Iedere Zigzagoon heb een staart, maar niet iedere staart heb een Zigzagoon

Mja, het leek er op dat geen enkele aanwezige echt iets kon zeggen over het voorwerp. Helaas, dit had een mooi begin voor een avontuur kunnen zijn. Fidger keek nieuwsgierig toe hoe de man allerlei spullen tevoorschijn haalde. Uiteindelijk vroeg de man hoeveel pokemon hij had. Hij wilde zeggen dat hij alleen Ramses had.. maar toen hij nog eens om zich heen keek naar de Sandile zei hij van droogjes: "Schijnbaar vier." De Sandile kregen meteen een vrolijke uitdrukking. Het was niet iedere dag dat ze zulk speciaal eten zouden krijgen waarschijnlijk.

Jace knikte rustig en begon op een houten plankje wat bessen te snijden. Hij was gefocust, maar nog steeds hield hij rekening met zijn omgeving en vroeg daarom in complete kalmte: "Dus Fidger, wat brengt jou hier naar Ambrette Town?" Hij was best nieuwsgierig waarom de jongen hier lag te slapen, om daarna weg geslepen te worden door de Sandiles.

Hij ging van zijn knieën op zijn kont zitten toen de man begon te hakken. Was het eten dan ook voor hen, de trainers, bedoeld. Hij hoopte van wel. Hij had op zich wel honger. De Sandile gingen om hem heen liggen terwijl ze samen met Ramses wachtte op het eten. Vervolgens werd er een vraag aan hem gesteld. "Hm." Begon Fidger met een denkende blik. Hij wist het eigenlijk niet zo goed. "Mijn voeten brachten ik hier." Dat was eigenlijk zo goed als dat hij bij de waarheid kon komen. Hij liep gewoon maar wat, en dan kwamen er dingen op zijn pad.

Om eerlijk te zijn kende Jace deze jongen maar net, maar had van hem wel zo'n soort antwoord verwacht. Hij glimlachte vriendelijk en deed de bessen in de compressor samen met wat vezel houdende pellets en wat kruiden. Hij drukte op het knopje en het apparaat begon de ingrediënten samen te voegen in brokken. Hij keek op naar Fidger en vroeg: "Ben jij een trainer of ben je een ander soort reiziger?"

Hij keek rustig toe hoe de man verder ging met eten maken. Het leek allemaal heel ingewikkeld. Hij had er nooit aan gedacht dat eten maken zo uitgebreid kon zijn. Meestal vond hij een boterham al speciaal genoeg. Hij reageerde daarom ook wat duf op de vraag die hem gesteld was. "Ik denken dat mij trainer is, maar wil graag zeereiziger worden." Het laatste deel van zijn zin zei hij iets enthousiaster dan het eerste. Hij maakte een cirkel in het zand met zijn wijsvinger. "De zee ist zo mooi." Zei hij een beetje verlangend.

Een zeereiziger? Het apparaat was nog steeds bezig en Jace keek vragend naar de jongen. "De zee is ook mooi." Zei Jace daarna met een glimlach. Toch kon hij het niet helpen om te vragen: "Maar is zeevaren niet makkelijker met een water-type pokemon?" Hij had apart van de Smeargle geen andere pokemon gezien die bij de jongen hoorde en hij betwijfelde dat de Smeargle behulpzaam zou zijn in die situatie.

Hij had ondertussen grofweg een bootje getekend in het lossen zand met zijn vinger. En toen kreeg hij een vraag. Hij keek rustig op en zei simpelweg met de volste oprechtheid: "Mhm." Dat wist hij zelf ook wel. Maar dat was er nog niet echt van gekomen helaas. Misschien kon hij ooit iets vinden. Misschien zou hij ooit iets krijgen. Het liefst dat laatste.

De jongen leek het wel te registreren, maar reageerde niet echt met een antwoord. "Als je een water type zoekt om mee te varen is een Lapras of een andere grote pokemon vast een goed idee." Zei hij. Hij had een Lapras in reserve voor zijn team nog in de box zitten. Het was een schat van een pokemon, maar op land niet echt een snelle vechter. Maar op zee was ze geweldig.

De man ging verder over zijn verhaal over de water type pokemon. Fidger keek even op. Misschien had de man wel informatie waar hij iets mee kon. Hij vertelde over de pokemon Lapras. Misschien kwam het omdat hij uit Kalos kwam en zich verder niet echt in pokemon had verdiept, maar hij wist dus echt iet waar Sjees het over had. "Wat ist een Slapas?" Vroeg hij met een vragende blik. Nu werd hij wel benieuwd. Een pokemon die hij niet kende.. dat was ook best een avontuur, toch?

Jace glimlachte naar de verbaasde jongen en reikte hem zijn pokedex toe terwijl hij zei: "Lapras is een water/ice-type pokemon die er om bekend staat als een goede zeevaarder die mensen vervoeren kan. Ik heb er een in mijn box zitten, want ik had te veel stevige pokemon in mijn team en had meer schade output nodig." Met een "ping" was de compressor klaar. Jace deed de zelfgemaakte brokken en kommen en zei vrolijk: "Smakelijk" Terwijl hij de bakken voor de pokemon neer legde.

Met grote nieuwsgierigheid keek en luisterde hij naar de pokedex van de meneer die bezig was met eten regelen. En natuurlijk ook naar wat de man aan het vertellen was. Die vertelde namelijk over dat de Slapas ook best sterk was. Even keek hij de man met een vragende blik aan, hij stond namelijk op het punt om te vragen of hij die Slapas dan mocht hebben. Aangezien Sjees hem toch niet gebruikte nu. Maar de 'ping' was hem al voor. Oeh, het eten was klaar. Hij wachtte geduldig af, maar tot zijn schrik zag hij dat zijn Smeargle en de drie nieuwe vriendjes eten kregen, maar er was dus niks voor hem. Dat had hij dan even verkeerd begrepen helaas.

Jace zag dat Fidger niet verwacht had dat het eten voor de pokemon was. "Geen zorgen." Zei hij met een grijns terwijl hij twee appels uit zijn tas tevoorschijn haalde. Hij gaf er een aan Fidger en zei met een glimlach: "Deze is voor jou." Hij nam een hap de appel die voor hemzelf was en keek naar de golven die op het strand in sloegen. De zeelucht was zoals gewoonlijk, heerlijk.

Al een beetje meer opgelucht keek hij naar Sjees toen hij zei dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. En bij de eerste tekenen van een appel werd hij al helemaal gelukkig. Sjees gaf er eentje aan hem en die nam hij letterlijk met beide handen aan. Vervolgens nam hij een verschrikkelijk grote hap. Bij die hap nam hij zelfs het klokhuis mee. Hij vond appels heerlijk! Hij sloot zijn ogen en genoot van het kauwen.

Zo te zien was de jongen hem dankbaar voor de appel. Pebbles was rustig uit zijn kom aan het eten en Jace besloot maar op zijn rug te klimmen. Hij ging in het prachtige tuintje op Pebbles's rug zitten en leunde rustig tegen de grote rots. Pebbles was een sterke en stevige pokemon, maar vond het ook fijn om lekker in de zon uit te rusten. De Wingulls boven hen werden steeds duidelijker te horen nu er eten in de buurt was. Jace nam nog een hap van zijn appel en slaakte een tevreden zucht.

The tablet suddenly starts glowing!
A pathway opens in the water. Only you two and your Pokémon may pass. Adventure awaits!

Gesponsorde inhoud

» The one with the Zigzagoon