We did it for the glory +Larlaith

Hij had geen idee waarom, maar de jongen was echt pissig. Het zou gewoon aan hem liggen, zoals vaker, want er was echt eigenlijk helemaal niets aan de hand. Oké, er waren wel wat mensen die gewoon, in zijn ogen dan, veel te blij waren met de lente, maar dat was het wel. Blake was eerder een winter persoon, hij had het op zich meer met kou dan met warmte. Camphrier Town was echt een dood stadje waar hij in was, net zoals de rest van de dorpjes waar de jongen was in geweest, geen wonder. Het was immers niet voor niets een dorp, als hij drukte wou gaan opzoeken kon de jongen eerder naar steden gaan. Al zou het nu beter zijn voor iedereen als hij zich niet ging socialiseren. Doordat hij min of meer in gedachten was verzonken lette hij totaal niet op dat er ook nog een kans bestond dat hij tegen iemand kon gaan aanlopen, wat dus ook gebeurde. Er werd niet op gereageerd en zonder iets te zeggen liep de witharige gewoon door, als dit persoon er als van had zou het wel snel genoeg te merken zijn.

Zoals verwacht leek dit persoon er niet zo blij mee te zijn, het was te horen hoe er werd geroepen dat hij wat was 'verloren'. Echt, het was ook namelijk zo dat de witharige hier nou bepaald veel zin in had, dus niet. Er waren wel betere dingen die hij te doen had, bijvoorbeeld kon hij die tot nu nog nutteloze piranha wat een Carvanha ha, dat rijmt werd genoemd trainen. Zijn ogen waren dus hetgeen wat de jongen 'miste', wauw, hoe origineel zeg. Ondertussen was Blake gestopt en keek dit persoon aan, waarbij hij letterlijk op hem neerkeek. De jongen torende zeker iets van 20 centimeter boven hem uit, zo niet meer, misschien net wat minder. Het was maar een snelle schatting. ''Nog nooit gehoord van manieren? Of ben je daar te stoer voor?'' kort rolde de jongen met zijn ogen, natuurlijk was hij daar 'te stoer' voor. Puur sarcastisch, de jongen was gewoon enorm pissig op alles en iedereen. "Of geen van te twee." werd er met een klein grijnsje gesproken, hij negeerde totaal de eerder uitdagende toon van het persoon. Het was wel te zeggen dit deze een apart iets had wat de witharige meteen was opgevallen, diens huid. Het was net zoals die van een Girafarig, ook op meerdere plekken een andere kleur.

ooc; hun worden zeker beste vrienden *kuch*

''Alle personen met manieren, lopen namelijk tegen iemand aan en besluiten dan geen verontschuldiging aan te bieden, niet waar?'' echt, Blake had vrij weinig zin in dit persoon hoor. Was het zo veel gevraagd de jongen gewoon met rust te laten en hem zijn eigen gangetje laten gaan? Nou, blijkbaar wel. Heilige Arceus. "Ik zei dat ik van manieren dat gehoord." klonk Blake's stem, lichtelijk geiïriteerd. Hij wou hier weg. "Niet dat ik ze ook had." witlokje. Hadden mensen, met name dit persoon, geen betere bijnamen voor andere tegenwoordig? Blijkbaar niet, want het leek er op dat het hiermee gedaan moest worden. Great. "En dat zeg jij, Girafarig." ja, dat was het persoon gewoon. Het was het eerste waar de witharige aan moest gaan denken, die Pokémon.

De twee keken elkaar recht in de ogen aan, alsof er niets beters te doen was. Verontschuldigen? Neh, geen reden tot aan toe om dat te doen. ''Zeg... Witje, ik ben nieuwsgierig geworden: Ben je lid van Team Rocket?'' ondertussen bestad hij eigenlijk wel vrijwel tot geen aandacht meer aan die 'bijnamen' die Blake werden gegeven, echter fronste hij wel bij de vraag. Het was ergens wel duidelijk, dus reden om er echt een direct antwoord op te geven had geen nut, de Girafarig had het waarschijnlijk al door "Zo ja, wat zal het dan veranderen?" helemaal niets in het opzicht van de witharige, eigenlijk zou de situatie wel gewoon hetzelfde blijven. Oh, kijk eens aan. Gewoon normale vragen waar wel iets aan gedaan kon worden en Blake misschien wel gewoon op wou gaan reageren, tja, zo simpel lag het in zijn ogen, had hij geen zin om er normaal op te reageren? Dan kwam er simpelweg geen antwoord op een vraag. Mooi not dat hij zijn eerste naam ging opgeven, dat kon lekker vergeten worden, misschien later, ooit. Al was het te betwijfelen dat dit dag ooit zou gaan komen. "Ethan." klonk er dus maar simpel "En jij hebt ook wel een naam, lijkt me." tja, er waren die mensen die geen naam hadden, ongelukkige zielen.