Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] wo dec 21, 2016 10:11 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Het was weer zo’n avond. Saai, eentonig – ze wist niet eens welke dag van de week het eigenlijk was, op het feit dat het een saaie dag was na. Cecille zat vlak voor het salontafeltje van haar hotelkamer en leunde verveeld met haar kin op tafel, terwijl ze het zich zo comfortabel mogelijk probeerde te maken met de kleermakerszit. Ze had de zenders op televisie al drie keer gehad en kon gewoon bij geen enkele blijven hangen omdat het haar niet genoeg boeide. Sara kon ze ook niet lastig vallen, want die zat lekker rustig te lezen en ze wilde haar vriendin niet storen. Voornamelijk omdat ze de wind niet van voren wilde hebben. Zuchtend deed ze een poging om te ondervinden waar ze zin in had, maar alles dat in haar opkwam was op het moment onmogelijk om uit te voeren. Trainen in een hotelkamer was te ver gezocht, het binnenzwembad van het hotel was waarschijnlijk al gesloten en die stomme, enorme steen buiten had ze ook al te vaak gezien. Er viel gewoon geen zak te doen in Anistar. Ze had Nathan op zijn woord moeten geloven.
Enkele minuten nadat ze haar hoofd volledig op het tafelblad liet rusten, omdat ze het gewoonweg had opgegeven met een bezigheid te vinden, trilde haar Holocaster. Het zorgde ervoor dat het hout waar ze op lag heviger begon te schudden en Cecille zou zweren dat ze doof aan één kant was geworden met hoe luid het geluid zich naar haar gehoorgang had verplaatst, maar ze vloekte enkel binnensmonds om Sara niet verder te storen. Ze raapte haar Holocaster op en veegde soepel over het scherm heen om te weten wie haar een appje had gestuurd. Daarna ging ze rechtop zitten. Het was de roodharige van Aquacorde – en ze vroeg of Cecille mee wilde gaan stappen met een andere vriendin. Iets over dat die down was en de extra lol wel kon gebruiken. Dat was in ieder geval wat ze eruit kon halen.
De blondine draaide zich naar Sara om en keek enkele tellen toe hoe zij rustig door haar boek zat te bladeren. Ze beet even op haar onderlip, want eigenlijk wilde ze haar vriendin niet alleen laten, maar ze verveelde zich kapot. Dit was een welkome afleiding. Na een korte stilte waagde ze het om de aandacht van de witharige te trekken en vroeg ze of het oké was om heen te gaan. Ze liet het berichtje zien en de twee maakten een definitieve afspraak over hoe laat Cecille terug moest zijn. Ze voelde zich wel een beetje te oud daarvoor, maar ze begreep waarom Sara dat graag had en vond het dan ook niet erg om dat als enige voorwaarde te hebben. Na dat besproken te hebben, kleedde ze zich vlug om, kuste haar vriendin en liet haar weten dat ze van haar hield, en vertrok toen met een iets beter humeur de deur uit.
Terwijl ze door de hoofdingang van het hotel naar buiten liep, haalde ze haar Holocaster weer tevoorschijn om een berichtje naar de roodharige te sturen.
Die ene redhead...
hey !!
toevallig ben k in anistar :P
klinkt goed waar zijn jullie ??
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di jan 03, 2017 3:07 am
I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Het was koud, en Jane stond buiten in haar voor de temperatuur iets te blote outfit. Toch voelde ze daardoor niet de drang om de club die zich achter haar rug bevond binnen stappen, net zoals de belofte van een avond gevuld met drank en dansen en mogelijk meer daarvoor niet genoeg aanleiding toe was geweest. Nog niet. Ze haalde een hand door haar rode haren, die zoals altijd los hingen, en wreef over de dunne laag stof van haar bomberjack. De spaghetti-bandjes-tanktop-en-skinny-jeans-combi was een verkeerde keuze geweest voor dit weer, wist ze nu, maar Jane stond er dan ook niet om bekend weldoordachte keuzes te maken.
Om zichzelf warm te houden, sprong de roodharige enkele keren op en neer. Het hielp niet veel, maar eigenlijk had ze niet genoeg aandacht voor de kou om zich daaraan te ergeren. Bovendien was er iets anders dat haar het hier buiten nog twintig uur vol zou kunnen laten houden – een gedachte. Ze deed dit voor iemand, en die persoon was dit en meer waard.
Gezelschap zou op dit moment wel fijn zijn, though. Als warmtebron, maar ergens ook – ook al wilde Jane het niet toegeven, niet eens aan zichzelf – als emotionele steun. Heel misschien was ze nerveus, ergens, een klein beetje. Er was veel gebeurd de laatste tijd, en ze hadden er nog niet over kunnen praten. Ze had geen idee hoe dit zou gaan en dat wilde ze aan iemand kunnen vertellen, maar aan de andere kant juist voor zichzelf houden. Op het moment dat Jane voor de zoveelste keer rondkeek om te zien of haar verlossing er al aankwam, trilde haar holocaster. Snel, zoals alleen een ongeduldig iemand die al minstens tien minuten op een antwoord stond te wachten dat kon, haalde Jane het apparaatje tevoorschijn. Haar honingkleurige ogen schoten over de regels en iets van opluchting verscheen in haar blik. Snel typte ze wat berichtjes terug, waarna ze haar holocaster weer opborg. Twintig uur. Twintig uur, als het moest. En meer.
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di jan 03, 2017 9:14 pm
All you sinners, stand up, sing hallelujah
Voor ze het wist klapte de deur achter haar rug dicht. Een plukje haren werd door de impact over haar schouder gegooid en het briefje wat ze in haar linkerhand had wapperde. De woorden van Taylor galmden nog in haar gedachten, voornamelijk omdat ze ze niet had kunnen verwerken voordat ze letterlijk naar buiten geschopt was. ‘Hier is een adres’. Ze had niet eens sleutels meegekregen. Tiffany had geen andere keuze dan naar het adres op het briefje te gaan. Voor de deur zitten was geen optie, want ze was er pertinent zeker van dat Taylor een vlammenwerper in haar werkplaats bewaarde en ze wilde eigenlijk niet weten hoe zo’n ding aanvoelde. Als ze nou Ra bij zich had zou ze zich nog kunnen beschermen, maar zijn Pokéball had nog op haar bureau gelegen toen ze er uit werd geduwd. De Charizard was het vast toch met Taylor eens geweest. Iedereen zei de hele tijd dat ze naar buiten moest. Want dat was ‘gezond’. Wat boeide gezond nou voor Tiffany? Echt gezond zou ze duidelijk toch niet meer worden.
Met slome passen strompelde ze naar het opgeschreven adres. Ze kende de plek toevallig omdat ze er voor het ongeluk wel eens was wezen stappen. Ze kende er een barman – als hij daar nog werkte, tenminste. Die gratis drankjes die hij uitdeelde waren vast niet geliefd geweest door zijn baas. Zou Taylor haar daarom naar die plek sturen? De barman? Ze zeiden wel dat je over een crush heen kon raken met een nieuwe crush. Meer dan een hook-up zou die jongen echter nooit worden. Zelfs als ze hem aantrekkelijk genoeg vond, was haar incompleetheid vast een enorme turn-off.
Ze strompelde met een lome blik in haar ogen en haar goede hand om het in verband gehulde stompje het laatste hoekje om en werd al snel begroet met de vroeger zo heerlijke sfeer die altijd voor een club hing. Haar blik was in eerste instantie gericht op de grond en toen er een paar schoenen voorbij kwamen besloot ze het te wagen en omhoog te kijken. Ze werd op een vreemde manier verrast door het aanzicht van twee bekende personen. De tweede, met golvende rode manen en sproeten als de sterren tijdens een heldere nacht, liet haar hart een slag overslaan. Oh nee. Dit ging ze niet doen. Kon ze nog terug strompelen? Nee, want ze had ook oogcontact gemaakt met de blondine. Goed dan. “Hey guys.” Haar stem miste haar gebruikelijke enthousiasme en de glimlach die ze droeg was overduidelijk nep. “Wat doen jullie hier… samen…?” Terwijl ze het briefje in haar zak stopte besefte ze zich dat de twee misschien wel op een date waren, waardoor ze nog liever naar huis wilde dan al het geval was.
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di jan 03, 2017 9:52 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Het duurde niet lang voordat ze haar Holocaster weer voelde trillen. Nieuwsgierig en enthousiast opende ze het scherm van het gesprek en kwam ze er al snel achter wat het adres was. Cecille kon geen kaartlezen en had geen flauw idee waar ze heen moest, dus besloot ze wat rond te vragen. Het was verder dan ze had gehoopt, maar dat kwam voornamelijk omdat ze door de eerste persoon compleet de andere kant op werd gestuurd. Het duurde dan ook langer dan nodig was voor de blondine eindelijk op haar nieuwe bestemming was gearriveerd. Zoekend keek ze om zich heen, proberend de opvallend rode lokken van haar vriendin te vinden, maar ook dat koste langer dan ze nodig vond. Het bleek dat ze gewoon de verkeerde kant op keek. Typisch.
“Hey!” riep ze meteen zodra ze de roodharige had gespot. Ze beende ernaar toe en keek naar diens outfit. Damn. Zo zou zij er eigenlijk ook hebben uitgezien, was het niet voor haar oh zo opmerkzame vriendin. Cecille vond het echter zielig om de ander zo in de kou te laten staan, dus besloot ze zichzelf op te offeren en deed haar jas uit. “Hier, da’s minder koud. Hij is al voorverwarmd,” grapte ze, terwijl ze de jas al omhoog hield om hem rond de roodharige haar schouders te leggen. “Voor de pompoenen van de vorige keer.” Oké, het was niet echt iets terug betalen, maar Cecille noemde dat alleen maar als argument om de jas te accepteren. Meer niet.
Het viel haar op dat ze met z’n tweeën waren. Zou er niet een derde persoon bij zijn?” De blondine fronste. “Hey, waar is je vriendin?” merkte ze op. Ze keek op in de hoop dat ze iemand op hen af zag komen lopen, maar ze kwam een totaal andere verrassing tegemoet. Was dat nou Tiffany die daar aan kwam gewandeld? Het leek er niet op dat ze echt hierheen wilde komen. Had ze Cecille wel gezien? Ze besloot haar hand de lucht in te gooien. “Tiffany! Hey!” riep ze naar de brunette. Het werkte; die kwam hun kant op. Zoals verwacht was ze niet heel vrolijk. Cecille had echt medelijden met haar beste vriendin. Kon ze maar iets doen om die pijn te verzachten… “Feesten,” reageerde ze nog altijd een beetje opgetogen, hopend dat die stemming op Tiffany over zou slaan. Als het moest zou ze alle drankjes van de brunette betalen, zolang die maar mee kwam doen en het naar haar zin had. Net zoals vroeger.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] zo jan 15, 2017 2:16 am
I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Zoveel tijd alleen beviel haar niet helemaal. Het maakte dat ze de gelegenheid had om over de situatie na te denken en op welke manieren het allemaal uit kon pakken, en dat wilde Jane niet. Onder druk presteren en instinctief reageren was haar ding, niet analyseren wat er komen ging en een plan maken. Dat kon ze niet. Kort schudde Jane met haar hoofd, in de hoop daarmee ook de gedachtes erin weg te schudden. Het hielp niet goed genoeg. Arceus, ze begon zich aan haarzelf en haar nerveuze gedrag te ergeren. Zo was ze niet. Zo wilde ze op dit moment al helemaal niet zijn. Waar was de blondie?
Een vrolijke uitroep klonk op, en wel meteen ging haar honingkleurige blik naar het geluid. Voor het eerst sinds Jane voor de club post gevat had, verscheen er een glimlach op haar gelaat. Daar was de blondie. "Hey," reageerde ze, niet even enthousiast als ze op een ander moment zou zijn geweest. "Bedankt dat je wilde komen chillen." Woordgrappen maken kon ze blijkbaar wel, ondanks dat de nervositeit in haar lichaam haar een naar gevoel gaf. Ze had vooruitgang gemaakt sinds haar eerste ontmoeting met de blondine. Een jas werd uitgetrokken, en meteen schoten Jane's wenkbrauwen omhoog. "Dude, daarmee bedoelde ik niet dat je jezelf moet laten bevriezen zoals ik," begon ze verward, haar handen al uitstekend om de jas terug te krijgen waar hij vandaan kwam. De toelichting verwarde haar mogelijk nog meer. Haar wenkbrauwen zonken dit keer naar beneden. Oh. De blondine was te aardig. "Ik kon het best uithouden, hoor," sprak ze, maar toch accepteerde Jane dat de jas over haar schouders gelegd werd. Tijdens Halloween had haar gezelschap gezegd had ze nog iets tegoed zou krijgen, en als datgene was dat ze een jas kreeg tegenover iets dat echt geld kostte, dan had ze die jas veel liever. Dat, en het was toch best heel koud. Jane sloeg haar armen over elkaar en trok de jas daarbij wat meer om haar heen. ".. Thanks."
Waar haar vriendin was. Jane keek op en ging voor de zoveelste keer de straat af met haar ogen. "Ze is nog nie—daar is ze!" Daar was ze. Recht voor haar neus. En ze keek haar aan. Jane wilde zich in die blauwgrijze blik verliezen en dan naar voren stappen en haar armen slaan om de persoon aan wie hij toebehoorde, want ze kon zien dat Tiffany het nog steeds zwaar had. Ze zag echter ook aan de houding van de brunette dat dit niet het moment was. De pijn was nog te groot en haar gevoelens te tegenovergesteld, voor nu. Het oogcontact werd ook niet veel later verbroken; Tiffany ontmoette de blik van haar gezelschap. Op hetzelfde moment dat de blondine haar antwoord gaf, opende ook Jane haar mond. "Wachten op jou." Ze glimlachte en probeerde daarmee zowel haar eigen zenuwachtigheid weg te glimlachen als de stemming hoog te houden. Dit was het moment. Het moment van de hoge druk en de instinctieve reacties. "En daarna," ging ze verder, waarbij ze haar blik naar de blondine liet gaan, "wat zij zei. Met jou."
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] zo feb 26, 2017 5:12 pm
Who's gonna save the world tonight?
Tiffany wist niet goed wat ze als antwoord wilde hebben. Aan de ene kant werd ze gek van de gedachtes dat deze twee hier misschien met bedoelingen met z’n tweeën heen waren gekomen en ze nu als derde wiel aan kwam zetten. De reactie die ze kreeg, sloot daar niet geheel op aan. Voor een moment liet ze haar blik bijna smekend op Jane vallen. Voor één tel ving ze een glimp op van de kleur van honing. Het was genoeg om een golf van warmte die ze alleen kon interpreteren als spijt door haar hele lijf te laten trekken waardoor ze haar blik maar naar de grond afwendde. Dit was niet goed. Man, wat was het vreselijk om je zo te voelen. Alles drukte op haar. Eigenlijk wilde ze zich omdraaien en weer naar huis. Maar voor ze dat kon doen moest ze een antwoord hebben, want iets klopte niet helemaal. “Hoe… hoe wisten jullie dat ik hier heen zou gaan?” Een frons vormde zich op haar voorhoofd. Net wanneer het niet nodig was, kon ze ineens logisch nadenken. Nou ja, bijna dan.
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] zo feb 26, 2017 5:51 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
De toon die Cecille een beetje opviel werd gemaskeerd met een woordgrap – en daar wist de roodharige haar succesvol mee af te leiden. Ze lachte geamuseerd, want dat was één van de vele dingen waar ze van hield. Woordgrappen. Het stond ook hoog op haar like-lijstje. “Ik vond het heel cool dat je me uitnodigde,” kaatste ze met een grijns terug. Daarna bood ze haar jas aan, maar die werd eerst niet zo hartelijk ontvangen. Cecille begreep wel waarom. Toch hield ze stand en kreeg ze het voor elkaar dat de redhead haar jas alsnog accepteerde. “Geen probleem,” glimlachte de blondine naar haar gezelschap. Ze deed het graag. Bovendien had ze niet zoveel last van de kou.
Cecille was te afgeleid om echt haar volledige aandacht bij de roodharige te houden. Het zicht van Tiffany was een aangename verrassing en de blondine vond het heerlijk om vrienden te meeten. Toen de brunette hun kant op kwam, lichtte haar ogen dan ook op. Het viel haar eerder niet echt op, maar toen haar gezelschap tegen Tiffany begon te praten, kreeg ze dan eindelijk door dat ze iets miste. Of, eigenlijk, viel het haar nu op. “Wacht,” sprak ze, terwijl ze de vraag van de brunette even negeerde. “Jullie kennen elkaar?” Ze keek van Tiffany naar de redhead. Hoe was dat dan gekomen? Wat een kleine wereld… “Eigenlijk wist ik niet dat je hier zou zijn,” biechtte Cecille vervolgens verward op. Tiffany’s naam was nooit genoemd.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] ma maa 06, 2017 9:29 pm
I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Wat ze precies voelde toen Tiffany het oogcontact haastig verbrak, kon Jane niet omschrijven. Dat haar glimlach even wegviel, was in ieder geval het gevolg. Het stak, maar ze begreep het. Ze kon het de brunette absoluut niet kwalijk nemen.
Er volgden twee vragen, vlak na elkaar. Haar grijns, terug van weggeweest, had iets dappers. Tiffany's vraag eerst. "Omdat ik mijn partner in crime dit adres heb gegeven om je naartoe te sturen," begon ze. "Blondie heb ik uitgenodigd want, y'know, meer zielen meer vreugd." Hey kijk, de mate van enthousiasme in haar toon nam langzaam maar zeker toe. In haar alles, eigenlijk. Jane moest toegeven hier veel zin in te hebben, ondanks de huidige sfeer en de reden waarom deze avond uitgedacht was. Opzwepende dansmuziek, goed gezelschap en een paar drankjes konden haar altijd opvrolijken – ze hoopte dat hetzelfde voor Tiffany gold.
Nu beantwoordde de roodharige de blik van de blondine. "Ja!" Dat ze zich eigenlijk ook af moest vragen hoe zij en de brunette elkaar kenden, kwam niet in Jane op. Haar hand had bijna de halve afstand naar Tiffany's schouders al overbrugd met het doel de brunette tegen zich aan te trekken voordat ze doorsprak. Shit, wacht. Ze bedacht zich op het laatste moment, bracht de hand dan maar naar haar haren. Te intiem voor het eerste gesprek na een niet beantwoorde voicemail-confession. Ze moest en wilde de brunette de ruimte geven voor als ze daar behoefte aan had, zeker nu de sfeer nog bedompt was. "Ze heeft me gered van verhongering in Lumiose, ooit," vervolgde Jane snel, "daarna hebben we elkaar nog vaker gezien." Onder goede en slechte omstandigheden. Dat je het ene moment met iemand kon dansen op een dak in Kalos en het volgende naast het ziekenhuisbed van diegene in Hoenn kon staan, deed Jane op dit moment vreemd en erg somber aan. Hoog tijd om een luide bas dat gevoel weg te laten bonken, dus.
"Okay! Tijd om te gaan, het is hier veel te koud voor jullie," sprak ze opgewekt, haar woorden vergezeld door een plagerige blik die Jane vooral op de blondine richtte. Snel kwam ze in beweging om haar handen op de ruggen van haar gezelschap te leggen, waarna ze de twee meiden naar de deur probeerde te duwen. Tijd voor Feest™!
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] vr maa 10, 2017 9:51 am
En of ze elkaar kenden. Als hun ontmoetingen in persoon al niet genoeg waren hadden ze ook nog regelmatig contact gehad via de holocaster en kwam Jane Tiffany ook vaak bezoeken in haar gedachten en dromen. Het voelde raar om daar over na te denken waar de roodharige bij stond. Alsof ze een zonde had begaan en daar niet voor uit wilde komen. Jane wist het echter al. Ze had de video gezien en had een voicemail gestuurd waar Tiffany iets te vaak naar had geluisterd. Ze kon de woorden waarschijnlijk beter herhalen dan degene die ze gesproken had. Dat was een vreemde gedachte. Een waar Tiffany zich voor schaamde. Het scheelde dat Jane eerst de vraag van Tiffany besloot te beantwoorden want daarmee hoopte de brunette dat het andere onderwerp niet meer ter sprake zou komen.
Het antwoord van Jane zorgde voor verwarring. Ze liet het klinken alsof het allemaal haar idee was in plaats van dat van Taylor en Tiffany wist niet wat ze daar van moest vinden. Aan de ene kant wilde ze Jane een hele dikke kliffen geven, maar dat was een instinct waar ze al een hele tijd niet meer op in was gegaan. Ze besloot de woorden maar gewoon te accepteren voor wat ze waren. Ze zat nog steeds met die voicemail in haar hoofd anyway. Dat maakte haar gedachten nogal rommelig.
Jane kwam alsnog even terug op de vraag van Cecille en hoewel Tiffany daardoor even slikte viel het antwoord wel mee. Ze ging niet heel diep in op wat zich allemaal had voorgedaan en zei niks over het ongeluk en wat zich daarna had afgespeeld. Dat was maar beter ook. Tiffany wilde Cecille daar verder niet mee lastigvallen. De blondine kennende zou ze daarmee alleen maar haar best gaan doen om de twee te koppelen en dat was wel het laatste wat ze nu nodig had. Ze stond ook niet echt te trappelen om de club in te gaan, maar Taylor zou haar toch niet thuis naar binnen laten en misschien kon ze wel een gratis drankje scoren. Ze hoefde het maar een paar uur uit te houden. Gewoon aan de bar blijven zitten.... dat kon ze wel.
De hand van Jane in haar rug kwam als een verrassing waardoor de brunette een extra stap naar voren zette. Ze voelde zich verplicht om deze vreemde schrikbeweging te maskeren met een smoesje. "...ik eerst!" floepte ze er geforceerd uit, terwijl ze haar id kaart vast tevoorschijn haalde voor de uitsmijter. Toen ze hem mocht laten zien kreeg ze een verraste blik. "Marchetti? Als in, die chick van die video's? " ongelofelijk dat ze net nu herkend moest worden. "Jaja, what ever, mag ik er door?" De man leek lichtelijk teleurgesteld dat ze geen praatje wilde maken, maar hield haar verder ook niet tegen. Hij stapte aan de kant en wenste haar veel plezier toe. Tiffany stapte door de deur en bleef vervolgens niet ver er achter staan. Ze kon toch maar beter op haar vrienden wachten.
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di maa 14, 2017 6:30 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Partner in crime? Wat? Cecille keek verward naar de roodharige. Er zat nog iemand in het spel? Dat ze vervolgens met Blondie werd aangesproken had een positief effect op haar verwarring, wat plaatsnam voor een beetje voldoening en zorgde voor een tevreden glimlach op haar gezicht. Aw yes. Ze was een ziel met vreugde. Dat zag ze maar even als een dik compliment.
Het compliment was niet genoeg om haar af te leiden van hetgeen dat zich nu voor haar afspeelde. Cecille’s blik ging van de redhead naar Tiff en weer terug, terwijl een korte, ongemakkelijke stilte tussen hen settelde. Het was haast niet om aan te zien. Zeker niet toen de stilte werd verbroken, maar de ongemakkelijkheid wel bleef. Cecille wist niet helemaal wat ze ervan moest denken. Zelfs voor iemand als zij, echter, was het niet moeilijk om bepaalde signalen op te vangen die overduidelijk werden verzonden en misschien niet helemaal aankwamen. In ieder geval niet bij de juiste persoon. Terwijl haar roodharige gezelschap kort opsomde met hoe ze Tiffany had ontmoet, draaiden Cecille’s hersenen op volle toeren. Waarom zei de brunette niets? Dat was echt niets voor haar. Tenzij…
De blondine kon haar realisatie niet af maken. Ze voelde een hand in haar rug en hoorde een opgewekte stem in haar oren. Oh, dat was waar ook. Even bijblijven, Cecille. “Zegt degene die zonder jas kwam,” plaagde ze de redhead. Haar grapje werd echter overstemd door die van Tiffany, wie enthousiast riep dat ze eerst wilde. En toen klikte het voor de blondine pas echt. Ze wierp kort een blik op de brunette, wie afgeleid was door het gesprek met de uitsmijter, en keek toen naar de roodharige die schuin achter haar stond. “Dude,” begon ze. “Dit is misschien heel random, maar mag ik weten hoe je echt heet?”
Ze wilde Tiffany niet al te lang alleen laten. Cecille wist wat voor een effect zoiets kon hebben, zeker op iemand die sociaal contact heel erg gewend was, dus haalde ze alvast haar eigen ID tevoorschijn. Althans… Daar wilde ze een poging voor doen, maar ze had lege broekzakken. “Euh…” sprak de blondine in lichte paniek. Ze klopte op haar kontzakken. Daar zat ook niks in. Uh oh. Cecille’s blik gleed naar de grond om zich heen en landde uiteindelijk op haar jas, die zich nog steeds rond de schouders van de redhead bevond. “Jirachi…” zuchtte ze. Vervolgens reikte ze naar haar jaszak en voelde ze haar portemonnee. “Als m’n hoofd niet vastzat,” grijnsde ze schaapachtig naar de ander.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di jun 06, 2017 2:54 pm
I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Weer verbrak Tiffany het contact, en weer kon Jane niet anders dan het haar niet kwalijk nemen maar wel iets pijnlijks voelen. Fuck. Ze liet beide handen langs haar zij vallen. Het gevoel dat ze iets fout deed, kon ze niet helemaal van zich afschudden. Als ze had geweten wat ze anders – en beter – kon doen, was de domper op haar enthousiasme waarschijnlijk minder groot geweest. Het grapje ging helemaal langs haar heen, en niet alleen omdat Tiffany harder sprak.
"Uh." De vraag verraste haar. Een lichte frons stond dan ook op haar gelaat toen Jane de blondine aankeek. Op andere momenten zou ze waarschijnlijk met een grijns nee gezegd hebben en een grap gemaakt hebben over de reden waarom voordat ze het vertelde. Nu lukte dat eerste gedeelte haar niet; haar hoofd stond er niet helemaal naar. "Sure, het is Jane." Vragen waarom de blondine ernaar vroeg, kwam ook niet in de roodharige op. Daarvoor was ze niet slim genoeg, en haar gedachten en ogen waren alweer gericht op iemand anders.
Dat de blondine naar de jas om haar schouders reikte, had Jane dan ook pas op het laatste moment door. Toen er een portemonnee tevoorschijn kwam, had ze nog enkele seconden nodig om door te krijgen wat er gebeurd was en waarom. "Oh," sprak ze snel, en vervolgens met een kleine glimlach: "I feel you, bud." Zelf haalde ze ook haar ID tevoorschijn voordat ze richting de portier liep. Tiffany stond al binnen, wist ze, en ondanks dat haar enthousiasme nu wat uitgedoofd was, ging ze er gewoon van uit dat het straks weer terug zou komen. Clubs konden haar altijd wel blij maken in het verleden. Jane hoopte dat dat nu nog steeds standhield.
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] ma jul 31, 2017 11:42 pm
Who's gonna save the world tonight?
Lang duurde het niet voor Jane en Cecille ook voorbij de uitsmijter kwamen. Toch voelde het voor Tiffany alsof ze onnodig lang moest wachten. De sfeer van de club was vreemd. Vroeger had ze zich hier zo thuis gevoeld, en nu gaf het haar een soort drukkend gevoel. Al deze mensen konden zien hoe gebroken ze was. Ze pakte met haar hand haar elleboog vast en probeerde zo een beetje te maskeren dat ze gehandicapt was. Dat niemand er waarschijnlijk aandacht aan besteedde, was niet iets wat in haar op kwam.
Tiffany wachtte niet toen haar vrienden binnen waren. Ze keek Cecille kort aan, overwoog om ook oogcontact met Jane te maken en besloot om dat niet te doen uit angst om het ongemakkelijk te maken. Daarna draaide ze zich om en liep ze in een rechte lijn naar de bar, de muziek in zich opnemend. Alles om haar heen leek zich in slowmotion af te spelen. De dansende mensen, waarvan er vrijwel geen er ook maar een beetje wat van kon, drankjes die wel of niet in de glazen of flessen bleven zitten bij de bewegingen, lovers die elkaar overduidelijk nog niet langer dan 5 minuten kenden en toch al elkaars lichaam op veel te intieme manieren aan het ontdekken waren. Ongelofelijk dat dit Tiffany’s levensstijl was geweest. Het laatste wat ze nu wilde was zich bij deze idioten voegen, dus zocht ze een kruk uit aan de bar en nam ze daar plaats. Ze slaakte een zucht, bestelde haar eerste drankje van de avond en besloot toen voorzichtig te kijken waar Jane en Cecille waren gebleven.
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di aug 01, 2017 6:03 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Natuurlijk was dit Jane. Het kon ook niet anders. Cecille’s ogen verwijdden zich voor een moment, maar ze maskeerde haar realisatie zo goed als ze kon. Ze mocht niks laten doorschijnen van Tiffany’s geheim, dat was namelijk waarom het een geheim was. “Nice,” probeerde de blondine daarom nonchalant. “De mijne is Cecille, fyi.” Mocht Jane argwaan hebben, dan kon ze haar in ieder geval afleiden met haar eigen naam. Althans, daar ging ze voor het gemak even vanuit.
De uitsmijter was niet moeilijk. Hij wilde alleen maar hun ID zien en liet ze vervolgens naar binnen. Cecille hupte achter Jane naar binnen en voelde meteen de neiging om te gaan dansen, maar ze maakte oogcontact met Tiffany en merkte dat ze het voor nu beter kon laten. Ze volgde de brunette naar de bar, terwijl ze de mensen om zich heen een beetje links probeerde te laten liggen. Voorheen zou ze de bar niet eens hebben gehaald omdat ze zich veel te erg met de vreemdelingen bezighield, maar nu had ze niet echt een ander doel dan lol maken met haar vrienden voor ogen. Ze hoefde niet met iemand naar huis. Dat lette de rest er natuurlijk niet van om haar erbij te willen betrekken. Cecille hief herhaaldelijk haar handen verontschuldigend omhoog en schuifelde bij groepjes vandaan om in een sloom tempo bij de bar uit te komen.
Ze bekeek het plaatje van Tiffany aan de bar even. Vroeger had het er vast perfect uitgezien, maar nu sprong de brunette er een beetje uit. Cecille merkte dat haar vriendin neerslachtig was – daar had ze geen aura voor nodig. De blondine stapte meteen op haar af en legde haar armen om Tiffany’s middel, terwijl ze haar kin op het hoofd van Tiffany liet rusten. “Wat heb je besteld?” vroeg ze aan de ander.
Member
Jane Harper
Punten : 493
Gender : Female ♀
Age : 22 y/o yo
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] di aug 01, 2017 10:57 pm
I SAW SO MANY PLACES, THE THINGS THAT I DID.. WITH EVERY BROKEN BONE, I SWEAR
- I LIVED -
Nog steeds was Jane er niet helemaal bij. De 'nice' van Cecille – wist ze nu – deed haar halfhartig lachen. "Daar gaat de magie," sprak de roodharige, een poging doend om overdreven dramatisch te klinken. Het lukte haar niet helemaal. Haar blik was Tiffany voorbij de uitsmijter gevolgd en de reden waarom namen niet vertellen een hartstikke cool idee was, wist ze even niet meer.
Zodra zijzelf ook voet in de club zette, though, voelde Jane zich al iets beter. Nog steeds was haar aandacht op de brunette gericht, die plaatsgenomen had aan de bar en er niet bepaald blij uitzag, maar ze voelde de drang om te dansvloer op te springen en contact te leggen terugkomen. Niet zo sterk als deze normaal was – ze was nog niet aan het dansen, dat was al heel wat – maar hij was er.
Dat de blondine Tiffany het volgende moment in een omhelzing nam, maakte dat Jane zichzelf bijna alsnog op de dansvloer gooide. Niet omdat de drang door die aanblik groter werd, maar omdat ze het gevoel had afleiding nodig te hebben. Ze nam het Cecille niet kwalijk dat ze knuffelde, though. Verre van. Het was de gedachte dat zijzelf dit niet zomaar kon doen die Jane pijn deed. Toch voegde ze zich bij het tweetal en deed haar best om enthousiasme in haar stem door te laten klinken toen ook zij een drankje bestelde. Deze avond was om Tiffany er weer bovenop te krijgen, hield de roodharige zichzelf voor. Knuffels – van wie dan ook – zouden haar vast goeddoen. Dat was het belangrijkste.
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany] wo aug 02, 2017 12:25 am
Who's gonna save the world tonight?
Tiffany had gedacht even rust te kunnen hebben aan de bar, misschien zelfs tot zo laat in de nacht dat het weer tijd was om naar huis te gaan, maar haar vrienden hadden duidelijk andere plannen. Cecille kwam op haar af en gaf haar een knuffel van achteren. Zeggen dat ze er van genoot zou een leugen zijn. De warmte was niet onaangenaam, maar ze was er nog niet klaar voor om iemand zo dicht bij zich te hebben. De neiging om naar Cecille te snauwen was groot, maar zin in ruzie had ze nog minder dan zin in lichaamscontact en daarom besloot ze de blondine rustig te vragen om de omhelzing te verbreken. “Dat vertel ik je zodra je me loslaat,” zei ze met een wat bittere grimas. Dat ze op deze manier ook de avond voor Jane en Cecille zou verpesten kwam wel in haar op en ze zou niets liever doen dan dat voorkomen. Hoe kon ze dat echter als ze overduidelijk een blok aan hun benen was? Het enige wat ze kon bedenken om het recht te zetten was de club verlaten, maar dan zou Taylor haar waarschijnlijk niet vergeven. Ze zat vast.
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany]
All You Sinners, Stand Up, Sing Hallelujah [+Jane & Tiffany]
