Reaching a goal[open]

Met een glinstering in zijn ogen staarde Satoshi naar een bordje dat geplaatst stond naast een poort. Er stonden letters in gegraveerd die vertelde dat deze stad Shalour City heette en dat hij gearriveerd was zonder te verdwalen. Het had niet langer moeten duren aangezien hij bijna geen voorraad meer had omdat hij al een paar keer de verkeerde kant op was gegaan. Maar nu was het gelukt de eerste echte stad die hij zelfstandig zonder te vragen had weten te bereiken! Satoshi had dan ook een brede grijns rond zijn lippen getoverd en keek even naar zijn partner die aan zijn schouder. Het was een klein geel wezentje dat geamuseerd voor zich uit staarde. “We zijn er, maatje!” grijnsde hij waarop Pikachu zijn uitdrukking weerspiegelde en kort knikte om aan te geven dat hij de jongen begrepen had. “Pika!” piepte hij snel als reactie terug. “Kom laten we een kijkje nemen.” Satoshi sjokte op een langzaam tempo de stad binnen waarbij hij zijn ogen uitkeek. Het was net als Coumarine City gelegen aan de kust alleen was hier geen grote haven te vinden, er waren wat kustlijnen te vinden nabij de grote toren die meteen opviel. De jongen kreeg een nog bredere grijns rond zijn lippen bij het zien van de toren. Zouden zich daar Pokémon bevinden? Zo ja dan wilde hij daar sowieso een kijkje gaan nemen als hij hiervoor de tijd had. Het was opdat moment dat de knul een hoop rumoer hoorde en zijn aandacht vrijwel direct van de toren losmaakte om te kijken wat er aan de hand was. Er had zich een menigte verzameld rondom een stuk van het pad waar hij en Pikachu zich bevonden. Ze blokkeerde daardoor de weg. Nieuwsgierig als dat hij was keek hij even kort naar zijn Pikachu die inmiddels ook zijn blik nieuwsgierig naar de menigte gericht had staan. “Zullen we een kijkje nemen?” vroeg hij aan Pikachu die daarop knikte. Satoshi aarzelde geen moment en liep vervolgens richting de groep mensen die aan het juichen waren voor iets. In eerste instantie dacht de knul dat het ging om een straatgevecht tussen mensen maar toen hij zich door de mensenmassa had heen weten te wurmen zag hij dat het ging om een Pokémon gevecht. Twee trainers stonden lijnrecht tegenover elkaar en ieder van hen had een sterk uitziende Pokémon voor zich staan. Satoshi herkende de eerste meteen als een Alakazam die tegenover een Houndoom stond maar ze hadden een andere vorm.. of althans zo leek.

Verward krabde Satoshi over zijn achterhoofd.. waren de Alakazam dan anders als in Kanto? Als in een alternatieve vorm.. bijvoorbeeld een Alolan Marowak? Hij kon zich niet echt herinneren dat hij ooit zo’n Alakazam gezien had met vijf rondzwevende lepels boven zijn hoofd. En een houdini baard. Nee dat was onmogelijk. Satoshi wisselde kort een blik uit met Pikachu die net zo verward als de jongen bleek te zijn en er niets van begreep. “Houndoom doe je Flamethrower!” vrijwel direct richtte de elfjarige trainer zijn bruine ogen op de zwarte hond Pokémon die zijn bek open sperde en withete vlammen recht op de Alakazam afvuurde. “Alakazam gebruik je Teleport om te ontwijken!” weerklonk er van de andere kant. De Alakazam verdween vliegensvlug nog voordat de vlammen raak waren die vol tegen de grond knalde. Houndoom staakte direct zijn aanval waarop er een grote schroei vlek te zien was op de tegels, de keek verbaasd om zich heen opzoek naar de Alakazam. “Gebruik je Psychic!” Alakazam verscheen vlak achter de verwarde Houndoom waarbij zijn ogen wit oplichtte en de hond liet zweven boven zijn hoofd. De hond begon hevig te spartelen om uit de aanval te komen maar dit lukte niet. Niet veel later werd de Houndoom volop tegen de grond gesmeten dit was genoeg om de Pokémon uit te schakelen. Vrijwel direct veranderde Houdoom terug naar zijn normale vorm. Satoshi balde enthousiast zijn handen tot vuisten en zijn mond viel hierbij even open, hierbij begonnen zijn ogen te glinsteren. Het gevecht was overduidelijk al lang bezig geweest nog voordat hij was gearriveerd in Shalour City. “Zag je dat Pikachu?” vroeg hij aan zijn kleine gele vriend die ook onder de indruk leek te zijn van het gevecht. “Piika!” piepte hij vrolijk terug waarna het gele wezentje zijn zwarte kraaloogjes richtte op de jonge trainer, hij sloot snel zijn oogjes.

Satoshi richtte zijn bruine kijkers weer terug op de twee trainers die elkaar een hand gaven. De menigte klapte uitbundig waarop de jonge knul meedeed met de andere mensen. Toen het geklap langzaam verdween richtte de trainer die het gevecht had gewonnen zich tot de menigte en trok zijn mond open. “Zijn er hier nog andere trainers waar ik tegen kan vechten?” vroeg de oudere jongen die inmiddels werd vergezeld door zijn Alakazam. De ogen van de oudere trainer gleden rond over het publiek waarop Satoshi breed begon te grijnzen. Hij had nog nooit een gevecht gehad met zijn Pikachu tegen andere trainers, uberhaupt aan trainen was hij nog niet eens aan toegekomen.. maar hé hij kon hier van leren niet? “Zullen we zijn uitdaging aannemen?” fluisterde hij tegen Pikachu die verrast zijn oren spitste en hem even kort aankeek. Satoshi zag dat Pikachu even twijfelde maar toen alsnog zijn kopje schudde en zelfverzekerd zijn pootje balde tot een vuist. “Pika!” De jongen grijnsde toen hij de zelfverzekerde blik zag van het wezentje waarna hij zich een wegbaande naar voren door het publiek. “Ik neem je uitdaging aan!” sprak Satoshi op een enthousiaste toon zodra hij zich tussen de mensen had uit weten te wurmen en keek de oudere jongen met een vastbesloten blik aan. Deze leek even uit het veld geslagen toen hij zag dat zijn uitdager een elfjarige jongen was met zijn Pikachu. Dit kon Satoshi niet echt schelen en natuurlijk wist hij ook wel dat de Pokémon van deze trainer meer training hadden gehad dan zijn Pikachu. Maar hij kon hier wel wat van opsteken of niet soms? De oudere jongen leek zich dit ook te beseffen en knikte toen instemmend. “Waarom ook niet,” sprak deze en liep vervolgens naar voren om zijn hand uit te steken. Satoshi strekte ook zijn arm uit en sloot zijn vingers om de hand van de ander heen. “Ik ben Jasper en dat is mijn partner Alakazam,” stelde hij zich toen voor waarop Satoshi knikte en toen met zijn duim tegen zijn borst prikte. “Mijn naam is Satoshi en dit is mijn partner Pikachu,” gaf hij als reactie. Jasper knikte waarna hij hem zijn plek wees waar Satoshi gehoorzaam naar toe liep. De elfjarige had moeite om zijn enthousiasme binnen te houden aangezien hij bijna niet kon wachten om te beginnen met het gevecht. “Zet jij maar als eerste in,” zei Satoshi en wisselde even kort een blik uit met Pikachu aangezien zij al wisten welke Pokémon de jonge trainer ging gebruiken. Jasper knikte waarna hij een Pokéball van zijn riem klikte en deze opgooide. Het ronde voorwerp werd met een klein boogje de lucht ingegooid waarbij hij in de lucht openklapte, de witte straal die er hierbij uitkwam onthulde een silhouet van een onbekende Pokémon. “Ik ga voor Scizor.” Verward fronste Satoshi zijn wenkbrauw omdat hij de naam van Pokémon niet herkende maar algauw werd het hem duidelijk. Een rode Pokémon stond voor de oudere trainer, met een gemene blik in zijn ogen en scherpe scharen die hij waarschijnlijk gebruikte als zijn handen. Satoshi pakte daarom zijn Pokédex erbij en richtte deze op de ‘Scizor’.

Scizor is een getransformeerde Scyther. Zijn ongelooflijke snelheid en zijn grote schaarachtige klauwen maken hem een geduchte tegenstander. Zijn metalen scharen kunnen elk hard voorwerp verpletteren, op zijn klauwen zitten op ogen lijken de tekeningen. Als hij daarmee zwaait lijkt het alsof hij drie koppen heeft en zo schrikt hij zijn vijanden af. Hij gebruikt zijn vleugels zelden om te vliegen door ze snel te bewegen, kan hij zijn lichaamstemperatuur er mee regelen.

Satoshi slikte even bij het horen van deze informatie en keek toen even twijfelend naar Pikachu. Dat beest zag er overduidelijk goed getraind uit en als hij zich niet vergiste met snelheid in zijn voordeel. Pikachu.. tsja.. hij was ook wel snel..? Daar hield het eigenlijk ook wel een beetje mee op. Desondanks liet de elfjarige zich niet afschrikken door zijn tegenstander en keek met een zelfverzekerde blik naar zijn maatje. Pikachu keek terug waarna de jongen knikte. “Ik kies voor Pikachu,” sprak hij terwijl het gele wezentje al van zijn plek sprong en langzaam naar voren liep. Het leek bij de ander geen complete verrassing dat er voor een Pikachu werd gekozen, voor nu had Satoshi nog geen andere Pokémon. “Goed dan, Scizor ben je er klaar voor?” vroeg Jasper aan zijn Pokémon die knikte en gebaarde dat Satoshi als eerst een zet mocht kiezen. De jongen wisselde kort een blik uit met Pikachu die kort knikte en vervolgens in aanvalspositie ging staan. “Pikachu begin met je Thundershock!” riep Satoshi toen als eerste waarop het gele wezentje naar voren sprong, zijn pootjes balde tot vuisten en hierbij zijn elektriciteit ontlaadde, dit ging recht op de Scizor af die kalmpjes bleef staan. Toen de Thundershock volop raakte leek het de Pokémon helemaal niets te doen het enige dat Scizor deed was een van zijn scharen naar voren steken als een soort bliksemafleider. Satoshi schrok hiervan aangezien hij dit niet had verwacht. “Wat?” bracht hij verward uit maar toen besefte hij zich iets. Satoshi kon zich vaag herinneren dat een assistent van professor Oak ooit had verteld dat er Pokémon waren met een dubbel type, toen hij een keertje mee was met zijn moeder. Had deze Scizor dan een dubbele type? Satoshi schudde met zijn hoofd waarna hij strak naar het rode insect keek en toen zijn hand balde tot een vuist. Jasper gaf zijn Pokémon nog geen bevel om aan te vallen dus besloot de elfjarige om nog een keer tot de aanval te gaan. “Snel Pikachu doe je Quick Attack!” Pikachu leek op te schrikken toen hij zijn trainer hoorde roepen en zette zich vervolgens af om rechtop de Scizor af te rennen. Deze bleef nog steeds op zijn plek staan. “Scizor pak die Pikachu met je X-Scissor!” Satoshi schrok op toen de jongen aan de andere kant ineens zijn stem liet horen en waarop hij ontdekte dat de Scizor zich schrap zette om zijn Pikachu in zijn aanval te grijpen. “Duik weg Pikachu!” gaf Satoshi als tegenreactie waarop Pikachu zijn Quick Attack afbrak en aan de kant probeerde te springen. Scizor was zoals de Pokédex al zei een snelle Pokémon waarop hij met zijn sterke scharen zijn X-Scissor tegen de flank van Pikachu liet knallen, hierdoor werd het gele wezentje de lucht in gesmeten. Uiteindelijk rolde Pikachu over de grond heen waar hij even op de grond bleef liggen. “P-pika,” gromde Pikachu terwijl hij langzaam overeind krabbelde met een van zijn ogen dichtgeknepen, uit zijn wangetjes liet hij wat elektriciteit vrij. “Kun je nog door, Pikachu?” vroeg hij aarzelend aan zijn Pokémon die zelfverzekerd knikte. Satoshi begon breed te grijnzen toen hij die zelfverzekerde blik zag en richtte zich toen weer tot het gevecht. Scizor stond inmiddels weer op zijn plek af te wachten totdat hij en Pikachu weer verder konden. “Scizor Night Slash!” werd er geroepen van de andere kant waardoor Satoshi opschrok en de Scizor Pikachu’s kant op zag komen. Deze ging zo snel dat hij binnen een mum van tijd vlakbij het gele wezentje was. “Ontwijk hem door op te springen!” riep hij naar Pikachu die snel in actie kwam door aan de kant te springen. Scizor slingerde een van zijn scharen richting Pikachu die snel aan de kant sprong en de Night Slash met moeite wist te ontwijken. “Sla terug met je Electro Ball!” voegde Satoshi er aan toe. Pikachu deed meteen wat er van hem werd verwacht alleen het duurde net iets te lang om zijn aanval op te laden. Dit had Jasper overduidelijk door waarna deze begon te grijnzen. “Gebruik snel een nieuwe Night Slash voordat die Pikachu zijn aanval heeft opgeladen!” riep de oudere jongen naar zijn Scizor die deed netjes wat er van hem werd gevraagd. “SNELLER PIKACHU!” schreeuwde Satoshi naar zijn Pokémon maar Scizor was toch een stuk sneller en raakte het gele wezentje volop die tegen de grond werd geslagen. Voor een tweede keer. Dit bracht veel meer schade toe dan de X-Scissor omdat deze van heel dichtbij was geraakt. Pikachu schoof nog voor een paar centimeter over de grond heen waar hij uiteindelijk bleef liggen maar zo koppig als dat het gele wezentje was probeerde hij nog overeind te komen. Satoshi beet op zijn onderlip waarna hij naar zijn toegetakelde Pikachu keek. Het gevecht was misschien net begonnen maar die Scizor was gewoon veels te sterk. “Stop!” De elfjarige jongen rende naar voren om zich voor zijn Pikachu te werpen en spreidde zijn armen voor zijn partner. Nadat hij had gezien dat de oudere trainer een genade slag wilde geven. “Ik stop het gevecht..!” Satoshi raapte ondertussen Pikachu van de grond af waarna hij het wezentje in zijn armen beethield en keek met een resolute blik naar de andere trainer. “Je hebt gewonnen, oké?” voegde hij er nog snel aan toe. Satoshi draaide zich toen om terwijl hij zijn tas opraapte en sjokte op een snel tempo uit de kring van mensen. Hij wilde weg van deze plek.


Na een tijdje met Pikachu in zijn armen rond te hebben gelopen plofte de jongen op een picknick bankje neer. Hij zette zijn Pikachu op het tafel blad en keek even met een strakke blik naar het wezentje die zijn oren omlaag had gezakt. “Je bent niet zwak, oké?” mompelde hij tegen het gele wezentje dat zijn kopje oprichtte. Satoshi bracht zijn hand richting het rode wangetje van zijn Pikachu en aaide hem daar overheen. Pikachu sloot genietend zijn ogen. “Ik wilde niet dat je gewond zou raken..” Satoshi keek langs de gele muis heen waarbij hij gefrustreerd zijn hand had gebald tot een vuist. “Pikachu..” mompelde het wezentje waarbij hij zijn oren verder liet zakken maar Satoshi toverde een glimlach rond zijn lippen waarbij hij een zakje uit zijn broekzak haalde. De inhoud liet hij op zijn handpalm vallen waar wat besjes opvielen die hij aan het wezentje toereikte. “Hier knap je vast van op,” glimlachte hij naar zijn partner. De oortjes van het wezentje sprongen overeind en pakte gretig een van de bessen van zijn handpalm hier begon hij meteen van te eten. Opdat moment begon zijn eigen maag te protesteren.

Pikachu had net zijn laatste stuk bes door geslikt toen het tweetal een geluid achter zich hoorde. Satoshi vergat meteen dat hij honger had waarna hij overeind ging zitten en iemand zijn kant op zag komen. Er was ook een Pokémon aan de zijde van de persoon te vinden, eentje die hij nog nooit had gezien. ”Hey, dude! Jij bent die jongen van het gevecht daarnet, right?” sprak het meisje toen ze dichtbij genoeg stond waardoor de jonge knul een ongemakkelijke glimlach opzette. Hij schaamde zich ervoor dat hij voor zoveel mensen had verloren van die trainer maar hij had er ook van geleerd. Satoshi besefte nu ook des te meer dat hij moest gaan trainen met zijn Pokémon anders werden ze niet sterker en konden ze ook geen badges verzamelen. “Ja klopt,” gaf hij uiteindelijk als antwoord en toverde een oprechte glimlach rond zijn lippen toen zijn blik kruiste met die van Pikachu. Het wezentje kreeg een kleine glimlach rond zijn snoetje. ”Nice gevecht, dude! Je Pikachu is een snelle!” vervolgde ze waarop Satoshi even onder zijn neus wreef. Het voelde nogal raar om een complimentje te krijgen terwijl ze hadden verloren maar Pikachu had oprecht meer dan zijn best gedaan. “Pikachu!” piepte Pikachu terwijl hij een bredere grijns rond zijn snoetje kreeg. “Bedankt,” gaf hij als reactie voordat hij de opgeheven hand zag van het meisje. De elfjarige kwam overeind waarna hij zijn hand tegen de hare aan sloeg. “..dus je hebt ons gevecht gezien?” vroeg hij toen met een grijns en wisselde even kort een blik uit met zijn Pikachu die zijn blik naar het tafelblad had gericht. De jongen legde een hand op het kopje van het gele wezentje om aan te geven dat hij zich niet hoefde te schamen.

Satoshi begon nog breder te grijnzen bij het horen aan de woorden stroom. Het meisje was erg enthousiast over de Scizor van die trainer en hij moest toch wel toegeven dat hij het cool vond ondanks dat Pikachu had verloren. Dat maakte het natuurlijk niet minder spectaculair voor andere mensen die het gevecht hadden aanschouwd. De jongen werd daarom ook niet boos want ondanks alles begon hij zelf ook wel gemotiveerd te worden om te gaan trainen. “Als ik heel eerlijk ben vond ik Scizor ook wel ontzettend cool,” grijnsde hij maar gaf zijn Pikachu een knipoog om aan te geven dat hij voor hem de beste was. “..ik ben er nu ook best opgebrand om sterker te worden,” voegde hij eraan toe. “Pika! Pikachu!” Pikachu balde zelfverzekerd zijn handje tot een vuist en om aan te geven dat hij wel wat gewend was qua klappen ontvangen. Hij stak zijn hand uit naar het meisje en trok vervolgens zijn mond weer open. “Mijn naam is Satoshi en dit hier is mijn partner Pikachu,” stelde hij zich toen voor waarop hij even kort een blik wierp op het gele wezentje dat inmiddels weer wat opgevrolijkt was. “..trouwens, wat voor Pokémon is dat?” voegde hij eraan toe. Natuurlijk kon hij wel zijn Pokédex erbij pakken maar hij kon het zo goed ook gewoon vragen.