Iedere Zigzagoon heb een staart, maar niet iedere staart heb een Zigzagoon

Jaja, die vraag van Sjees was inderdaad een slimmige. Fidger keek zijn ogen uit. Ook Ramses wist niet goed waar hij zijn enthousiasme plaatsen moest. Voor een kunstenaarpokemon als hij was dit natuurlijk dé bom! Maar bij Fidger riep het alleen maar meer avontuur op. Het rook er zelfs naar! Want om de een of andere reden rook avontuur naar zout natuurlijk.. Hij zette zijn hand onder zijn hoed en krabde zijn hoofd. Dit was wel echt heel tof.

Hobbelbokkers! Hij had het pad nog niet eens gezien. Die Sjees had goede ogen zeg! Hij was echt een heel goed persoon om mee te nemen op avonturen. En dat deed Fidger toevallig graag. Hij knikte naar Sjees en liep gelijk in de richting van het pad. De opmerking over het water deed hem niet veel. Als hij hier zou .. uh.. dat dus.. dan zou dat echt een super gave tombe zijn!

Fidger was overal aan aan het ruiken. Er waren hier zó veel gekke geuren. Hij wilde ze allemaal ruiken! Mumrik was hem enkel in de gaten aan het houden, zodat er niks mis zou gaan in zijn enthousiasme. En toen riep Sjees hem naar zich toe. Tja, dat liet hij zich geen twee keer zeggen en stapte naar Sjees toe en nam ook was zout. Hij stopte het in zijn mond. Hij keek echt net alsof hij een hap uit een citroen had genomen. Hij hield helemaal niet van zout. Hij at enkel zoete dingen en dit vond hij dus helemaal niet lekker. Hij knipperde met zijn ogen terwijl hij de blik van walging van zijn gezicht af wreef met zijn hand. "Lekker hoor." Loog hij. Hij dacht dat Sjees het niet door zou hebben. Maar het was eigenlijk wel vrij duidelijk dat hij het niet zo lekker had gevonden. "Mij heeft nog nooit steen gegeten." Lichtte hij Sjees even toe. Het kwam natuurlijk van een rotswand, dus hij dacht dat hij stenen aan het eten was. Niet doorhebbende dat het om hetzelfde soort zeezout ging dat ze vroeger thuis altijd op tafel hadden staan. Zijn moeder wilde altijd per se zeezout hebben in plaats van gewoon keukenzout.

"Mhm." Deed hij als reactie. Hij hield inderdaad meer van zoet. Daar kon je hem midden in de nacht voor wakker maken. Wacht, doe maar niet, maak hem maar gewoon níét wakker. Je kon eerder deze middag zien wat er gebeurde als je dat deed. Fidger was een man van weinig behoeftes, maar die moest je hem dan ook niet gaan afnemen. Mumrik was voorzichtig aan eens naar hen toe komen lopen. Hij wilde eens snuffelen aan het zout. Het rook heel sterk. Sterk naar zout. Duh. Hij was nog niet twee seconden aan het snuffelen of Fidger viel alweer achterover. Maar deze keer kon hij er zelf niets aan doen. Een Diglett was precies onder zijn voet uit de grond gekomen. Hey wacht, hij had een briefje bij zich. Fidger ging op zijn bips zitten en keek Sjees dufjes aan terwijl hij zijn schouders ophaalde.

Hij nam de hand van Sjees aan. Wat fijn, hoefde hij minder werk te doen. En minder werk doen vond Fidger altijd wel fijn. Haha. En daarna kwam een leuke opmerking van de man met maar één oog. "Voor ik?" Vroeg Fidger zich hardop af. Hij zakte door zijn knieën en pakte het briefje van de Diglett aan. De Diglett maakte een vrolijk geluidje en zakte weer de grond in. Hm, leuk beestje. Misschien moest Fidger ook maar eens leren graven. Dan zou hij een coole slaapkuil kunnen maken voor zichzelf.