Iedere Zigzagoon heb een staart, maar niet iedere staart heb een Zigzagoon

Hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij van het zand moest vinden. Het enige dat hij er prettig aan vond was dat het, door het heerlijke weer van vandaag, lekker warm was. Maar wat hij er ook van vond, hij had eigenlijk geen zin om op te staan. Hij wilde gewoon lekker een beetje slapen op het strand. Vandaar dat hij ook meteen na die gedachte als een baksteen in slaap viel. Wat hij echter niet merkte in zijn slaap was dat een stuk of drie Sandile onder hem uit de grond waren gepopt en hem nu aan het meedragen waren naar.. uh ja waar naartoe eigenlijk? Achja, hij werd er in ieder geval niet wakker van.

[+ Gekke meneer Jace Thorn yo]

Jace keek zoals vaak uit naar zee. Hij zat lekker op een bankje bij het strand terwijl de Wingulls hoog boven het water vlogen. Zijn ooglapje was best warm, maar ja wat deed je er aan. Hij zuchtte tevreden terwijl hij languit ging zitten. Het was al laat in de middag, maar het was redelijk rustig op het strand. Misschien moest hij maar eens wat gaan wandelen voordat hij lekker van de zon in slaap viel. Jace stond rustig op en begon te wandelen over het strand. Het was lekker rustig. Jace slaakte een tevreden zucht, waar hij bijna in slikte, want hij zag plotseling een tiener meegesleept worden door drie Sandiles... Jace wist even niet hoe hij moest reageren, maar aan de jongen's huid te zien lag hij al een tijdje buiten westen terwijl de Sandiles hem mee namen.
Jace haalde vluchtig een pokeball van zijn riem en wierp deze op. Chevell, zijn Gallade, kwam uit het felle licht tevoorschijn en Jace riep: "Snel Chevell haal die jongen daar weg met Teleport!" Chevell schoot naar voren en teleporteerde voor de Sandiles. Voordat ze wisten wat er gebeurde greep Chevell de jongen en teleporteerde terug naar Jace. Jace legde de jongen voorzichtig neer op het zand en schudde hem, om te zien of hij buiten westen was, en vroeg: "Gaat het?!"

De Sandile konden niets doen tegen het snelle handelen van een onverwachte Gallade. De Gallade nam Fidger mee met een Teleport. De Sandile begonnen luidkeels te klagen en eentje begon zelfs hardop te huilen. Fidger werd er echter niet wakker van. Pas toen hij door elkaar geschud werd, werd hij ontwaakt. En hier was hij dus helemaal niet blij mee. Dit was nou niet bepaald zijn ideale manier van wakker worden. Hij vond het eigenlijk sowieso niet leuk om wakker gemaakt te worden. Daarom brulde hij dat ook luidkeels in het gezicht van de vreemdeling: "WAAAAAAAAAAAAAAAAAArom mij wakker maken?!" Hij sloot zijn ogen weer. Misschien kon hij alsnog gaan slapen. Ondertussen hadden de Sandile zich naar deze scene verplaatst. Om precies te zijn. Twee boze Sandile en een snikkende Sandile.

Jace was nog meer verward om de situatie dan hij al was. Hij vroeg daarom verbaasd aan de brutale jongen: "Horen die Sandiles die jou mee aan het slepen waren dan bij jou?" De Sandiles waren naar hen toe gelopen en ze leken niet bepaald blij dat Chevell hun nieuwe speeltje mee had gekaapt. Jace wist hoe het was om door een pokemon gebeten te worden. Hij had eens een maand met verband om zijn voet moeten lopen er door. Hij wilde de jongen alleen maar helpen.

Had die vent het nou niet begrepen? Hij wilde stilte.. Maar wacht.. Sandile? Nog steeds met zijn ogen dicht wreef hij in zijn ogen. "Sandile?" Vroeg hij slaperig. Hij legde zijn hoed over zijn gezicht. "Mij weet niks van Sandile.." Vervolgens kwam een van de Sandile iets dichter bij en tikte met zijn neus zijn voet aan. Hij haalde toch maar even zijn hoed van zijn gezicht en keek met één oog open naar zijn voet. En daar stond een Sandile naast. "Heh?" Zei hij duf.

"Ja Sandiles... Zijn die van jou? Ze waren je mee aan het slepen..." Zei Jace enigszins geërgerd. Had deze jongen een slaap tekort of wat was er dat hij zo apathisch was tegenover het feit dat een groepje pokemon hem mee wilden nemen. Jace stapte wel naar achteren toen de Sandiles dichter bij kwamen en Chevell maakte zich klaar om te vechten.

Beide ogen opende nu. Die gast zei iets over dat ze hem wilde mee slepen. "Waarom wilten jullie me meenemen dan?" Vroeg hij aan het groepje Sandile. Hij had ondertussen wel gemerkt dat de man naar achteren stapte, maar hij begreep niet goed waar hij bang voor was. Als die Sandile wat hadden willen doen, hadden ze dat waarschijnlijk allang gedaan.Hij draaide vervolgens zijn hoofd weer naar de man. "Nee die issen niet van ik." Zei hij rustig. De situatie moest echt even aan hem uitgelegd worden nu. Hij had het gevoel alsof hij wat mistte.

Jace zuchtte en het merkte hem meteen op dat de jongen niet het meest solide grip had op de taal... Chevell hield heel rustig de situatie in de gaten. Jace wist niet wat hij er van moest vinden, aangezien de jongen zei dat de Sandiles niet van hem waren. Toch leken ze gefixeerd te zijn op de jongen. Jace keek naar de jongen en zei: "Misschien is het handig om niet omsingeld te raken door die pokemon..."

Hij kreeg een opmerking over niet omsingeld worden. Een van zijn wenkbrauwen kroop omhoog en hij zei: "Mijn dank is groot." Hij vond de opmerking nogal overbodig, maar hij vond de aardigheid van de man belangrijker dan de domheid. De opmerkingen van de man waren zo overbodig, ze deden hem heel erg denken aan dorstman. Maar nu was het eigenlijk geen tijd om te denken aan dorstman. Alhoewel, die had het hier heel leuk gevonden. Dan had hij waarschijnlijk de hele zee leeggedronken. Maar goed, hij keek weer naar de Sandile en vroeg: "Wat ist er met ik?" De reactie die hij kreeg was snel. Alle drie de Sandile begonnen zoals een hond dat ook kan te wijzen naar een specifieke richting.

De jongen bedankte hem al keek Chevell nog steeds bezorgd naar de groep Sandiles. Je wist het maar nooit met wilde pokemon. De jongen vroeg of er iets was aan de Sandiles en kreeg verrekt nog een redelijk antwoord ook. Ze leken een richting op te wijzen. Misschien hadden ze zijn hulp nodig. Jace keek naar Chevell en knikte. Ze liepen de richting op waar de Sandiles heen wezen en Jace vroeg aan de jongen: "Kom je mee?"

De man was iets besluitvaardiger dan hij zelf was. Die liep namelijk vrijwel direct na het antwoord van de Sandile in de aangegeven richting. Hij haalde zijn schouders op en stond op. Hij begon te lopen. Hij had liever gehad dat de Sandile hem weer zouden dragen om eerlijk te zijn. Maar goed, het klonk als avontuur en hij werd wel heel nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren.

De jonen liep met hem mee en de Sandiles volgde hen, al wist Jace niet echt waar ze heen liepen. Waarom hadden de Sandiles een slapende jongen hier heen gesleept? Jace keek naar de jongen. Hij zag er moe uit, maar nogal nieuwsgierig. Chevell liep aan Jace's zij en keek alert voor zich uit. "Goed geslapen?" Vroeg Jace aan de jongen met een glimlach.

Hij geeuwde tijdens het lopen. Ondertussen zorgden de Sandile er voor dat ze voorop gingen lopen. Enkel zij wisten de weg natuurlijk. Vervolgens stak hij zijn pijp op. Dat had hij wel verdient, hij had al meer dat 15 stappen gelopen. Dat is veel hoor. Vervolgens vroeg de man of hij goed had geslapen. Dat hij eindigde met een glimlach maakte het beter. Fidger glimlachte terug. "Ik slaapt altijd goed. Ik weest de meester van slapen." In zekere zin was dat wel waar. Alhoewel hij beter was in luiheid. "En jij?" Voegde hij er aan toe. Hij wist niet wanneer de man voor het laatst geslapen was, maar hij vond het wel netjes om te vragen.

De jongen vroeg of hij goed geslapen had en verrast zei Jace: "Ja, best wel." Jace stak zijn hand uit naar de jongen en zei: "Ik ben Jace trouwens, en jij?" Chevell stapte tussen beide en wees voor hen uit. De Sandiles waren voor hen uit gelopen, maar waren nu in volle sprint. Jace knikte naar Chevell en die sprintte met ze mee.

En hij kreeg verrekt nog een antwoord ook. De man had goed geslapen. Vervolgens stelde hij zich voor. Fidger haalde zijn pijp uit zijn mond en blies een dikke pluim rook in de lucht. "Leuke naam. Ik is Fidger." Zei hij toen netjes. Hij zag hoe de Chevell achter de Sandile aan rende. Oké gelukkig, dan hoefde hij zich daar al geen moeite voor te doen. Daarna liet Ramses zichzelf uit zijn pokeball en liep mee met de groep naast zijn trainer. "Hoi." Zei Fidger voor zich uit starend.

Gesponsorde inhoud

» The one with the Zigzagoon