Art for the blind

Hij zuchtte even. Hij was een bankje gedumpt terwijl de mensen waar hij mee was gewoon aan het rondkijken waren. Kalm draaiden zijn ogen heen en weer terwijl hj niet probeerde half weg te vallen op de bank hier. Hij was kinda moe, maar meer uit verveling weet je. Wat kon hij doen in een museum? Het was niet dat hij de kunststukken echt kon gaan aanraken. Of nja, hij kon het eigenlijk wel proberen... Uhm... DE begeleiders die met hem mee waren hadden gezegd dat ze zo zouden terug zijn maar Lyan had daar eerlijk gezegd helemaal geen zin in dus... hij was al snel rechtop gekomen. En hij was weg. Met een stok liep hij binnen, want er mochten geen puppers... Maar weet je wat. MUK DE STOK. De stok werd op de grond gegooid en met zijn handen in zijn zakken geduwd wandelde de blinde jongen weg van het bankje.
Bang.
Dat was een muur... Hij tuimelde naar achter en viel op zijn achterwerk terwijl zijn hele donkere wereld even tuimelde. Gvd... Brommerig stond hij op terwijl hij een hand op zijn gezicht legde en even mopperend een hand langs de muur let glijden zodat hij wat een weg kon vinden. Na een tijdje schuifelen waagde hij wat weg te gaan, zijn gang wat trager dan eerst.

Het eerste ding dat hij tegenkwam was een beeld en het was ugly, dat voelde hij. Ja, hij was ergens door gelopen en had zijn handen op het stuk gelegd en zat het helemaal aan te raken enzo. Hij kneep zijn ogen wat meer samen terwijl hij het ding van boven en vanonder aan het betasten was, zich er niet van bewust zijnde dat het een beeldje was van een dame en hij er wel vrij impulsief uitzag... Toen hij klaar was met haar nam hij een stap terug en liet hij zijn kapotte ogen even rond rollen. Hij was niet meteen opzoek naar iets, want hij kon niks zoeken met zijn blauwe kijkers. Hij liep maar ergens heen dan... Schuifelend traag kwam hij langzaam tot nog iets... Zijn vingertoppen raakten iets glazigs aan en al snel had de palm van zijn hand stabiliteit gevonden op het kunstwerk waarna hij het kristallen kunstding met zijn handen vuil begon te maken. Hey, iedereen mocht zien, zelfs de blinden, anders was het discrimineren! Zou ze aanklagen bij de politie en ze neerhalen, iedereen even aardig. Als zij mochten kijken mocht hij zeker verdorie! HIj was Lyan en hij verdiende art te zien op zijn manier en niemand zou hem stoppen AAAAAAAAAAAAAAAAAAH. Het werd heatend en een beetje intens maar dat stopte het kereltje helemaal niet om zo te zijn. Hij was zo en hij eiste zijn rechten op met veel kracht en forsheid... al moest het brute kracht zijn yo!!! Hij zou het gewoon doen yo!! HIj had geen limieten, geen grenzen, niemand... Was bij hem om hem woorden op te leggen en hem bij te houden, hij was wild, als een... Doorgeslagen deerling! EN dat zou hij laten merken ook! HIj zou art kijken dammit, al was het het laatste dat hij deed en hij zou alle zuchten en rare gemompel van al die judging mensen gewoon terug in hun strot duwen hoor want hij had rechten! HIj was blind en had heel veel rechten om hier te zijn!
Hij snoof even zachtjes en nam zijn handen van het kristal af. Het had niet zo goed aangevoelen als... Like het soort steen dat hij daarnet vast had maar who cares... Hij had nu wel een soort beeld in zijn hoofd van hoe het ding eruit zag! In de plaaats van weg te rotten op de bank had hij wat cultuur opgedaan en dat was nog iets waar hij echt trots op kon zijn als blinde zijnde. Kijk je kon dit soort dingen niet doen met gebouwen of dieren maar met andere art? Wees er maar zeker van dat het kon! HIj bewees het vandaag meer eens goed dat blindheid je niet moest stoppen van de dingen te doen die je wilde te doen om anderen te irriteren omdt je rechten had! Haha take that artpeople! Nja, misschien zouden ze het nog goed opnemen omdat een blinde de tijd nam het werk te bekijken... Want het was veel meer werk iets met je handen te bestuderen dan iets aan te zien. Hij had zelf nog zicht gehad en wist dit dus... Daarom dat hij het allemaal zoveel werk en last vond man! Het was gewoon... Luxe die deels voor hem was weg gevallen... maar ergens genoot hij ervan dat hij dit nu kon doen zonder dat mensen echt iets durfden te zeggen. Geen idee why tho, was hun probleem in alle eerlijkheid.

En zo ging de jongeman verder, zijn parade af. Hij betaste alles. van schilderijen tot beelden. Het was een beetje gevaarlijk toen hij de mordene kunst afdeling af begon te lopen en richting de afdeling van de prehistorie opging. Hij zag dit uiteraard niet, maar wandelde gewoon verder... Aangezien hij niks meer kon voelen in de leegte... Ah man, stond het dan zo ver? Beter gaan zoeken dan maar! Met de zelfzekerheid van een kind van drie liep hij verder om binnen te stormen, als het ware, in de afdeling. Hij keek even rond, lol hij zag niks, en zuchtte even waarna hij instabiel begon te zoeken naar iets... En over een soort van schutting viel? Iets dat allesinds hem en het andere publiek moest scheiden van... Iets... Maar Lyan zag er echt geen probleem in in het rechtstaan en verder lopen. Hij kraakte zijn rug even en taste in het rond, even wat confused over alles in ieder geval... En plots had hij iets vast... Hij kuchte even zachtjes en begon eraan te voelen. het was lang en voelde wat raar aan??? hij kon er niet echt een naam op plakken, maar het zat best vast ofzo... helaas voor het ding begon Lyan eraan te trekken en ook aan de andere dingen... Waardoor plots iets... Knapte? of eruit viel... En een diehard geluid hoorbaar was in het gebouw des art. Lyan staarde ietwat voor zich uit, tot hij letterlijk een regen van pijlijke langwerpige dingen op zich kreeg en zijn hoofd meteen afschermde ervan door zijn armen erboven te houden. Hij kreunde even mopperend terwijl hij achteruit begon te lopen, en wederom viel over de schutying ding. Hij vloekte luidkeels toen hij met een knal neerkwam en keek even op. Hij had natuurlijk niet door dat hij zojuist een of ander skelet naar de maan had geholpen, like hell, hij was blind, hoe moest hij dat weten?

-Cara