[ Lucia ] Where are you ghosts?

{ Ace Whannel }

이름만 대 누구든 내가 다 데려 올 거야
째깍 째깍 다 이뤄지리라

Als het niet voor zijn Luxio was dan had hij het meisje niet opgemerkt. Ze zou dan rustig zijn kunnen weg wandelen zonder dat ze zich zorgen moest maken om hem. Hij had haar toch niet opgemerkt maar gelukkig had zijn Luxio dat wel. De pokémon had zich bij het minste geluid omgedraaid en begon te grommen wanneer dat het meisje in zicht kwam. De pokémon was ook alles behalve blij toen dat de rook de omgeving had gevuld. 'Ga maar.' zei hij rustig en de Luxio liep meteen naar de trainer en haar charmander af. Ace kon niet zeggen dat hij blij was met de zet die dat ze daarstraks gedaan had. Voor dat de jongen zijn pokémon echter volgde liet hij zijn Gastly weer terug keren. 'Bedankt voor de hulp.' zei hij ondertussen om zich vervolgens om te draaien en naar de rest te wandelen. Zijn handen stak hij in zijn broekzakken. De Luxio zou hen wel tegen houden. 'Misschien moet je volgende keer die paar hersencellen die je hebt een gebruiken voor je weer zo'n domme zet doet.' aan zijn stem kon je horen dat hij niet al te blij was.

Wat geïrriteerd draaide Lucia zich om, wat geestig. "Ik heb er ten minste een paar," antwoordde ze met een schaapachtige grijns. Lucy keek met samengeknepen ogen naar de trainer, waarschijnlijk zou de pokémon niet twijfelen om aan te vallen. Maar Lucia had niet veel zin in een gevecht, of een gebakken tegenstander, niet dat Lucy veel kans had tegen twee sterkere pokémon, daar moesten ze echt iets aan doen. Het meisje draaide zich weer om om verder over het pad te lopen, zonder veel aandacht te schenken aan de trainer, ze wilde weg van het hotel, wat eten en dan slapen in het pokécenter, met wat rust. Lucia zag vanuit haar ooghoek Lucy twijfelen, al ging de Charmander mee na een korte aarzeling. "Als je niet van rook houdt moet je maar iemand anders vinden die met je mee spookt, je Gastly of zo," als je met een huis vol vuurpokémon woonde was je snel gewend aan de rook, gelukkig was Lucy serieus en zette niet de gordijnen 'per ongeluk' in brand. Dit konze het beste snel afhandelen als ze op tijd bij het pokécenter wilde zijn. "Kan ik nu gaan?" Lucia had niet omgekeken, maar waarschijnlijk was ze wat verder gelopen en kreeg ze hopelijk geen aanval in de rug.

{ Ace Whannel }

이름만 대 누구든 내가 다 데려 올 거야
째깍 째깍 다 이뤄지리라

Ace keek even naar de Charmander. In ieder geval was het duidelijk dat die twee geen vrienden zouden worden, maar Luxio bleef zijn volle aandacht vestigen op de oranje pokémon. Als die hagedis wat ging uit proberen dan zou Luxio wel in grijpen. Het meisje op zich zag er niet meteen uit als een echte bedreiging. Het meisje wandelde ondertussen gewoon verder in de hoop van hem af te geraken, jammer voor haar ging dat niet zo simpel. Ace volgde haar gewoon rustig met zijn handen in zijn broekzakken. 'Niet te hard van stapel lopen, een Psyduck heeft nog meer hersencellen dan jij en je Hagedis te samen.' ging Ace verder op haar opmerking.
Het meisje bleef gewoon verder wandelen. Ace pakte in een snelle beweging haar pols vast om haar zo terug dichter naar hem toe te kunnen trekken. De greep waarmee hij haar vast zou hebben was niet meteen zachtaardig. Hij kneep vrij hard om er zeker van te zijn dat hij haar stevig vast had. 'Misschien wil ik wel niet met iemand anders rond spoken.' zei hij bijna op een vriendelijke toon.

Lucia keek de trainer geïrriteerd aan, dit begon echt irritant te worden, waarom kwamen er nooit normale mensen naar oude, verlaten hotels die bewoond werden door spoken? Echt een Psyduck, die beesten hadden rare krachten die ze niet begreep, wat jammer dat ze niet blond was, had hij iets anders om opmerkingen over te maken. "Dan moet je maar gewend raken aan teleurstellingen," zei ze als antwoordde, behendig draaide ze haar, nu wat pijnlijke, pols zo dat de jongen gedwongen werd haar los te laten, stomme zelfverdediging lessen die ze had moeten volgen, maar ja, als je bij een maffia ging was het natuurlijk wel handig om te kunnen. "Of aan rook," glimlachte ze er achter aan, en vuur, maar bedreigingen uiten was niet zo slim, vooral als zij de zwakkere pokémon had. Als kon Lucy dingen wel 'per ongeluk' in brand steken, nu hield de Charmander haar staart behendig boven de grond, er lagen best veel dode bladeren op de grond. Lucia zuchtte, honger knaagde aan haar en ze had helemaal geen zin om bij het hotel te blijven, al helemaal niet op te spoken. En ze moest nog naar Lumiose, daar zou ze vast aankomen, over een maand of zo, als ze er haast in zette, eerst nog een omweg nemen, altijd leuk. Lucy zwiepte opeens met haar staart, het was meestal een teken dat ze weg wilde, maar het was net iets wat de Charmander beter niet had kunnen doen, een paar bladeren vatte vlam en de staart van de pokémon kwam gebaarlijk dicht bij de broekspijpen van de trainer. Wat geschrokken deed Lucia een paar stappen achteruit, ze schrok niet snel, maar als de broek vlam zou vatten... Het zou een niet al te fijne aanblik zijn, al zou ze Lucy niet in de pokébal doen, niet hier. Hopelijk waren de sintels niet op de broek gekomen.

{ Ace Whannel }

이름만 대 누구든 내가 다 데려 올 거야
째깍 째깍 다 이뤄지리라

Ace haalde één wenkbrauw op bij de opmerking van het meisje, en wanneer dat hij zo goed als gedwongen werd haar los te laten liet hij haar ook los. 'En waarom zou ik precies teleurgesteld zijn? Omdat ik jou heb ontmoet?' hij kantelde zijn hoofd wat opzij terwijl dat hij haar aan keek. Ze wou weg, maar dat wou ze al veel langer anders had ze daarstraks die geweldige ontsnappingsactie niet begaan. Vanuit zijn ooghoeken had hij wel kunnen zien dat de Charmander aan het bewegen was maar hij schonk er geen aandacht aan. Het was pas wanneer dat de pokémon haar staart bewoog en verschillende bladeren vuur vatten dat hij wel op keek.
Het vuur kwam voor Ace veel te dicht bij hem, en ondanks dat het niet raak was vond hij het niet leuk. Door het accident dat hij vroeger had gehad was hij niet bepaald fan van Charmanders en zijn evoluties. Eigenlijk had hij het niet voor vuur pokémon in het algemeen maar de Kanto starter was toch nog de ergste. Van hem apart mochten ze van de wereld verdwijnen maar dat zou nooit gebeuren. Ze bleven nu eenmaal zeer populair bij mensen omdat ze een Charizard allemaal geweldig leken te vinden. In ieder geval kwam de Hagedis veel te dicht in zijn buurt met zijn vlam, en ook al zou hij het niet snel toegeven; hij had toch schrik van de pokémon en de evoluties ervan. Bij een charmander viel de angst goed mee omdat de pokémon zo klein was en er best onschadelijk uit zag. De vlam bij zijn broek werd wel niet gewaardeerd en uit pure reflex gaf hij met zijn voet een trap tegen de pokémon om haar wat bij hem weg te krijgen. De trap was niet al te hard, maar toch was het niet meteen het beste idee geweest al kon het hem vrij weinig schelen. 'Had ik niet gezegd dat mormel in zijn bal te steken?' Ace had zijn blik vernauwd en keek de trainer aan met een niet al te vrolijke blik. Het was ergens haar ongeluk dat Ace niet in zat met de pokémon van andere trainers.

Lucia keek de trainer koud aan. "Nee, eigenlijk niet, je zei dat ik een lijband moest kopen, of haar in bedwang houden, maar niet dat ze in haar pokébal moest," antwoordde ze koud, maar ach, ze was niet eens zo slim als een Psyduck, dus wat wist zij er van. Lucy kon de trap niet waarderen, maar ze was strikt opgedragen niet aan te vallen, al was dat natuurlijk te omzeilen. Rook kwam weer in dikke pluimen uit haar bek, de Charmander had duidelijk niks met deze trainer, Lucia merkte de rook te laat en moest kort hoesten. Het meisje liep naar achteren, zonder te hoesten, en keek naar Lucy, boos, nee, maar misschien wat geïrriteerd, maar dat was ze al. "En daarom moet je met iemand anders spoken, als het per se met mij moet, kom je maar me maar halen in het pokécenter," niet dat ze er lang zou blijven, een nachtje en weer verder, deze trainer wist haar naam niet, en zij de zijne ook niet, niet dat dat een probleem was. Even wreef Lucia over haar pols, daar moest ze beter op letten, de rook zou snel optrekken, maar tot die tijd kon ze weer weglopen, naar het pokécenter. Lucy leek triomfantelijk, blij dat ze iets had kunnen doen, haar trainer glimlachte bij het zien van de Charmanders snuit, het was slecht hier vrolijk om te zijn, al had de trainer zijn lol ook al gehad. Ze had Lucy niet gekregen om mee rond te dollen, het was haar 'taak' om de Charmander op te voeden, rare traditie, al was het een fijne pokémon. De trainer zou vast achter haar aankomen, dus moest ze wat voorbereid zijn, geen pijnlijke polsen meer.

{ Ace Whannel }

이름만 대 누구든 내가 다 데려 올 거야
째깍 째깍 다 이뤄지리라

'Maar jij gaat geen leiband kopen, en je hebt een pokébal niet voor niks. Weet je wat het goede eraan is?' Ace keek het meisje strak aan. 'Je moet het niet eens meer kopen! Je hebt het namelijk al op zak. Het enige dat je nog moet doen is dat Hagedis van je erin opsluiten.' hij nam zelfs niet de moeiten om de Charmander ook maar met iets of wat respect te behandelen. Ze zeiden altijd dat wijzen onbeleefd was, maar de jongen weer gewoon naar de Charmander. Wanneer dat er echter weer rook uit de bek van het beest was werd een duidelijke en luide zucht hoorbaar. Dat ding moest die rook van haar echt eens binnen gaan houden. Wat dacht die dat die was? Een sigaret? Ace zetten maar enkele stappen naar achter om uit de rookwolk te kunnen blijven en General deed hetzelfde. Ze volgde haar trainer. Om de rook wat uit zijn neus en mond te houden hield Ace zijn hand maar voor zijn mond tot dat hij zo goed al volledig uit de rook was.
'Dan zal ik je binnenkort komen opzoeken in het pokémon center.' zei hij met een kleine grijns op zijn gezegd. Ze gaf hem zelf soort van toestemming om haar te komen bezoeken. Eigenlijk had ze het zelf voorgesteld. Als ze het niet gedaan had dan zou Ace het niet eens overwogen hebben. Hij was niet de persoon die dat iemand echt zou gaan zoeken. Tenzij dat de persoon zijn interesse echt had weten op te wekken of wanneer dat hij die persoon echt nog eens wou zien. Om wat voor reden dan ook. Met haar had hij dat niet maar hij vond het niet meteen erg om haar misschien eens een bezoekje te brengen. 'Het was leuk je ontmoet te hebben en hopelijk tot een volgende keer! Ik kijk er al naar uit!' Ace riep maar niet al te hard, gewoon om er zeker van te zijn dat ze hem wel zou hebben gehoord. Hij nam niet meteen de moeiten om haar weer te volgen, zoveel tijd zou hij niet in zo'n simpel wezen als het meisje steken. Volgens hem was ze haar emoties ergens verloren en mocht ze die dringend eens gaan zoeken.

Lucia rolde met haar ogen, ze liep met haar rug naar de trainer toe, maar toch. Morgen zou ze weg zijn, naar het stadje, hoe hete het, Anistar. Ze was moe, en Lucy duidelijk ook, Lucia hoopte zo snel mogelijk in het pokécenter te zijn en te slapen, geen sneeuw of spookhuizen meer, of rare situaties, al had ze erger mee gemaakt. Na, naar Lucia's idee, lang lopen en het pad volgen kwam ze aan in Dendemille, het pokécenter was gelukkig niet moeilijk te vinden. Een kamer was snel geregeld en na een avond eten kon het meisje neervallen in haar bed. Lucy werd in haar pokébal gedaan, de brunette had geen zin een afgebrand pokécenter, of een strafblad.

Ik neem aan dat het topic is afgerond, anders moet je maar iets maken in Dendemille C:<