Nogmaals keek hij naar de kaart. Als hij het goed had was dit de plek dat hem verteld was. Zijn blauwe ogen keken op naar de deur. Oké, adem in, adem uit. Je kon dit, hij kon dit. Het zal niet lang meer duren voordat hij eentje in zijn armen had. Hah, het klonk alsof hij op het punt stond vader te worden. Isn't that ironic.
Hij zette zijn lichtblauwe pet weer recht op zijn hoofd, gewoon om wat meer vastberaden en zelfverzekerd te lijken. Een paar stappen, een paar woorden, en hij mocht de reis beginnen met zijn nieuwe beste vriend. Partners in crime. Klonk dat niet geweldig? Hij vouwde de kaart op en stopte het terug in zijn rugzak. Kom maar op.

Langzaam stapte hij het lab binnen, maar nadat hij zijn omgeving gescand had werden zijn passen wat versneld. "Hallo?" Zei hij na wat stilte. Nieuwsgierigheid leek over hem te nemen en al snel stond hij voor een tafel met allemaal Pokéballs. Wow, ze waren echt. Hij zou ze later zelf hebben. Ze gebruiken om zijn eigen Pokémons te kunnen vangen. Dit was slechts het begin.
Shawn was net op het punt eentje aan te raken totdat hij iemand achter hem zijn keel hoorde schrapen. Meteen sprong hij op en keek achter zich. Oeps? "Het spijt me, ik had geen idee dat er iemand wa-" Hij werd al ruw onderbroken. Oké, haast dan maar. "Shawn Landale?" De jongen keek hem even verbaasd aan. Hij had geen idee dat zijn naam hier ooit genoemd zou worden. "De enige echte," zei hij maar. Zijn blik richtte zich op de rest van het lab. Alles wat rommelig maar ook netjes tegelijk. Iets waar Shawn kennelijk niet aan gewend was.

"Volg me," hij keek snel op toen de professor die woorden sprak en volgde hem meteen richting de tafel, waar er drie Pokéballen op bevonden.
"Jij bent klaar om een echte trainer te worden, Shawn" Sprak hij. Waardoor de jongen meteen trots zijn kin omhoog stak. Ja, dat was hij. "Ik geef je ook drie keuzes om uit te kiezen. Gras, vuur of water. Je kan kiezen uit Chespin, Fennekin en Froakie." Hij kon bijna springen van de adrenaline dat door hem heen ging. Dit was een belangrijke keuze. Dit was de Pokémon waar hij samen mee zou werken. En veel nadenken hoefde hij ook niet. Gras, vuur, water. Vuur was voor hem een teken van passie en sterkte. Een teken van moed. Hoop, water had een zachte toon, en gras een wat meer... Begripvolle. Maar Shawn zocht naar vonken en vuur. Dus was zijn keuze al snel bekend. "Fennekin." Zei hij dan maar. Vastberaden. Om de professor duidelijk te maken dat het zijn keuze zou blijven.

"Oké, dan." Zei hij vervolgens met een grinnik voordat hij de Pokéball naar hem gooide. Al snel kwam er een klein vosje uit. Dat hem snel met een glimlachje begroette. "Hallo daar," begroette Shawn hem maar in een vriendelijke toon. "Je Fennekin kan een roepnaam krijgen, als je dat liever zou willen." Het duurde even wat langer voor de blonde jongen om te kiezen of dat wel een leuke optie was, en zo wel, welke naam kon hij dan voor zijn vriend hier verzinnen?

"Finn is een bijpassende naam." Zei hij vervolgens. Want ja, Fennekin. Finn. Je begreep het heus wel toch. "Nou, Shawn." Zei de man weer terwijl hij op zijn schouder klopte. "Het wordt is tijd dat jij erop uit gaat, he? Zorg goed voor hem, jongen." De nieuwe-trainer knikte plechtig naar hem. "Zal ik doen, professor Sycamore." Beloofde hij hem voordat hij het lab uit sprintte. Zijn Fennekin achter hem aan.

Watch the flames burn auburn on the mountain side