Stealing from the Blind [+Lyan Hyauki]

Zoals altijd verliep zijn dagje slecht en helemaal niet goed. Hoezo pessimistisch? Hij wist toch dat er weer iets verschrikkelijk ging gebeuren vandaag want hij was weer hier. Bryan had hem gezegd dat ze zouden overnachten bij een vriend van hem bij Kalos omdat hij iets voor de boerderij moest regelen hier. De roodharige jongen kon zijn blinde broer natuurlijk niet achterlaten in de regio, dus was hij maar mee gegaan... De boerderij met pony's achter zich latende.
Nu Bryan weg was moest hij thuis blijven, maar dat vertikte de blonde jongen zo goed als wat, dus het duurde niet lang voordat hij met James in zijn armen aan het rondlopen was. De Cyndaquil had het zich gemakkelijk gemaakt en was stil en de blinde gast liep wankeltjes naar voren met een bleek gezicht van nerveusiteit. Hij had werkelijk geen idee waar hij heen ging.

Met de Cyndaquil in zijn handen schuifelde het jong verder. Hij zuchtte even en besloot kalmpjes de starter op de grond te zetten, die meteen piepend een paar stapje naar voren zette en bleef piepen, alsof het de blinde jongen wilde begeleiden naar een plek waar het gewoon even kon zitten... Wachten... Hulp zoeken? Hij struikelde echter, want dat was de meest geweldig en cliché manier om dingen te laten verlopen. Hij balde zijn handen tot vuistern terwijl hij even zichzelf probeerde op te heisen van de grond, maar onhandig tegen mensen aanviel en even verbaasd rondkeek. OH SHI-

Voorbijgangers hadden even gegniffeld waarbij hij enkel even kon snuiven. Ja, hij kon gaan janken of gewoon boos worden, beide was geen zo'n strak idee. Waarom moest dit ooit met hem gebeuren? "Een drukke straat is niet bepaald een goede plek voor een blinde, vind je niet?" Klonk er plots en hij draaide zich om naar het geluid en kantelde zijn hoofd. "Nou..." zei hij, nog zoekend naar woorden voor zijn zin. Een zwak 'uh' geluid kwam even uit zijn keel voordat zijn mond terug werd gesloten, maar hij wel strak voor zich uitkeek... In de hoop de man in kwestie aan te kijken (wat 120% niet het geval was want hij was blind). "Dat bepaal ik wel zelf!" triggered. Hij kreeg een boze frons op zijn gezicht en snoof even. Good one... I guess?

"Nee dat bepaal ik." Klonk er op een geërgerde toon voordat een arm in de zijne werd gehaakt. Geschrokken, maar vooral verrast door de plotse aanraking zette hij een stap naar achter. Lyan hield niet zo van lichamelijk contact. Misschien was hij daarom niet de beste persoon om blind te zijn. Ah, in het leven kon je jammer genoeg niet kiezen wie de full cake name en wie er moest lopen met de shit. Hij had het gevoel dat ie zowat van de grond werd geforceerd, wat voor de ander vast niet moeilijk moest zijn aangezien hij eigenlijk te licht was voor zijn lengte. "Kom op, wel een beetje meewerken." Hmpf. "Laat me los!" zei hij mopperend terwijl hij even boos rondkeek en niet goed wist wat te doen... ja, wat nu?

Hij werd weer losgelaten en keek boos op, hopelijk naar de ander. Zomaar dingen van straat halen, hoe kon je het in je hoofd halen... Nee, zomaar mensen van straat halen, ondenkbaar voor hem. HIj slikte even ugh... "Je weet zeker dat je geen hulp nodig hebt?" Hij schudde even ferm zijn hoofd en kruiste zijn armen even. Ugh... "Ik weet me perfect te redd-" "Op de stoep liggen heeft weinig zin nietwaar?" Ugh... Hij werd hier zo triggered van het was niet te geloven wat mensen soms echt zeiden... "ik heb mijn arm uitgestoken, by the way." Ow... Hij knipperde even en begon langzaam in het rond te tasten en raakte plots iets aan, hij wist niet wat dus trok hij maar snel terug. "Ik ga niet zomaar blindelings een vreemde vertrouwen," yoh.

Hij moest lachen en snoof even. Niet. Grappig. "Een beetje een eigenaardige woordkeuze, maar alsnog een goede reden." DAMMIT. Hij was nog geen jaar blind, zo'n dingen gebeurden ja... Hij zuchtte even en sloeg zijn armen over elkaar en draaide zich om. "Nou da-" en hij liep tegen een muur aan en kreunde even terwijl hij omviel en een beetje hopeloos opkeek, rondkeek... ja, wat nu... Hij wist helemaal niet eens waar hij was. Waar was zijn POkémon eigenlijk gebleven? Dit was echt te great... Niet dus... Verdomme.

Hij hoorde de aner hurken en knipperde even. Ugh, auw hallo wat? Ugh... Agh... "Ik zei het je toch." Hmppff. Hij snoof even en keek scherp naar waar het geluid van was gekomen. Ja hoor, weet het maar weer beter man. Met je stomme werkende ogen.... "Ik kan je misschien ergens heen brengen, waar kom je vandaan?" Hmpf. "Als je me ergens wilt brengen, breng me dan gewoon naar mijn Cyndaquil," yeah dat dus...