Cool down.

Taking this to the grave

Het meisje merkte op dat het klonk alsof hij veel avonturen had gehad, waarop hij opnieuw moest lachen. Avonturen? Oh, veel te veel… Maar, het was misschien beter om zijn vele avonturen privé te houden. Allereerst omdat hij bang was dat de Kanto-prinsesjes hem zouden komen halen en hem dingen aandeden die hij vreesde, maar ook omdat hij deze kant van Lilium niet wilde verpesten. Ze zag er zo schattig en jong uit dat hij de neiging had om in haar wangen te knijpen en haar nog veel erger te pesten. Het eerste liet hij zitten, maar dat tweede was een goed idee.
“Natuurlijk. Avonturen beleven hoort in de jonge jaren,” grijnsde hij. “Hoezo? Je gaat me niet vertellen dat je dat allemaal hebt gemist. Ben je dan zo braaf?” vroeg hij met opgeheven wenkbrauwen. Waarom hij geïnteresseerd was in wat ze deed? Ze was apart. En voor nu verveelde ze hem nog niet, zelfs na hoe vaak ze elkaar tegen kwamen. Dat was een heel wonder, dus hij had niet het idee dat ze echt braaf kon zijn. Anders zou ze saai zijn.
Toen het meisje voorstelde Jack te vragen om hem af te koelen in de rivier, speelde hij wat met Tyrion’s ball die hij nog altijd vast had. “Ik kan je ervan verzekeren dat je dat niet overleeft,” grijnsde hij, nadat ze een opmerking had gemaakt over de Paras. “Als ik dat ding ergens vind, dan zal je pas echt te maken krijgen met wraak,” grijnsde hij. Oh, ja. Wakker worden in een nest Spinaraks leek hem een goed idee.

Taking this to the grave

Het meisje was niet op haar gemak. Alles behalve. En haar ongemak maakte het moment zoveel malen beter. Hoe onervaren ze leek op het vlak maakte het nog veel grappiger. Ze was dus toch aardig braaf. Of ze dit van zichzelf was, of dat het iets was wat er in gehamerd was vroeg hij zich ook af. Al leek ze hem een type wat nooit iets slechts zou kunnen doen (behalve hem opzadelen met een Miltank), dus zou het vast ook wel aangeboren zijn.
Ze vertelde over haar beschermende ouders en verhuizingen, waardoor hij haar verbaasd aankeek. “Beschermende ouders?” vroeg hij. “Dat is nieuw,” merkte hij toen droogjes op. Ja, zijn moeder had een overdosis genomen en z’n pa was een lid van Team Rocket. Hij was benieuwd of hij ook zowaar aardig zou zijn geweest als hij goede ouders had gehad. “Wacht! Vertel me niet dat je dan ook nog nooit wat gedronken hebt?” vroeg hij geamuseerd. Oh, Arceus. Hij zou haar ooit aan de alcohol krijgen. De eerste keer alcohol was altijd het mooiste om te zien.

Toen ze zei hard te kunnen rennen, hief hij zijn wenkbrauwen op. “Oh ja joh?” grijnsde hij, maar ze ging al snel verder. Toen ze zei een vakantie te nemen in Kanto, fronste hij. “Ah, eigenlijk is dat wel een goed idee. Dan geef ik je de sleutel van mijn huis! Als ‘t goed is, is er niemand thuis de komende tijd,” knipoogde hij geamuseerd. Aangezien zijn vader hier was, was er niemand thuis.  Zou ze nog een lekker groot vakantiehuis hebben ook. Alhoewel… Als daar nog foto’s stonden van… “Of nee, doe maar niet,” merkte hij vervolgens op. Nope.

Taking this to the grave

Lilium vertelde dat het ook geen feest was om beschermende ouders te hebben en Aiden fronste voor een moment. Hij had er geen ervaring mee, dus kon er vrij weinig over zeggen. Toch had hij het idee liever beschermende ouders te hebben, dan een moeder die haar geld verdiende met een bepaald lichaamsdeel. Ook het snuiven, slikken en spuiten was nooit al te charmant geweest. Het drinken zag er tenminste nog enigszins natuurlijk uit. En dan was hij niet eens begonnen over zijn vade, die ergens een jaar een midlife crisis had gehad, waarin hij gekleed ging als een soort emo. Het was allemaal vrij interessant geweest.
Toen het onderwerp alcohol op kwam, zei Lilium dus inderdaad nog nooit gedronken te hebben. Aiden’s uitdrukking veranderde compleet en zeer geamuseerd keek hij haar aan. “Oh, daar moet je echt eens verandering in brengen,” grijnsde hij. Hij was zelf geen enorme drinker en wist niet te ver door te moeten gaan, maar het toekijken hoe anderen aangeschoten raakten was toch iets dat hem… Amuseerde. Vooral het blondje zou nog wel eens grappig kunnen zijn met een redelijke hoeveelheid alcohol in haar systeem.
Na zijn opmerking over zijn huis, vroeg ze waarom hij toch van gedachten was veranderd. “Ik ben weggegaan met alleen geld,” verklaarde hij rustig. “En ik ben bang dat niemand thuis de moeite heeft genomen om mijn jeugdfoto’s op te rapen,” vervolgde hij. Arceus. Dat moest hij ooit eens langs Tyrion’s staart laten gaan. Al wilde hij zijn Pokédex best terug… Daar stonden nog aardig wat geregistreerde Pokémon in, die hij in Kalos nooit tegen was gekomen.

Taking this to the grave

Het blondje wees het af en zei geen behoefte te hebben, waardoor Aiden fronste. Oh, daar zou ze nog wel op terug komen. Ooit zou hij haar wel zo ver weten te krijgen. Hoe wist hij nog niet, maar ze leken elkaar vaak genoeg tegen te komen, dus de gelegenheid zou zich vast nog wel eens voordoen. En dan zou hij pret gaan hebben om haar rode, belazerde hoofd. “Oké,” grijnsde hij daarom droogjes. Hij zou er niet veel verder op in gaan. Vroeg of laat zou hij haar wel aan de drank krijgen en dan zou hij zich vast prima vermaken. Tenzij ze zo’n deprimerende drinker was die begon te huilen. Dat zou dan weer minder zijn…
Lilium merkte op dat jeugdfoto’s niet weggegooid moesten worden en merkte op dat er vast wel goede herinneringen bij zaten. “Nee, joh,” merkte hij op, nadat ze had gezegd er niet te veel misbruik van te maken. “Ik heb het idee dat je er onschuldiger uit ziet dan je in werkelijkheid bent,” merkte hij op. Ja, hij had het idee dat ze nog flink wat in huis kon hebben. Al kon dat misschien ook gewoon zijn omdat ze zo onderhand zo aan zijn geklier gewend was dat ze in zijn buurt het zelfde begon te doen. Met d’r stomme Paras. Oprotten mocht dat ding. Hij was er absoluut geen fan van en dat mocht ze weten ook. Branden zou het, mocht het eens in zijn buurt komen.

Taking this to the grave

Na opgemerkt te hebben dat Lilium niet zo onschuldig was als ze leek, fronste Aiden even. Ze reageerde dat dit misschien inderdaad zo was, al merkte ze ook op langzaam aan te gaan wennen aan het geklier van een zeker persoon. Hij zuchtte even. “Echt waar?” vroeg hij licht verbaasd. “Wordt je geklierd, Lilium? Door wie dan?” vroeg hij met een fronsje. Hij was compleet onschuldig. Hij zou haar nóóit klieren. Hij was een schatje! Oké, dit was niet volledig waar. Haar klieren was gewoon… Veel te leuk. Hij was al meerdere meiden tegengekomen in Kalos, natuurlijk, maar die reageerden allemaal veel flauwer en hadden niet die overdreven reacties die het klieren zo leuk maakten als het was bij Lilium.
Toen de blondine hem bedankte voor de Paras, snoof hij even zacht. “Ik had hem je niet terug moeten geven,” zuchtte Aiden, zijn fout nu pas inziend. “Ik had dit verder door moeten denken,” vervolgde hij vervolgens. Hij keek haar even met een fronsje aan. “Houd het alsjeblieft bij me uit de buurt?” vroeg hij vervolgens. Ach, hij kon het altijd proberen, toch? Niet geschoten was altijd mis. En hij wilde het echt heel graag uit zijn buurt. Hij had geen idee of het ding sterk genoeg was om te evolueren, maar als het voor zijn neus zou evolueren zou hij een boom in klimmen.

Taking this to the grave

‘Mwah,’ begon Lilium. Ze begon te vertellen hoe een roodharige kwal uit Kanto met een Charizard haar schijnbaar klierde. Hij fronsde even. Nou ja, zeg. Kwal. Dat was ook niet aardig om te zeggen. Zijn bijnamen waren veel vriendelijker. Prinsesje, simpel, Lillipup… Die waren toch veel liever? En dan noemde ze hem een klier. Stiekem was zij gewoon de pestkop hier.
Ze zei onderhand aan het klieren gewend te zijn en Aiden hief één wenkbrauw op. “Ah… Misschien moet de kwal dan maar beter zijn best gaan doen,” merkte hij met een lichte glimlach op. Echt, hoor… Het was helemaal niet de bedoeling dat ze aan zijn geklier zou wennen. Dan zou het vast veel minder leuk zijn om in haar buurt te zijn. Voor nu kon hij zich namelijk prima vermaken met het blondje.
Toen ze zei dankbaar te zijn voor zijn geschenk en het misschien wel zou evolueren, fronste hij. “Nee, dat zou ik absoluut niet waarderen,” zuchtte hij. Nou ja, zeg. Ze vond dit veel te leuk. “Moet ik die ball komen halen en ‘m persoonlijk het water in kegelen?” vroeg hij met een fronsje. Tegen de Ninetales had hij immers Ronan altijd nog. Ronan’s Hydro Pump zou de Ninetales vast wel heel even stil krijgen, terwijl Aiden die ball eens even zou jatten.

Taking this to the grave

Lilium leek niet de handigste zijn. Haar reacties lokten zijn geklier nog veel meer uit dan zijn bedoeling was. En zo ook haar volgende woorden. Dat lukt hem toch niet, had ze gezegd. Alsof ze hem uitdaagde. Ze vroeg er bijna om. Als ze nou had gezegd dat ze dat niet zou waarderen, of iets anders, had hij zich misschien nog wel ingehouden. Maar…. Dat lukte hem niet? Dat zouden ze nog wel eens zien. “Ah…” sprak Aiden geïnteresseerd. “Daar ben ik zeer benieuwd naar,” grijnsde hij daarom. Wennen? Aan zijn geklier? Nee, nee. Dat zou niet gebeuren.
Toen ze zei dat het Pokémon mishandeling zou zijn en dat ze hem daarvoor kon aangeven, fronste hij. “Wat nou als ik het terug gooi in dat ruil-apparaat?” vroeg hij vervolgens. “Zou dat een betere oplossing zijn?” vroeg hij hoopvol. Arceus, wat wilde hij graag van die Paras af. Hij had zoveel spijt dat ding aan haar gegeven te hebben, joh… Als hij slim was geweest, had hij een spin of ander eng ding gevangen en dát aan haar gegeven. Niet een Paras. Dat was zijn domste actie tot nu toe. Hij zuchtte een keer. Arceus. Dit had hij zichzelf aan gedaan.