You can't take me

Met de blauwe hond wandelde Puck door het kleine dropje. Ondanks het een dorpje was, was het nou niet bepaald rustig te noemen. Hier en daar stond een marktkraampje gevestigd wat het gevolg was van de vele drukte die er heerste. Er was dus om de zoveel tijd een markt waar allemaal spulletjes te koop waren. Eten, kleding, dingen voor Pokémon en nog veel meer. Een uitgebreid assortiment was het zeker, vandaar dat de jongen ook geïnteresseerd bij sommige kraampjes hangen bleef. Met het kleine beetje geld op zak viel er wel wat te kopen, toch? Wat was er belangrijk en wat niet.... Dat was een zeer moeilijke keuze die een veertienjarige niet maken kon. Hij was dan ook geëindigd met tassen vol troep. Hij had het leuk gevonden, maar bepaald nodig geweest was het niet. Het enige nuttige wat erbij zat was een zak met hondenvoer, maar dat was het wel. Tevreden wandelde de blauwe hond voor Puck uit, maar de eerst nog zo rustige houding veranderde in een enkele seconde naar iets wantrouwend. "Sorry," verontschuldigde Puck zich namens zijn Houndour om de jongen eens goed aan te kijken. Oh... Nu snapte hij wel waarom Empusa gegromd had

+Nyx

_{You can't take me -
De markt in Vaniville Town was altijd wel leuk om doorheen te wandelen. Je moest niet meteen wat kopen, maar de sfeer die er heerste zat altijd wel goed. Zelfs met het koude weer waarbij de meeste mensen lekker warm binnen zouden blijven. Met zijn twee Rockruffs aan zijn zeide, liep ook de jongeman door de menigte en hier en daar proefde hij van iets, als het hem aangeboden werd. Verder hield hij zijn geld bij en kocht hij niks. Enkel kon het met éon drukte wel eens gebeuren dat je rust verstoord werd.
Eén van de twee Rockruffs had gelijk een blaf laten horen en zijn oren plat gelegd bij het horen van de grom. Het was Nazgûl geweest, de pokémon die net zoals de andere een onnatuurlijke blauwe kleur had. Sauron daarentegen was naast zijn trainer gaan zitten en kwispelde enkel vrolijk met zijn staart.
‘No worries,’ sprak Nyx terwijl hij naar beneden moest kijken voor de kleine hond te kunnen zien. ‘Het gebeurd wel vaker dat ze naar me grommen. Geen idee waarom, ‘k zal het aantrekken.’ Ondanks dat hij er luchtig overheen ging, vond hij het nooit leuk wanneer ze naar hem gromde, maar in elk geval was het daarbij gebleven. Voor dan.}

Braaf had Puck namens zijn hond zijn excuses aan de man aangeboden. Waarom Empusa het altijd zo leuk vond om naar anderen te grommen wist hij niet, maar wat hij wel wist was dat hij al aardig vaak zijn excuses had moeten aanbieden aan vreemden. Die excuses waren niet alleen namens Empusa geweest hoor, ook namens zichzelf. De hond constant de schuld geven kon hij niet, want het was immers zijn schuld dat het beest zich zo rot gedroeg. Nou ja... Niet echt, maar goed. Gelukkig voor hem was de man, in tegenstelling tot de anderen die hij tegengekomen was, wel lief, want het gegrom van Empusa kon hij hebben. Althans, zo leek het erop. Luchtig antwoordde hij dat het niet uitmaakte. Een zorg minder dus. Ondertussen was Empusa nieuwsgierig naar de twee andere hondjes gelopen. Haar houding was wantrouwend maar moedig. Ze durfde het tenminste, daar ging het kom. "Wat zijn dat voor Pokémon?" vroeg Puck nieuwsgierig. De hondensoort kwam hem niet bekend voor... Raar. "Oh, een shiny ook!" bracht hij enthousiast uit toen de blauwe vacht hem opgevallen was

_{You can't take me -
Wanneer de andere pokémon had besloten om Nyx zijn pokémon te benaderen, zetten Nazgûl grommend een stap naar achter. Zijn oren waren tegen zijn schedel gedrukt. Sauron daarentegen besloot zelf zijn neus uit te steken naar de andere zodat hij even kon snuffelen. Hij was ook zeer sociaal en vooral aanhankelijk, iets wat de shiny soms miste. ‘Dat zijn Rockruff’s,’ zei Nyx tegen de jongen. ‘Blijkbaar pokémon van één of andere regio genaamd Alola.’ Hij had geen flauw idee waar de regio lag en hij had er ook nooit eerder over gehoord, maar de pokémon waren leuk. Ze leken ook populairder te worden, maar de shiny die de jongen had interesseerde hem ook zeker. Team Rocket was altijd blij wanneer dat ze een shiny binnen kregen. ‘Wat jij daar bij je hebt is anders ook een mooi beestje.’}

Toen de Rockruff met de blauwe vacht grommend een stapje achteruit zette besloot Empusa er nog een schepje overheen te doen. Met luid gegrom zette ze enkele stappen richting het andere blauwe dier om zich hierbij extra groot te maken. Met een zucht keek Puck naar zijn Houndour om een enkele keer afkeurend met zijn hoofd te schudden. "Empusa," siste hij waarschuwend. Onschuldig draaide de hond haar kop om om vervolgens naar de andere Rockruff toe te lopen, zich nu wel gedragend. Het andere hondje deed immers helemaal niks, dus een reden om terug te grommen was er niet."Rockruff en Alola..." herhaalde hij de woorden van de man. Nog nooit had hij ervan gehoord, dus nieuwsgierig geworden was hij zeker. Zo meteen maar vragen stellen, nietwaar? "Bedankt," beantwoordde hij glimlachend het compliment over Empusa. Ook de Houndour leek blij te zijn met het gegeven compliment, want deze liet een instemmend geblaf horen. "Ik wist alleen niet dat toen ik haar gevonden had ze een shiny bleek te zijn,"

_{You can't take me -
Nazgûl gromde luid terug nadat de andere pokémon hetzelfde deed en daarbij ontbloten hij zelfs zijn tanden. Maar de andere pokémon draaide zich toe naar Sauron, de enige die zich heel de tijd wist te gedragen. Hij wilde ook gewoon even aan de andere pokémon snuffelen, maar de shiny Rockruff kwam daar weer tussen door op de houndour te springen. Nyx had het allemaal wel in het oog, maar hij liet zijn pokémon doen. Sowieso waren het nog jonge beestjes, dus ze moesten zo maar leren hoe je sociaal moest zijn.
Alola en Rockruff, het waren allemaal vreemde woorden en zelfs voor Nyx nog. De pokémon bleven vreemd voor hem en hij had geen idee waarin het zou gaan evolueren als het eenmaal groter en sterker was. Als het al een pokémon was die evolueerde. Voor hetzelfde geld bleven ze voor altijd een kleine schattige rockruff. Dan moest hij misschien wat anders zoeken, want erg imposant was het niet.
Het jongetje wist hem te zeggen dat hij eerst niet eens wist dat de pokémon shiny was. Gelijk keek Nyx daarbij naar de blauwe houndour en trok hij zijn wenkbrauwen op. ‘Is dat niet een klein beetje duidelijk?' Met de blauwe vacht, viel het wel een heel klein beetje op dat het niet zo hoorde. Daarbij was een houndour nu eenmaal ook een bekende pokémon, maar het kon. Zo oud leek het jongetje voor hem ook niet te zijn. ‘Maar je mag jezelf dan een gelukkig mens noemen, niet iedereen vind ze zo maar,’ zei hij. Het was een beetje een poging om erachter te komen hoe dat de jongen precies een shiny had gevonden.}

Nadat Puck de naam van Empusa waarschuwend uitgesproken had, besloot de blauwe hond dat het niet zo'n goed idee was om door te gaan met de andere shiny. Minder wantrouwend, dus ook gelijk een stuk minder 'gevaarlijk' begon ze aan de andere hond te snuffelen. Het was een onbekende geur... Een die ze nog nooit eerder geroken had. Helaas voor haar werd het oh zo mooie snuffelmoment verstoord door de andere shiny die het een goed idee leek te vinden om zonder reden op haar te springen. Oh, maar die pikte ze niet! Grommend probeerde Empusa onder de andere shiny vandaan te komen, af en toe een wanhopige bijtpoging wagend.
Hij had het echt wel gezien hoor...De honden leken het nou niet bepaald... goed met elkaar te kunnen vinden. Althans, de twee shiny's dan. De andere zogeheten Rockruff was een schat, want die bleef braafjes, en nog steeds kwispelend, bij zijn trainer zitten. Als Empusa daar nou eens een voorbeeld aan kon nemen.
Eerlijk, hij haatte het immers om te liegen, had Puck toegegeven dat hij in de eerste instantie niet gedacht had dat Empusa een shiny was. De jongen had hierop nogal verrast gereageerd, want om eerlijk te zijn was het best duidelijk met zo'n blauwe vacht. "Toen ik Empusa gevonden had was het de eerste Houndour die ik in mijn leven heb gezien," legde hij uit. "Later, toen iemand mij dus op die blauwe kleur wees, ben ik er pas achtergekomen." Het was misschien een beetje falend, maar goed, hij was tenminste eerlijk. "Toen ik Empusa langs de weg vond was ze nou niet in de beste conditie." Nog steeds had hij geen idee wat er precies gebeurd was, maar hij had zo zijn ideeën.

_{You can't take me -
Nazgûl had zich op de andere pokémon gestort toen die af was geleid door de brave Sauron. Het was niet dat de shiny al veel schade kon aanrichten, maar toch wel iets. Zijn voornaamste aanval was bijten naar de andere zijn oren en wat slaan met zijn poten. Het geluk was dat hij nog melktanden had. Sauron wist enkel een zucht uit te laten en schudde zijn hoofd. Hoopvol keek hij Nyx aan, maar zijn trainer schonk er geen aandacht aan. Je leerde enkel op de harde manier. Daarom dat Sauron enkele keren balfte naar de twee als teken dat ze moesten stoppen.
Nyx vond het gewoon vreemd dat je niet wist wanneer een Houndour shiny was en het meisje gaf er gelijk een hele uitleg bij. Blijkbaar had ze de hond gevonden aan de rand van de weg en daarbij trok hij een wenkbrauw op. Als de houndour van iemand was geweest, moest er wel iets mis mee zijn. Waarom liet je anders een shiny achter langs de rand van de weg? Als je er echt van af wilde, kon je die nog beter verkopen. ‘En er is niets mis met het beest?’ vroeg hij vervolgens.
Natuurlijk kon het nog steeds dat het gewoon een wilde pokémon was. Shinies kon je namelijk ook in het wild vangen, maar dat was wel een heel pak moeilijker. Ze bleven zeldzaam namelijk.
‘Want als het is achtergelaten…,’ mompelde hij zachtjes.}

Empusa had niet verwacht dat de andere shiny haar daadwerkelijk zou aanvliegen, maar helaas voor haar was dat wel het geval. De blauwe Rockruff beet in de richting van haar oren om vervolgens wat uit te halen met zijn pootjes. Sommige klappen waren raak, maar hard waren ze niet echt. Althans, ze kon het hebben. Een afkeurende blaf van de bruine Rockruff was te horen toen ze zich met haar volle gewicht op de ander stortte. Een grom verliet haar lippen, gevolgd door waarschuwend geblaf. Het was dat ze niet teveel schade kon aanbrengen, maar hem de stuipen op het lijf jagen kon misschien nog wel.
Het hele verhaal achter Empusa wilde hij het liefst niet vertellen, maar de man bleef maar door en doorvragen naar zijn hond. Hijzelf moest toegeven dat hij het ook niet echt wist... Het was gewoon gebeurd. Degene die Empusa had achtergelaten was een monster, een die gestraft zou moeten worden voor zijn daden. "Ik geloof niet dat er iets mis met haar is naast haar gedrag," antwoordde Puck eerlijk om naar de vechtende honden te kijken. De man greep niet in, dus hijzelf zou het initiatief ook niet nemen. Misschien dat dit wel gewoon een goede les voor Empusa was.
En toen mompelde de man iets zachts, iets wat Puck liever had willen voorkomen; het feit dat Empusa waarschijnlijk achtergelaten was. Misschien was het niet de bedoeling geweest dat hij dit gehoord had, maar jammer genoeg had hij dit toch. "Zo'n vermoede had ik ook." De reden erachter was enkel een probleem, want zo snel iets bedenken kon hij niet. Misschien was het wel vanwege haar gedrag, wie weet.

_{Toen de andere pokémon die keer op hem sprong, deed Sauron een poging om opzij te springen, maar het mislukte. De andere hond liet echter niets meer dan een blaf horen. Met één poot probeerde hij naar de andere pokémon te kloppen, maar dat verliep niet zo soepel. Sowieso dat alles wat hij deed niets zou nalaten, daarvoor had hij absoluut nog niet genoeg kracht.
Nyx gonk de drie pokémon echter geen aandacht meer en focuste zich enkel op de woorden van de jongen. Dus een shiny pokémon werd achtergelaten op straat. Vermoedelijk zou er niets mis zijn met de medische staat van het beest, enkel het karakter? ‘Wie weet is het wel een bloeddorstige bom die ieder moment kan ontploffen,’ zei Nyx met een brede grijns op zijn gezicht. Dat wilde hij heel graag zien gebeuren. Het kon altijd zijn dat er iets niet juist zat in het hoofd van een pokémon. Hij wist niet hoe een pokémon reageerde op het proeven van mensenbloed, maar dat kon wel eens nadelig zijn. ‘Ik zou maar oppassen knul, binnen de kortste keren heeft ze je hand beet.’ Terwijl dat hij dat zei, stond er een bepaalde twinkeling in zijn ogen.}