Black beatles

Het was een hele lange tijd geweest voordat hij weer van zichzelf had laten horen aan Stefan en had gezegd dat hij langs zou komen. Hijzelf had het wat drukker gehad en de ander? Die bleek ook geen echte moeite genomen te hebben om contact op te nemen... maar goed, dat was Stef voor hem... Hij was een luie bastard, hij zou het niet zelf doen als hij er niks op zei. Luid zuchtend stond hij dan ook voor de deur van de ander.. Hij wist niet wat te verwachten en belde aan op zijn nummer, waarna hij even zijn sportzak wat beter om zijn schouder bevestigde en rustig afwachtte.

Een hele, hele lange tijd hadden ze geen contact meer gehad met elkaar. Hij had geen zin om contact op te nemen en de ander had ook niet echt iets tegen hem verteld. Hoe dan ook, het was best een gedoe geweest. Buiten een paar berichtjes was er niets gebeurd tussen hen. Hij was heel wat veranderd, dat wel. Hij was te lui geworden om zijn haar nog te verven, omdat hij bijna niet meer buiten kwam was zijn huidskleur zeer verbleekt. Zijn blauwe oogcontacten waren oud en hij had geen zin meer gehad om nog nieuwe te kopen... Hij zag het eerder als een nieuwe start. Oh en zijn spieren waren verminderd, natuurlijk. Hij ging even met een hand door zijn goude haren. Ja, dit was zijn... 'natuurlijke' vorm. Als kind mocht hij deze vorm nooit. Nu zag hij eigenlijk niet meer het probleem.. maar hey, van kinds af aan was hij bezig geweest met zijn haren verven etcetera... Toen de deurbel ging knipperde hij even, waarna hij naar de deur liep en deze open deed. Hij begon vrijwel meteen te glimlachen. "Hey Ica." sprak hij tegen de ander.

Het duurde niet lang voordat hij voetstappen hoorde en langzaam keek de blauwharige jongen op... Een frons kwam op zijn gelaat toen hij een persoon zag die helemaal niet op zijn Stefan leek... Wel meteen voelde hij zich ongemakkelijk, maar zoals altijd liet hij dit niet echt doorkomen als enige expressie op zijn gezicht, hij kon best een gesloten boek zijn. De ander glimlachte meteen naar hem.. "Hey Ica." Uh... "Stefan? Waarom ben je blond?" Had hij enkel kunnen zeggen zonder echt iets van zijn neutrale houding te kunnen breken. Hij bekeek de ander even van top tot teen en zag dat hij duidelijk spieren was verloren... Hij had toch niet al die maanden opgesloten gezeten he? Ugh..;

De jongen was echt een soort gesloten boek... Helaas voor hem, dus hij kon niet zien hoe de ander reageerde op well... de nieuwe hem. "Stefan? Waarom ben je blond?" klonk er van de ander af, waarop Stefan even naar de ander keek en even een hand op zijn blauwe haren legde. "Dit is mijn natuurlijke haarkleur." sprak hij even rustig tegen de ander, waarna hij even met zijn hand langs het gezicht van de kleine jongen streek. "Ik heb je gemist." sprak hij even rustig tegen de jongen.

Er werd een hand op zijn haren gelegd en hij knipperde even, kantelde zijn hoofdje even.. Stef? Wat was dit nou? "Dit is mijn natuurlijke haarkleur." Klonk er waarna de ander hem even langs zijn gezicht aaide. Zijn natuurlijke haarkleur? Waarom had hij dat nooit tegen hem gezegd? Hij was nog steeds een beetje in de war en dat begon door te schemeren in zijn helderblauwe oogjes. "Ik heb je gemist." Klonk er van de kerel af waarna hij naar voren stapte en de ander hugde... Hij rook naar Stef, dus het was Stefan. Okay geen reden om hem te vermoorden in zijn slaap. "Waarom heb je me dat nooit verteld? en je bent ook spieren kwijt, je huid is bleker... Hoe vaak ben je buiten geweest de afgelopen weken?" hm, hij klonk haast een bezorgde moeder, maar dan zonder het toontje erbij die ze vaak hadden.

De jongen was lichtjes verward en dat snapte hij ook wel... maar hey... De blauwharige stapte naar hem toe om hem te knuffelen, waarop Stef ook zijn armen om de ander heen sloeg en hem tegen hem aan drukte. "Waarom heb je me dat nooit verteld? en je bent ook spieren kwijt, je huid is bleker... Hoe vaak ben je buiten geweest de afgelopen weken?" klonk er van de ander af, waarop hij even glimlachte... aw... Zo lief... "Ik vond het niet zo belangrijk... Ik had al jaren mn haren zo gekleurd..." yeah... hij aaide hem even en drukte een kus tegen zijn hoofd. "Niet vaak, maar het komt goed." yeah

De ander sloot hem in zijn armen en het was maar geod dat dit zijn Stef was of anders had hij gebeten en hard ook want hij vertrouwde amper mensen maar goed... "Ik vond het niet zo belangrijk... Ik had al jaren mn haren zo gekleurd..." Klonk er waarna een aai en een zoen tegen zijn hoofd aankwam. Hij sloot genietend zijn ogen... HEerlijk. "Niet vaak, maar het komt goed." Zei de man even en hij knikte even. "Okay, dan gaan we nu gaan sporten," zei de jongen even terwijl hij terug nam en hem strak aankeek. Hij moest verdorie alles voor deze knul doen.

Hij moest toch echt wel toegeven dat hij de jongen had gemist. Heel erg gemist. De ander knikte even op zijn woorden. "Okay, dan gaan we nu gaan sporten," klonk er van de jongen terwijl hij terug trok en hem strak aan keek. Stef knipperde even en zoende de ander even zachtjes. "Moeten we echt als eerste als ik je weer zie gaan sporten?" sprak hij even met een pruillipje tegen de jongen. Hij wilde hem nu nog gewoon bij zich houden... Hij hield dan ook koppig zijn armen om de ander heen en drukte hem weer wat tegen zich aan.

De andere zoende hem gewoon meteen... Nou dat was niet meteen wat hij wilde, de ander had gewoon beweging nodig, dat was alles.. "Moeten we echt als eerste als ik je weer zie gaan sporten?" Huh... Hij knikte hevig, maar werd gewoon weer tegen de ander aan gedrukte... Ugh... de ander was dertig centimeter langer en hoe je het ook draaide of keerde was hij nog steeds vele malen sterker dan hem... Ookal trainde Ica zoveel hij kon en was de ander best lui... Hij zuchtte even en keek op naar de ander. "Het is niet gezond zo lang niks te doen," yeah.

De jongen knikte meteen heftig als teken dat ze weer moesten gaan sporten.. Maar... Maar... Hij wilde niet man... Maar hij was veel sterker dus hoe dan ook zou hij als hij tegen stribbelde toch wel kunnen winnen... hehe... "Het is niet gezond zo lang niks te doen," klonk er van de ander af, waarop Stef even naar de ander keek en zijn hoofd ietsjes kantelde. "Wat als ik wel wat heb gedaan in die tijd?" Ja???

De andere kantelde zijn hoofd en keek hem aan... Wat nou? "Wat als ik wel wat heb gedaan in die tijd?" Huh... HIj zuchtte even en keek kalmpjes naar zijn eigen handen, die hij tegen zijn borstkast had geplaatst als beetje weerstand. "Zoals wat dan meneer?" klonk er even neutraal waarna hij opkeek naar de ander en zijn afwachtende blik op hem liet rusten. Nu was hij wel eens nieuwsgierog hoor, ja. "En als jij niet gaat sporten ga ik wel alleen," Oooh snap.

De jongen zuchtte even en keek naar zijn eigen handen, die tegen zijn borstkas lagen. "Zoals wat dan meneer?" klonk er even neutraal van de jongen af terwijl hij afwachtend op keek naar hem. Hm? "En als jij niet gaat sporten ga ik wel alleen," klonk er van de jongen af, waarop hij even zuchtte en naar de ander keek en hem met een pruillippie aan keek. "Hey... Ik ga twee keer in de week naar de sportschool. Is dat al niet genoeg?" Yeah.. jank... Het was goed genoeg right? In vergelijking met dat hij eerst helemaal niks deed..

Hm? de ander leek pijn te hebben van zijn woorden. Wat nou? Stefan was lui en hij was de housewife die hem een kick moest geven om hem eens naar buiten te krijgen. Hij was vroeger zo mooi bruin en nu was ie een freaking... idk... Wit? HIj zuchtte even en wachtte het antwoord af van de blondine. Het was een hele verandering dat de ander nu ook plots blond was... Like was dit zijn originele haarkkleur... En wait what... Was dat een oorbel? Omg nee Stef... "Hey... Ik ga twee keer in de week naar de sportschool. Is dat al niet genoeg?" Huh. Hij stak zijn hand op en greep de oorbeldinggeval en trok eraan. "Sinds wanneer heb je dit?" triggered

Uit het niets, zijn antwoord negerende, kwam de hand van de blauw-harige zijn kant op. Wat..? Toen er opeens aan zijn oorbellen werden getrokken kreunde hij even. "Auw, auw, auw!" sprak hij jammerend tegen de jongen. "Sinds wanneer heb je dit?" klonk er van de ander af. Hij trilde even. Geez... Even rustig ermee doen! gvd. Hij keek naar de ander en zuchtte even. "Sinds een tijdje... so what?" sprak hij rustig tegen de ander, terwijl hij even zijn ogen dicht kneep. Waarom moest hij er zo aan trekken? Straks scheurde het eraf ofzo... "Wil je het nu los laten... please?" sprak hij zacht kreunend.

De ander kreunde even en had een reeks van auwen laten horen opdat hij de oorring vast had. Wat was dit? Dacht meneer dat hij plots beter was of een of ander... Idk, iets was, idk... "Sinds een tijdje... so what?" Huh? Hoe lang was een tijdje? En hij had dit nog niet toen ze elkaar voor het laatst hadden gezien. Hij slikte even en voelde zijn hand even trillen bij dat besef, bij dat woord die hij zei. Man, hij was net zo gevoelig als een wijf met woorden soms. Het raakten hem soms harder dan goed voor hem was. "Wil je het nu los laten... please?" Hij liet los en sloeg zijn ogen af. "Ik denk dat het beter is als ik ga," klonk er neutraal van de blauwharige af.