Noa liep tevreden met een gloednieuwe holocaster uit het winkeltje die ze met haar zuurverdiende centen had gekocht. Ze keek er met een triomfantelijke grijns naar. Het rangerwerk verdiende nog best wel goed aangezien ze geen financiële steun van haar ouders meer kreeg en het dus zelf moest zien te rooien. Nu kon er tenminste eten worden gekocht en hoefde zij en Kenny niet meer per sé in het Pokémon Center te eten.. want ze kon zelf een voorraad fixen. Oké dat hoefde ze al niet in de Academy aangezien daar de maaltijden, Arceusdank, gratis waren. Alleen verdiende het nog net niet genoeg om haar reis naar Hoenn te maken want dat was op het moment gewoon te duur. Zo’n bootreis alleen kostte haar een rib uit haar lijf, laat staan de speciale pas die ze moest kopen voor de extra boottochten naar de andere eilanden. En ze moest zo een reis voorbereiden dus dat zou nog even gaan duren want daar was ze simpelweg gewoon niet goed in. Het zou makkelijker voor haar zijn als ze een Pokémon had die haar naar de bestemming toe kon vliegen.. alleen zat ze aan het hebben van één Pokémon vast omdat ze nog niet geslaagd was van haar studie.Nu mocht ze enkel Kenai met zich meenemen want dat was haar partner. Noa zuchtte eventjes waardoor ze werd aangestaard door haar Lucario die zoals gewoonlijk naast haar liep. Ze glimlachte naar hem in een poging hem niet bezorgd te maken, het was één niet nodig want een Pokémon hoorde zich geen zorgen te maken over geld en twee het zou wel goed komen. En ze waren voor dit deel van het probleem niet in Lumiose City gebleven. Nee, ze had andere dingen aan haar hoofd en Kenai wist dat. Noa had van alles al geprobeerd van het zoeken op internet en de bibliotheek boeken te doorzoeken -ja, zelfs boeken en Noa was nooit van het lezen geweest- maar dat had niet zo goed uitgepakt als dat ze gehoopt had. Er was gewoon niets te vinden, behalve dat Lucario de eerste Pokémon scheen te zijn die kon mega evolueren en waarbij het was ontdekt, maar dat was niet wat ze zocht. Ze wilde weten hoe het gebruikt kon worden maar het probleem was dat ze gewoon nu niet meer wist waar te zoeken, behalve in Lumiose City. Er scheen daar een Professor te zijn die het fenomeen onderzocht maar hoe moest ze die ene professor vinden? De hoofdstad was groot, veels te groot dus het was letterlijk zoeken naar een naald in een hooiberg. In dit geval een professor.
‘Ik geef het op Kenai.’ Noa keek ietwat met een bedrukt gezicht naar haar schoenen terwijl ze neerstreek op een bankje en haar ellebogen op haar knieën neerzette en haar hoofd op haar handen liet steunen. De Lucario keek haar vragend aan omdat hij blijkbaar niet wist wat het probleem was. Ze merkte algauw op dat er meer uitleg nodig was aangezien haar partner niet wist wat haar dwars zat. ‘..ik had gedacht dat het makkelijker zou zijn om informatie te vinden over mega evolutie. Maar dat is het niet..’ gaf ze uiteindelijk aan de Pokémon toe maar die legde al een poot op haar schouder. Hij had een klein glimlachje om zijn lippen gevormd en sloot zijn ogen terwijl hij op haar schouder klopte. ”..maakt niet uit. We kunnen het ook wel zonder,” reageerde Kenai waarbij Noa knikte naar haar Lucario. Misschien hadden ze die extra boost niet eens nodig, want tsja zelfs zonder mega evolutie was Kenai buitengewoon een powerhouse met zijn sterke aanvallen. ‘..misschien heb je wel gelijk,’ mompelde ze terug en richtte haar blauwe ogen op de omgeving. Ondanks dat de stad in handen was Team Rocket was nog wel een van de mooiste steden in heel Kalos. De plek waar ze zich nu bevond was het deel waar je een uitzicht had op de Prism Tower, ze zat in een kleine winkelstraat dat zich scheidde van de South Boulevard waar ze eerder haar Quest had afgerond. De winkelstraat had van die typische geplaveisde straatstenen die rond waren afgewerkt. Die zag je vaak bij hele oude gebouwen zoals een kerk ofzo. Echter vielen haar blauwe ogen weer droevig neer waardoor ze weer naar haar schoenen. Het zat haar gewoon dwars dat ze Kenai niet kon helpen om zijn doel te bereiken.. hij zei wel dat het niet nodig was maar hij zei dat alleen maar omdat hij haar niet wilde lastigvallen. Ze kende haar partner veels te goed om te weten dat hij enigszins teleurgesteld was. Noa stond op van het bankje waarna ze haar Holocaster erbij pakte om iets op internet te zoeken. ‘Ik geef het niet zomaar op,’ sprak ze op een resolute ondertoon en tikte in het zoekbalkje ‘Mega Evolutie’ waar in een mum van tijd een hoop resultaten te zien waren.
Wederom zuchtte Noa omdat ze niet veel wijzer werd van de links en artikelen die er op het scherm te zien waren. Hoewel een titel haar aandacht trok en keek ietwat nieuwsgierig naar de titel keek die dik gedrukt was. PROFESSOR SYCAMORE ONDERZOEKT MEGA EVOLUTIE. Er begon een belletje te rinkelen bij het meisje en keek de Lucario toen met haar blauwe ogen aan.. die ene Professor heette dus Augustine Sycamore en hij was dus degene die ze moest hebben voor een Keystone. Want in het artikel stond dat hij deze dingen uitdeelde aan trainers.. alleen wist Noa dus niet waar het lab van deze Professor was dus kon ze alsnog niet zo heel veel met deze informatie. ‘Volgens mij is dit hele mega evolutie gebeuren gewoon niet voor ons weggelegd,” mompelde Noa waarna ze haar Holocaster weg stopte en vervolgens Kenai aankeek die haar nieuwsgierig aanstaarde. ”Hoezo?” vroeg Kenai waarbij Noa haar schouders ophaalde. Vervolgens slaakte ze een diepe zucht waar haar ogen zich bij sloten. `..van waar die diepe zucht?´ Het meisje schrok op toen er een mannenstem weerklonk en opende haar ogen vrijwel direct om te zien wie tegen haar had gesproken. Ze zag een man staan met sluik zwart haar waar zijn pony schuin over het voorhoofd hing van de man. Verder had hij een lange witte labjas aan waaronder hij een paars overhemd droeg in zijn armen hield hij een papieren zak vast waar wat boodschappen in zaten. Achter hem stond een Garchomp die Noa vrijwel direct herkende aangezien ze deze Pokémon wel eens had gezien in Sinnoh, deze Pokémon vond ze dan ook een stuk minder leuk maar de man zelf oogde vriendelijk dus ze deed geen stap achteruit.. Kenai had inmiddels zijn armen over elkaar heen gevouwen en keek droog toe hoe het meisje de man aanstaarde. ‘Bent u niet..?’ vroeg Noa aarzelend waarbij de man een brede glimlach tevoorschijn toverde en haar afwachtend aankeek. ‘..Professor Sycamore?’ voegde ze er aarzelend aan toe. ‘De enige echte,’ gaf hij als reactie met een brede grijns. Noa balde enthousiast haar hand tot een vuist waarna ze Kenai aantikte die haar geïrriteerd aankeek. “..ik- we.. Wij waren onderweg naar uw lab,” zei ze tegen de professor waarbij de woorden over elkaar heen struikelde. Kenai die naast haar stond slaakte een diepe zucht wanneer ging Noa eens leren dat dit onbeleefd was? Waarschijnlijk was dit een verloren zaak dat wist de Lucario wel honderd procent zeker.
De Professor grinnikte eventjes terwijl hij knikte en de Garchomp achter zich aankeek, die zijn ogen op zijn beurt weer op Noa richtte. “Loop maar met ons mee dan praten we in het lab wel even verder,” stelde de professor toen voor waarop Noa even kort een blik uitwisselde met haar Lucario, die de man nauwlettend in de gaten hield. Professor Sycamore wenkte zowel Noa als zijn Garchomp die de man op de voet volgde. Het groepje sloeg een winkelstraat in waar tijdens het wandelen een vraag op de tong van Noa lag. “..heb je geen personeel die boodschappen voor u kunt doen?” vroeg Noa vrij abrupt waardoor de man het meisje even aankeek. Kenai moest de neiging onderdrukken om zijn hand niet tegen zijn voorhoofd te slaan.. De Professor schudde met zijn hoofd terwijl hij zijn mond opentrok om te reageren. “Nah, soms is het wel even fijn om van het lab weg te zijn,” reageerde hij met een glimlach waarop Noa knikte ter bevestiging knikte dat ze het had begrepen. Het leek haar nogal saai om de hele dag achter een bureau te zitten om aantekeningen te maken of iets in die trend. “Daar kan ik me wel iets bij voorstellen,” gaf ze als reactie. De professor grinnikte even kort waarna ze al snel bij een gebouw kwamen. Het gebouw oogde vrij klein van buiten maar waarschijnlijk was het van binnen een stuk groter dan dat het er van buiten uitzag. “Dames gaan voor.” De professor hield de deur voor haar open nadat hij zijn sleutel in het gat had gestoken waarna Noa naar binnen liep gevolgd door haar Lucario. Nadat de professor de deur dicht had gedaan verdween Garchomp een deur door terwijl de man zelf de zak met boodschappen uitpakte en de spullen zelf wegzette. Ze keek toe hij vervolgens twee glazen limonade met drinken vol goot en gebaarde dat ze op een van de stoelen kon gaan zitten, Kenai kon naast het meisje gaan zitten zelf ontving hij ook een glas met water. “Nou laten we beginnen met je naam.. hoe heet je?” sprak de professor tegen haar en Noa schrok op uit haar gedachten, ze keek even naar haar Lucario die haar toe knikte. “..ik ben Noa Burns en dit hier is mijn partner Kenai,” legde ze in het kort uit terwijl ze haar duim tegen haar borst aandrukte en haar vrije hand legde ze op de schouder van haar Lucario toen ze zichzelf en haar partner voorstelde. De Professor knikte terwijl hij zijn kin op zijn hand liet steunen en naar de Lucario keek die naast haar zat. “Wat brengt je hierheen, Noa?” vroeg hij toen waarop Noa even haar hand tot een vuist balde en toen resoluut haar blik op Kenai richtte, die keek enkel verrast op. “..ik wil- of beter gezegd Kenai wilt ontzettend graag sterker worden dan dat hij nu is en ik had gehoord dat u onderzoek deed naar Mega evolutie,” legde ze toen uit en om aan te geven dat ze hier voor Kenai was en niet voor zichzelf. De professor begon opeens breed te grijnzen terwijl hij goedkeurend knikte. “..dus je wilt een Keystone hebben,” voegde de man eraan toe.
Noa fronste haar wenkbrauw bij deze conclusie. “een watte?” reageerde ze ietwat abrupt en verward. Kenai zelf hief ook een wenkbrauw omhoog en voordat hij zich realiseerde wat er gebeurde, stond Professor Sycamore van zijn stoel op en liep toen naar de Lucario toe. Daar begon hij haar Lucario te inspecteren alsof hij een APK keuring deed voor een auto. Kenai keek achterdochtig naar de Professor en hield hem nauwlettend in de gaten. “Interessant,” mompelde de man waarna Noa nieuwsgierig begon te worden en ook opstond van haar stoel naar wat de Professor aan het doen was. Vervolgens schraapte hij zijn keel waarna hij zich richtte tot het meisje. “Hoelang zijn jullie al samen als ik vragen mag?” vroeg de professor toen waarbij Noa een gezicht trok.. ze wist overal wel een antwoord op maar dit bracht haar een beetje van haar stuk. Ze keek Kenai voor een paar seconden aan voor ze breed begon te grijnzen. “Te lang..” gaf ze uiteindelijk als reactie. De Lucario gooide zijn poot tegen zijn voorhoofd aan en zuchtte hierbij geërgerd, het was nu dubbel zo moeilijk om zich in te houden tegenover haar. ”Noa.. gromde Kenai waarna het meisje haar Pokémon verontwaardigd aankeek. “Wat nou? Ik weet het echt niet meer.. toen ik je vond was je nog een Riolu en dat was nadat ik-” verdedigde Noa zichzelf maar haar stem stierf al weg nadat ze zich besefte dat ze niet verder op dit onderwerp in wilde gaan. Het werd te persoonlijk en ze wilde ook niet meer denken aan haar thuissituatie.. toen ze Kenai vond zwoer ze erna nooit meer terug te keren naar Sinnoh of wat er ook mee te maken had. Blijkbaar had haar partner dit door dat het haar teveel werd waarna hij zijn poot in haar hand schoof en haar kalm aankeek. Het deed er niet toe hoe lang ze elkaar kende hun vriendschap was al voorbestemd nog voordat ze elkaar hadden ontmoet. Ze voelde zich bij Kenai op zijn gemak en dat was iets wat ze al heel lang niet had gevoeld nadat haar broer was gestorven.
De twee keken op toen de Professor zijn keel schraapte waarbij Noa een grote brede glimlach om zijn lippen ontdekte. “Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt.. het was gewoon meer een vraag maar laat ik even uitleggen wat Mega evolutie inhoud,” zei de man waarop Noa hem even aankeek. “..het is misschien een beetje een zoetsappig verhaal wat ik nu ga vertellen maar Mega Evolutie is iets waar ik lang onderzoek naar heb gedaan,” legde de professor uit waarbij Noa en Kenai aandachtig naar de man luisterde. “..het is een fenomeen waarin de Pokémon en Trainer samen werken en waarbij een sterke en hechte band nodig is tussen trainer en hun Pokémon,” vervolgde hij zijn verhaal waarna Noa even kort naar haar partner keek. “Mega Evolutie is dus niet iets dat je zomaar kunt gebruiken?” vroeg Noa toen waarop de Professor knikte maar de man stak zijn arm omhoog waaraan een armband om zijn pols hing en wees vervolgens naar een ronde opening waar een gekleurde steen in zat gegraveerd. “Dit heeft de trainer nodig om het te kunnen activeren, dit is een keystone.” Een paar dreunende stappen weer klonken plotseling in het kantoortje toen de Garchomp van eerder naar binnen kwam gelopen en naar de Professor liep die de draak onder zijn kin aaide, het beest genoot van de aandacht. Noa merkte vrijwel direct een halsband om de nek van de draak Pokémon op waarin het midden een soort edelsteen te vinden was waaruit het meisje op maakte dat dit een mega stone moest zijn. “.. en de Pokémon draagt de Mega stone,” maakte Noa vervolgens de zin van de professor af. Ze werd toen aangekeken door de Garchomp van de Professor waar ze toen naar toe liep en haar hand naar het wezen uitstak.. tsja als Ranger zijnde hoorde ze niet bang te zijn voor Pokémon zelfs als deze niet echt een favoriet waren. De Garchomp liet vervolgens zijn kop zakken waarin hij diens kop neerlegde zodat hij geaaid kon worden door het meisje. Kenai glimlachte tevreden toen de gigantische draak tevreden gromde en zelfs zijn ogen dicht kneep omdat hij genoot van de aandacht. Opdat moment hoorde Noa wat gerommel in het laatje aan het bureau van de Professor waarna ze zich van de Garchomp wegdraaide om te kijken wat de Professor aan het doen was.. heh wat gebeurde er..?
