You're like a black cat with a black back pack full of fireworks +Larlaith

Warme zonnestralen branden op Lait's rug terwijl hij met hangende schouders over de droge aarde slentert. Hij was terug van zijn kleine rond tripje Kalos en bleek nu weer op diezelfde plek uit te komen waar het ook allemaal begonnen was. Deze plek hield geen dierbare herinneringen voor Larlaith, integendeel, het was de plek waar hij naar toe was gevlucht toen zijn ouders hem de deur hadden gewezen, de monsters. Zonder voedsel, water of elektriciteit deed hij het enige wat een zestienjarige 'gevlekte' puber kon doen; stelen. Oh, hij kon de bulderende stem van de bakker nog wel herinneren en ook de rode wangen die hij over had gehouden aan die keer dat hij gepakt was door de vrouw van de pokémart eigenaar. Haar rake klappen tegen zijn bruine wangen hadden zeker een paar uur na gebrand, maar het was onvoldoende geweest om hem echt te weren van dat soort gedrag. Sinds die tijd is het eigenlijk alleen maar erger geworden en nu, mede dankzij de naam van Team Rocket, staat hij bekend als een meester 'dief' in alles behalve Pokémon. Lait was een zwak lid van Team Rocket, betreft het stelen van andermans pokémon dan. Het is niet dat hij er nooit de kans voor had gekregen, meer dat de moed hem altijd in de schoenen zonk en zijn 'goedaardigheid' altijd de kop kwam opsteken bij het zien van de wanhoop in de trainer zijn of haar ogen. Ja, in dat opzicht was hij een vreemde spearow.vogel

Zijn geslenter wordt plots onderbroken door een luid gerommel; zijn buik en nog preciezer, zijn maag. Sinds gisterenavond was er namelijk buiten 10cm droog stokbrood niets meer in gegaan, zijn Pokémon leven namelijk ook niet op alleen zuurstof en dus werd de 'buit' altijd gedeeld. Oneerlijk verdeeld, maar verdeeld des al niettemin. Alsof we het over de duivel hebben, begint Spearow naast hem aan een van zijn random uitspattingen. Larlaith schiet hem een gevaarlijke blik en het beest houdt Arceus-dank zijn snavel. Hoe vaker Lait zijn ogen legde op de klunzige, nutteloze Pokémon, hoe meer het idee in zijn hoofd vorm kreeg om hij hem aan het spijt te rijgen en op te eten. Het gevogelte kreeg meer voer dan dat het verdiende. Maar goed, Lait zou hem geduldig nog een aantal kansen geven en als die op zijn... tja. Dan hield Larlaith er in ieder geval nog een volle buik aan over.

Een plots geluid doet Lait opkijken van de stoffige ondergrond waar hij al zo'n uur naar aan het staren was. Wie... In deze leegte en storm? Wat voor idioot? Lait's goudgele kijkers vestigen zich op een joch enkele meters verderop, een Pokémon aan zijn zij. Lait's buik knort weer. Even twijfelt hij, maar schud dan mentaal zijn hoofd. De jongen zag er niet uit als een push-over en Lait was er positief van dat het niet in zijn beste interesse was om hem te overvallen. Maar misschien zou er wel een praatje vanaf kunnen? Een beetje geslijm hier en hier en daar wat aanpappen? Hij had de knul nog nooit eerder gezien, maar dat wilde niets zeggen. Voor het zelfde geld was het een wereld beroemde trainer of net als hemzelf, een lid van team rocket; het zou Lait allemaal een zorg zijn. Een titel is maar een titel, of je die nu verdiend hebt of niet. ''Hey jij daar.'' Zegt hij neutraal, zijn armen over elkaar heen slaand. Spearow naast hem heeft de jongeman inmiddels ook ontdekt en wil er als een bezetene op af vliegen. In een reflex klemt Lait zijn duim en wijsvinger om Spearow's achterste veren en na een kort gevecht geeft Spearow het op en land die -zichtbaar teleurgesteld- op de grond voor Lait. ''Jij ziet er uit alsof je wel weet in welke richting Lumiose is?'' vraagt Lait op zijn aller schijnheiligst. Natuurlijk wist hij hoe hij er zelf moest komen, het was slechts een smoes om hem te kunnen aanspreken. ''Mijn kaart is opgeslokt door de storm zie je...'' liegt Lait feilloos verder. ''Ik was aan het hopen dat je een arme arme ziel zoals mij zou kunnen helpen?'' lult Lait verder. Lait had zoveel ervaring met liegen dat het hem als vanzelf ging, maar een leugen is maar een leugen; en die blijft altijd redelijk eenvoudig om te doorzien. Het was gewoon een kwestie van geluk, dat geluk waar Lait al zijn hele leven van 'geniet'. Pff.

[<3 hoop dat je er wat mee kunt. Even weer inkomen met Lait hoor ;v;]