal Claw De jongen knikte goedkeurend toen een brede grijns rond zijn lippen verscheen… die Eevee ging nog wat meemaken.  “Apollo, sla terug met je Scratch aanval!” riep hij toen waardoor de Totodile opschrok en meteen in beweging kwam. Hij rende wat onhandig richting de Eevee die zich al schrap zette en zijn lichaam laag tegen de grond drukte om de aanval te ontwijken. Toen Apollo dichtbij genoeg was, gaf Eevee en stevige zet tegen de grond om de Scratch aanval te ontwijken maar Axel had daar op zitten wachten. “Nu doe je Water Gun!” Verrast keek Apollo op, waarbij hij meteen deed wat zijn trainer hem opdroeg. Een sterke waterstraal schoot uit de bek van de Totodile die tegen de rechterflank van Eevee kwam. Hij werd door de straal krachtig tegen de grond geworpen, tollend kwam hij tot stilstand, waar hij even versuft van bleek te zijn. Axel besloot de Eevee geen tijd te geven om zich te herstellen en liet Apollo nog een keer aanvallen.  “Nu Metal Claw!” De Totodile had totaal geen moeite met deze opdracht, waar hij een klein beetje opsprong en met een hoop kracht zijn metalen klauw liet zien aan de Eevee. Nog voordat Apollo ook daadwerkelijk de aanval kon gebruiken gooide Eevee met een van zijn poten wat zand in de richting van de Totodile. De kleine krokodil was enigszins verbaasd door de plotselinge terugslag van de bruine pluizenbol en kreeg het zand volop in zijn ogen. “Diiiiileee!” riep hij verbaasd uit en probeerde het zand uit zijn ogen te krijgen door met zijn poten het eruit te wrijven. Axel moest toegeven dat dat nog best een slimme zet was. Hierdoor begon hij nog meer te grijnzen, waarop hij een blik wierp op Apollo. De Totodile had wat tranen, door het stof, over zijn wangen lopen. Hij zag hoe Eevee een triomfantelijke grijns op zijn snoet had staan… Die wilde hij er nu wel even vanaf vegen!


Apollo wachtte geeneens op een bevel van Axel en besloot zijn Metal Claw, die was mislukt, opnieuw te gebruiken. Met de metalen nagels naar voren gestoken rende hij op de Eevee af, waar hij met heel zijn lichaam draaide, de Metal Claw tegen de achterpoot van Eevee liet vallen. Deze slaakte een pijnlijke kreet maar Apollo kende geen genade. Met zijn sterke kaken, klemde hij zich vast in de staart van Eevee die hij vervolgens even rond slingerde in zijn bek en toen losliet, de Eevee vloog met een klein boogje door de lucht en kwam met zijn lijf vol tegen een muurtje aan, waar hij langzaam omlaag zakte. Apollo snoof nijdig, waardoor Axel even onder de indruk was van het kleine wezentje. Was dat soms het effect van een Rage-aanval? De jongen had geen tijd om hierover na te denken, want hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Eevee wankelend overeind krabbelde en met een van zijn ogen dichtgeknepen, boos naar Apollo staarde. Deze trok zich hier niets van aan. “Dat was een mooie zet, Apollo.” Axel knikte met een goedkeurende blik naar de Totodile die inmiddels weer een brede grijns op zijn gelaat had getoverd. Blijkbaar wilde Eevee dit gevecht niet opgeven waarop hij zich afzette tegen de grond en met een witte streep achter zich, rechtop Apollo afrende. Deze was inmiddels druk op zijn plek aan het dansen omdat hij de Eevee terug had weten te pakken, hierdoor zag hij de bruine pluizenbol niet aankomen. Dit was ook niet nodig, want nog voordat de Eevee hem wilde tackelen, sprong Apollo met een sierlijke pirouette aan de kant. De Eevee vloog rakelings langs de Totodile heen en struikelde over zijn eigen poten. “Doe je Water Pulse!” Apollo stopte meteen met dansen, waarop het wezentje een blauwe bol tussen zijn poten produceerde en deze op de Eevee afgooide. Eevee leek last te hebben van zijn achterpoot door de eerdere aanval van Apollo, hierdoor kon hij niet op tijd wegkomen en kreeg de Water pulse vol tegen zich aan, waardoor hij opnieuw over de grond tolde en opnieuw tegen een muurtje tot stilstand kwam. Daar bleef hij roerloos liggen. Axel wist niet of dit genoeg was om de Eevee te kunnen vangen maar hij wilde het er toch op wagen. Snel pakte hij een lege Pokéball tevoorschijn en gooide deze met een ferme zwiep in de richting van de Eevee gooide. Kort nadat hij werd geraakt door de bal werdt hij opgezogen in een rode straal en belandde op de grond, waar hij hevig begon te wiebelen. Zou hij blijven zitten? Gespannen keken Axel en Apollo toe of zijn allereerste vangs geslaagd was, ja of nee.



Hits on (m):
1x Water Gun
1x Metal Claw
1x Rage
1x Bite
1x Water Pulse

Het leek wel een eeuw te duren maar op het allerlaatste moment klapte de Pokéball open en kwam Eevee eruit. Zo koppig als dat hij was. Axel beet op zijn onderlip toen de Eevee voorover gebogen op zijn voorpoten leunde. Waarschijnlijk omdat hij moe was maar niet wilde toegeven. De jongen had daar de grootste respect voor en wisselde een veelbetekende blik uit met Apollo. De Totodile ontblootte zijn tanden zodra hij de Eevee tegenover hem zag staan. “Vee!” riep hij en veegde met zijn staart de Pokéball die was gegooid terug naar Axel die verbaasd op ving. Axel grijnsde tevreden, waarna hij de Pokéball terug stopte op zijn plek en een blik uitwisselde met zijn Totodile. “Nemen we de uitdaging aan?” vroeg hij toen aan zijn Pokémon die vastberaden knikte. Eevee zette zich schrap maar besloot niet langer om te wachten. De bruine Pokémon zette zich af en rende naar voren. Wat hij precies probeerde te doen wist Axel niet maar hij wist wel dat ze op hun hoede moesten zijn. “Apollo, gebruik je Water Gun op de grond!” riep hij. Apollo keek even verbaasd achterom… nieuwsgierig zijnde wat zijn trainer van plan was. “Doe het nu!” voegde de jongen haastig eraan toe. Apollo draaide zich om en zag dat Eevee vlak voor zijn neus was verschenen. Vlug opende hij zijn bek en spoot een krachtige straal tegen de grond aan, waardoor de Totodile zelf werd gelanceerd. De kleine pluizebol keek alert omhoog, dit had hij overduidelijk niet verwacht. Axel grijnsde breed, opgelucht dat zijn plan werkte. “Nu laat je vallen en gebruik je Metal Claw!” Apollo deed wat er van hem werd verwacht en liet zich vervolgens pijlsnel naar beneden vallen. Zijn nagels kregen een witte kleur, die hij naar voren uitstak om de Eevee te raken. Eevee zette zich schrap om de aanval te ontwijken maar de vallende Totodile was toch net iets sneller. Een doffe klap was hoorbaar, waardoor Eevee naar achteren rolde en stil kwam te liggen. Apollo had ook een flinke klapper gemaakt en wankelde versuft naar achteren. Omdat de Eevee al wat flinke schade had opgelopen kwam hij toch nog koppig overeind en wierp zowel de jongen als de Totodile een vernietigende blik toe, een teken dat hij het zat was. Eevee kwam moeizaam naar voren gelopen, waarop hij zich afzette tegen de grond. Een reeks aan lichtgevende sterretjes werden op Apollo afgevuurd die de aanval vol tegen zich aan kreeg. De Totodile deinsde een paar stappen achteruit maar  schudde de aanval van zich af. De Totodile begon zich met de minuut meer aan de Eevee te irriteren. “Apollo…?” vroeg Axel aarzelend maar hij kreeg geen reactie.

“Kom op, sla terug met je Water Pulse!” riep Axel. Apollo gromde even kort, waarop hij zich afzette en met een blauwe bol tussen zijn poten richting de Eevee rende. Deze had nog steeds moeite om op een van zijn achterpoten te blijven staan. Desondanks zette hij zich toch af tegen de grond en kreeg hierbij een witte streep achter zich. Apollo spoot met een snelle reflex een Water Gun tegen de grond, waardoor hij weer werd gelanceerd. Met een snelle draai wierp hij de Water Pulse naar Eevee die zijn aanval moest afbreken om de aanval te ontwijken. Echter was hij niet snel genoeg en werd hij alsnog volop geraakt. “Nu Metal Claw!” Apollo aarzelde geen moment en zijn nagels kregen weer dezelfde witte kleur, deze liet hij met een flinke krachtinspanning tegen de Eevee aankomen. Axel fronsde verward zijn wenkbrauwen toen hij zijn ogen had gericht op de stuiterende Eevee en naar de blik van Apollo keek. Had Rage soms een extra effect ofzo? Hij had geen idee wat er aan de hand was met zijn Totodile. Eevee kreunde eventjes toen hij tot stilstand was gekomen en zijn donkere ogen richtte op zijn tegenstander. Zo koppig als dat hij was kwam hij weer moeizaam over maar dit keer ging het niet zo soepel meer. “Apollo maak het af met een Bite-aanval!” De Totodile deed meteen wat er van hem werd verwacht en rende dit keer meer met moeite in de richting van de Eevee. Deze reageerde door snel wat zand in de richting van Apollo te smijten die er dwars doorheen rende alsof het niets was. Zijn tanden klemde hij om zijn staart heen, waarop hij met een triomfantelijke blik de Eevee aankeek. Deze stribbelde tegen maar Apollo bleef vasthouden. “Nu slinger hem weg en gebruik je Water Gun nog eens!” De Totodile tilde met zijn sterke kaken de Eevee zonder moeite van de grond op, waarop hij rondjes begon te draaien. Toen hij genoeg snelheid had liet hij los en vloog de Eevee met een rechte boog door de lucht. Vervolgens spoot Apollo in een rechtte lijn zijn Water Gun op de Eevee af die met een hoop kracht tegen een boom aanknalde. Zodra hij langzaam naar beneden zakte pakte Axel de Pokéball van zijn eerste poging erbij en wierp deze in een boog naar de Eevee. Deze werdt voor een tweede keer opgezogen door een rode straal en verdween de Pokéball in. Vermoeid zakte Apollo door zijn poten terwijl hij strak naar het wiebelende voorwerp keek. De jongen voegde zich bij zijn Totodile die hij even nakeek… voor een eerste gevecht had hij het heel goed gedaan. Nu maar afwachten of hij bleef zitten…


Hits on Eevee(m):
1x Metal Claw
1x Water Pulse
1x Metal Claw
1x Bite + Rage
1x Water Gun

1..2.. De Pokéball bleef een aantal second zenuwslopend tollen op zijn plek. Axel had zowat angst zweet op zijn voorhoofd staan toen hij dacht dat het ronde ding weer open zou klappen. ..3..4 ‘pling!’ Gelukkig bleef hij na een paar seconden stil liggen op het gras. Ongelovig wisselde hij met Apollo een blik uit. Het was hen gelukt.. ze hadden de Eevee gevangen! “Ben je in orde, maat?” was het eerste dat hij zei tegen zijn Totodile. De blauwe krokodil keek op toen de jongen tegen hem praatte, maar werd al overeind geholpen door zijn trainer. Apollo knikte als bevestiging dat hij zijn trainer gehoord had. “Diiile!” reageerde hij dankbaar nadat Axel hem van de grond had geraapt. Vervolgens liep de roodharige knul naar de Pokéball van zijn pas gevangen Eevee en bekeek het even. Hoe zou hij deze kleine man nou eens noemen? Apollo was niet moeilijk geweest dat had hij zo eruit weten te floppen. Jep, daar zou hij later weleens naar kijken samen met de Eevee. Wat voor nu belangrijk was, was om zijn Pokémon even naar een Pokémon Center te brengen, hoewel hij een lid van Team Rocket was, vond hij het wel belangrijk dat zijn Pokémon goed werden verzorgd. Wat die afspraak betreft.. als het echt heel belangrijk was zouden ze meteen gekomen zijn en hem niet hebben laten wachten. Dat hij een grunt was wilde niet zeggen dat zij niet hoefde op te dagen omdat ze boven hem stonden.. dat was een ding waar hij een gloeiende hekel aan had. “Kom Apollo we gaan. We zijn klaar voor vandaag.” Axel wenkte naar zijn Totodile die meteen achter hem aan hobbelde, en nadat hij de Pokéball van zijn Eevee had vastgeklikt aan zijn riem, begon hij op zoek te gaan naar het Pokémon Center.