rebellious » open «

<sub>“Artie... Zit gewoon even stil.” De Rockruff pup gromde en zette de vacht in zijn nek omhoog. Ryuu zuchtte en wreef over zijn neus met zijn duim en wijsvinger van zijn rechterhand. In de andere hand hield hij een rode halsband, met een hondenlijn eraan vastgemaakt. “Kom op, ik heb je al vaak genoeg de kans gegeven om los te lopen in drukke steden, maar je loopt altijd bij me weg! De vorige keer mistten we de contest door jou!” De roodharige probeerde een strenge stem op te zetten, maar Ryuu kon voor geen ene meter doen alsof hij boos was op Artemis. Hij probeerde een beetje na te praten wat hij van andere mensen had gehoord, maar dat lukte niet echt.

De pluizige Pokémon was minder schattig dan hij eruit zag. Artemis was een relschopper geweest sinds hij uit het ei was gekropen. Rockruffs werden op het internet weergegeven als speelse, loyale puppies, maar Artemis leek op een volledige andere soort als het op gedrag aankwam. De hand waarmee Ryuu de halsband vasthield was in verband verwikkeld door de vele malen dat de Pokémon zijn tanden in zijn trainer's handpalm had gezet. Wat hij ook probeerde, Artemis wilde niet luisteren en dacht al helemaal niet aan Ryuu met respect behandelen.

Ryuu haalde diep adem en, toen Artemis bezig was met zijn staart likken, deed de halsband snel om Artemis' nek. De Rockruff grauwde en beet Ryuu's goede hand. “Au!” riep de Ranger uit en trok zijn handen terug. Artemis zag zijn kans en rende ervandoor, lijn nog steeds aan zijn halsband. “Artemis!” riep hij uit. De Ranger wilde niet zijn Pokémon voor de komende 9 uur kwijt zijn en, met bloedende hand en al, stond hij op en begon achter de Rockruff aan te rennen.



» open «</sub>

Shalour, een stad in Kalos waar Cara nog niet eerder was geweest. Althans, ze dacht dat ze hier nog nooit was geweest. Geheel zeker van haar zaak was ze dus niet, maar dat was ze nooit.
In haar linkerhand hield ze de Pokéball van Zepar, haar shiny Houndour, vast. Ze had de hond tot nu toe niet uit zijn Pokéball gelaten wat mede te maken had met het feit dat ze hem nog niet zo erg lang had en niet wist wat haar te wachten stond. Misschien was het beest wel losgeslagen, wist zij veel. Cara vond dit dan ook het perfecte moment om het een poging te geven en de shiny hond uit zijn Pokéball te laten. Met lichtelijke twijfel opende Cara de Pokéball waaruit een blauwe Houndour op de grond verscheen. Deze keek verward om zich heen om meteen naar Cara te grommen. Geweldig, het beest was net zo chagrijnig als Lamia. "Rustig maar?" probeerde ze de Houndour te kalmeren. Dit leek niet te werken, want deze zette wantrouwend wat stappen achteruit. Een diepe zucht verliet Cara's lippen, dit moest haar natuurlijk weer overkomen. Twijfelend liet ze zichzelf op haar hurken zakken om de Houndour hierbij geruststellend aan te kijken. "Ik doe je niks," glimlachte ze voorzichtig om haar hand uit te steken. De Houndour leek iets te kalmeren, want deze veranderde zijn houding om twijfelend terug richting Cara te lopen. Net nu de witharige dacht dat het verder oké zou gaan, snelde een andere hond langs haar en Zepar heen. De Houndour raakte, zoals al te verwachten was, meteen afgeleid door de andere hond en wist niet hoe snel die erachteraan moest rennen. Een geïrriteerde zucht verliet Cara's lippen, verdomme. Meteen schoot de witharige overeind om de richting van beide honden op te kijken. "Zepar!" Natuurlijk had de Houndour haar horen schreeuwen, maar deze deed net alsof hij van niks af wist.

<sub>Artemis was al in een slechte bui dankzij de halsband die Ryuu om zijn nek had weten te doen, maar het feit dat er nu een of ander blauw beest achter hem aanstormde maakte zijn humeur zeker niet beter. Zijn trainer was ook ergens achter hem, maar de roodharige Ranter was lang niet zo snel als de kleine Rockruff. Nu moest hij nog die Houndour zien af te schudden. Had Ryuu de Pokémon soms achter hem aan gestuurd? Nee, zijn trainer had helemaal geen Houndour...

De ontsnappingspoging werd al gauw onderbroken toen de riem die nog aan de halsband zat achter een bankje bleef haken. Artemis piepte luid en smakte tegen de grond. De Rockruff krabbelde snel weer op en keek vijandig naar de Houndour. Artemis draaide zich om en schopte tegen de grond met zijn achterpoten tegen de grond, om Sand Attack tegen de Houndour. “Artemis, nee!” riep Ryuu uit en pakte Artemis gelijk op. De Rock-type probeerde zich los te wurmen, maar tevergeefs. “Je mag andere Pokémon niet zomaar aanvallen!” Ryuu klonk een hoop strenger dan voorheen, wat leek te werken. Artemis stopte met trappen en keek boos naar beneden. De Ranger zette Artemis neer en knielde snel naast de Houndour neer. “Oh Arceus... Gaat het een beetje?” zei hij zachtjes terwijl hij het zand een beetje van de blauwe vacht probeerde af te halen. Hij had Artemis alleen Sand Attack zien gebruiken, wie weet wat hij nog meer had gedaan.</sub>

Kwaad keek Cara in de richting die Zepar was opgerend. Het was haar gevoel geweest die ervoor had gezorgd dat ze Zepar uit zijn Pokéball had gelaten, maar dat was dus echt geen goed idee geweest. De blauwe Houndour had een achtervolging gestart op een andere hond die zo te zien een Rockruff was. De Alola hond kwam, als ze het goed had dan, niet voor in Kalos, dus Cara gokte dat de Pokémon niet wild was. Zonder er verder nog over na te denken kwam de witharige in beweging. Beide honden waren tot stilstand gekomen, maar waren nu niet meer alleen. Een jongen had de Rockruff van de grond geraapt om zijn aandacht daarna op Zepar te vestigen. Cara kon niet heel goed zien wat er was gebeurd, maar het leek erop dat de jongen de blauwe Houndour probeerde te kalmeren. Een stomme grijns verscheen op Cara's lippen, wetend dat Zepar dit alles behalve ging appreciëren. Haar vermoedens kwamen deze keer wel uit, want een luidde maar dreigende blaf verbrak de stilte. Dat moest Zepar zijn, het kon haast niet anders. "Zepar!" riep Cara waarschuwend vanaf een afstandje. Weeral deed de hond alsof hij Cara niet hoorde, want deze bleef dreigend naar de jongen grommen, zichzelf klaarmakend voor een onverwachtse aanval.