Glitter for the blind one

Met de dag had hij het gevoel meer en meer op zijn schouders te hbben. Maar tbh wist de blinde jongen helemaal niet wat hij deed. Die beesten deden eigenlijk maaar wat ze wilden en hij vond dat het tijd werd dat hij maar eens al zijn Pokémon weg deed. Met ee shiny ponyta (met teveel pot) aan de hand liep hij verder. Zuchtend had hij Pjafter aan het lijntje, die braafjes de jongen begeleide naar het huis en even blafte toen ze er waren. Ze hadden shinya ingenomen omdat hij te gevaarlijk was en hadden Pjafter gegeven als tijdelijk vervang middel. Lyan was gebroken en wilde daarom niet meer, dus hij zou alles wegdoen... Ja, hij ha natuurlijk geen besef wat hij had ja. "Bryan! Al die Pokémon weg!" zei hij wijzend naar zijn leger shinys.

-Bryan first

Shinya was weg, Pjafter kwam ervoor terug en Lyan had een shitload aan pokemon gebreed waardoor hij zelf half dood aan het gaan was. De jongen kwam dan ook snel naar hem toe met een hele squad met shiny pokemon... Schep er maar weer mee op hoor... Toen de jongen meldde dat alles weg moest knipperde hij even. "Lyan... nee..." sprak hij rustig tegen de jongen. "Dat zijn allemaal shiny pokemon.." sprak hij even rustig tegen de ander. Die ging hij dus niet verkopen. Derp.

Hmpf.. "Lyan... nee..." Uh.. "Dat zijn allemaal shiny pokemon.." Hij haalde zijn schouders op en zuchtte even. "Dat kan je wel zeggen maar je hebt geen bewijs" dat was wel een dab waard maar Lyan was geen retard dus hij dabte niet OOOH. Hij knipperde even en schopte Pjafter weg toen ze een aaitje wilde. "Wanneer komt Shinya terug naar huis!" godverdomme hij keek zo boos. Yay!

Pissed of was hij ja, maar wie zou dat niet zijn als je blind was en triggered en nog wat shizz en ga zo maar door. Hij zuchtte even zwaar, verdomzels zeg! "Niet je pokémon schoppen." Hmpf, wat voor statement was dat nou weer. "Ik doe wat ik wil!" zei hij even met een luid gesnuif tegen de ander, ja hij deed wat hij wilde, punt andere lijn. "En dat weet ik niet." Hmpf. "Haal hem onmiddellijk terug!" riep hij boos naar Bryan terwijl hij eve gromde. "Of ik... loop weg!" YEAH

Er klonk een luide zucht van de ander af. "Ik doe wat ik wil!" klonk er met een luid gesnuif, waardoor Bryan even zijn wenkbrauwen op hief. Hij leek wel een verwend kind. Toen hij zei dat hij niet wist wanneer de pokémon van de ander terug zou komen leek de ander zwaar pissed te zijn. "Haal hem onmiddellijk terug!" Riep de ander boos naar hem, waarna er een grom klonk van de jongen. "Of ik... loop weg!" Bryan zuchtte even luid en keek naar hem. "Je moet je niet gedragen als een of ander verwend kind." sprak hij tegen de ander, waarna hij snoof. "Je moet gewoon rustig afwachten en niet zo ongeduldig zijn." Ja...

Hij kon de ander tot hier horen zuchten, wat een kutkind was die Bryan ook wel niet, verdomme... Hij snoof nogmaals luid maar hield zichzelf in om niet uit te schieten tegen zijn kleine broer. Ugh... "Je moet je niet gedragen als een of ander verwend kind." Wat? Hij keek even triggered rond, maar zag uiteraard niks, dus de kans dat hij de ander aankeek was klein. "Je moet gewoon rustig afwachten en niet zo ongeduldig zijn." Hmpf. "Dat zeg je altijd!" klonk er grommend van hem af waarna hij Pjafter van de grond plukte en hij even op zijn onderlip beet. "Mijn neus doet nog steeds pijn," mompelde hij even droogjes...

De ander snoof even luid, waar hij uit kon concluderen dat de ander niet gesteld was op het gedrag wat hij op dit moment uit voerde. Maar hey, hij was gewoon eerlijk tegenover de ander. Toen hij zei dat de ander zich niet als een verwend kind moest gedragen keek de jongen meteen triggered rond, hem totaal niet aan kijkende. Maar dat verwachtte hij ook niet van de ander. Toen hij tegen de jongen zei dat hij rustig moest blijven en geduldig moest zijn leek de jongen ook niet zo blij te zijn. "Dat zeg je altijd!" Klonk er grommend van de jongen af, waarna de jongen de blauwe Rockruff van de grond af haalde en deze optilde. "Mijn neus doet nog steeds pijn," kwam er mompelend van de jongen af, waardoor Bryan even een hand door zijn haar haalde. "Daar spijt het me nog steeds van." sprak hij rustig tegen de jongen.

Hij kreeg geen response op zijn woorden van eerder en dat zorgde er alleen voor dat hij meer naar beneden werd getrokken. Hij wilde niet meer, verdomme... "Daar spijt het me nog steeds van." Gvd... Hij draaide zich om en liep keihard en snel weg, maar liep zowat tegen een muur aan en viel kreunend ineen, zijn handen gebruikende om zijn bloedende neus af te dekken. meteen kwam Pjafter bezorgd naar haar trainer toe, zachtjes piepend en blaffend. "Laat me met rust..." gromde hij even... Verdomme.