[Open] To become stronger

'Duik weg, Nick.' Zei Ted. Nick volgde het bevel perfect op, hij dook weg van de inkomende aanval. Het was niet Ted's bedoeling om meteen al een gevecht aan te gaan, maar een uitdaging kon hij niet uit de weg gaan. Ted bestuurdeerde zijn tegenstander goed, een jongen van zijn leeftijd die met een Shinx vocht. De jongen stond er vastbesloten bij, wat Ted geruststelde, een trainer die wist wat hij deed. Een uitdaging op zijn tijd was wel fijn. Shinx deed nog een aanvalspoging, die dit keer wel raakte. Ted weerhield zichzelf te vloeken en toverde een glimlach op zijn gezicht. 'Nick, gebruik Fury Swipes!' Meerdere keren haalde Nick naar de Shinx uit. Enkele keren raakte hij. Toch bleef Shinx staan. 'Quick Attack, Nick!' Zei Ted toen snel. Dat was een fout geweest, vlak voordat Nick de Shinx raakte, reageerde deze met Spark. Deze raakte en Nick vloog achteruit. Uitgeput wankelde Nick over het strijdveld. Ted twijfelde even, maar uiteindelijk liet hij Nick terugkeren. Hij had dan wel verloren, maar toch voelde hij dat hij iets geleerd had.

Ted liep naar de jongen toe, die zijn Shinx een bes gaf. 'Goed gevochten.' Zei Ted. 'Jij ook.' Zei de jongen. 'Wil je misschien iets mee gaan drinken?' Vroeg Ted wijzend op een terrasje. De jongen schudde zijn hoofd. 'Ik ga me voorbereiden op de gym leader.' Antwoordde hij. Ted knikte en liep zelf naar het terrasje toe.

Nadat hij een bestelling has geplaatst en was gaan zitten, pakte Ted zijn notitieboekje uit zijn tas. Hij noteerde de tactiek die de jongen had gebruikt en hoe hij deze zou kunnen verslaan. Hij zou de jongen weer kunnen opzoeken en hem nu wel verslaan, zijn verlies frustreerde hem. Toen zijn cappuccino werd opgediend brak hij het koekje in drieën en gaf elk van zijn pokemon een deeltje. Het verlies was niet hun schuld, hield Ted zich voor. Hij moest zelf sterker worden als hij ooit kampioen wilde worden.

Tim liet met Koda aan zijn schouder Lumiose City achter zich. Wetende dat de jonge knaap nu niet veel informatie zou kunnen krijgen over zijn vader.. want volgens sommige bewoners van de hoofdstad was Lumiose City gevaarlijk voor trainers met Pokémon. Daarbij was de jongen wel benieuwd hoe de rest van de regio eruit zou zien dus had hij ergens in zijn reisgids gelezen dat Vaniville Town bekend stond om haar prachtige bloemenvelden. Dat was zijn eerste doel om naartoe te reizen. In de tussen tijd kon hij met zijn Pokémon trainen in de hoop dat hij de eerste Gym kon verslaan. Koda had vooral deze training nodig omdat ze als Pichu zijnde niet veel aanvallen tot haar beschikking had.. tsja het was ook niet zo handig als je niet goed met elektriciteit overweg kon gaan. Waarbij de kans bestond dat ze zichzelf pijn zou kunnen doen maar daar was Koda hem te dierbaar voor. Daarom was hij van plan om dit later vandaag met haar te bespreken aangezien Skye en Hero voor liepen op haar.


"Staaaaarrr!" Klonk het boven zijn hoofd. Verstrooid zijnde doordat hij uit zijn gedachtestroom ontwaakte, wierp Tim een blik omhoog. Skye fladderde vlak voor zijn neus waar ze met haar snavel richting wat huizen wees. Hierdoor besefte de jongen dat hij bijna gearriveerd was in Santalune City. 'Hey, goed werk Skye!' Prees Tim zijn Staravia waarbij hij een tevreden brede glimlach rond zijn lippen toverde. Tsja na zo'n lange reis in een Pokéball te hebben gezeten kon hij zichzelf voorstellen dat Skye haar vleugels wel uit wilde strekken. Dat zelfde gold ook voor Hero die voor hem uit drentelde en echt leek te genieten van de buitenlucht. Koda daarentegen vond het veel fijner om op zijn schouder mee te reizen. “Staar!” kierde Skye met een enigszins trotse uitdrukking op haar gelaat.


Tim voelde dat Koda zich verplaatste naar zijn andere schouder om een betere blik te kunnen werpen op de omgeving. De jongen grijnsde licht naar het gele wezentje dat haar ogen uitkeek, want vanaf zijn ooghoeken kon hij zien dat ze glunderde van enthousiasme. “Zullen we anders een sprintje trekken?” vroeg hij met een uitdagende grijns waarbij Koda haar handje balde tot een vuist. Voor zover hij kon zien was Santalune City niet heel ver van hen verwijderd. “Pichu!” riep Koda waarna ze van haar plek sprong en al begon te rennen. “Hey Koda! Wacht nou ik had nog nie-” maar Tim had geen tijd om zijn zin af te maken omdat de Pichu al een kleine voorsprong had, waarop hij ook begon met rennen. Skye en Hero volgden het tweetal op de voet. Voor een Pokémon met korte pootjes was zijn Pichu nog best snel.


De roodharige jongen begon buiten adem te raken maar de stad kwam al langzaam dichterbij. Dit ging een stuk sneller dan de looppas die ze net hadden want Tim zag dat er een bordje bij de ingang stond met ‘welkom’. Binnen enkele seconde stond Tim met zijn groepje Pokémon in het centrum van Santalune City. Koda keek nieuwsgierig om haar heen in een poging iets nieuws te ontdekken. Hijgend kwam Tim tot stilstand waarbij hij voorover gebogen stond om op adem te komen. Nu kon hij opmerken dat dit een gezellig winkelstraatje was waar wat kleine cafés waren, maar de fontein die in het midden stond was voor hem toch wel het middelpunt. Koda gooide haar neus de lucht in om de vele geuren in zich op te nemen. Skye en Hero keken ook om zich heen maar bleven bij hun trainer in de buurt in tegenstelling tot Koda die op het punt stond om weer in beweging te komen.


Tim greep de Pichu nog op tijd van de grond af voordat ze er weer vandoor kon gaan. “Zullen we voordat we Santalune City verder gaan verkennen, eerst eens wat gaan eten?” stelde hij toen voor met een geamuseerde blik in zijn ogen aan zowel Koda als zijn andere Pokémon. Skye en Hero lieten duidelijk hun mening horen door enthousiast te reageren. De Growlithe kwispelde vrolijk met zijn staart terwijl Skye sneller met haar vleugels begon te slaan. Dat was dus geregeld, eerst eten voordat ze gingen winkelen. De jongen wenkte met zijn hand naar zijn Pokémon terwijl hij Koda in zijn armen vasthield die mokkend haar pootjes over elkaar had geslagen. Toch hoorde de jongen dat de maag van de Pichu flink te keer ging wat een teken was voor een pauze. Tim liep met zijn Pokémon de eerste de beste terras op waar hij op een stoel was gaan zitten. Het voelde alsof hij voor een langere tijd onderweg was geweest toen hij eindelijk zat en wat voer voor zijn Pokémon neerzette. Hero kon niet langer wachten en stortte zich als een wilde Tauros op zijn voer. Skye vloog richting een struik om daar wat bessen te zoeken omdat de Staravia liever zelf haar eten bij elkaar zocht. Tim zette Koda op het tafeltje neer waar hij de Pichu wat bessen gaf.

Gretig pakte Koda een van de Pechabessen maar ze liet het stukje fruit uit enthousiasme vallen die van de tafel rolde. “Pi!” vloekte Koda nijdig en sprong van het tafelblad waarop ze haar eten volgden die een flink stuk van haar plek stuiterde. Ze sjokte achter haar eten aan maar doordat Koda niet in de gaten had waar ze liep, liep ze vol tegen iets aan. Koda stuiterde licht naar achter waar ze op de grond viel en even versuft over haar kopje wreef.

Ted vloekte. Waarom keken mensen toch niet uit? Hij zuchtte. ''Kon je niet even uitkijken?'' Vroeg hij geïrriteerd gefixeerd op zijn cappuccino. ''Dat is een retorische vraag trouwens." Ted richtte zich op wat dan ook tegen hem was aangebotst. Het was een Pichu. ''Oh...'' Zuchtte Ted. Hij was zomaar te keer gegaan tegen een Pokemon. Hij streek door zijn haar. ''Heb je een trainer of niet?'' Vroeg hij. Ted schudde zijn hoofd. Hij sprak geen Pokemontaal. Peppermint kraste afkeurend naar de Pichu. ''Kalm aan meisje, dit beestje kan er niks aan doen.'' Stelde hij zijn Delibird gerust.

Ted keek even om zich heen en zag een Pechabes liggen. ''Mmmmm.....'' Ted concludeerde dat de Pechabes van Pichu's trainer moest zijn. Zoekend keek hij om zich heen en zag een trainer zitten die nog meer Pechabessen had liggen. Ted rolde met zijn ogen. Waarom moest hij dit nou weer oplossen? Hij moest niks vertelde hij zichzelf. Maar toch deed hij iets stoms. Hij pakte de bes op en liep naar de trainer toe.

Nick, Peppermint en Edgar liepen alle drie verward achter hem aan. Ted legde de Pechabes op de tafel van Pichu's vermoedelijke trainer. ''Dit heb je laten vallen, ik dacht ik breng het even terug.'' Zei Ted vriendelijk. ''Die Pichu van je, die loopt vermoedelijk nog ergens hier rond.'' Zei hij. Edgar, de Poliwag sprong behendig op de tafel en pikte een Pechabes in. ''Dat kun je niet doen Ed.'' Grinnikte Ted, maar heel erg vond hij de actie van zijn Pokemon niet.