Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Scared of the Dark ma mei 20, 2019 8:17 pm
Ze had besloten de tunnel te nemen naar Verdanturf Town, het dorpje waar die tunnel op uitkwam. Voordat ze de tunnel in was gegaan had ze nog op de kaart gekeken. De Contest Hall was daar en al wilde ze geen coördinator worden. Het was wel leuk om een keer te zien en wie weet deed ze er ook nog eens inspiratie op. Ze hoorde Stantler wat rusteloos achter haar snuiven, dus stopte ze met lopen en keek naar hem. Hij trok zenuwachtig met zijn oren terwijl hij schichtig om zich heen keek. Het deed haar denken aan de vorige dag toen ze Stantler voor het eerst had ontmoet. Toen had hij ook zo gedaan, maar daar had ze hem toen heel snel overheen kunnen helpen. Nu leek hij haar te vertrouwen, maar blijkbaar hield de Stantler niet zo van het donker. Ze was de eerste dag nog in Rustboro City gebleven en had daar een Spewpa zien evolueren in een Vivillon. De trainer van de Vivillon leek haar erg aardig. Ze was ook nog even bij de gym wezen kijken, maar ze wist dat ze daar nog lang niet sterk genoeg voor was. Toen hadden Stantler en zij nog wat getraind in het park, om daarna in het pokemon center te slapen. “Ben je bang in het donker Stantler?” Vroeg ze aan haar pokemon terwijl ze hem zachtjes over zijn neus aaide. Ook zijn neusvleugels trilden en hij snoof nogmaals. Ze klikte de pokebal van haar riem en liet hem aan hem zien. “Wil je liever hierin Stantler?” Glimlachte ze geruststellend. De pokemon knikte. Dus liet ze hem erin en deed de pokebal weer in haar riem. Toen deed ze even haar handen in haar zakken en liep verder. Totdat ze een geluid hoorde en weer stopte met lopen, het klonk als een steentje die verschoven werd. Ze zag twee gele oren achter een rotsblok uitsteken, zat daar een Whismur? De tunnel stond bekend om de Whismur, dus het zou maar zo kunnen.
[First Sara Sweets]
Momerator
Sara Sweets
Punten : 497
Gender : Female ♀
Age : 23 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Scared of the Dark zo jun 09, 2019 9:29 pm
I went from zero to my own hero.
Je zou denken dat een tunnel speciaal gemaakt om tussen twee steden te reizen meer verkeer zou bevatten, maar het was bijzonder leeg in de Rusturf Tunnel. Voor Sara was dat niet erg, want dat bood haar een snellere doorgang naar haar volgende baantje. Zowel de witharige als haar Beartic droeg een koffer met zich mee en de ijsbeer Pokémon had zelfs nog een extra tas over zijn schouder. Alles was gevuld met lekkernijen voor zowel Pokémon als mensen. Het enige wat Sara hoefde te doen, was alles heelhuids bij haar bestemming krijgen.
Dat bleek een lastigere opgave dan verwacht. Pokémon met een goede neus kwamen maar al te graag kijken of ze iets konden stelen, en hoewel Gelato er angstaanjagend uit zag was hij één van haar meest timide Pokémon. Om het nog net een beetje erger te maken kwam Sara er achter dat de grot helemaal geen doorgang bood naar de eerstvolgende stad. Haar wandeling kwam tot een plotselinge halt door een aantal grote rotsblokken. “Kun jij iets aan die blokkade doen?” zuchtte de witharige. Voorzichtig zette Gelato de spullen die hij had gedragen neer. Hoewel zijn gezicht twijfel uitstraalde, liet hij toch zijn energie naar zijn vuist stromen voor een Focus Punch. De tijd die het kostte hield Sara haar blik op de rotsen gericht. Vlak voor Gelato zijn slag sloeg, hoorde ze wat klonk als het verschuiven van een steentje. “Wacht!” Ze deed een stap naar voren en spreidde haar armen voor de rotsen langs. Gelato schrok, maar was te laat om de Focus Punch ongedaan te maken. Hij wist zijn koers af te wijken waardoor hij slechts een deuk in de rotsachtige bodem sloeg, de impact sterk genoeg om de hele grot te laten trillen. Vanuit verschillende hoeken klonk zacht gepiep van geschrokken Whismur.
Sara hurkte neer bij de rotsen, zoekend naar een opening waar ze doorheen kon kijken. Ze spotte tussen grijze en bruine vegen door de lila vacht van een Whismur. “Ik denk dat hij vast zit,” concludeerde ze vrijwel direct. Tussen een andere opening van de rotsen door merkte ze een andere aanwezigheid op, maar deze kon ze niet zo snel plaatsen. “Hallo? Is daar iemand?” Met een beetje geluk was het iemand die kon helpen de Whismur tussen de rotsen weg te krijgen.
