Ze had geen idee waar ze nou weer in was beland. Bij een contest wist ze hoe het ging, maar nu… nu had ze geen enkel idee wat ze moest doen. Ze was maar gewoon door gewandeld, haar handen waren vochtig van de zenuwen en ze voelde hoe een knoop zich in haar maag vormde. Voorzichtig slikte ze om de nare smaak weg te krijgen. Zodra ze eenmaal bezig zouden zijn met het gevecht zou het vast allemaal wel goed komen, maar dan moest ze natuurlijk wel eerst de gymleader kunnen vinden en tot nu toe liep ze nog altijd als een kip zonder kop rond in een gebouw waar ze nog nooit was geweest. Een felle flits deed haar terug deinsen en ze beschermde haar ogen door met haar hand een kapje erboven te vormen. Er waren een tweetal grote schijnwerpers op haar gericht en tussen de lampen door zag ze vaag iemand staan. Na enkele tellen waren haar ogen genoeg aan het licht gewend om gewoon te kunnen kijken en tegen die tijd waren de lampen dan ook volledig weggehaald. Ze slaakte een zucht, ze werd tenminste niet blind bij een gym gevecht, dat was al een pluspuntje. “Wie ben jij?” werd aan haar gevraagd. Doro het gebruik van een microphoon, of tenminste zo klonk het, kon Vivienne niet helemaal eruit op maken waar de stem vandaan kwam. Het meisje rechtte haar rug, kuchtte een keer zachtjes in haar vuist en zei toen, met een zo min mogelijk trillende stem, ”Mijn naam is Vivienne Williams, ik ben hier om de Santalune City Gym Leader uit te dagen tot een gevecht,” Ze kreeg het voor elkaar om haar stem in bedwang te houden en voelde zich direct een stuk zelfzekerder dan haar zaak. De schijnwerpers werden uitgezet en er werd een groot licht aangedaan, waardoor ze de vrouw voor haar eindelijk goed kon zien. “Goed dan, Vivienne. Ik ben Viola, de Santalune City Gym Leader. Welkom in mijn gym,” vertelde de vrouw aan de overkant van het veld. Nu pas had Vivienne door dat ze op een battle veld stond en zetten geschrokken een paar passen achteruit totdat ze in het daarvoor bestemde vak stond. Vivienne hoorde hoe Viola eventjes zachtjes moest lachen om haar actie en zei toen “is dit je eerst gym, meid?” Het meisje knikte, maar bleef fier overeind staan. ”Ik ben een coördinator, maar ik wil me ook richten op de gyms. Ik vind dat iedereen het verdiend om mee te mogen doen aan gym gevechten,” ze liet duidelijk haar mening horen en ze zag aan Viola dat ze dat ook best wel waardeerde. “Ik mag jou wel, meid. Laten we dit gevecht maar snel beginnen!” En met die woorden werd de eerste pokémon op het veld geroepen. “Surskit, nu!”
Vivienne stond daar maar wat te staan. Ze had enige ervaring op gedaan over gym gevechten, haar broer was immers een trainer geweest en had haar een paar dingen uitgelegd toen ze nog een goede band met elkaar hadden. Maar nu ze hier in levende lijven stond was het toch best wel een beetje eng. Ze schudde zichzelf uit haar trance en keek toe hoe de blauwe waterspin pokémon over het veld heen bewoog. Oh ja, nu moest zij een pokémon oproepen. Ze pakte de pokéball vanuit haar riem en gooide ‘m in de lucht. ”Cypher, kom er maar uit!” riep ze, terwijl een Tropius in de lucht zweefde en zachtjes op de grond landen. “Een Tropius, die heb ik lang niet meer gezien. Kom jij toevallig uit Hoenn?” vroeg de gymleader aan haar en Vivienne knikte. “Leuk om te zien dat er hier trainers van alle regio’s naar toe komen om mij uit te dagen. Succes Vivienne, dat de beste mogen winnen!” Ze nam deze woorden in ontvangst, maar sprak niet terug. Ze moest zich goed concentreren op dit gevecht en hopen dat Cypher goed zou mee werken met haar. Ze haalde diep adem en keek van de Tropius naar de Surskit, nu zou het erom gaan spannen.
“Surskit, doe Quick Attack!” werd de blauwe waterspin pokémon opgedragen en Vivienne moest snel handelen om te bedenken wat Cypher zou gaan doen. Jammer genoeg was ze de snelheid van een gymbattle niet gewend en werd de Tropius geraakt door de aanval. Hij jammerde eventjes klagend en keek Vivienne licht kwaad aan. ”Sorry,” mompelde ze terwijl ze haar blik weer op het gevecht richtte. ”Cypher, doe je Growth aanval!” commandeerde ze de fruit pokémon. De Tropius gloeide eventjes groen op en Vivienne wist dat deze aanval zijn attack en special attack zouden verhogen, waardoor zijn aanvallen sterker zouden worden. “Surskit, doe bubble!” kwam er opeens van de ander kant van het veld en Vivienne schrok eventjes. ”Cypher, vlieg de lucht in en doe je Leaf Storm aanval!” De bubble aanval ging maar rakelings langs Cypher toen hij omhoog vloog omdat de Surskit op het laatste moment afweek met zijn aanval en daardoor de Tropius alsnog bijna raakte. Cypher’s bladeren gloeide groen op en er verscheen een tornado van bladeren, net zoals die keer op het veld waar ze hadden geoefend met deze aanval. “Surskit, ontwijk de aanval met een Quick Attack.” klonk de stem van Viola en Vivienne beet geïrriteerd op haar lip. Zo ging dit gevecht veel en veel te lang duren. Ze moest er tempo in brengen, aangezien ze toch best wel een gevaarlijke zet had gedaan met haar Tropius. Ondanks dat haar pokémon allebei tenminste één dubble damage attack hadden tegenover de gym pokémon, waren ze ook in het nadeel tegen de flying aanvallen die sommige bug type pokémon konden gebruiken. Dus ze moest dit heel snel afhandelen, of zorgen dat de flying aanvallen mistte.
De Surskit ontweek de Leaf Storm aanval, de Quick Attack zou Cypher niet kunnen raken omdat deze nog steeds in de lucht zat. Of tenminste, dat had ze verwacht. De blauwe pokémon racete op de muur af, sprong daar tegenop door middel van de Quick Attack en gebruikte zijn hoge snelheid om bij Cypher te komen, die geraakt werd door de aanval en naar beneden viel. Met een klap kwam de pokémon op de grond terecht en Vivienne hapte naar adem. Een stofwolk was komen opwaaien en toen deze eindelijk overdreef stond daar Cypher, hij zag er iets wat gewond uit, maar vooral ontzettend kwaad. Het meisje giechelde eventjes, ze wist hoe kwaad een Tropius kon worden en daar zou ze nu eens goed gebruik van maken. ”Cypher, doe je Razor Leaf aanval!” Twee vlijmscherpe bladen schoten vanuit de Tropius naar de Surskit die vol geraakt werkt. Razor Leaf was zo ongeveer de enige snelle aanval die Cypher had en daar moest ze maar gebruik van maken, want ze hadden hun lage snelheid nogal in het nadeel momenteel. De Surskit werd tegen de grond geslagen, maar kwam al snel weer overeind. Grass aanvallen deden jammer genoeg niet zo heel erg veel damage op een bug/water type pokémon, maar daar had Vivienne gelukkig rekening mee gehouden. Ze was haar tegenstander eerst een beetje aan het testen om te kijken hoe hard ze tegen haar zou gaan spelen. Vivienne merkte gelukkig wel dat haar zenuwen volledig verdwenen waren en ze nu alleen nog maar adrenaline door haar lichaam voelde gieren. Een heerlijk gevoel dus, pure vrijheid. Dit was dus dat gevoel wat haar broer beschreef aan haar toen ze hem had gevraagd naar de gym gevechten. Wat heerlijk zeg! “Surskit, doe een Quick Attack en tegelijk je Bubble aanval!” werd er geschreeuwd van de andere kant van het veld en direct was ze weer bij het gevecht. ”Cypher, blaas die Surskit weg met je Gust aanval!” Kijk, nu was ze pas echt goed losgekomen. De Tropius zetten zichzelf af totdat hij ongeveer een halve meter in de lucht vloog en bewoog sneller en sneller met zijn vleugels/bladeren, waardoor de Surskit werd gestopt in zijn Quick Attack en de Bubble aanval terug in zijn gezicht terecht kwam. Ondertussen kon de blauwe pokémon de kracht van de Gust niet meer aan en werd achterover geblazen, tegen de muur van de gym aan. De Surskit deed nog een dappere poging om overeind te komen, maar het zag er naar uit dat ‘ie niet veel langer meer zou kunnen vechten. Viola had dit ook door en riep haar pokémon terug. “Je hebt een sterke Tropius daar bij je, dat siert je,” werd ze gecomplimenteert en Vivienne glimlachte wat zwakjes. Ze moest zich niet laten afleiden door mooie woorden, want zo kon er alleen maar misbruik van haar worden gemaakt. Ze moest dit alles goed in de gate houden, zodat er geen gaten zouden vallen in haar strategie.
“Nu mag jij, Vivillon!” Viola roepte haar tweede, en laatste, pokémon op het veld en Vivienne slikte eventjes bij het zien van de vlinder pokémon. Dit zou nog wel eens een lastige kunnen gaan worden. Eventjes snel haalde ze haar pokédex erbij, om wat meer informatie over de vlinder pokémon te krijgen. Vivillon, the Scale Pokémon. Vivillon are skillfully able to find a source of water. It has been said that you'll find a spring if you follow a Vivillon. Uhm … een water zoekertje dus. Maar het was wel een vliegende pokémon, dus moest die in het bezit zijn van een flying aanval. En ja hoor, daar kwam het al. “Vivillon, doe gust!” De vlinder pokémon sloeg zwaar met haar vleugels en Cypher had duidelijk moeite met zich staande te houden in de lucht. Uiteindelijk werd hij dan toch achterover geworpen tegen de grond aan, en met enige moeite kwam hij weer overeind. ”Kan je nog verder vechten, Cypher?” vroeg ze aan haar pokémon, die resoluut naar haar knikte. Oké, nu was het menis! ”Cypher, doe ook je gust aanval!” beval ze de fruit pokémon en de Tropius vloog al weer in de lucht. Zijn vleugels sloegen zwaar, terwijl hij de vlinder pokémon probeerde weg te waaien, maar het was duidelijk dat Cypher er de kracht niet meer voor had om dat aan te kunnen en hij zakte uiteindelijk dan ook weer naar de grond. ”Kom op, nog één keertje, Cypher. Doe je stomp aanval!” moedigde ze haar pokémon aan. Met moeite wist de Tropius weer terug in de lucht te komen. Hij vloog zichzelf naar de Vivillon toe en sloeg de pokémon uit de lucht met zijn stomp aanval. “Vivillon, doe nog een laatste Gust aanval om het af te maken!” werd de vlinder pokémon bevolen. De Vivillon kwam met wat moeite weer overeind en vloog al weer lang en breed in de lucht om de Tropius met gemak uit de lucht te plukken en tegen de muur aan te gooien, waar hij bleef liggen. ”Cypher!” riep Vivienne uit en ze rende naar haar pokémon toe. Ze gaf ‘m een knuffel en stopte ‘m terug in zijn pokéball. ”Je hebt goed gevochten maatje,” Ze stopte de pokéball weer weg en ging in het vak staan waar ze net had gestaan. ”Voor een vlinder pokémon schuilt er een aardige kracht achter,” complimenteerde ze Viola’s Vivillon en de gymleader glimlacht eventjes naar haar. Vivienne dacht eventjes na. Cypher was uitgeschakeld, daar kon ze niet meer op rekenen. Prince zou direct de grond in worden geboord door die vlinder, maar zou ‘m wel lichtjes kunnen verzwakken zodat Florence het af zou kunnen maken. Dat was een legit methode om deze ronde te kunnen winnen, maar dat betekende wel dat ze twee pokémons moest opgeven en daar was ze niet zo’n grote fan van. “Schiet op Vivienne, anders moet ik je diskwalificeren,” werd haar toegeroepen vanaf de overkant van het veld. Oh, blijkbaar was dat dus mogelijk. Snel pakte het meisje een pokéball en gooide deze op het veld. ”Florence, jouw beurt!”
De Weavile kwam zonder al te veel poespas op het veld, maar maakte wel haar standaard buiging in de richting van de tegenstander. Een actie die de gymleader liet giechelen. “Wat een geweldige pokémon heb je daar,” sprak Viola tegen haar en Vivienne knikte wat verlegen. Ze keek eventjes naar het dak van het gebouw en mompelde zachtjes; ”Ik zal je trots maken, mama. Door zowel gymbadges als contest lintjes te verzamelen!” Daarna richtte ze zich weer op het veld en keek naar de vrolijk fladderende Vivillon. Nu moest ze alsnog goed uitkijken. Weavile had maar één ice-type aanval en die wilde ze niet al te snel weggeven, dus ze moest dit spelletje goed spelen. Daarnaast moest ze rekening houden met de bug type aanvallen van de vlinder, want die deden high damage op haar pokémon. Goed, dit ging dus nog een leuk potje worden. ”Florence, begin met je Nasty Plot aanval!” beval ze de pokémon. De Weavile deed haar ogen dicht en een gemene smirk kwam op haar gezicht terwijl allemaal nare gedachten door haar kop heen gingen. Vivienne vond het geen prettige aanval om te gebruiken op haar Weavile, maar ze had de boost in Special Attack nou eenmaal nodig voor dit gevecht. ”Val nu aan met je Scratch aanval!” commandeerde ze haar pokémon erachteraan. De Weavile, die gespecialiseerd was in high speed, schoot direct op de vlinder af en raakte hem met haar scherpe nagels. “Vivillon doe nu je Struggle bug aanval!” schreeuwde Viola, maar Vivienne was niet dom. ”Florence, ontwijk met je Quick Attack en doe daarna je Taunt aanval,” Haar pokémon schoot onder de Vivillon heen met haar Quick Attack, draaide zich om en reageerde snel met de taunt aanval. Vivienne had expres voor de taunt gekozen, omdat deze aanval voor bepaalde tijd ervoor zorgde dat de Vivillon geen aanval kon doen die haar pokémon een bepaalde status, zoals verlamming, slaap, verbranden, bevroren etc., zou kunnen geven. En aangezien het een vlinder pokémon was, zou ze die vast wel in d’r aanval arsenaal hebben zitten. “Vivillon doe je gust aanval opnieuw!” Florence was iets wat uit evenwicht geraakt door de combinatie van aanvallen en werd dan ook geraakt door de gust aanval. De Weavile stak haar nagels in de grond om zich tegen te houden, maar de harde windstoten wisten haar toch te verplaatsen en ze belanden tegen de muur aan. ”Florence! Gaat het een beetje, meid?” vroeg Vivienne terwijl ze naar adem hapte. De Weavile keek haar met één gesloten oog aan en knikte. Ze kon gelukkig nog verder vechten. ”Nu, doe je Quick Attack om dichterbij te komen!” Florence zetten zichzelf af tegen de muur, rende tot op enkele meters van de Vivillon af op de grond en zetten zichzelf toen af. ”Nu, Scratch!” riep Vivienne opgewonden en ze keek toe hoe de vlinder uit de lucht werd geslagen. Mooi zo, dit begon er goed uit te zien. Als ze zo door zou gaan, zou ze die badge binnen no-time op zak hebben. ”Vivillon, Struggle Bug!” werd er opeens geroepen en door de onoplettendheid van zowel Florence als haar trainer, werd de Weavile in haar rug geraakt. Ze zakte op een knie en haalde zwaar adem, maar wist zichzelf weer terug overeind te komen. Vivienne moest snel een einde maken aan dit gevecht, want nog een Struggle Bug aanval en haar pokémon was er geweest, dan moest ze dit gevecht afmaken met een Piplup. Ze kauwde op haar lip terwijl ze nadacht over wat een slimme zet was om te doen. ”Florence, doe een feint aanval,” opperde ze en haar Weavile ging moeizaam weer overeind staan. Ze sprong in de lucht en sloeg met een duidelijke vuist tegen de Vivillon aan. Deze aanval was vooral bedoeld voor als iemand een beschermende aanval zoals Protect of Detect deed, maar noodzaak kwam aan de man en ze moest nu alles uit de kast halen. ”Vivillon,” het meisje hielt haar adem in, wat zou de gymleader gaan doen? ”Light Screen!” Oh oh, blijkbaar had ze al door gehad dat ze een Special based attack wilde gaan gebruiken hierna. De vlinder vloog weer in de lucht en een gekleurd soort schildje werd om haar heen gevormd. Florence keek eventjes over haar schouder naar haar trainer en Vivienne slikte. Haar Weavile zou het waarschijnlijk niet lang mee volhouden, dus ze moest heel snel dit gevecht gaan afmaken. Anders zou ze met lege handen worden terug gestuurd en was dit een gevecht van niets. Ze moest dan maar het risico nemen om de special bases van de Vivillon te gaan verhogen door Florence met Icy Wind aan te laten vallen. ”Florence, doe je Quick Attack!” Viola keek eventjes verbaast toen de Weavile weer begon te rennen. ”Spring nu in de lucht en doe je Icy Wind!” Snel sprong de Weavile in de lucht, opende haar bek en een golf van ijzig koude, heel licht blauwe, wind kwam eruit. De Vivillon was volledig verbaast door de snelheid van de Weavile, ondanks dat deze zwaar gewond was, en kwam met een klap op de grond terecht. Een stofwolk waaide op en Vivienne zag dat Florence op de grond terecht kwam en direct op een knie zakte. Nu moest het klaas zijn, nu moest ze de gym verslagen hebben, anders was ze er geweest. Met gekruiste vingers staarde ze naar de plek waar de vlinder neer was gekomen. Please, please, please.
words: 3144// tag: Viola // notes: Mijn schouders ;w;
