Member Caitlynn RiotPunten : 408
Age : -
Icon : | Onderwerp: Lost and scared. [&LIONELL AGUNA] zo apr 12, 2015 4:34 pm | |
| Het was een vreselijk stom idee geweest. Maar ja, dat bedacht je je nooit als je iets ging doen. Het ging dus ongeveer zo. Caitlynn was van plan geweest om naar Snowbelle City te gaan. In Snowbelle City was het koud en er was sneeuw, dus had ze haar winterjas maar weer tevoorschijn gehaald. Dit was een mooie rode jas dat kleurde bij haar felrode haren. Ze had een warme legging aangedaan en een jurkje met enkellaarsjes. Achteraf bekeken misschien niet de beste combinatie als je besloot om een bos in te gaan, maar oké. Vervolgens kwam ze via iemand te weten dat er echt een heel mooi bos in de buurt was, eentje die totaal anders was dan Santalune City. Waarschijnlijk was het allemaal één grote grap geweest, want deze was nog tien keer erger dan Santalune City. Ze had het eigenlijk kunnen weten, want diegene die het haar vertelde was een jongen geweest van rond haar leeftijd en hij had de hele tijd lopen grinniken. Bovendien had er een dranklucht om hem heen gehangen. Maar goed, eigenlijk was ze een te nieuwsgierig persoon en dus was ze naar dat bos gegaan. Het noemde zichzelf de Winding Woods. In het begin had het nog wel mooi geleken, maar naarmate ze meerdere paden nam, kwam ze tot de conclusie dat ze verdwaald was. En dit was niet zomaar een bos waar je even in en uit kon lopen zoals in Santalune Forest. Nee, als je hier verdwaald was, was je ook echt goed verdwaald. Caitlynn had haar Pokémon maar in hun Poké Ball’s gelaten omdat ze niet wilde dat ze zouden zien hoe erg ze in paniek was. Ze had het erg warm en had daarom haar winterjas uit gedaan. Die had ze vervolgens in haar rugzak gepropt. Ook niet echt een slimme zet als je bedacht dat ze een jurkje aanhad dat haar armen niet bedekte. Ze had dan in elk geval een warme legging aan, dus dat was al iets. Maar ze had het echt zo warm van de zenuwen dat ze niet veel meer van de kou merkte. Een gil verliet haar mond toen ze dat iets te horen. Tranen van angst sprongen nu echt in haar ogen en snel begon ze te rennen. Het maakte niet uit waar ze naartoe ging, als haar achtervolger maar ver achter haar bleef! |
|