Dragonborn. [QUEST]

Soul siste tussen zijn tanden door toen het hete water zijn rug raakte. De stralen gleden genadeloos langs de verse brandwond en Soul moest zijn handen tegen de muur zetten om te voorkomen dat hij op de grond zou vallen, want zijn benen trilden onder de impact van de pijn die zijn brandwond uitstraalde. Hij had gedacht dat het na een paar dagen wel de goede kant op zou gaan, maar het bleef zeer doen. Gelukkig was het geen derdegraadsbrandwond zoals zijn schouder. Of nou ja… toch niet in zijn geheel. Het was een combinatie van tweede- en derdegraadsbrandwonden. De Fire Blast had hem namelijk voor een klein deel geraakt, maar de vlammen waren tijdens de aanval niet allemaal op hun plek gebleven en dus was het zo dat een paar delen van zijn rug wel geraakt waren en een paar niet echt. Hij had naar het ziekenhuis moeten gaan en daar hadden ze hem moeten behandelen. Nu droeg hij verband en moest hij deze om de zo veel tijd vervangen. Omdat zijn rug moeilijk te verbinden was, moest hij de hulp inschakelen van iemand in de Ranger’s Base die daar bevoegd voor was. En die persoon stond momenteel buiten te wachten tot hij klaar zou zijn met douchen en zichzelf aan te kleden. Hij haatte zijn leven. Hij werd veel liever door Lima verzorgd, maar hij had haar nog niet verteld wat er was gebeurd en dus had hij ook geen moeite genomen om haar te contacteren om hem te helpen met zijn brandwond. Zijn huid zou er echt lelijk uitzien na een tijdje, maar daar maakte hij zich vrij weinig zorgen over. Zijn schouder was het meest zichtbare gedeelte en zelfs dat werd bedekt. Bovendien dacht hij niet dat hij zich nog in de buurt van een Pokémon ging wagen die een vuuraanval op hem kon gebruiken. Houndoom had het erger zitten dan hem, want die voelde zich schuldig omdat hij zijn trainer niet had kunnen verdedigen. Soul had hem duidelijk gemaakt dat de Pokémon zich niet schuldig hoefde te voelen, maar hij wist dat zijn Pokémon dat toch wel deed. Nadat hij heel even onder de douche had gestaan – en het zowat had uitgeschreeuwd bij het zichzelf inzepen – was hij uiteindelijk onder de douche uitgegaan. Hij droogde zich snel af – waarbij hij zorgvuldig zijn rug en schouder vermeed of daar zachtjes depte – en kleedde zich snel aan waarna hij een kam door zijn haar haalde.

Soul siste toen het verband weer terug om zijn rug werd gedaan. De vrouw achter hem zei echter niets en dat was maar goed ook, want het was zo al awkward genoeg. Soul hoorde zijn Holo Caster afgaan en in de veronderstelling dat het Lima was, trok hij het ding naar zich toe met een paar vingers. Hij fronste toen hij zag dat de afzender onbekend was en opende het berichtje. Gelijk sloot hij het berichtje weer en gooide de Holo Caster van zich weg, hopend dat de vrouw achter hem het niet gezien had. Maar als ze het al gezien had, zei ze er niets over en plakte zijn verband zorgvuldig af. “Geen overdreven activiteiten vandaag,” zei ze streng tegen hem. “Als je denkt je Quest niet aan te kunnen vanwege de pijn bel je de Ranger Base op en laat het iemand anders overnemen.” Soul knikte alsof hij het niet meer dan eens met haar kon zijn, maar in gedachten stak hij zijn middelvinger naar haar op. Hij ging zichzelf dus echt niet laten vervangen door iemand met zogenaamd meer ervaring omdat hij toevallig een brandwond had die moest genezen. No way. Alsof de vrouw zijn gedachten kon lezen, kneep ze haar ogen nog heel even samen naar hem, maar besloot toen om het op te geven en haalde haar schouders op. “Het is je eigen tijd die je ermee verspilt, niet het mijne.” En met die woorden ging ze de kamer uit. Soul rolde zijn ogen en pakte zijn Holo Caster opnieuw vast. Hij opende het berichtje en zag de foto weer voor zijn ogen verschijnen. “Dit meen je niet,” mompelde hij terwijl hij de foto verwijderde en zijn hoofd schudde. Ze moest echt eens stoppen met van die foto’s naar hem te sturen. Had ze de hint niet door toen hij Snowpoint City had verlaten? En dit was al de tweede foto die hij had ontvangen sinds hij daar weg was gegaan. Het voelde niet goed om dit soort dingen voor Lima te verzwijgen, maar hij had niet het gevoel dat hij dit kon zeggen tegen haar. Hoe zou ze reageren? Dadelijk zou ze Khaleesi vragen om haar naar Snowpoint City te brengen. Nu was de in sneeuw omhulde stad redelijk groot, dus de kans dat Lima haar zou vinden was alsnog vrij klein, maar hij wilde het toch niet riskeren.

Soul krabde wat geïrriteerd zijnde aan de rand van zijn verband terwijl hij naar beneden ging. Hij had een luchtig shirt over zijn hoofd getrokken en een driekwartbroek die lekker zat. Toen hij beneden kwam, werd hij met een zorgelijke blik aangekeken door Amanda, de receptioniste. “Ik heb een Quest voor je.” Er viel even een stilte. “Maar?” drong Soul aan. “Maar ik weet niet of je hem aankunt. Hij is vrij gevaarlijk.” Soul rolde met zijn ogen. “Had ik jullie maar nooit verteld wat er was gebeurd.” Amanda keek hem streng aan van over haar brillenglazen. “Soul, je hebt een Fire Blast tegen je rug gekregen. Natuurlijk zijn we bezorgd.” Toen Soul haar niet bepaald onder de indruk zijnde bleef aankijken, haalde ze haar schouders op en hield een papier met notities naar hem toe. “Dat is aardig dichtbij,” zei hij toen hij de notities doorlas. “Het enige wat je hoeft te doen is de Grunt op te pakken en naar ons te brengen. Misschien moet je die mensen en de Pokémon ook kalmeren. Ik zal de andere Red Rangers hier laten weten dat je deze Quest gaat doen zodat je om backup kunt vragen als het niet lukt.” Toen Soul haar met een norse blik aankeek, hief ze haar handen in de lucht. “Het is gewoon uit voorzorg, Soul. Dit zou ik ook gedaan hebben als je geen brandwonden had op je rug. En ze komen enkel naar je toe als jij het vraagt. Als jij niks laat weten, gaan ze ervanuit dat het je goed afgaat.” Soul vond dat idee wel leuk en gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. “Dan ga ik maar eens,” zei hij met een norse blik in zijn ogen. Hij was dat zorgzame gedrag hier helemaal zat en bovendien was het lang geleden dat hij nog eens op een Quest was gegaan. “Succes. En wees voorzichtig.” Toen Soul haar een dodelijke blik toewierp, zuchtte ze en boog ze zichzelf weer over haar papieren. Soul richtte zich weer naar voren en liep vervolgens naar buiten. Hij had instructies gekregen over om welk huis het ging zodat hij er makkelijk kon geraken. Hij haalde Salamence tevoorschijn en niet veel later vloog hij boven de stad terwijl hij met zijn ogen naar het huis zocht. Het was echter niet moeilijk te vinden, want het rumoer was vanaf hier al te horen.

Soul liet Salamence landde en sprong naar de grond toe. De klap was iets harder dan gedacht en er ging een felle pijnscheut door zijn rug. Hij kreunde even, maar hield zich voor de rest in en liep naar de Grunt toe. De Grunt had een Poké Ball vast in zijn handen en hield een andere Pokémon vast in zijn andere hand. Aan de wanhopige blikken te zien van het kind en de vrouw die ernaar keken, was dit de Pokémon die gestolen zou worden. “Als je weet wat goed voor je is laat je die Pokémon nu gaan en misschien kom je er enkel met een Flamethrower op je gezicht er vanaf.” Zijn stem klonk even kil als dat zijn blik was en hij zag dat het kind bang naar hem keek. Ze moest van een jaar of veertien zijn en Soul voelde een steek van medelijden door zijn binnenste gaan. Waarom zaten Grunts niet achter mensen van hun eigen leeftijd? De Pokémon die de Grunt vasthield had Soul nog nooit gezien, dus hij vermoedde dat het weer één van die pas ontdekte Pokémon moest zijn. Het zag er in elk geval wel cool uit en Soul kon begrijpen waarom het oog van Team Rocket juist op deze Pokémon was gevallen, maar dat maakte het nog niet goed dat ze het zomaar wilden stelen. Soul wierp nog één blik op het kind en zag dat het meisje hem smekend aankeek. Nee, ze was geen kind meer. Ze was al een puber. En ze leek verdomd veel op Fever met haar blonde haren die haar gezicht omlijstten. Soul richtte zijn strakke blik weer op de Grunt. Toen gooide de Grunt opeens een Poké Ball naar boven en kwam er een Pidgeot tevoorschijn. Soul was in elk geval al blij dat het geen Charizard of zo was, want dan zou hij waarschijnlijk direct van de job gehaald zijn geweest. De Grunt sprong op de Pidgeot, sleurde de Pokémon mee en gooide het op de rug van Pidgeot zodat het zichzelf vast moest houden om niet te vallen. Op datzelfde moment tikte Soul met zijn voet tegen de flank van Salamence zodat deze op zou stijgen, maar dat was al niet meer nodig. Een woedende brul die waarschijnlijk tot in Geosenge Town te horen was verliet de bek van Salamence en niet veel later gingen ze de achtervolging in.

Soul hield zijn blik gefixeerd op de Pokémon en zag hoe de kleine Pokémon moeite moest doen om zichzelf vast te houden zodat hij niet naar beneden zou storten. Net toen Soul klaar was om een order te geven om onder de Pidgeot te gaan vliegen, pakte de Grunt de Pokémon weer aan zijn nekvel vast en sleurde hem weer mee naar voren. Soul hoorde aan de pijnkreten van het beest dat er niet al te zachtaardig werd gedaan en hij klemde zijn kaken op elkaar. Plotseling werd er een nieuwe Poké Ball in de lucht gegooid en deze keer was er een Skarmory te zien. Oh, dit was echt zijn geluk weer. “Skarmory, gebruik Air Slash op hun!” Een krachtige wind dat de vorm had van een mes kwam op hun af en Salamence roteerde zodat hij de aanval ontweek. Soul greep zich stevig vast aan zijn Pokémon en voelde pijn door zijn rug gaan, maar hij kon zich alleen maar fixeren op de Skarmory en de Grunt die de afstand tussen hun wist te vergroten. “Flamethrower op de Skarmory!” schreeuwde hij naar zijn Salamence. De dragon type opende zijn bek en niet veel later ontstond er een gigantische vlam die met een straal naar de Skarmory ging. “Counter met Air Cutter!” hoorde hij de Grunt nog roepen. De Air Cutter was echter niet sterk genoeg en de vlam knalde hard tegen de steel en flying type aan zodat deze even uit koers week. Dit gaf Soul de mogelijkheid om zijn Salamence de Pidgeot bijna te laten inhalen. Toen de Grunt in de gaten leek te krijgen wat er aan de hand was, riep hij bijna wanhopig naar zijn Skarmory. Heh. Pussy. “Skarmory, Air Slash!” Deze keer ontweken ze het niet en Soul verloor zijn evenwicht toen Salamence geraakt werd. Hij voelde dat hij van zijn Pokémon viel en niet veel later kon hij geen lucht krijgen omdat hij zo snel naar beneden viel. Hij zag een schaduw over zich heen vliegen en voelde niet veel later gewicht onder zich, maar zijn zij kwam wel met een klap op de Pokémon terecht en Soul voelde weer een scherpe pijn door zijn rug gaan. Als dit zo doorging, kon hij dadelijk echt weer de hulp gaan inschakelen van andere Rangers. En liet hij daar nu net eens geen zin in hebben. “Zet de achtervolging terug in!” riep hij naar Salamence, welke naar hem knikte over zijn schouder.

Hij was de Grunt even kwijtgeraakt en even had hij schrik dat hij deze Quest niet succesvol ging afmaken, maar toen zag hij een schim in de verte. De Skarmory leek nergens te bekennen zijn en Soul vroeg zich af of de Grunt echt zo dom was geweest om de Skarmory terug te keren omdat hij dacht dat een Red Ranger zich liet afweren door één simpele Air Slash. Had hij gewoon geluk gehad, meer was daar niet over te zeggen. Soul schrok zich dan ook een ongeluk toen de grijze flying en steel type opeens voor hun opdook en een nieuwe aanval wilde uitvoeren. Deze keer was Salamence sneller en liet opnieuw een vlam opkomen in zijn bek. Omdat de Skarmory zo dichtbij was, zou het een stuk effectiever zijn en hopelijk zou het hem ook uitschakelen. De Pokémon was van een hoog niveau, maar Soul dacht niet dat hij van zo’n hoog niveau was als zijn Salamence. De vlam kwam met een misselijkmakende klap tegen Skarmory terecht en de Pokémon schreeuwde het uit terwijl hij hevig met zijn vleugels sloeg om boven te kunnen blijven. Salamence zette echter druk achter de aanval en de Pokémon verloor zijn grip op zijn eigen lichaam. Met een rotvaart ging de Skarmory naar beneden en Salamence versnelde zijn tempo. Hoewel de Air Slash hem vol had geraakt, leek het erop dat hij niet heel erg verwond was en dat hij zijn hoge tempo prima kon volhouden. Gelukkig was Soul onder alle chaos de Grunt nog altijd niet uit het oog verloren en dus was het ook niet moeilijk om te raden dat de Grunt richting de Tower of Mastery vloog. Dacht hij nu echt zich daar te kunnen verbergen? Op een balkon waar iedereen hem zag? Jep, de Grunt was echt dom. Het duurde heel even voordat de Grunt hun in de gaten had en Soul kon vanaf hier de boze schreeuw horen die de Grunt liet varen. Hij hoopte dat de Grunt niet nog meer Pokémon bij had, want dan had hij geen idee wat hij ging doen. Ja, hij had Houndoom en hij had Sceptile bij zich, maar het was hem duidelijk dat deze Pokémon een te hoog niveau hadden voor Sceptile, dus dan hoopte hij dat Houndoom genoeg was. In elk geval ging de Grunt boeten voor het bijna vermoorden van hem en het zo hard aanpakken van een onschuldige Pokémon.

De Grunt vloog inderdaad naar de Tower of Mastery en Soul rolde met zijn ogen. Mooi zo. Hier zou hun gestoorde trip eindigen, want hij ging de Grunt niet nog een keer laten ontsnappen. Bovendien zou het een stuk lastiger worden om de Grunt van een andere stad terug te brengen naar de Ranger Base. En Soul was er vrij zeker van dat als hij de Grunt nu nog eens de gelegenheid zou geven om te ontsnappen dat hij dan regelrecht naar Lumiose City zou gaan en dan was de kans dat hij de Pokémon kon redden vrij klein. Of hij moest het op magische wijze tegen een stuk of twintig Grunts tegelijkertijd opnemen. Of de hulp inschakelen van zijn mede-Rangers. Beide opties zag hij niet zitten en dus liet hij zijn Salamence op het balkon van de Tower of Mastery landen. Hier had hij Lima ontmoet en hier hadden ze een hoop gedoe gehad met een andere groep die hem voor de eerste keer hadden verbrand. Herinneringen doken weer terug op in zijn gedachten, maar hij onderdrukte ze. Het had geen zin om zich nu af te laten leiden en bovendien was dat ook niet goed voor de Pokémon die de Grunt bij zich had. “Ik ging je nog laten ontsnappen met misschien een simpele brandwond, maar je laat me geen keus,” zei hij met een kille blik tegen de Grunt. “Niet alleen heb je de Pokémon van een veertienjarige gestolen, maar ook heb je de Pokémon mishandeld en vervolgens een poging gedaan om me te doden. Je wilt niet weten wat voor straffen daar op staan als ik je naar de Ranger Base breng.” De Grunt grijnsde vals naar hem. “Moet je me wel eerst te pakken zien te krijgen tho!” Soul rolde met zijn ogen. Toen pas zag hij dat hij te maken had met een kerel die maar een jaar of twee ouder dan hemzelf kon zijn. En hij zag ook dat de kerel aan het trillen was. Zou dit zijn eerste opdracht zijn? Nou ja, daar had hij vrij weinig medelijden mee om eerlijk te zijn. Had hij zich maar moeten bedenken voordat hij deze job aannam. Hij had sterke Pokémon, maar je had niet veel met sterke Pokémon als je zelf zo dom als iets was. En het feit dat hij niet meteen naar zijn basis was gevlogen in Lumiose City zei voor Soul genoeg.

Met een klap ging de Poké Ball open en kwam Houndoom tevoorschijn. “Ik waarschuw je,” begon Soul, “als je jezelf durft te verzetten, gaan daar consequenties aan vastzitten. En een tripje naar het ziekenhuis kun je zeker wel verwachten als je door blijft gaan. Je kunt je ook gewoon overgeven en dan zullen de straffen misschien nog meevallen.” Als antwoord hierop gaf de Grunt de Pokémon die hij had gestolen een harde zet. Vervolgens gooide hij een Poké Ball naar voren en kwam er een Crobat tevoorschijn. Een Grunt die was gespecialiseerd in flying types. Interessant. “Crobat, gebruik Poison Fang!” riep de Grunt naar zijn Crobat terwijl hij naar voren wees op een redelijk dramatische manier. “Je had beter acteur kunnen worden,” zei Soul zuchtend. “Houndoom, ontwijk en gebruik Flamethrower. Richt naar voren!” De Grunt keek hem eerst vreemd aan, maar toen zag hij de vlam recht op zich afkomen en gillend als een meisje dook hij naar de rechterkant. Tot zijn tevredenheid zag hij dat de Grunt naar zijn been greep. Er verscheen venijnige blik in zijn ogen en hij wees naar Crobat. “Gebruik Venoshock!” riep hij. Een paar pijlen met gif schoten naar voren en deze keer was het Soul die moest uitwijken. Houndoom wist er een paar te ontwijken, maar werd er ook door een paar geraakt en gromde. Gelukkig werd hij niet vergiftigd en hief hij zijn kop weer op. Soul haalde zijn ketting met de scarabee die hij van Fever had gekregen en waar de Key Stone nu ook aan hing tevoorschijn en hield deze in de lucht. “Houndoom, Mega Evolve!” riep hij. Zowel zijn Key Stone als Houndoom werden gehuld in een krachtig, regenboogachtig licht. De Mega Stone van Houndoom begon ook licht af te geven en niet veel later werd Houndoom volledig omhuld in licht alsof hij evolueerde, maar dan wel met een regenboogachtig effect. Soul kon even niets meer zien en hield zijn hand voor zijn ogen, maar daarna ging het licht weg en stond er een gigantische van vorm veranderde Houndoom voor zich. “W-Wacht!” hoorde hij de Grunt roepen. “Je hebt je kans gehad, nu heb je hem verpest. Had je maar eerder moeten luisteren en beter moeten nadenken voordat je me kwaad maakte!” snauwde Soul kil naar hem toe. “Houndoom, Fire Fang!” De Houndoom rende naar voren terwijl zijn tanden omhuld werden met vuur en hij sprong naar de Crobat toe.

“Crobat, ontwijk!” Soul glimlachte. Dat was nu juist wat de Grunt niet had moeten doen. De Crobat ontweek de aanval inderdaad, maar Houndoom schoof expres door zodat de punt van het scherpe uiteinde op zijn rug in de richting van de Grunt ging. Een nieuwe hoge gil ontsnapte de Grunt en hij rolde opzij, maar hij kon niet voorkomen dat hij toch geraakt werd en zijn shirt scheurde bij zijn schouder. “Flamethrower, Houndoom. Maak hem maar af.” De pupillen van de Grunt verwijdden toen Houndoom’s bek zich laadde met vuur, maar op het laatste moment draaide hij zich weg en vuurde deze af op de nietsvermoedende Crobat. Crobat werd vol geraakt en belandde tegen de richel van het balkon. Steeds als hij tegen het vuur in wilde vliegen, werd de straal sterker en Soul keek toe hoe de Crobat eerst verwoed terugvocht, maar daarna langzaamaan naar de grond zakte. Er waren zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd verschenen en Soul sloeg tevreden zijnde zijn armen over elkaar heen. Toen hoorde hij zacht gekreun en draaide zich om zodat hij naar de Grunt kon kijken. Hij zag dat de Grunt over de grond kroop om naar de Pokémon te gaan die hij had gestolen. Binnen een paar stappen was Soul bij hem en zette een voet op zijn schouder. “Ik zou het laten als ik jou was. Of ik bedenk me misschien nog en de volgende Flamethrower is voor jou.” Hij vernauwde zijn ogen. Hij meende het. De Grunt moest zijn geduld niet testen, niet nadat hij een poging had gedaan om hem te vermoorden na een Pokémon gestolen te hebben van een meisje die hem zo erg aan Fever liet herinneren dat het pijn deed in zijn binnenste. Soul kende geen genade en al zeker niet als iemand geweld had gebruikt tegen een Pokémon die onschuldig was. En dan zou je natuurlijk kunnen discussiëren met hem door te zeggen dat de Pokémon van de Grunt al even onschuldig waren, maar daar geloofde Soul niet in. Als partner zijn van iemand wist je voor wie je vocht en voor welke bedoelingen je vocht en als je je daar niet van afkeerde, was je net zo erg als de trainer zelf. Soul had daarom ook weinig medelijden met de Skarmory die waarschijnlijk ergens op het dak van een gebouw lag en de Crobat die onderuitgezakt lag tegen de richel van het balkon.

Plotseling werd zijn voet vastgegrepen en werd hij onderuit gehaald. Soul draaide zijn armen nog net op tijd om te voorkomen dat hij volledig op zijn rug terechtkwam en pijn schoot door zijn armen heen. Hij keek naar de Grunt en zag dat deze zijn voet vasthad. Hij pakte de enkel van Soul vast en Soul zag de spieren opbollen in de armen van de Grunt nog voordat hij een pijnscheut door zijn enkel voelde gaan. Meteen haalde hij uit met zijn voet en trapte vol in het gezicht van de Grunt zodat deze hem losliet. Hij keek naar zijn bloedende schouder en zijn been waar een verse brandwond was te zien en besloot dat de Grunt wel genoeg verwondingen had. Hij kwam overeind en bewoog met zijn voet, maar daar was niks meer aan te voelen. Hij had op tijd gereageerd en de Grunt had dus geen kans gehad om hem ernstig te bezeren. Zijn blik was woest gericht op de Grunt en niet veel later stond zijn Houndoom naast hem, grommend naar de Grunt. Bij het zien van de tanden van de Houndoom en het zich waarschijnlijk voorstellen hoe deze zich om zijn armen of benen zouden klappen, trok de Grunt zich krampachtig terug en hief zijn handen boven zijn hoofd. “Wie ben jij?” vroeg hij vervolgens aan Soul. Soul keek hem met een rustige blik aan. “Soul Storm, Red Ranger en ingeschreven bij de Ranger Base van Shalour City. Aangenaam om kennis met je te maken.” Hij rolde vervolgens met zijn ogen en wilde zich weer naar de Pokémon richten, maar toen werd zijn voet opeens weer vastgegrepen. Deze keer twijfelde hij geen moment en hurkte voor de Grunt neer. Hij haalde zijn vuist naar achteren en sloeg deze vervolgens vol in het gezicht van de Grunt, dicht in de buurt van zijn slaap waarmee hij hem knock-out zou hebben gekregen als hij hard genoeg had geslagen. “Ik raad je echt aan om van me af te blijven en je voor de rest niet meer met me te bemoeien. Je staat onder de arrest. Ik zal je dadelijk naar de Ranger Base brengen, maar eerst gaan we die zielige Pokémon waarmee je me probeerde te vermoorden ophalen en daarna ga jij je excuses aanbieden bij dat arme meisje waar jij de Pokémon van hebt gestolen. Je gaat ook opdraaien voor de ziekenhuiskosten die ongetwijfeld zullen volgen als we de Pokémon moeten gaan verzorgen.”

Terwijl de Grunt hem smeekte om hem gewoon vrij te laten en aangaf dat hij niet genoeg geld had, liep Soul naar de Pokémon toe. De Pokémon gromde naar hem, maar het was vooral duidelijk dat hij gewoon heel erg bang was. En dus haalde Soul zijn Capture Styler tevoorschijn. Toen de Pokémon zijn Capture Styler was, koos hij het hazenpad. Hij draaide zich om en rende naar de uitgang van het balkon dat hem naar de toren zelf zou leiden. Soul zette de achtervolging in terwijl hij over zijn schouder riep dat Houndoom bij de Grunt moest blijven. Hij haalde Sceptile tevoorschijn omdat hij wist dat hij zelf nooit snel genoeg ging zijn en zijn grass type kwam tevoorschijn uit zijn Poké Ball. “Snijd hem de pas af!” riep Soul haastig. Sceptile moest enkele snelle passen naar voren toen voordat hij bij de Pokémon stond en sneed hem inderdaad de pas af. De Pokémon leek nu al helemaal wanhopig te worden en Soul voelde pijn door zijn rug gaan toen hij uiteindelijk achter de Pokémon tot stilstand kwam. Hij wist dat hij het voor de rest van de middag rustig aan moest gaan doen. Hij probeerde de pijn in zijn rug zo goed mogelijk te negeren en keek naar de Pokémon terwijl hij zijn Capture Styler activeerde. “Geen aanval totdat ik je de opdracht geef dat je het mag doen. Hij is al bang genoeg en het heeft geen nood om hem zeer te doen.” Zijn Sceptile knikte naar hem ten teken dat hij het begrepen had en Soul fixeerde zijn aandacht weer terug op de Pokémon. Hoewel hij vrij benieuwd was naar wat het nu eigenlijk voor een Pokémon was, wist hij dat hij zich daar nu niet mee bezig moest houden. Hij activeerde de tol van zijn Capture Styler en zag toe hoe deze naar buiten schoot. Hij herinnerde zich nog het litteken op zijn wang die hij had gekregen toen hij de tol niet op tijd in de juiste positie had gehouden nadat deze terug was geschoten omdat de Pokémon zichzelf had weten te bevrijden uit zijn grip. Dat leek een lange tijd geleden te zijn. Hij schudde zijn hoofd en liet de tol naar buiten schieten. Daarna maakte hij wilde bewegingen met zijn armen zodat de lijn rondjes maakte om de Pokémon heen.

De pijn in zijn rug was overweldigend en even zwakten zijn pogingen af, maar de Pokémon was al rustiger aan het worden en dus was het niet zo erg. De Pokémon leek van angst zichzelf niet meer te kunnen bewegen en hoewel hij dat zielig vond voor de Pokémon maakte dat het voor hem makkelijker om de Pokémon te vangen en bevriend te worden met hem. De Pokémon zakte neer op de grond en Soul trok zijn Capture Styler terug. Zijn rug deed ondertussen echt ontzettend veel pijn en Soul siste terwijl hij naar de Pokémon bewoog. Deze deed geen poging meer om te ontsnappen en keek hem in plaats daarvan een beetje loom zijnde aan. “Zullen we dan maar gaan?” vroeg hij. De Pokémon knikte zwakjes naar hem en Soul wenkte het waarna hij terug naar het balkon begon te lopen. De Grunt zat moedeloos tegen een muur en keek hem met een kille blik aan toen Soul op het balkon tevoorschijn kwam. Soul liep naar de Grunt toe, pakte hem stevig vast bij zijn kraag en tilde hem zo omhoog. Hij gaf een trap tegen de voet van de Grunt zodat deze op de grond terechtkwam en trok harder toen de Grunt niet direct mee wilde werken. Met een schreeuw zette de Grunt zijn been deze keer wel goed en Salamence kwam naast het balkon hangen zodat ze konden vertrekken. “Goed gedaan, Houndoom. Ik ben trots op je,” sprak Soul kalmpjes tegen zijn Houndoom. Vervolgens keerde hij de Pokémon terug nadat deze een knikje had gegeven en pakte de gestolen Pokémon op in zijn handen. Sceptile keerde hij ook terug naar hem bedankt te hebben en hij schopte de Grunt naar voren. Hij tilde hem half over de richel van het balkon heen en gaf hem een harde duw zodat hij half op Salamence viel. De Grunt keerde moeizaam zijn Crobat terug en ging wat verzitten toen Soul achter hem kwam zitten met de gestolen Pokémon stevig in zijn armen geklemd. “Ik zweer dat als je één keer iets probeert dat ik je van Salamence duw en je niet op kom pikken uit de lucht.” De Grunt gromde wat naar hem en Soul gaf een teken aan Salamence dat ze konden vertrekken. Met een iets verminderd tempo omdat Salamence gewond was geraakt door de Skarmory vlogen ze terug in de richting van het huis, maar niet voordat ze de Skarmory op hadden gehaald.

Ze waren de Skarmory half versuft tegengekomen op het dak van een gebouw. De Grunt had hem teruggekeerd en daarna waren ze direct naar het huis gegaan waar de Pokémon uit zijn trance leek te ontsnappen en uit Soul’s armen was gesprongen. Hij was direct naar zijn rechtmatige eigenaar gerend en het meisje was naar Soul gegaan, had haar armen om zijn nek gegooid en hem bedankt. Vervolgens had ze een kus op zijn wangen gedrukt en was, met blozende wangen, naar binnen gerend. Soul slikte omdat ze hem zo erg aan Fever deed denken dat die pijn misschien nog wel erger was dan de pijn op zijn rug. De Grunt was tijdens de reis terug naar de Ranger Base half versuft tegen Soul gaan hangen en leek nu pas het effect te voelen van de brandwond in zijn been en zijn schouderwond die hij had opgelopen dankzij Houndoom. Soul had echter weinig medelijden met hem en nam aan dat de Ranger Base hun zorg wel over hem zouden nemen vanaf het moment dat de Grunt daar zou zijn. Hij hoopte dat de Grunt een vreselijke straf zou krijgen, maar hij wist dat de Ranger Base niet half zo hardhandig met hem te werk zou gaan als Soul had gedaan. Soul sprong van Salamence af, bedankte hem en zei dat hij nu lekker kon uitrusten waarna hij de Pokémon terugkeerde en de Grunt een harde zet gaf. Ze gingen naar binnen en Soul hield de Grunt naar voren gericht zodat Amanda zijn gezicht kon zien. “Deze Grunt is gearresteerd voor het doen van een poging om een Pokémon te stelen, het opzettelijk mishandelen van de desbetreffende Pokémon, verzet tijdens de arrest en een poging tot doodslag van een Ranger,” sprak hij. “Hij heeft een schouderwond en een brandwond op zijn been, maar voor de rest geen verwondingen.” Met een strakke blik wachtte Soul af of de Quest hiermee geklaard was of dat er nog iets ging komen.