Puppy love {closed}

» Puppy love » with; Kenneth Brine

Het water dat tot haar enkels kwam was verkoelend. Verkoelend en.. een ijskoude golf regende tegen Nala aan. Door de plotse klap verloor ze haar evenwicht en viel ze de zee in. Ze had in haar bikini op een kleine uitsteeksel gezeten die een eindje van de baai vandaan lag. Gin was een eindje weg gezwommen en ze was hem uit het oog verloren toen hij onder gedoken was. Eigenlijk had ze het moeten verwachten. Dat was nu echt een rotstreek die hij uithalen zou. Ze opende haar ogen onderwater en zag hem voor haar zwemmen. Hij had een duivelse grijns op zijn gelaat. Nala gaf hem de vinger en zwom terug naar de oppervlakte. De golven van de zee wiegde haar zachtjes heen en weer. “Mach?” Klonk er vanaf de oever. Nala haar koperkleurige ogen gluurde langs het rots uitsteeksel heen naar Jerom die bezorgd haar kant op keek. “Geen zorgen, het was Gin maar” Riep ze met een ontevreden uitdrukking. Jerom gaf Gin een boze blik toen hij boven kwam en ging daarna weer verder met zijn zandkasteel. Of beter gezegd, zanddorp met een klein kasteeltje en een grotere aan het hoofd van de stad. Nala wist niet waar hij zijn talent vandaan had gehaald om mooie zandkastelen in elkaar te zetten. Telkens als ze naar het strand ging wilde hij veel liever dingen bouwen dan genieten van de zee. En ze moest toegeven dat het best wel bijzonder was om een spierbundel van een Machoke voorzichtig raampjes te zien uitsnijden in de gevel van een huisje met een klein stokje. Ze had getwijfeld hem in Kalos te laten, al wa dat maar eventjes. Uiteindelijk had ze hem met de computer in het pokécenter over gehaald naar Hoenn. Hoofdschuddend zwom ze naar de kant en liep ze terug naar haar tas. Ze hoorde een berichtje binnen komen. Haastig liep ze er heen en plofte ze naast Jerom neer op haar strandhanddoek. Ze keek op het scherm. Kenneth! Haar hart maakte een sprongetje. “Ben in Hoenn, waar ben jij?” Nala begon breed te glimlachen en probeerde zo snel mogelijk te typen. ‘Dewford town! Op het strand.Ben je in de buurt? xx’ Als hij in de buurt was veranderde dat alles! Nou ja, ook als hij dat niet was. Ze was in staat om de halve regio overbruggen.. ze had hem in weken niet gezien. Ze had hem gemist. Haar ogen gingen naar de sjaal die ze om haar charmander ei gewikkeld had. Het was veel te warm in de regio om hem zelf te dragen. Op deze manier had ze hem toch altijd bij zich en had hij nog een doel ook. De baby pokémon in dat ei verwarmen. Met een glimlach dacht ze terug aan de eerste keer dat ze die sjaal gekregen had. Met een flauwe glimlach raakte ze in gedachten weggezonken. De eerste date.. dat was lang geleden alweer.. maar toch herinnerde ze het als de dag van gister. Ze hadden gekust.. en die irritante vrouwelijke fotograaf had hen lastig gevallen. Dat was de dag geweest dat ze de eerste gym gehaald had herinnerde ze zich. Na dat ze samen door een tuin van bloemen hadden gelopen kwamen ze beide tot het besluit dat ze honger hadden. Wat een toeval dat er een restaurantje naast de bloementuin lag .. die vol zat met rozen! Über romantisch dus. Nala moest giechelen bij de gedachten daar aan terug. De roos die hij haar gegeven had was al snel dood gegaan helaas.. maar niet voor ze er een paar daagjes plezier van had gehad. Speciaal om de roos goed te onderhouden was ze niet weggegaan voor hij zijn blaadjes sip had laten vallen. Ze voelde opnieuw weer kriebels in haar buik bij de gedachten aan Kenneth. Na het restaurantje hadden ze besloten de dag verder samen te spenderen. Ze hadden vooral veel gepraat. Maar dat vond Nala niet erg. Ze was al blij dat ze bij hem geweest was die dag. Jerom bracht zijn finishing touches aan op een klein plaza met een fonteintje. Tevreden slaakte hij een zucht en zei hij ‘mach’ voor hij besloot een pad te maken naar een tuin. Nala keek naar de fontein. Haar ogen werden groot. Hij had een ronde vorm met een kleine Roselia er in afgebeeld. Hetzelfde als de fontein waar zij en Kenneth hadden gezeten die dag. Toen Nala er zeker van was dat Kenneth al zijn spullen niet in zijn zak hield maar in zijn tas die naast hem stond had ze hem getackelde in de fontein. Het water was koud maar ze hielden er een episch water gevecht op na. Zelfs Kenneth scheen zich te vermaken al was dat soms moeilijk te zien met zijn stoïcijnen uitdrukking. Nala wist wel beter. Na het watergevecht gingen ze zichzelf opdrogen in de zon. Nala ontdekte nog een trait die Kenneth had. Wolken kijken samen was super leuk geweest! Kenneth beweerde een rekenmachine te zien. Nala keek heel hard en lang maar ze zag het niet echt. Meer een puntenslijper. Samen hadden ze de dag afgesloten met een gezamenlijke reis naar Lumiose. Daar hadden hun wegen elkaar gescheiden. Ze herinnerde zich nog goed hoe jammer ze het vond hem niet meer te zien voor een tijdje. En toen kwam deze mini vakantie er tussen.. Ze zuchtte en ging achterover liggen op haar strandkleed. Ze wierp een blik op haar holocaster. Waarom sms’te hij nou niet terug? Teleurgesteld legde ze haar telefoon naast zich neer en keek naar de strak blauwe lucht. Geen wolkje te bekennen in de lucht. Nala keek opzij naar Jerom toen ze merkte dat hij opgestaan was. Haar blik ging automatisch naar zijn koningkrijk van zand. Niet te geloven, zelfs zijn torentjes hebben dakpannen.. niet heel klein, maar toch het zijn dakpannen. Dacht ze onder de indruk. “Mach” zei hij vastberaden en hij draaide zich om en liep naar het water. Bij de oever bukte hij zich om wat aangespoeld zeewier te pakken. Nala schudde haar hoofd terwijl ze nog één blik wierp op haar holocaster. Geen reactie! Nijdig legde ze hem in haar tas in de hoop dat ze een berichtje kreeg als het leek dat ze hem wegstopte. Helaas. Teleurgesteld zette ze haar zonnen bril op en besloot maar te gaan genieten van de zon. Er klonk een boze kreet. Nala keek geschrokken opzij. Een kiezel die in tientallen kleine bellen gewikkeld was vloog met een enorme snelheid op Jerom af en raakte hem recht tegen zijn voorhoofd. Nala kwam een eindje omhoog en zag in de verte een klein stipje. Gin! Sinds wanneer kan hij zo ver gooien? Vroeg ze zich oprecht af. De derde kiezel weerde Jerom af met zijn arm maar veroorzaakte wel een wondje. ‘Mach! Machoke! Mach!’ Riep Jerom verhit en hij balde zijn vuisten. Van heel ver weg hoorde ze Gin wat terug roepen. Nijdig dook Jerom het water in. “Oh nee” Mompelde Nala en ze ging hem achterna. Het stipje van Gin verdween onder water. Even later kwam Jerom boven, hij zocht om zich heen of hij Gin zag maar die was al lang en breed verdwenen. Hij dook weer onder. Even later verscheen er een grote golf. “Jongens niet vechten..” Nala waadde zelf ook het water in. Ze dook onder en zwom naar de plek waar Jerom het laatst gezien was. Het water in Hoenn was niet erg modderig dus kon ze zien dat een eindje verderop allerlei bellen werden veroorzaakt. Jerom dook uit de bellenstroom en ging terug naar de oppervlakte. Nala deed hetzelfde. “Jerom, Gin, jongens niet vechten!” Riep ze boos al was Gin nergens te bekennen aan de oppervlakte. Die vervloekte kikker ook! Hij moest altijd de pret bederven. Hij en zijn stomme grappen. Jerom dook onder maar werd terug geduwd door een grote golf die zowel hem als Nala een eindje terug duwde. Met een kreetje werd ze onder getrokken. Wild slaand met haar armen en benen kwam ze boven. Ze merkte een schaduw op die onder haar langs ging. Ah .. hij dacht dat hij haar voor de gek houden kon. Mooi niet dus! Ze zag hem wel aankomen! Gin kwam een eindje voor haar omhoog met een lichtelijk geschrokken uitdrukking op zijn gelaat. Nala fronste. Jerom kwam ook boven, vlak naast haar. Het water kletterde alle kanten op toen iets groots achter haar het water uitsprong. Nala keerde zich om en zag nog net de kaken van iets groots langs haar gaan. Jerom had haar gegrepen en uit de weg getrokken. “Zwemmen, Jerom! Naar de kant!” Riep ze toen de schaduw omdraaide en hun kant opnieuw uit kwam. Nala wilde zelf peddelen maar Jerom nam haar onder één arm en begon als een wilde naar de kant te zwemmen. Helaas was hij niet een van de snelste dus kwam de schaduw al gauw dichterbij. Ze voelde hoe het water achter haar een soort van tegen haar aan gedrukt werd. Wat het ook was.. het zou hen weldra allebei te pakken krijgen! Vanuit haar ooghoek zag ze water opspatten. Als een torpedo schoot Gin langs hen heen en tackelde, wat het ook mocht zijn, weg van hen. Dat gaf hen net genoeg tijd om in het gedeelte te komen wat iets ondieper werd. Nala kon er staan. Renend voor haar leven dook ze naar de veiligheid van het land en keerde zich om. Haar hart bonkte in haar keel. Jerom draaide zich om en bleef tot zijn knieën in het water staan. Hij balde zijn vuisten toen Gin enkele meters van hem vandaan verscheen. Een grote, blauwe vin kwam omhoog en verdween toen weer onder het wateroppervlak. Gin zei iets tegen Jerom met een duivelse grijns. Jerom knikte en ging in de aanvalshouding staan. Gin dook onder. Nala keek met ingehouden adem toe. Verscheidene keren verschenen er grote golven of spoot er water omhoog. Geen enkele keren meer kwam een van de twee pokémon omhoog. Toen Jerom het water verder in ging waden sprong Nala op. Ze wilde iets roepen maar hij dook al onder. Er gingen enkele tellen voorbij. Iets buiten de veiligheid van het ondiepe kwam Jerom boven en peddelde hij naar de kant. Achter hem verscheen een vin. Hij stapte op de kant en toen hij zichzelf omdraaide scheen iets de pokémon uit het water te lanceren. Met opengesperde kaken dook het monster op Jerom af. Het beest was groter dan Jerom zelf. Zijn kaken zouden Nala gemakkelijk in één keer kunnen omsluiten. Het was een Sharpedo! Jerom balde zijn vuist en trok zijn knie op, klaar om de Sharpedo volledig een keiharde trap te verkopen. Naast de Sharpedo dook Gin op die de haai met een gloeiend hete straal water raakte. De Scald aanval bracht hem uit balans waardoor hij Jerom miste en in het ondiepe water terecht kwam. Moeizaam bewegend met zijn vin probeerde hij los te komen en naar het diepe te waden. Jerom pakte hem echter op, gooide hem omhoog en raakte hem met een keiharde Low Sweep. De Sharpedo werd een heel eind naar achter gestoten en verdween toen onderwater. Hij kwam naar boven drijven. Eventjes bleef hij daar stil dobberen maar na enkele minuten rolde hij weer op zijn buik en zwom hij de baai uit en dook vervolgens onder. Een wit licht trok Nala haar aandacht meteen. Het was inmiddels de tweede keer dat ze het van Jerom af zag komen. Verbaasd liep ze naar hem toe. Toen de gloed wegtrok viel Nala haar mond open. Zijn spieren waren nogmaals verdubbeld. Hij had niet twee armen, niet drie, nee, vier. Hij spande ze alle vier aan en liet trots aan Nala, maar waarschijnlijk voornamelijk aan Gin, zien hoe sterk hij er nu uit zag. Sterk, en totaal badass natuurlijk. Gin kwam ook naar het ondiepe gezwommen en keek hem aan met een verveelde blik. Meh, hij was geëvolueerd. Who cares, right? Alsof het hem inderdaad helemaal niets interesseerde wierp hij nogmaals een kiezel, omringd door bubbels, naar Jerom. Die was te druk met zijn spieren dat hij hem niet op tijd aan zag komen. Recht tussen zijn ogen. Toen hij weer achter Gin aan wilde duiken legde Nala haar hand op één van zijn armen. Jerom keek opzij naar haar. “Laat maar, hij is gewoon jaloers” Probeerde ze hem gerust te stellen. Jerom wierp nog één nijdige blik naar de Frogadier en besloot toen dat het tijd was om zijn kracht te testen. Dus pakte hij Nala op en hield haar met één hand boven zijn hoofd.. terwijl zij moeizaam probeerde te balanceren met één voet op zijn hand. “W-wow!” Lachte ze. Jerom, helemaal vol van zichzelf, liep het strand op en zette Nala weer neer. Met een enorm arrogante grijns ging hij in de zon staan en begon hij zijn spieren aan te spannen.

» Puppy love » with; Kenneth Brine

Nala vouwde haar handen achter haar rug en deed alsof ze super onder de indruk was van Jerom zijn spieren. Ergens was ze dat ook wel. Ze liep naar haar tas en pakte haar pokédex er bij. Toen ze hem over Jerom haalde las ze wat er bij stond. 'Machamp, the superpower pokémon. Machamp punches extremely fast, throwing five hundred punches a second. With only one hand, it can move a mountain. Because of its four arms, it can hit from a multitude of angles and pin all of its foe's limbs at once. However, it has poor dexterity, and cannot handle delicate work without its arms becoming tangled. It is a rash Pokémon that rushes into action without forethought' "Cool!" Bracht ze uit. Jerom, die het gehoord had, besloot om nog eens even te laten zien aan Nala, en elke burger die toevallig ook op het strand was, hoe sterk zijn spieren er wel niet uit zagen. Gin was ondertussen ook het water uit gekomen. Met een tevreden uitdrukking ging hij in het zand zitten in kleermakerszit. Hij legde zijn handen op zijn knieën en haalde diep adem. In, en uit. In, en uit. Een geluidje vanuit Nala's tas deed haar meteen opkijken. Ze griste haar holocaster uit haar tas en keek hoopvol op het scherm. Kenneth! 'Ik loop nu langs het strand oostwaards' Nala keek automatisch omhoog of ze hem zag. Ze meende inderdaad een donker figuur te zien lopen. Tussen alle mensen in bikini's, zwembroekjes en luchtige kleding viel hij wel op. Enthousiast pakte ze haar tas en hing die om haar schouder zodat haar ene hand op het ei kon rusten. "Kom op, jongens" Zei ze enkel en ze begon in zijn richting te snelwandelen.

Met tegenzin hupte Gin achter haar aan. Waarom had hij geen rustigere trainer? Nee, hij had een hyper meisje die geen enkel moment stil kon zitten. Hij rolde met zijn ogen. Hij keek opzij naar Jerom die hen niet gehoord had. Te druk bezig met zijn spieren. Pff, alsof een evolutie iets speciaals was. Hij was ook geëvolueerd, nou en. Hij werd er sterker door, zeker, maar dat was met elke pokémon zo als je maar hard genoeg trainde. Hij deed tenminste nog iets speciaals. Zoals speciale water aanvallen .. normale aanvallen.. en wat deed hij? Psk, één keer met zijn vuist slaan. Wat speciaal. "Hey bubbeltjesplastic, heb je bij je nieuwe evolutie ook je gehoor verloren?" Jerom keek opzij, vrijwel meteen woedend. Gin onderdrukte de neiging om vals te lachen. Zo gemakkelijk.. hij hoefde maar dit te doen en hij was getriggered. "Bek houden, kleine, mijn gehoor is prima. Wil je er om vechten? Ik breek je in tweeën" Gin rolde met zijn ogen. "Ja, ja, dat heb ik nu wel vaker gehoord"

Pas toen er zekerheid was dat het inderdaad Kenneth was voelde ze hoe ze zich plotseling weer nerveus begon te voelen. Wat moest ze zeggen! Ze had hem al zo lang niet gezien. Hopelijk zat haar bikini goed.. Met ingehouden adem kwam ze dichtbij genoeg dat ze hem recht aan kon kijken. Hun blikken kruiste elkaar en automatisch begon Nala te lachen. Ze zwaaide naar hem. "Kenneth!" Lachte ze. Gin zijn blik vertrok van afkeer. Zwart haar was terug. Jerom, die deze persoon niet kende, zag dit als een prima gelegenheid eens te laten zien hoe veel spieren hij had. Hij ging naast Nala staan, spande zijn linker arm aan van de bovenkant en stak de ander uit alsof hij salueerde. De onderste twee spande hij naar elkaar aan zodat ook zijn borstspieren goed te zien waren, maar voornamelijk zijn armspieren natuurlijk.

» Puppy love » with; Kenneth Brine

Nala keek hem met een brede glimlach aan waarvan ze niet eens doorhad dat ze die droeg. Haar handen wreven tegen elkaar aan ten teken van haar nervositeit. "Hey" Beaamde ze. Daar was ze dan. En hij ook. Hier waren zij dan. Toen ze hem aankeek in zijn wijnrode ogen begon ze te zuchten voor ze het door had. Een zucht van opluchting. Het voelde goed nu ze weer bij hem was. In een poging het gesprek een gang in te leiden wees ze naar Jerom. "Eh, Kenneth! Ontmoet Jerom, hij is het nieuwste lid van mij- nou ja, dat is niet helemaal waar. Maar hij is Jerom" Ratelde ze. Zelf hoefde Nala weinig meer te zeggen want Jerom kruiste zijn vier armen over elkaar en zei gewichtig "Champ" met zijn diepe bas stem. Schaapachtig glimlachte Nala en wees ze naar Gin. Die uiterst gereserveerd en kalm een beetje in de achtergrond bleef. Ze zag zijn boze blik naar Kenneth en hoopte dat hij hem niet spontaan aanvallen zou of zo. Ze wist immers hoe erg Gin een hekel had aan hem. "En.. Gin is geëvolueerd!" Zei ze toch wel trots.

Nu werd het mooi! Zwart haar scheen hem niet eens gezien te hebben. Hij had enkel oog voor haar! En zelfs heel even voor bubbeltjesplastic. Hij vernauwde zijn ogen een beetje maar besloot voor nu niets uit te halen. Eerst zou hij op Nala haar gevoel inspelen zodat hij niet terug zijn bal in gedaan zou worden.. tenslotte had ze het altijd over 'pokémon gelijkheid' en 'hem in zijn waarde laten'. Wanneer hij de kans had.. zou hij zwart haar eens flink te grazen nemen. Hah! Bij die gedachten vrolijke hij alweer wat op. Koeltjes nam hij de andere pokémon in zich op die zwart haar bij zich had. Een ijzeren blik, een schildpad en een dames pokémon. Zwart haar voelde zich vast en zeker heel wat met zulke pokémon. Nou, hij mocht eens raden! Gin kon gemakkelijk een van hen aan en hij was nog niet eens geëvolueerd helemaal. Als het moest zou hij het doen.. oh, wat zou hij er om geven om zwart haar niet gewoon.. een keiharde scald in zijn gezicht te doen. Kon hij die stomme blik waarmee hij naar Nala keek er vanaf branden.. Toen Nala zijn kant op wees bleef hij roerloos zitten zonder zijn duistere blik ook maar 1 seconde af te weren van zwart haar alsof hij wilde zeggen 'Kom maar op'

Jerom spande al zijn spieren extra aan toen hij zag dat de vreemdeling trainer pokémon bij zich had. Hij zag ze allemaal minstens één keer kijken. De grote blauwe met het schild salueerde hem zelfs! Als hij een zonnebril gehad had zou hij de nu opgezet hebben. Hij voelde de vijandigheid van Gin en Kenneth niet. Hij had enkel oog voor de andere pokémon die bij hem waren. Toen Nala hem voorstelde zei hij dus ook, enorm gewichtig "Hallo" tegen Kenneth en de andere pokémon. Hij stak zijn borst vooruit en kruiste zijn vier armen over elkaar. Om even maar te demonstreren dat hij niet 2 armen had, nee, 4