How tough will a bug be?

Robin opende zijn ogen, maar draaide snel weer om, tegen het zonlicht dat door het raam in zijn ogen scheen. Waarom was hij ook alweer vergeten de gordijnen dicht te doen? Als hij dat namelijk had gedaan zou hij er nu geen last van hebben gehad. Hij sloot zijn ogen nogmaals, maar echt slapen kon hij niet meer. Hij had namelijk voor vandaag ook besloten om de gym aan te gaan en het was maar de vraag of hij succes zou hebben. Hij had natuurlijk wel een voordeel met zijn Combusken, omdat het een bug-gym zou zijn, maar dat was nooit volledig zeker, want als er een bepaalde combinatie was van typen zou hij ook zomaar in het nadeel kunnen zijn. Het was dus maar te zien als hij er eenmaal was. Hij duwde de dekens van zich af en ging aan de rand van het bed zitten, waarna hij naar de plek keek waar zijn drie pokemon lagen te slapen. Normaal zou hij alleen zijn Combusken eruit hebben gelaten, maar hier kon het niet veel kwaad en konden de pokemon ook niet zomaar de kamer uit. Het enige wat straks wel moest gebeuren, was dat alle pokemon terug in hun pokeball moesten en dan kon hij zelf naar de gym toelopen en dan zou hij daar wel kunnen kiezen wie hij wilde gebruiken tegen welke pokemon, want nu had hij daar natuurlijk nog geen idee van, ook al zouden alle drie de pokemon wel bereid zijn om voor hem te vechten, maar het was natuurlijk wel de vraag welke de handigere beslissing zou zijn, hij moest er nu alleen niet verder over na gaan denken, want veel zin had het niet. Hij stond op en kleedde zich om, waarna hij zich naar de pokemon richtte en ze een voor een wakker maakte. "Ik moet jullie voor nu terug in jullie pokeballs doen." Zei hij en pakte de drie pokeballs van de pokemon. De Combusken keek hem even boos aan, maar accepteerde het rode licht toch, waarna hij net zoals de Spheal en de Elekid in zijn pokeball werd gezogen. Hij deed de drie pokeballs aan zijn riem en keek nog een keer om hem heen of hij alles had, voor hij de deur uitliep. Hij wilde namelijk wel goed voorbereid zijn.
Hij liep de trap af naar beneden, want daar zou hij wat te eten kunnen krijgen. Hij wilde namelijk niet op een lege maag het gym-gevecht gaan doen, want straks stortte hij zelf midden in het gevecht neer en dat wilde hij niet hebben. Hij liep langs het ontbijtbuffet en pakte wat brood, boter en beleg. Hij pakte verder nog een glas melk en nam het allemaal mee naar een tafel. Hij was onderhand wel gewend aan het alleen eten met zijn pokemon, maar nu hij zelfs zijn pokemon niet buiten hun pokeball had gedaan was het toch wel eenzaam. Ook al zou je hem niet horen klagen, want het was echt niet alsof hij er niet aan gewend was. Thuis was hij ook vaak genoeg alleen geweest en dat kwam vooral, doordat zijn vader er nooit was geweest en zijn moeder dus werkte om hun te onderhouden. Hij begreep het wel en dat was ook waarom hij had geleerd om niet te klagen en alles voor hem te houden. Hij schudde de gedachte weg en pakte het brood, waarna hij de boter er overheen smeerde en de kaas erop legde. Hij vouwde het brood dubbel en nam er een hap van terwijl hij naar buiten staarde. Hij hield er niet van dat hij het aankomende gevecht niet kon inschatten, maar zijn pokemon waren niet zwak, maar hij wist ook weer niet hoe sterk de pokemon van de gymleider zouden zijn. Hij legde het brood even neer en nam een slok van de melk, waarna hij het laatste van zijn brood opat en ook het laatste van de melk naar binnen goot. Hij bleef alleen nog even zitten, want hij wilde even zijn hoofd leegmaken voor hij naar de gym zou gaan. Als hij dat namelijk niet zou doen zou hij zich waarschijnlijk te zenuwachtig voelen en dat wilde hij niet weer hebben. Het was dus maar beter om hier even tot rust te komen en dan zou hij er straks wel naartoe kunnen gaan. Hij wilde ook weer niet laat daar aankomen, maar het was nog aardig vroeg, doordat hij de gordijnen niet dicht had gedaan en dus vroeg gewekt werd. Een geeuw verliet zijn mond en even voelde hij met zijn hand aan de riem waar de pokeballs aanvast zaten. Hij wilde namelijk zeker weten dat ze er wel waren en dat hij niet iets kwijt zou raken, want dat was dan echt een ramp en al helemaal vlak voor een gymgevecht. Hij pakte zijn tas en stond op van de stoel waar hij op zat. Hij schoog de stoel aan en pakte zijn bord en glas en zette deze op de afruim kar, waarna hij nog een keer omkeek en de deur uit liep.
Eenmaal buiten keek hij even om hem heen, want hij wist wel welke kant hij naartoe moest, maar hij had nog niet echt de stad zelf goed gezien, misschien had hij dat beter kunnen doen in plaats van dat hij nu onderweg was naar het gym-gevecht, maar hier had hij nu eenmaal voor gekozen en hij kon altijd nog de stad verkennen nadat hij het gym-gevecht gewonnen had. Ook al was het natuurlijk de vraag of hem dat zou lukken, maar hij zou in ieder geval zijn best ervoor doen. Hij liep nog wat verder door het stadje heen, tot hij eindelijk voor het gebouw van de gym stond. Nu hoefde hij alleen nog maar naar binnen te lopen en dan zou hij de gymleider uit gaan dagen, maar nu kon hij tenminste nog terug als hij dat wilde. Alleen dat was niet de bedoeling, hij kon op zijn pokemon vertrouwen en nu teruggaan was gewoon geen optie. Hij liep naar voren en opende de deur van het gebouw, waarna hij naar binnen liep.
Eenmaal binnen liep hij nog wat verder tot hij op een vrouw stuitte. "Welkom trainer." Zei de vrouw. "Mijn naam is Viola en ik ben de gymleider van deze gym." Zei was dus de gymleider. Waarschijnlijk was het nu beter als hij zichzelf ook voorstelde aangezien zij het net had gedaan. "Ik ben Robin en ik ben hier gekomen om je uit te dagen." Een glimlach verscheen op Viola haar gezicht en ze keek hem even aan. "Laten we dan maar snel beginnen." Hij knikte bij die woorden en samen met Viola liep hij naar het veld toe waar er gevochten ging worden. Hij stapte in de rechthoek en wachtte geduldig tot de regels uitgelegd zouden worden. De scheids stond aan de zijlijn in het midden en keek even beide kanten uit voor hij begon met de regels uit te leggen. "De regels zijn simpel, de trainer van welke de pokemon als eerste zijn uitgeschakeld heeft verloren. De gymleider mag niet van pokemon verwisselen, terwijl de uitdager dat wel mag en beide mogen maar twee pokemon gebruiken." Dat waren wel eerlijke regels als hij het zelf moest zeggen. "Zijn jullie er klaar voor?" Beide knikten, waarna de scheids het startsignaal gaf.
"Kom er maar uit Surskit." Zei Viola en Robin dacht even na, want dit was nou net zo'n pokemon waar hij zijn Combusken niet echt tegen kon gebruiken, dus het zou waarschijnlijk beter zijn als hij Elekid in zou zetten. Hij pakte de pokeball van de Elekid en gooide hem de lucht in. "Elekid, kom tevoorschijn." Hij wachtte tot de pokemon er stond en keek toen naar de Surskit. "Oke Elekid, laten we beginnen met een Shock Wave." Het was misschien raat om met zo'n aanval te beginnen, maar het was een aanval die eigenlijk niet te ontwijken was en het zou dus ook meteen schade toerichten bij de Surskit, ook al zou het waarschijnlijk nog niet genoeg zijn, maar dat maakte niet uit. De elektrische golf raakte de Surskit, welke even stil bleef staan, maar toen met een Quick Attack op de Elekid af kwam. Het was vrij onverwacht, waardoor Robin niet echt de tijd had gehad om wat te zeggen, waardoor de Elekid geraakt werd, maar de pokemon bleef gelukkig nog wel staan. Als hij eerlijk was, moest hij weer een beetje inkomen in het vechten, want hij had het al een tijdje niet meer gedaan, alleen dat betekende niet dat hij van plan was om dit gevecht te gaan verliezen. "Doe nu Swift." De sterren schoten in de richting van de Surskit en de Surskit probeerde wel te ontwijken, maar toen het niet echt goed leek te lukken gebruikte het Bubble om de Swift tegen te gaan en dat werkte ook, waardoor de aanvallen elkaar uitdoofden. "Doe nu Low Kick." De Elekid ging snel op de Surskit af en gebruikte de Low Kick, welke miste, omdat de Surskit veel sneller was. "Geef niet op en doe nogmaals Swift en dan Shock Wave." De Surskit deed nogmaals Bubble om de Swift tegen te gaan, maar dat werkte natuurlijk niet voor de Shock Wave die er achteraan kwam en daardoor werd hij volop geraakt, waarna hij ook neerviel en ook niet meer opstond. "Surskit kan niet meer verder vechten, de winnaar is Elekid." De Surskit werd teruggeroepen door Viola en ze pakte haar volgende pokeball tevoorschijn en eruit verscheen een Vivillon. Hij kon nu natuurlijk nog steds Elekid blijven gebruiken, maar hij wilde ook nog Combusken gebruiken en dit was daar wel een goed moment voor. "Elekid, kom terug." De Elekid verdween in de pokeball en Robin pakte de volgende pokeball tevoorschijn. Hij gooide deze de lucht in en daaruit verscheen de Combusken.
"Je bent goed, maar denk maar niet dat je Vivillon zo snel kunt verslaan." Zei Viola en Robin glimlachte even. Dan had ze de kracht van zijn Combusken nog niet gezien. Vivillon was ook wel een vlieg-type, maar dat zou vast wel goed komen. Combusken was tenslotte zijn eerste pokemon en daardoor ook niet echt zwak als hij eerlijk was. Het was nu alleen denken hoe hij moest beginnen, want een foute zet kon hem de kop kosten. Hij kon dan nog wel Elekid nog een keer gebruiken, maar hij wilde dit liever met de Combusken afhandelen. "Laten we beginnen met een Scratch." Simpel beginnen, inschatten hoe snel je tegenstander zou zijn en dan zou hij kunnen bedenken wat het verstandigste was. De Vivillon ontweek de aanval en vloog toen een stukje hoger om Gust te doen. Dit raakte de Combusken best hard, waardoor hij achteruit viel, maar al snel weer opstond. "Doe nu Ember." De vlammen schoten omhoog naar de Vivillon en deze probeerde het wel te ontwijken, maar doordat het nog net bezig was geweest met aanvallen had het geen tijd om te reageren en raakten de vlammen de vlinder dus, waarna ze even naar de grond stortte, maar al snel weer omhoog klauterde en daar even bleef hangen. Nogmaals kwam er een Gust opzetten en de Combusken deed zijn best om te blijven staan. "Doe nu Double Kick en daarna nogmaals Ember." Hij moest en zou de genadeklap snel aan de Vivillon uitdelen, want anders zou het misschien nog wel niet goed komen en dat wilde hij niet hebben. De Combusken schoot naar voren en zette zich af tegen de grond, waarna hij een trap op de Vivillon probeerde te landen welke de eerste ontweek, maar de tweede was raak, waarna de Combusken ook nog eens vlammen uit zijn snavel liet ontsnappen en deze op de Vivillon afschoot, waardoor de vlinder nogmaals naar de grond stortte. Een grote stofwolk rees omhoog en het was maar de vraag hoe het zou zijn afgelopen, want hij kon zelfs zijn eigen Combusken niet meer zien en dat beviel hem toch niet heel goed als hij eerlijk was. Hij hoopte maar dat alles goed was met Combusken en dat de Vivillon ook niet meer omhoog zou komen, want dan zou hij het gym-gevecht gewonnen hebben en kwam ze wel omhoog en was Combusken niet meer te gebruiken kon hij natuurlijk altijd nog Elekid weer inzetten, maar dat hoopte hij toch maar niet.