Het was nog vrij vroeg in de ochtend dat een jongen al bezig was met het schrijven op een stukje papier waar een hoop woorden opstonden. Het waren woorden die gericht waren aan drie belangrijke mensen in zijn leven waar hij de brief aan schreef. Hij had het te lang uitgesteld omdat een brief schrijven in een plek waar je continu op je lip werd gekeken te riskant was.. zelfs zo riskant dat het de levens van deze mensen op het spel zouden staan. Er was nu nog niks aan de hand maar als de brief in verkeerde handen viel dan had hij een groot probleem. Jesse wist heus wel dat contact zoeken met zijn moeder simpelweg risico’s met zich meebracht maar hij moest toch een teken van leven geven aan zijn familie dat hij in orde was. De jongen was dan ook zo slim geweest om niet te vertellen waar hij precies zat en dat hij op reis was door Kalos om de badges te verzamelen met zijn Pokémon. Het feit dat hij vast zat in Team Rocket liet hij erbuiten maar ook zijn plannen om die organisatie te dwarsbomen liet hij achterwege. Jesse wilde op deze manier zijn excuses aan zijn moeder, broer en zusje aanbieden dat hij ze zo in onzekerheid hield. Echter had hij ook een brok in zijn keel gekregen door de gedachte aan wat het Sam zou hebben gedaan. Maar ja.. hij was er inmiddels ook wel achter gekomen dat hij op de manier zoals hij nu te werk ging dat dit argwaan met zich mee zou brengen binnen de organisatie. Hij wilde ze pas pakken als ze hem volledig zouden vertrouwen. Vandaar dat hij nu ook in Santalune City was en vandaag een poging zou gaan doen op de Gym daar. Dit was niet alleen maar vanwege het feit dat hij zijn Pokémon sterker wilde maken maar ook omdat hij de kans nooit had gekregen om in Johto zijn vaardigheden te testen. Storm was enorm gemotiveerd voor deze match net als de jongen zelf en hij popelde dan ook om naar dat gebouw te gaan. De Raichu zat dan ook zoals altijd bij hem op het bed terwijl hij zijn donkere kraalogen op de knul gericht hield die inmiddels ophield met schrijven en de brief aan zijn familie dicht vouwde. Vervolgens stopte hij het papier in een envelop voor hij deze op het nachtkastje neerlegde. Jesse merkte op dat het inmiddels al bijna tegen acht uur was gelopen waarop hij Storm even aankeek. “Wat denk je ervan Storm?” vroeg hij aan de Raichu die vragend opkeek. Kort erop sperde zijn ogen even open voordat de Raichu besefte wat de jongen bedoelde. Deze pakte inmiddels zijn spullen waarna hij zijn partner wenkte die hem snel op de voet volgde naar buiten. “Raichu!” piepte het wezentje enthousiast.
Jesse was inmiddels buiten het Pokémon Center waar de zon al fel scheen zodra hij een voet buiten had gezet. Hoewel dat hem weinig kon schelen keek hij even met een brede glimlach naar Storm. “..ik ben benieuwd wat er voor Pokémon worden gebruikt in ons gevecht,” mompelde hij tegen de Raichu die instemmend knikte. Hij was hier dan wel al een tijdje in Kalos maar nog steeds had hij geen flauw idee wat voor soort Pokémon er zouden worden gebruikt in de eerste gym. Hij had er net iets te weinig research over gedaan om erachter te komen en eerlijk gezegd vond hij het wel cool om niet te hoeven weten waar hij precies tegen zou moeten vechten. Storm deelde overduidelijk dezelfde mening als de jongen want de Raichu had een enorme brede grijns rond zijn lippen staan. Terwijl de twee de winkelstraat uitliepen torende al snel het gymgebouw uit tussen de vele gebouwen. Het was een klein gebouw dat er niet echt speciaal uitzag, het had een groen dak en het logo van een Pokéball dat schuin op het dak stond geplaatst. Naast de voordeur stond een paal met hetzelfde logo alleen dan een stukje kleiner. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij toen terwijl hij zijn ogen op de glazen deur had gericht waarin zijn spiegelbeeld in te zien was. Jesse zag dat Storm met een zelfverzekerde blik knikte waarna hij een hand op het hoofdje van de Pokémon neerlegde en vervolgens zijn voet op de overloop neerzette waardoor de glazen deur openschoof. De jongen stapte naar binnen waarop hij gevolgd werd door Storm die hem op vier poten achterna liep de deur door. Eenmaal binnen liet Jesse zijn blik door het vertrek gaan dat volhing met foto’s van insect Pokémon. Hij vond de meeste erg mooi, vooral degene met een Butterfree. Dit deed hem denken aan vroeger voordat hij ook maar had gedacht dat hij in Team Rocket zou belanden.. het bracht hem terug naar de momenten die hij met Sam had doorgebracht. In Olivine City had je bij de vuurtoren een rots waar je prima over de oceaan kon kijken maar waar in de nazomer ook veel Butterfree over de zee vlogen met hun partner om voor nakomelingen te zorgen. Weliswaar gebeurde dit tijdens zonsondergang dat hij vaak met haar naar had staan kijken. Het kwam er op neer dat hij Butterfree toch coole Pokémon vond ondanks dat ze niet erg in trek waren. Het was vooral een hoopje vol schattigheid niet iets dat je gebruikte voor in Team Rocket.
Vanuit het niets hoorde de jongen het geklik van een camera waarna hij zich geschrokken omdraaide en een vrouw met blond haar zag staan. Ze had een zwarte foto camera in haar handen waaraan een koord vastgemaakt zat die aan haar nek hing. Waarschijnlijk was de vrouw degene die zonet de foto had gemaakt. Jesse zag vanuit zijn ooghoeken dat Storm even verbaasd knipperde met zijn ogen. De jongen richtte echter zijn aandacht weer op de vrouw die giechelde en vervolgens hem iets aanreikte. Jesse pakte het vierkante papiertje aan van haar waarop hij zichzelf en naar een rond starende Storm keek.. dit was een foto. “..maak je van iedere uitdager een foto?” vroeg Jesse toen aan haar waarop de vrouw even grijnsde. Dat was dus overduidelijk een ja. “Je Raichu ziet er sterk uit,” complimenteerde ze hem waarop Jesse een lichte grijns om zijn lippen, Storm zette daarentegen trots zijn poten in zijn zij en sloot hierbij zijn ogen terwijl er een brede grijns op zijn snoet was verschenen. “Bedankt,” gaf hij als reactie en keek toen even naar de vrouw. Dus dit was dan toch Viola die hij tegen het lijf was gelopen.. was zij echt de gymleader? Jesse fronste zijn wenkbrauwen voor hij dan ook zijn hand balde tot een vuist en met een zelfverzekerde blik in zijn ogen naar de blonde vrouw. “..ben jij de gymleider van Santalune Gym?” vroeg hij toen aan de blondine die hem schuin aankeek en vervolgens een brede grijns om haar lippen kreeg. “Ja, dat ben ik. Ik ben Viola de gymleider van Santalune City,” gaf ze als reactie en Jesse voelde voor een moment dat zijn hart een sprongetje maakte. Niet van schrik maar eerder van opwinding. “Well, ik ben Jesse en dit is mijn partner Storm.. hierbij daag ik je uit tot een gevecht!” grijnsde hij en wees met zijn duim naar de Raichu die zijn trainer imiteerde. Viola grinnikte even waarna ze knikte als teken dat het gevecht was geaccepteerd. De jongen had dat altijd al willen zeggen maar tot nu toe was het er nog niet van gekomen. “Kom maar mee deze kant op,” sprak Viola en gebaarde dat hij haar moest volgen door de gang heen, Jesse knikte en liep met Storm op de voet achter de gymleader aan. Al snel kwamen ze op een vrij groot strijdveld waar achter een soort van natuur reservaat was gemaakt, er vloog een Ledyba rond en wat Caterpie zag hij op de bladeren chillen. “Ik heb zo het gevoel dat deze gym gespecialiseerd is in insect Pokémon,” mompelde hij tegen Storm die instemmend knikte. Was het net zoals in Johto? Bugsy gebruikte een Scyther.. wat best wel een sterke Pokémon was tenminste als je ze goed trainde. Misschien moest hij maar weer eens een Pokémon aan zijn team toevoegen na dit gevecht ofzo.
Jesse schrok op uit zijn gedachten toen een man in een oranje trui naar hem toe kwam lopen. Zijn bruine haar zat netjes in een scheiding naar achteren gekamd. “Dus jij bent de uitdager die tegen Viola gaat vechten?” vroeg deze waarop Jesse knikte. “..moet ik je nog uitleggen hoe een match werkt?” Jesse schudde wederom met zijn hoofd aangezien hij Sam wel vaker tegen gymleiders had zien vechten. Alle gevechten gingen toch zo.. dat de uitdager mocht wisselen van Pokémon en de gymleider zelf niet? Tenminste dat waren de regels in Johto.“Ik weet hoe een gymgevecht in zijn werking gaat,” reageerde hij met een glimlach voor hij kort een blik uitwisselde met zijn Raichu. Deze grijnsde breed. De man knikte tevreden waarna hij zijn rug naar hem toekeerde en vervolgens zijn plek innam tussen beide trainers. Viola stond al op haar plek waarna Jesse naar zijn eigen plaats toeliep en zijn blauwe ogen over het veld liet gaan. Het strijdveld had verder niet echt iets bijzonders aangezien het er vrij kaal uit zag waaruit zowel Jesse als Viola niet hun voordeel uit konden halen. De jongen schrok op toen de scheidsrechter zijn keel schraapte. “Dit gymgevecht gaat tussen Viola de gymleader en uitdager Jesse Evans uit Olivine City! Moge de beste winnen!” riep de man. Jesse knikte met een zelfverzekerde grijns voor hij kort een blik uitwisselde met Storm en vervolgens een Pokéball van zijn riem pakte en deze omhoog hield. Ondanks dat hij een lid van Team Rocket was had hij nog wel manieren en liet Viola als eerste haar Pokémon kiezen die ze met een ferme zwiep naar voren gooide. De Pokéball klapte open waaruit een soort van blauwe spin met lange poten tevoorschijn kwam. Wat was dat voor een Pokémon? Jesse pakte enigszins nieuwsgierig zijn Pokédex tevoorschijn en richtte deze op de blauwe insect.
Surskit is een schaatsenrijder Pokémon. Surskit woont in vijvers, rivieren en andere water gebieden. Het lijkt haast alsof ze over het water schaatsen. sprak het rode apparaatje,
VS
Jesse fronste zijn wenkbrauwen even voor hij een blik wierp op de Pokémon die blijkbaar Surskit werden genoemd. Zo’n Pokémon had hij nog nooit van zijn leven gezien! Er was echter geen tijd om na te denken aangezien zijn tegenstander op hem wachtte totdat hij een Pokémon in zou zetten. Jesse wist al meteen wie hij wilde gaan gebruiken en keek met een kleine grijns naar de Pokéball van zijn Quilava die hij in zijn hand vasthield. Hij knikte even voordat hij dan ook uiteindelijk met een ferme zwiep de Pokéball van zich afgooide. “Ik kies jou, Axel!” riep hij toen de Pokéball die open klapte halverwege in de lucht en uit de witte lichtstraal verscheen het silhouet van een Quilava. Axel keek even verbaasd om zich heen maar de Quilava scheen al direct zijn verwarring los te kunnen laten en keek met een kille blik naar de Surskit. “Begin het gevecht!” werd er toen geroepen door de scheidsrechter. Viola liet er geen gras over groeien waarop ze haar hand naar voren gooide en gebalde vuist naar voren hield, hiermee wees ze naar voren. “Surskit begin met een Quick Attack!” riep ze naar haar Pokémon deze kwam direct in beweging met een witte streep achter zich die razendsnel op de Quilava afstormde. Jesse grijnsde lichtjes toen zijn Quilava even naar achter tuurde en een grijnsje tevoorschijn toverde. “Blijf staan Axel!” gaf hij als opdracht aan zijn Pokémon die zijn poten ietsjes gespreid op de grond neerzette zodat hij steviger op zijn plek stond. Surskit kwam steeds dichter in de buurt van zijn partner waarop de jongen al had staan wachten. “Spring omhoog!” Jesse grijnsde lichtjes toen Axel meteen reageerde door zich soepel van de grond af te zetten en de lucht in te springen hierdoor kreeg de Quilava meer hoogte. En mistte de aanval. “Doe nu je tackle!” voegde de jongen eraan toe waar zijn Quilava zich met volle gewicht liet vallen tegen de Surskit. De blauwe Pokémon werd naar achteren getackeld waar hij met een doffe klap op zijn rug terecht kwam. Axel landde soepeltjes op zijn poten waarbij een triomfantelijke grijns op zijn snoet stond maar ze mochten niet te vroeg gaan juichen aangezien dit wel een Pokémon van een gymleader was. Met één simpele tackle gingen ze dit echt niet winnen. Dat bleek ook wel aangezien Viola had opgemerkt dat Axel te dichtbij was, ze had een brede grijns om haar lippen staan. “Nu Surskit doe je Bubble-aanval!” riep ze waardoor Jesse opschrok en toe moest zien hoe zijn Quilava de volle laag kreeg. Het deed niet zo heel veel schade toe maar het was genoeg om Axel achteruit te doen deinzen. Vertwijfeld keek Jesse even naar de Surskit want een Bubble had hij helemaal niet aan zien komen had het dan een dubbeltype? Als dat zo was dan hadden de vuur aanvallen van Axel helemaal geen zin.. Bijtend op zijn onderlip staarde de jongen even naar zijn Quilava die nog steeds kil naar de Surskit keek en toen een plannetje bedacht. Ze moesten het er maar op wagen. “Axel gebruik je Flame Wheel!” riep hij toen als volgende opdracht naar zijn Quilava. “Double Team Surskit!” kwam er van de andere kant. Axel wilde zich net af zetten toen de Gymleader besloot om een tegen reactie te geven waar al snel bleek dat de Surskit veel sneller was als verwacht. Binnen een mum van tijd had de Pokémon van Viola Axel omsingeld met zijn Double Team waar de Quilava verward zijn ogen op de nep-Surskits richtte. Jesse schrok hierdoor wakker en keek met gebalde vuisten naar de situatie. Dit had hij absoluut niet verwacht van de Gymleader en haar Pokémon. “Shit..” vloekte hij zachtjes waarna hij een blik uitwisselde met Storm die strak naar het strijdveld staarde. Double team was een irritante aanval waar de aanvaller mee te maken kon hebben aangezien elke dubbelganger hetzelfde als de gebruiker eruit zag. Een goede zet als je er zelf mee bekend was maar minder als het tegen je gebruikt werd. Het was overduidelijk dat Axel een beetje in paniek aan het raken was.. aangezien hij vluchtig om zich heen keek. “Doe een Shadow Ball!” riep Viola vervolgens waarop Jesse alert over het veld keek om iets op te merken waar hij de Shadow ball op een snel tempo op zijn Quilava zag afsuizen. “Axel ontwijk het!” riep hij toen de paars/blauwe bal bijna in de buurt van zijn Quilava kwam. Axel zette zich meteen af door snel aan de kant te rollen waar de aanval op de grond in sloeg. Echter was de impact best groot waardoor de Quilava door de kracht een stukje verder naar achteren schoof.
Opdat moment trok Storm aan zijn broekspijp waarop Jesse omlaag keek en zijn Raichu naar iets zag gebaren. “Wat is er Storm?” vroeg hij aan het wezentje. “Raichu! Rai, Rai,” reageerde de Raichu en wees met zijn korte pootje ferm naar de dubbelgangers van Surskit. Maar Jesse keek verward naar zijn Pokémon omdat hij niet begreep waar de Raichu heen wilde met het gesprek. Hoewel.. misschien had Storm toch iets opgemerkt zonet aangezien zijn Raichu best een oog voor detail had. En zeker als het aankwam op gevechten. De jongen volgde het pootje van de Pokémon maar hij kon er nog steeds niets uit opmaken waarna hij even onbeholpen achter zijn hoofd krabde. Totdat hij zich iets herinnerde. Oh.. dat was waar ook! De dubbelgangers van Surskit konden zelf geen aanval uitvoeren maar de echte wel.. ze moesten de echte Surskit vinden. Storm had zich dit ook gerealiseerd aangezien hijzelf de aanval ook kon gebruiken waarop Jesse een brede grijns rond zijn lippen tevoorschijn toverde en zelfverzekerd knikte naar Storm die zijn gezichtsuitdrukking weerspiegelde. “Axel!” zei hij waarop de Quilava zijn aandacht op de jongen vestigde en vragend naar Jesse keek. “..concentreer je op de dubbelgangers. ik wil dat je je Ember uitvoert om ze weg te vagen,” voegde hij eraan toe. Hij wist niet zeker of hij duidelijk genoeg was voor de Quilava maar de Pokémon aarzelde geen moment door naar voren te rennen en op te springen. Hij sperde zijn bek open waaruit een reeks aan vuurballetjes recht op de neppe Surskits af werden gevoerd die een voor een verdwenen waardoor het aantal aan dubbelgangers snel begon te dalen. Viola had overduidelijk in de gaten wat Jesse van plan was en besloot hier snel een stokje voor te steken door haar Pokémon een nieuwe Shadow Ball uit te laten voeren die dit keer sneller op Axel afging. “Axel achter je!” waarschuwde Jesse nog maar de aanval knalde al met volle vaart tegen de flank van Axel aan waardoor hij met een harde klap tegen de grond werd gesmeten maar de Quilava kwam weer overeind. Meteen merkte Jesse de echte Surskit op die vlak achter Axel was verschenen. “Doe nu je Flame Wheel!” riep Jesse waarop Axel even met zijn hoofd schudde om de klap te verwerken waarna hij zich vrijwel direct tegen de grond afzette waar hij werd omringd door withete vlammen. Met hoge snelheid sprong hij omhoog om vervolgens de Surskit met hoge snelheid neer te halen die tegen de grond werd gewerkt. Een doffe klap was hoorbaar toen de Surskit tegen de grond knalde en daar met moeite weer overeind kwam, het was nog niet genoeg om de Pokémon uit te schakelen hoewel de aanval van vrij dichtbij uitgevoerd was en dus wel een hoop schade had veroorzaakt. “Interessant..” merkte Viola op toen ze haar hand naar haar kin had gebracht, ze had een brede glimlach om lippen staan wat aantoonde dat ze van het gevecht aan het genieten was. Jesse kon niets anders dan toegeven dat zij ondanks dat zijn Pokémon van een vrij hoog niveau waren dat ze achteraf toch een uitdaging was. “..Surskit gebruik je Quick Attack!” riep ze waardoor Jesse opschrok omdat hij niet had verwacht dat ze in de aanval ging. “ Doe snel je Smokescreen!” reageerde de jongen waarop Axel meteen zijn bek opensperde waaruit een dikke donkere zwarte rook tevoorschijn kwam die het hele strijdveld vol met zwarte rook vulde. Hierdoor staakte Surskit zijn aanval waar hij nerveus om zich heen begon te kijken waar de Quilava gebleven was. Jesse merkte de verbaasde uitdrukking op het gezicht van de Gymleader waarop een brede grijns om zijn lippen verscheen. “Doe je Ember!” riep Jesse waar de Quilava vrijwel direct op reageerde door achter de kleine blauwe Pokémon te gaan staan en weer zijn bek te openen waar dit keer de vlam op zijn rug bij ontvlamde, nu kwam er echter geen rook uit maar een withete vlam die de Surskit volop raakte. De Pokémon werd naar achteren geblazen waar Jesse even verbaasd naar de Quilava staarde omdat hij had gemerkt dat dit geen Ember was maar een Flamethrower. Om er zeker van te zijn dat dit gevecht gewonnen over was moesten ze nu nog een keer toeslaan. “Snel Axel maak het af met een Tackle!” Axel deed meteen wat er van hem werd gevraagd waarna hij zich stevig tegen de grond afzette en inbeukte op de Surskit die hierdoor een extra zetje kreeg door de krachtige tackle van Axel. De blauwe Pokémon werd tegen de muur aangesmeten waar hij langzaamaan naar beneden gleed en uitgeschakeld op de grond bleef liggen.
VS
“Surskit is uitgeschakeld! Quilava wint deze ronde!” werd er toen geroepen door de scheidsrechter waarbij Jesse een grijns op zijn gezicht kreeg en breed begon te glimlachen naar Storm. De Raichu weerspiegelde zijn uitdrukking waarop de jongen zijn hand ophief naar het wezentje die vrijwel meteen reageerde door zijn pootje er tegenaan te drukken. “Goed gedaan Axel! Ik ben trots op je!” complimenteerde hij zijn partner die langzaam op hem afkwam gelopen. De Quilava was uitgeput wat Jesse al had aan zien komen en knielde voor hem neer om een aai over zijn hoofdje te geven. “Wil je de volgende ronde uitrusten?” vroeg hij toen maar de jongen zag al aan de blik van Axel dat dit wel een hele stomme vraag was. “Lava!” gaf hij als reactie en schudde koppig met zijn hoofd waar Jesse een vastberaden blik in zijn ogen opmerkte, de strijd vlam van Axel was aangewakkerd. “Goed dan..” mompelde hij tegen het wezentje. Snel rende de Quilava naar voren waar hij wachtte op de volgende Pokémon van Viola die inmiddels haar Surskit had teruggeroepen en een andere Pokéball tevoorschijn had gehaald. Ze gooide het ronde ding naar voren die halverwege openklapte waaruit een hele vreemde Pokémon tevoorschijn uit kwam dat hij nog nooit van zijn leven had gezien. Het was geen Butterfree want de vleugels zagen er heel anders uit, ze waren roze van kleur en er waren patronen zichtbaar op beide kanten van zijn vleugels. Het lijfje daarentegen was heel klein en fragiel. Jesse pakte zijn Pokédex waar hij het rode apparaat op de vreemde vlinder richtte maar het schermpje gaf aan dat hij geen informatie kon geven. “What the.. hell,” vloekte hij zachtjes en wisselde even kort een blik uit met Storm die ook verward leek te zijn door de omstandigheden. Desondanks schudde de jongen met zijn hoofd waarna hij zelfverzekerd zijn blauwe ogen op Axel richtte die inmiddels met een kille blik naar de roze vlinder staarde. Een uitdaging op zijn tijd kon geen kwaad, right? “Zijn beide trainers klaar voor de tweede ronde?” weerklonk de stem van de scheidsrechter waardoor Jesse opschrok uit zijn overpeinzingen en lichtjes knikte met zijn hoofd. “Begin het gevecht!”
“Vivillon, gebruik je Gust!” riep Viola als eerste waardoor Jesse alert keek hoe de Pokémon met zijn vleugels begon te wapperen waardoor een vrij sterke windvlaag ontstond. Deze was zo krachtig dat Axel moeite had om op zijn poten te blijven staan wat misschien ook wel kwam omdat hij was uitgeput. “Kom op, Axel, gebruik je Flamethrower!” riep Jesse waarbij hij zijn hand tot een vuist had gebald. De Quilava opende met veel moeite zijn bek waaruit een reeks aan withete vlammen regelrecht op de Vivillon afging, alleen de stroom aan lucht die was opgewekt door de Gust liet de Flamethrower een hele andere kant opvliegen. Het ging richting het plafond waar de aanval door miste. De jongen beet op zijn onderlip toen dit gebeurde waarna hij even de situatie bekeek en tot de conclusie kwam dat dit niet ging werken. Axel was overduidelijk te moe om nog een aanval te kunnen opvangen wat inhield dat hij hierna misschien werd uitgeschakeld. Ze moesten die Gust zien te stoppen zonder al teveel van Axel’s energie verbruiken. “Ontwijk die Gust met je Quick Attack!” Jesse keek strak toe hoe de Quilava zich tegen de grond afzette en met een witte streep achter zich regelrecht op de Vivillon afrende. Viola had blijkbaar door wat hij van plan was waardoor ze haar vuist naar voren gooide. “Ga hoger vliegen Vivillon en doe dan je Psybeam!” De Pokémon deed meteen wat er van hem werd verwacht waar ze een stukje omhoog vloog en haar ogen wit begonnen op te lichten. “Ontwijk!” gaf Jesse als enige opdracht maar het kwaad was al geschied omdat Axel te uitgeput was door zijn Quick Attack die hij had uit moeten voeren, hij werd vervolgens volop geraakt door de paarswitte straal die Vivillon had afgevuurd, Axel wist halverwege zijn val op zijn voor en achterpoten terecht te komen en zonder enkele waarschuwing en opdracht van Jesse nog een nieuwe Flamethrower op Vivillon af te vuren die dit niet had verwacht. De Vivillon werd volop geraakt omdat dit totaal onverwachts was geweest en hierdoor lager ging vliegen, vrijwel meteen was te zien dat de Flamethrower een brandplek had veroorzaakt op de linkervleugel van Vivillon. Jesse wierp meteen een blik op de Quilava die hijgend op zijn plek stond wat de jongen al een beetje had voorspeld. “Nu Vivillon doe je Psychic!” riep Viola waardoor de jongen alert opkeek en het lijfje van de vlinder op zag lichten, vervolgens werd er een straal recht op Axel afgevuurd waarop Jesse opschrok en een stap naar voren zette. “Snel spring omhoog om de aanval te ontwijken en doe daarna je Flamewheel!” riep Jesse maar blijkbaar was dit precies waar Viola op had staan wachten. “Breek je Psychic af en gebruik je Powder!” Verward zijnde door de vreemde opdracht keek Jesse toe hoe de Vivillon een zwart poeder uit diens vleugels schudde en op de rondtollende Quilava af liet gaan deze kon de aanval onmogelijk ontwijken. Echter op het moment dat Axel vol tegen de vlinder opknalde met zijn Flame Wheel, werd de Vivillon naar achteren geslingerd maar tegelijkertijd weerklonk er een vrij harde knal waardoor Axel met volle kracht tegen de grond werd gesmeten waar hij even over de grond rolde. “Axel!” riep Jesse geschrokken toen de Quilava op de grond terecht kwam en daar bleef liggen. Te verzwakt om nog overeind te kunnen komen ondanks dat zijn partner een poging deed om weer op te krabbelen maar zakte al snel door zijn poten. Uitgeschakeld.
“Quilava kan niet meer verder vechten, Vivillon heeft gewonnen!” sprak de scheidsrechter waarop Jesse naar Axel toe liep en door zijn knieën boog om een hand op zijn hoofd neer te leggen. De Quilava opende zijn oogjes waar hij een teleurgestelde blik in had staan waarop Jesse enkel glimlachte naar hem. “Het geeft niet, jochie..” mompelde hij tegen Axel waarna hij de Quilava van de grond tilde en mee terug nam naar zijn plek daar zette hij hem naast Storm neer. “..je hebt goed gevochten,” voegde hij eraan toe. Axel kreeg een zwakke glimlach rond zijn lippen waarop hij even een blik uitwisselde met Storm die zelfverzekerd naar de Quilava keek. Hij had zijn pootje gebald tot een vuist en grijnsje was zichtbaar. “Rai! Raichu!” grijnsde hij. “Lava!” Axel stak zijn ‘duim’ op naar de Raichu om hem succes te wensen.
vs
Hits on Vivillon:1x Flamethrower (Super effective + Burned)
1x Flame Wheel (Super Effective)
VS
Jesse keek glimlachend naar de conversatie tussen zijn Pokémon en keek toen met een strakke blik terug naar de Vivillon. Die Pokémon was sterker dan dat hij had gedacht waarop hij concludeerde dat hij en Storm alert moesten zijn voor die Powder-aanval en Psychic. “Goed Storm, jouw beurt,” zei Jesse tegen zijn Raichu die kort knikte en vervolgens naar voren liep waar hij op vier poten zijn tegenstander van top tot teen bekeek. De scheidsrechter gaf hen het teken dat het gevecht weer kon beginnen waarop Viola het gevecht opende. “Vivillon doe je Psybeam!” riep Viola. Vivillon kreeg een witte gloed in zijn ogen waarop hij een wittepaarse straal regelrecht op zijn Raichu afvuurde. “Ontwijk hem en gebruik dan je Thunderbolt!” gaf Jesse als tegen aanval waarop Storm vrij snel aan de kant sprong en zijn poten balde tot vuisten. De Psybeam sloeg in op de grond waar de Raichu zonet nog had gestaan. In de lucht ontlaadde Storm zijn elektriciteit die als een vliegensvlugge raket rechtop Vivillon afraasde. “Ontwijk het!” riep Viola nog maar door de verbrande vleugel was de vlinder niet snel genoeg met ontwijken en kreeg hierdoor de volle laag van de Thunderbolt. De Pokémon slaakte een pijnlijke kreet maar wist ondanks alles in de lucht te blijven. Jesse zag zijn kans om nog een aanval uit te voeren. “Quick Attack!” De Raichu knikte waarop hij zich stevig tegen de grond afzette en met een witte streep recht op de Vivillon afrende waar hij de Pokémon ferm neerhaalde door hem krachtig te tacklen vol met zijn gewicht. Vivillon kreunde even door de klap die hij had gemaakt en schudde met zijn kleine kopje om de klap van zich af te schudden. Storm keek op de vlinder neer die toen weer de kracht had om op te vliegen waar Viola breed begon te grijnzen en keek Jesse even kort aan. “Die Raichu van jou is een snelle, knul,” merkte ze op waar Jesse haar terug aankeek. “Die Pokémon van jou is ook goed getraind,” gaf hij als reactie. Viola giechelde eventjes waarop ze haar gebalde vuist omhoog hield en toen haar lach van haar gezicht liet verdwijnen. “Vivillon doe je Psy Beam nog een keer!” riep ze toen waar Jesse niet op gerekend had. De paarsachtige straal kwam dit keer uit een onverwachtse hoek die met een flinke snelheid op de Raichu afsuisde. Jesse wilde schreeuwen dat Storm moest ontwijken maar de Psybeam werd met zo´n snelheid afgevuurd dat de Raichu geen tijd had om in beweging te komen. De muis-Pokémon werd met een flinke klap tegen de grond gewerkt maar kwam al snel weer overeind en keek met een nijdige frons naar de Vivillon. Echter begon de brandplek op de vleugel van de vlinder weer pijn te doen waardoor Vivillon extra veel moeite moest doen om in de lucht te blijven hangen. “Doe je Electro Ball!” Storm knikte waarop de Raichu een elektrische bal tussen zijn poten oplaadde die hij vervolgens richting de Vivillon gooide. “Geef het een extra zetje met je Iron Tail!” voegde Jesse eraan toe. Storm’s staart lichtte wit op die hij tegen de Electro Ball liet knall maar alleen zijn staart was te lang waardoor deze af zwenkte naar de Vivillon. “Vivillon ontwijk en doe daarna je Psychic!” hoorde hij Viola roepen maar de Vivillon was te langzaam met reageren waardoor hij zowel door Electro Ball werd geraakt als door de Iron Tail waar de Vivillon een kreet slaakte.
Ouch! Dat was niet geheel volgens plan , dacht Jesse vertwijfeld. Desondanks dat de Vivillon door twee aanvallen tegelijk was geraakt vloog hij toch nog op zijn plek weliswaar een beetje wiebelig maar hij was overduidelijk niet van plan om dit zomaar op te geven. Viola blijkbaar ook niet aangezien ze de vlinder een nieuwe opdracht gaf om hem een nieuwe Psybeam uit te laten voeren. “Thunderbolt!” riep Jesse waarop Storm vrijwel meteen op reageerde door zijn elektriciteit op te laden en af te vuren. De twee stralen knalde als het ware tegen elkaar waardoor het strijdveld gevuld werd met opstuivend zand hierdoor ontstond er een stofwolk. Jesse kon nog net horen hoe de Vivillon van Viola een pijnlijke kreet slaakte wat aan toonde dat hij was geraakt door de Thunderbolt. Echter zag hij toen de rook wat verdween dat Storm ook was geraakt door de Psybeam waar hij weer moeizaam overeind krabbelde. Vivillon stond ook nog overeind waarop Viola een grijnsje om haar lippen had staan. “Vivillon doe je Psychic nog een keer!” gilde ze toen. Jesse wisselde met Storm een blik uit waarop hij een brede grijns rond zijn lippen kreeg. Het was misschien een risico omdat Volttackle de gebruiker zelf schade toedeed maar hé! Dit was een intense strijd hij en Storm wilde dit per sé winnen! “Storm Volttackle!” schreeuwde Jesse waarop de Raichu zich direct tegen de grond afzette en met elektriciteit om zijn lijf heen recht op Vivillon afrende dwars door de Psychic heen. Hierdoor ontstond opnieuw een dikke stofwolk waardoor Jesse dit keer zijn arm tegen zijn gezicht moest leggen zodat er geen stof in zijn ogen kwam. Hadden ze gewonnen?
vs
Hits on Vivillon:1x Thunderbolt (Super effective + hurt by its burn )
1x Quick Attack
1x Electro Ball (Super Effective)
1x Iron Tail (Not Very Effective)
1x Thunderbolt(Super effective)
1x Volttackle (...?)
