Stealing never bothered me anyway[+Ragya]

Helaas. Zijn vorige steelpoging was niet geslaagd, maar hij zou het gewoon weer eens proberen in de meeste koude stad van Kalos. Hij had deze plek uitgekozen, gezien de meeste Trainer’s naar de stad kwamen voor hun allerlaatste gymbadge van ene Wolfric die Ice types gebruikte. Natuurlijk hadden ze vaak dan Ground of Fire types bij zich en daar hield hij persoonlijk van, en om die als buit binnen te krijgen zat hem lekker. Dan kon hij de Pokémon toevoegen aan zijn eigen collectie, en wellicht gebruiken bij zijn aanstaande gymuitdaging in hartje Lumiose. Vooral een Ground type zou dan nuttig zijn, nu hij erover nadacht. Al zou hij een Fire type zeker niet weigeren, maar eerst moest hij natuurlijk op deze prachtige avond een slachtoffer uit kiezen. Als een niet zeer opvallende schim zat hij op een bankje, vlak bij de gym met een dikke donkergekleurde jas aan, wiens kraag het onderste gedeelte van zijn gezicht flink bedekte. Voor de rest droeg hij, wegens het frisse weer een spijkerbroek en een paar oude winterschonen. Het enige wat nog hetzelfde bleef was de beanie die hij op had, maar die viel amper op met zijn capuchon over zijn hoofd getrokken.

Helaas was het al vroeg donker geworden en kwamen er weinig uitdagers, maar alsnog merkte hij iemand op die niets vermoedend rond liep. Voor de rest lette hij amper op de ander, en haalde direct zijn steelkameraad tevoorschijn; een Banette. Ditmaal zou het hun lukken. Door enkele vingers op te steken verdween de Banette ter plekke om vlak achter de ander als een schaduw op te doemen met haar Shadow Sneak, en vervolgens lichtjes voor haar ogen te verschijnen met haar Confuse Ray. Ciro hield zich inmiddels verborgen achter het enorme bord wat vlak naast de gym stond. Stap één was in werking gezet.

Het enige wat hem opviel aan de ander was het korte, felrode haar, maar voor de rest boeide de ander haar uiterlijk hem amper. Daar had hij weinig aan, maar in ieder geval scheen zijn eerste stap succesvol te zijn en hadden de lichtjes haar flink weten te verassen. Zodanig dat ze naar achteren stapte en direct om keek, enkel om niets te zien. De Banette was namelijk weer ter plekke opgelost en was weer naar hem toe gezweefd, wachtend op een volgende reeks commando’s die ze mocht uit voeren. Hij besloot echter nog toe te kijken wat de ander zou doen, maar het bleef enkel bij flink gescheld en wat gefluit wat als een signaal klonk voor een hond. Had hij weer een roodharig vrouwelijk persoon gekozen die een hond had? Hoe groot was die kans nou? Ach, deze was ten minste ouder en zag er flink wat anders uit dan dat 12-jarig meisje. Het was echter maar de vraag of hij het toe liet dat ze zomaar versterking erbij zou halen. Dus stak hij eerst vijf vingers op, gevolgd door één enkele vinger. Stap twee. Hierna zou hij al over kunnen gaan, tot het daadwerkelijk stelen van de Pokémon. Revolver ging weer op de ander af en krijste zo luid als ze kon, waarna ze een flinke uithaal maakte naar het achterhoofd van de dame met haar Knock Off.

Ze dacht te ontsnappen, maar helaas raakte de aanval van de Banette haar al flink en knalde ze neer in het zachte sneeuw. Stap twee was voltooid, en nou kwam het echte werk, waarbij hij even moest afwachten welke Pokémon de dame tevoorschijn zou halen om zich te beschermen. Deze zou hij moeten verzwakken en met zijn pas aangeschafte Dark Ball zou hij deze vervolgens kunnen vangen. Dat moest geen probleem zijn. Revolver had zich verwijderd van de ander en zweefde onzichtbaar rond. De Pokémon die de ander tevoorschijn zou halen kon ten minste niet goed strijden met een verwarde Trainer, dus leek hij aardig in het voordeel. Des te beter.

OOC: Leve de Handbook.

En zijn buit zou een shiny Rapidash zijn en zo te zien een sterk exemplaar, al lag zijn niveau net wat lager dan de rest van zijn team. Niet dat het een probleem zou vormen, maar gezien Revolver vooral voor de eerste fase bedoeld was moest hij een tweede Pokémon erbij halen. Dat kon echter zijn locatie verraden. Terwijl de Rapidash dus bezorgd over de dame ontfermde, overhandigde hij de Pokéball van Musket aan zijn Banette. Zij klapte deze vervolgens vlak voor hem open, waarna een flinke Tyranitar al brullend ten tonele verscheen, terwijl de Rapidash zich naar hem toegekeerd had en op een rap tempo op hem af kwam. Helaas was de Arceuszilla Pokémon niet de snelste, maar dat maakte vast niets uit. Direct cirkelde er een zandstorm rondom de Pokémon, terwijl hij zwijgend wachtte op een commando. “Scary Face, en Rock Slide!” commandeerde Ciro, maar zijn stem vervormde door zijn jas. Ondanks dat voerde de Tyranitar vooralsnog de twee aanvallen uit om de snelheid van de Rapidash te verminderen. Eerst trok hij een eng gezicht, voordat hij een wit licht boven het paard deed verschijnen en een hele reeks rotsen liet neerdalen.

De twee aanvallen wisten de snelheid van de Rapidash drastisch te reduceren om vervolgens onder een laag rotsen terecht te komen. Tot zover ging het hem aardig goed af met zijn strategie, maar dan was het nog de vraag hoelang dat nog zou gelden. Niet heel lang zou het meer duren, totdat de Trainer weer helder was en zich met de strijd kon bemoeien. Ook worstelde de wild hinnikende paard zich los van de rots met behulp van een flinke vlammenzee, voordat deze weer op de Tyranitar af galoppeerde en haar snelheid weer liet toenemen. Wat verzet kon zeker geen kwaad. De hoorn van het paard begon licht af te geven en het leek een effectieve Mega Horn te zijn die Musket niet graag apprecieerde. Wacht eens even, dat kon hij tegen de Rapidash gebruiken! Zwijgend keek Ciro toe, totdat de aanval de Pokémon raakte en een meter naar achteren wist te duwen met zijn aanval. “Payback!” Een grijns sierde zich op het gezicht van Musket, waarna hij een flinke uithaal maakte naar het gezicht van het paard. De aanval was eenmaal krachtig als de Pokémon trager was en dus eerder veel schade op liep. In zulke situaties was het eenmaal zijn troefkaart. “Crunch diens keel, nu!” Hij trok zijn poot terug waar hij zonet een uithaal gemaakt had en doorboorde zijn vlijmscherpe tanden, hoog in de nek van de Rapidash in een poging deze te laten stikken.

Het paard wist te blijven staan na de linke uithaal, maar pas nadat Musket zijn tanden in diens nek gezet had verloor deze direct zijn kalmte. De Pokémon begon als een maniak om zich heen te schoppen met zijn gespierde benen en hoeven, maar veel schade liep de Tyranitar niet op. Hij had eenmaal een hoog verdedigingsniveau en zo effectief was een Normal type aanval zeker niet tegen de Rock type. Toen de Rapidash luid begon te hinniken van angst was dat het teken om hem verder af te zwakken, totdat geen enkel geluid zijn mond meer zou ontsnappen. “Smijt dat geval tegen je Stone Edge!” Met enige moeite liet hij het paard met een flinke zwaai met zijn kop los, waarna hij hard met zijn linkerachterpoot tegen de grond stapte en een hele reeks blauwgloeiende stenen recht op het paard raasden. “Vuur er een Dark Pulse achter!” Het was voor de zekerheid en veel kon het niet kwaad. Gepaard met een brul opende Musket zijn kaken en vuurde een paarse straal richting het paard.

Het zorgde voor flink wat schade bij de Pokémon, maar dezelfde vechtlustige blik bleef in zijn ogen gegrift staan. Zijn gehinnik was echter al gesmoord en op een gegeven punt knalde hij tegen de grond aan, enkel om zich met moeite overeind te kruipen. Het paard stelde op dat punt niet veel meer voor, al scheen hij de Tyranitar eerst verrot te willen schelden waar hij amper op reageerde, enkel door hem met kraaloogjes aan te kijken, vragend of het met de ander ging. Hem kreeg je ook niet zo snel furieus, daar was hij te kalm en kinderlijk voor, althans… dat vrolijke deel. Na zijn zegje gedaan te woorden galoppeerde het paard alweer richting zijn Trainer om samen met haar vast aan hem te vluchten. Zo ver zou hij hem niet laten komen. Hij stak weer een paar vingers op en vlak voor een oor van het paard gilde de Banette uit volle borst. “Musket, Earthquake!” Eindelijk kon de Pokémon los gaan en ditmaal brulde hij zeer luid en direct brak het grond om hem heen, gepaard met hevig getril en kwamen stukken grond los en staken de lucht wat in, een blokkade vormend. Het scheelde dat de aanval zich tot een ruimte beperkte, anders had Ciro zijn evenwicht verloren of raakte hij ook al gewond.

De dame scheen zich langzamerhand al te herstellen van Revolver’s eerdere acties, terwijl het paard volop werd geraakt door de aanval en deze maar deels wist te ontwijken met een flinke sprong. Het was tijd om het klusje maar te klaren met de Tyranitar. “Vuren!” Musket opende zijn kaken en een gele bol vol energie werd telkens groter, totdat hij deze recht op het paard besloot af te vuren. Na de knal stak hij weer enkele vingers op, en liet de Banette meerdere Shadow Balls op de dame afvuren, zodat zij zich daarmee bezig kon houden. Nu werd het tijd om het paard maar eens te ‘vangen’, dus haalde hij een aszwarte Pokéball tevoorschijn met een rode ‘R’ op en wierp die met een flinke zwaai richting het paard. Echter knalde deze heel charmant tegen het achterwerk van het paard aan. Ach, zolang het wezen erin bleef maakte het niet uit waar hij met dat voorwerp geraakt werd. Het paard met grijze vlammen werd direct opgeslurpt door het voorwerp, waarna deze heen- en weer bewoog. Had hij zijn buit binnengehaald?