In the Name of Love [+Delsin Manning]

   a king without a throne

Met zijn gloednieuwe Magnezone op zak, had Delsin besloten maar eens een kijkje te gaan nemen in Mauville zelf. Immers had hij de stad zelf een beetje ontweken toen hij op weg was gegaan naar New Mauville, terwijl Mauville voor hem zijn thuis was en hij het dus niet erg vond er zo nu en dan een bezoekje te brengen. Hij had dan ook simpelweg verwacht om langs huis te gaan, een gratis maaltijd te krijgen, zijn zusje belachelijk te maken en vervolgens weer op pad te gaan, maar het bleek dat vandaag toch net wat anders zou gaan lopen.

‘Hey! Hiero!’ werd er geroepen. Eh? Werd hij nou aangekeken? Even keek de jongen achter zich, maar hij was toch echt overtuigd dat de blondine hem wenkte. Even ging hij met zijn hand door zijn warrige, zwarte haar, voor hij maar besloot erop af te stappen. Hey, gewenkt worden door een knappe dame was nou niet iets waar menig man nee tegen zou zeggen, dus besloot hij maar gewoon van het beste uit te gaan. “Hey,” groette hij kalmpjes, afwachtend. Zou ze iets van hem nodig hebben? Misschien moest hij de vreemde man wel weg jagen. Of misschien hoorde het tweetal bij elkaaren hadden ze ergens hulp bij nodig. Of misschien was ze gewoon tot hem aangetrokken en had hij een date. Wie zou het zeggen.  

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

Schat. Ho, ho, wacht eens. Liepen ze hier niet een beetje hard van stapel? Maar, toen ze vertelde dat ze er geld mee konden verdienen viel het kwartje. Wat grappig. Maar goed, hij begon in te zien dat dit meisje misschien nog niet zo heel onschuldig was en dat het erop leek dat ze gewoon uit was op het geld wat schijnbaar door een koppel gewonnen kon worden in een quiz. Geld was nooit mis en het klonk als een amusante ervaring, dus besloot de jongen zich naar de vreemde man te wenden, terwijl hij haar arm rond de zijne voelde. “En waar gaat deze quiz over?” Als ze vragen over elkaar moesten gaan beantwoorden zou het wel heel mooi kunnen gaan worden, maar dan zouden ze het nooit winnen.

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

Onschuldige vragen over liefde en elkaar. Oh lord. Hij was nou niet echt een romanticus, dus dat zou nog wat worden… Maar goed, echt de kans om te ontsnappen had hij al niet meer. En die camera… Zouden zijn familieleden naar dit programma kijken? Oh lord, dadelijk werd er nog gedacht dat hij echt een relatie had. Een zuchtje volgde, maar toen het meisje zei dat ze dat wel konden, besloot hij te knikken. “Ach,” begon hij, “waarom ook niet.” Niet geschoten was altijd mis en het kon misschien nog wel een grappige uitkomst hebben. Mochten ze verliezen, was hij in ieder geval een unieke ervaring rijker. En gelukkig had hij voor vandaag nog wel even tijd, dus kon hij zich dit veroorloven.

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

“Delsin,” stelde de zwartharige zich voor, nadat de blondine had gezegd Taylor te heten. Dat mocht hij niet vergeten! Taylor, Taylor, Taylor… Oké. Nu zou het wel in zijn hoofd geprent zitten. Toch? Ugh, hij was slecht met namen… Gelukkig kon hij wel een beetje smooth zijn, dus als hij haar naam kon herinneren, zou het faken van een relatie niet al te lastig moeten zijn. Alleen moest hij wel gaan raden hoe dit meisje was… Een langzame blik gleed opzij, naar de blauwe bloem in haar haren en haar blonde haar. Een tuttebel? Hmm…

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

De eerste vraag was of hij voelde dat hij alles kon delen met Taylor. Delsin hief zijn wenkbrauwen even, maar deed al snel zijn best om een zachte (in plaats van de gewoonlijk sarcastische, geamuseerde) glimlach op te zetten en blikte even op Taylor. “Maar natuurlijk, ik vertrouw haar volledig,” sprak hij, zijn arm om haar heen slaand en haar even tegen zich aan drukkend. Hah. Wie weet zou dit nog wel wat worden, al had hij niet het idee dat ze het bij simpele vragen zouden houden die je op zo’n kleffe manier kon beantwoorden. Wie weet gingen ze wel vragen om een geheim, of zo. Voordat ze de hele wereld ging vertellen dat hij zogenaamd klein geschapen was. Dan kon hij zijn liefdesleven wel vaarwel zeggen. Pfewh.

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

Valentine en Don Juan. Oh my lord. Hij moest zijn best doen om haar niet even te knijpen bij het horen van deze twee bijnamen, maar besloot in plaats daarvan maar te glimlachen. Ze gingen het dus zo cliché mogelijk doen? Oh, dat kon hij ook, hoor… “Oh, veel te veel… Maar ik noem haar toch het liefste mijn prinsesje,” zei hij, een blik op haar richtend. “Al is ze zo nu en dan natuurlijk ook mijn honnepon, duifje of moppie,” vervolgde hij, haar even tegen zich aandrukkend. Iets wat er voor de camera lief uit zou zien, maar het was meer bedoeld alsof hij een challenge aanvaardde. Zo cliché mogelijk. Op z’n minst zaten ze dan op één lijn.

But in the end you'll be the misery of mankind

a king without a throne

“Ik was hartstikke verlegen om zo’n knappe dame mee uit te vragen,” begon hij te vertellen, even het meisje aankijkend. “Dacht dat ze boven mij stond, hoe ze daar met haar vriendinnen in de bar stond, af en toe heen en weer blikkend… Maar, schijnbaar deed ik toch iets goed, want ik viel haar op en zij was degene die mij uit vroeg,” besloot hij dramatisch te vertellen, alsof hij het lelijke eendje en zij de queen van de school was. Ze gingen hier voor één of ander overly relatie, toch? Dan maar zo. Normaal gezien zou hij het namelijk al-tijd zijn, vanzelfsprekend, want hij wilde zo nu en dan nog wel eens een poging doen om zijn charmes in de strijd te gooien. Het was amusant om het dus eens anders voor te doen komen.

But in the end you'll be the misery of mankind