first attempts

De felle zon en de hoge temperaturen die Hoenn met zich meedroeg was nog iets voor Seven om aan te wennen. Niet dat Kanto een bepaald koude regio was, dat zeker niet, de jongen kon zich nog goed dagen herinneren waar hij binnen moest blijven omdat het buiten veel te warm was. Het enige was dat het in Hoenn nog een stuk warmer leek dan de regio waar de jonge coördinator vandaan kwam. Hij vroeg zich af of het kwam door de enorme vulkaan die dichtbij Verdanturf town en Lavaridge town in de buurt lag, Mt. Pyre. In Kanto had hij nog nooit zo'n enorme vulkaan gezien, al had hij wel gehoord dat er eentje was, waarin ooit de Fire-type gym van de regio lag. Het zou spectaculair geweest zijn om te zien, maar nu Seven deze monsterlijke berg had gezien, had hij besloten dat dit genoeg was. Hoe waren deze mensen niet bang voor een uitbarsting? Seven voelde zich al onrustig als er een rookpluim uit de mond van de vuurberg werd gespuugd, al gebeurde er verder niks. De vulkaan leek niet bepaald inactief te zijn, aangezien die geen rook zouden uitspuwen. Was er soms een soort Pokémon of beschermheer of mythe die hen geruststelde? Seven wist wel dat er genoeg mensen waren die in dat soort lulkoek geloofden.

In ieder geval, hij vond dat hij zich te dichtbij de vuurspuwende berg bevond om zich op zijn gemak te voelen. Het probleem was dat hij niet weg daarvandaan kon. Waar hij ook heen wilde, zij het Oldale town, Rustboro city of Fortree city, hij zou water moeten oversteken om die plekken te bereiken. Zijn enige Pokémon was momenteel Aphrodite, en die kon natuurlijk geen surf leren. Hij verdoemde het idee om met een kleine boot naar die plekken gebracht te worden, zeker na het overgeef festijn van de vorige boot waar hij op had gezeten. Nee, een boot nemen zag hij absoluut niet meer als een optie. Maar goed, door zijn koppige gedrag zat hij dus wel mooi vast in dit stuk van Hoenn.

Seven zuchtte en leunde een beetje meer tegen de grote palmboom aan, zodat zijn gezicht een stukje meer in de schaduw zat dan voorheen. Aphrodite lag opgekruld op zijn schoot, met een van haar sliertige strikjes losjes over haar ogen heen gelegd, zodat die werden beschermd van het felle zonlicht. Ook al was het regenseizoen (blijkbaar) had ze zon vandaag toch besloten zijn gezicht weer te laten zien. Ook al was het vandaag zo onverdraaglijk heet, had de coördinator alsnog besloten deze dag buiten door te brengen. Opnieuw, het was regenseizoen, en hij wist dat dit best een van de laatste dagen van het jaar kon zijn dat de temperatuur zo hoog was. Het enige waar hij echt een hekel aan had vandaag was het zweet dat zijn zalmkleurige blouse aan zijn huid deed kleven. Er zaten grote zweetvlekken onder zijn oksels, het zag er echt goor uit, al hadden de meesten die buiten zaten onderhand dezelfde soort vlekken op hun shirt. Hij gaf Aphrodite even een paar aaien over haar roze kopje, waarop de Fairy-type een blij, ronkend geluid liet horen, en ze haar kopje zachtjes tegen zijn handpalm aanduwde. Zelfs met die vacht leek de Sylveon minder last te hebben van de hitte, misschien omdat die grotendeels wit was. Seven kon zich niet voorstellen hoe warm ze het wel niet zou hebben gehad als haar pluizige vachtje een zwarte kleur had in plaats van een witte. Ook al waren de zwarte shorts hij momenteel droeg niet heel groot, hij had alsnog het gevoel alsof hij door dat ding steeds zijn kont aan het verbranden was. Gelukkig had zijn partner daar geen last van.

Onbewust begon hij de nagellak die hij de avond daarvoor op had gedaan van zijn nagels af te schrapen. Hij had wat van het felgekleurde spul op zijn nagels gedaan of het er goed uit zou zien op zijn nagels, en hij was eigenlijk best tevreden met het resultaat. Maar toch, hij vond het beter als hij dat zou bewaren voor contests, niet voor het dagelijks leven. Hij werd al vaak genoeg per ongelijk als een meisje gezien, en zelfs Seven vond dat hij de verwarring niet nog groter moest maken dan dat het al was. Sure, hij was best trots op zijn brede heupen, maar hij was nog steeds een man. Als hij een vrouw genoemd wilde worden was hij wel trans geweest, maar hij was geen vrouw, slechts vrouwelijk. Misschien iets te vrouwelijk soms, maar wat kon hem dat schelen? Hij was oud genoeg om zijn eigen keuzes over zijn uiterlijk te maken, en er was niemand die hem kon forceren er anders uit te zien, toch. Hij grijnsde even bij die gedachte. Hij had controle over zijn leven en hij was er zich maar al te bewust van, wat een heerlijk gevoel. Hier had hij nou z'n hele leven al op gewacht. Totale vrijheid.

Zijn gedachten bewogen zich weer terug naar de gym in de vulkaan waar hij eerder aan dacht, terwijl de fliebertjes van de gedroogde nagellak van zijn ringvinger af vielen. Ergens vroeg hij zich af hoe het zou zijn om gymgevechten aan te gaan en de regio's rond te reizen, puur voor kracht. Erg lang had hij zitten twijfelen tussen het worden van een Trainer, Coördinator of Breeder. Ranger had hij nooit echt als optie gezien aangezien hij zijn leven niet compleet wilde weidden aan anderen, en Breeder was eigenlijk alleen een optie omdat hij was opgegroeid op een fokkerij. Maar toch, ergens sprak het idee van op een reis gaan om zowel mentaal als fysiek sterker te worden hem wel aan. Uiteindelijk had hij gekozen voor coördinator omdat, als hij terugkeek op zijn leven, persoonlijkheid en interesses, hij dacht dat het beter bij hem zou passen, maar ergens was dat idee dat reizen om gym challenges aan te gaan ook wel zeer interessant en adrenaline-verwekkend zou zijn. Hij speelde onbewust met Aphrodite's oortjes terwijl hij die scènes die hij al zo vaak op tv had gezien weer voor zich zag. Hoe mensen met Charizards groter dan zijzelf een haast onmogelijke uitdaging aanvaardden, en toch er heelhuids doorheen kwamen en zelfs wonnen. Allemaal door vertrouwen en vriendschap. Hij kon Vince's stem nog in zijn hoofd horen, dat Aphrodite was geëvolueerd door de liefde die ze voor hem voelde op dat moment. Zouden zij dat ook kunnen met hun band? Zouden ze die kracht ook hebben? Hij wist het niet, maar iets in hem zei dat hij het wel eens wilde uitzoeken. Maar goed. Hij moest eerst nog dat eiland af.

Na een tijdje gewoon doelloos een dutje doen tegen die boom aan, zat hij weer overeind met een verveelde zucht. Er viel ook echt helemaal niks productiefs te doen op een dag zo heet als deze, huh? Aphrodite keek op en staarde hem aan met haar baby-blauwe oogjes, en Seven keek terug. Zouden ze soms move combinaties oefenen? Misschien kon Aphrodite wel een verkoelend briesje creëren met haar Fairy wind? Alhoewel, als hij er weer over nadacht, had hij gehoord van zijn broer dat toen hij daar in de brand lag en zijn kleine Eevee was geëvolueerd, dat zij Fairy wind had gebruikt om de vloer en het vuur weg te blazen om haar trainer vervolgens mee naar buiten te slepen. Als dat briesje zo'n destructieve kracht had, was het misschien beter om het niet op hemzelf te laten gebruiken.

Seven liet opnieuw een verveelde zucht van zich horen, en dit keer deed Aphrodite met hem mee. “Het is echt warm vandaag he, meisje? Zullen we anders iets van een ijsje gaan halen en dan teruggaan naar ons appartement?” De Sylveon knikte instemmend. Seven glimlachte en pakte zijn partner Pokémon op, en stond op. Alleen stopte hij zodra Aphrodite haar oren spitste en meteen weer uit zijn armen sprong. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin, een slechte gewoonte volgens hem. Hij deed het altijd automatisch als hij iets niet begreep of gewoon nieuwsgierig was. “Hm, wat is er, Alphy? Wat heb je gevonden?” De Sylveon trippelde bij hem vandaan, in de richting van een grote rots die bekleed was met stinkend zeewier en dood koraal. Seven haalde zijn neus op en stopte met lopen. “Kom op, Aphrodite, niet aan zitten, dat is goor. Het stinkt ook nog eens, ugh.” Net toen hij zich om wilde keren en zijn Pokémon terug roepen, viel het hem op dat er iets onder het zeewier zat. Het leek iets lichtgevends te zijn, alsof iemand een lamp onder het zeewier had verstopt en die lamp had aangedaan voordat hij wegging. Maar lampen hadden elektriciteit nodig, toch? Wat kon dit dan zijn?

Aphrodite stak een van haar strikjes uit en raakte daarmee het kleine lichtgevende ovaaltje aan, een beweging die zo rustig en voorzichtig mogelijk was uitgevoerd. Seven schrok zich dus ook echt dood toen hij haar een luid, schreeuwend geluid hoorde maken. Aphrodite sprong terug en wapperde met haar strikje terwijl ze een beetje schudde. Het leek wel of ze zojuist een elektrische schok had gehad. Seven's gezichtsuitdrukking werd alleen maar meer verbijsterd toen er een klein wezentje onder het zeewier vandaan kroop, waar niet een, maar twee van die lichtgevende lampjes aan vastzaten. Seven pakte zijn Pokédex en klapte hem open, en liet hem uitleggen wat het beest was.

“Chinchou, the Angler Pokémon. Chinchou’s two antennas are filled with cells that generate strong electricity. This Pokémon’s cells create so much electrical power, it even makes itself tingle slightly.„

Aha, dus het was een Chinchou. Een elektrische Pokémon. Ook al zag het er vrij bizar uit (twee lampen aan slierten op z'n hoofd, plus-vormige pupillen, het had vinnen maar kon wel op land lopen met twee kleine voetjes) moest de coördinator toegeven dat het beestje er enorm schattig uitzag. Bovendien, dit was een water-type... Kon dit beestje niet surf leren dan? Seven kreeg een enorme grijns op zijn gezicht. Het was tijd voor zijn eerste poging om een Pokémon te vangen.

Aphrodite rende zijn kant op en wikkelde zijn strikjes om haar trainer's been heen en verschool haar kleine koppie erachter, nog steeds vrij letterlijk geschokt door het aantal volt dat het blauwe wezentje door haar slanke lijfje heen had gestuurd. Ze keek op naar het gezicht van haar partner, lichtjes verrast toen ze daarop een wijde, zelfverzekerde grijns aantrof. “Hey, Alphy, weet je nog dat ik zei dat we in Rustboro city misschien een gym zouden kunnen challengen? Maar aangezien we daar nog geen surf voor hebben kunnen we er nog niet heen. Maar ik ben er eigenlijk vrij zeker van dat dit ventje die HM wel kan leren, en bovendien kunnen we hem ook gebruiken voor contests met zijn schattigheid! Wat dacht je ervan?” Aphrodite dacht even na, en kreeg toen een identieke grijns op haar gezichtje, ze was het duidelijk eens met zijn zijn plan. “Okay dan, Aphrodite, ga d'r voor! We gaan deze Chinchou vangen!”

V.S.

Seven dacht heel even na, voordat hij zijn eerste commando naar zijn partner toe riep. “Kom op, Aphrodite, begin het gevecht met een Swift aanval!” riep hij luid, en zijn partner gehoorzaamde hem maar al te graag. Sierlijk zwaaide ze met haar strikjes, en met een hard geluid werden de gouden sterren gevormd en op de Chinchou afgevuurd. Die probeerde te ontwijken, maar tevergeefs, de sterren raakten hem en gooiden hem tegen een steen aan. Hiermee leek de kleine Pokémon niet al te blij te zijn, aangezien hij gelijk met een boos geluid opstond en een tegenaanval inzette: Aphrodite werd volop geraakt in d'r borst met een Electro Ball. Ze wankelde heel even achteruit, voordat ze haar vacht uitschudde en een geluid liet horen dat aangaf dat ze niet zo makkelijk verslagen zou worden. “Mooi gedaan, Alphy! Draining Kiss, nu!” Aphrodite herstelde zich en zette zich krachtig af met haar achterpoten en zodra ze in de buurt van de Chinchou kwam, gaf ze hem een klein maar krachtig kusje op zijn wang, voordat ze wegsprong om ze elektrische lampjes te ontwijken. Een grote bal van licht ontstond in de lucht, die vervolgens op haar af vloog. Ze absorbeerde de lichtbundel en stond overeind. Ze voelde zich duidelijk een stuk sterker nu ze een deel van de HP van de Chinchou had gestolen.
Zodra de Chinchou zich herstelde, vuurde hij plots geluidsgolven op Aphrodite af, die haar ook nog raakten. In eerste instantie leek er niks te zijn gebeurd, maar Seven gromde gefrustreerd zodra ze begon te wankelen; ze was confused. “Kom op, Aphrodite, helder blijven! Fairy wind!” Maar de Sylveon was allesbehalve helder: ze begon haar kop tegen een steen aan te beuken. “Hou daarmee op!” De Chinchou zag zijn kans schoon en schoot een straal bubbels op Aphrodite af: Bubble attack. Ze raakten de Fairy-type, die nog steeds haar hoofd tegen de steen aan sloeg.

“Kom op nou, Aphrodite! Laat me nu niet in de steek hier hebben we maanden op gewacht, nee, jaren! Laat je nu niet overnemen door zo'n stomme kleine aanval! Je kunt dit! Fairy wind, nu! Ik geloof in je!” Een koude rilling gleed over de ruggengraat van de Sylveon, die vervolgens hevig haar hoofd schudde en overeind sprong, waarna ze een krachtige Fairy wind op haar tegenstander afvuurde. Die werd nogmaals, een stuk harder dit keer, tegen een rots aangesmeten. Hij probeerde op te staan maar had daar veel moeite mee, en de Chinchou zakte weer op te grond. Seven pakte gauw een van zijn Pokéballs en gooide die zo snel mogelijk op de wilde Pokémon af. Gelukkig raakte de bal hem en werd de Chinchou opgezogen door de rode straal van licht, voordat de Pokéball hevig begon te schudden. Het gevecht was nog niet over. Zweetdruppeltjes gleden langzaam over Seven's gezicht terwijl het duo naar de Pokéball staarde.

would they succeed?

Seven bleef met een intense blik naar de pokéball staren, net zoals Aphrodite, die nog steeds stond te trillen omdat ze niet uit haar confusion status was ontsnapt. Gelukkig had ze wel de mentale kracht gehad om zich ertegen te verzetten en de laatste aanval uit te delen voordat haar trainer de Pokéball naar de Chinchou had gegooid, maar dat betekende zeker niet dat ze al uit de verwarde status ontsnapt was. Aphrodite hoopte dat die stomme vis in z'n nieuwe bal zou zitten, zodat ze even kon gaan liggen en haar nieuwe wonden schoonlikken, bovendien was ze kletsnat door de bubbels die haar hadden geraakt. Ze haatte het absoluut om nat te zijn als het niet warm was, dit water was ijskoud, en bovendien kwam het ook nog eens uit de mond van een andere Pokémon. Hoe goor was dat?

De Pokéball bleef een tijdje heen en weer rollen in het zand, voordat hij stillag. Seven keek op. Had hij het gedaan? Een Pokéball lag toch stil als de Pokémon erin was gevangen. Een wijde grijns kwam tevoorschijn op zijn gezicht terwijl hij zijn rug rechtte. “We hebben het gedaan, Alphy! We hebben onze eerste teamgenoot geva-!” Te vroeg gejuicht. Een luid krakend geluid was te horen, en voordat hij het wist stond de Chinchou weer voor hem, ontsnappend uit het witte licht van de capsule. De coördinator gromde, luid vloekend. Zijn eerste Pokéball ooit en hij had hem gewoon verspild. Stom beest.

Hij verwachtte dat de Chinchou ervandoor zou gaan, maar dat deed hij niet; in plaats daarvan zond hij drie draaiende lichtjes op Aphrodite af, die om haar hoofd begonnen heen te draaien in een verwarrend tempo en volgorde, waarna ze die leek te absorberen. Een van Seven's wenkbrauwen ging omhoog. Confuse Ray? Maar was ze niet al confused? Wat een dom beest, hij dacht vast dat ze al eruit was ontsnapt door haar plotse aanval na haar trainer's motiverende peptalk. Hij grijnsde nogmaals breed. “Mooi zo. Alphy, ga ervoor! Fairy Wind, opnieuw!” Maar Aphrodite deed niet bepaald wat er van haar gevraagd werd. In plaats daarvan sprong ze op een zigzaggende wijze op de wilde Pokémon af, maar ze miste hem compleet en crashte tegen een rotsen wand aan van de grot die bij Dewford town stond. Chinchou mocht haar dan niet opnieuw hebben geconfused, maar dat was het nou net; ze was nog steeds confused.

De Chinchou sprong op met zijn kleine voetjes. Hij was een beetje verzwakt door het vorige gevecht voordat hij in de capsule werd opgezogen, maar hij kon zeker nog wel vechten. Hij zou ze laten zien dat hij niet zomaar gevangen zou worden. Hij gleed met een verassende snelheid onder de Sylveon, en vormde daar een Electro Ball tussen zijn twee lichtgevende lampjes. Voordat Seven volledig doorhad wat er gaande was, werd Aphrodite in de lucht afgevuurd en viel neer voor zijn voeten. “Alphy! Nee!” Seven viel neer op zijn knieën en legde zijn hand op haar zij. Tegen zijn verwachtingen in, stond ze weer op. “K-Kun je nog vechten...?” vroeg hij stilletjes. Ze liet een zelfverzekerd geluid van zich hoorde, voordat ze z'n wang een geruststellend likje gaf en ze weer terug het gevecht in sprong. Ze was duidelijk gewond, maar ze zou doorgaan totdat ze niet meer kon.

Seven lachte even zachtjes voordat zijn serieuze gezichtsuitdrukking terugkeerde. “Okay, Alphy, doe je best. Focus. Je kan deze confusion tegengaan. Je kan het tegengaan! Raak 'm met Swift, kom op!” Opnieuw vormde de Sylveon sterretjes met haar strikjes en vuurde ze op de kleine blauwe Pokémon af, die natuurlijk door de onontwijkbare aanval werd geraakt, vol in zijn buik. Aphrodite wierp even een blik op haar trainer voordat ze terugkeek naar de Chinchou. Haar hoofd leek weer helder te zijn. Was haar confusion dan eindelijk weg?

De Chinchou leek haar teruggekeerde helderheid ook op te merken, aangezien toen deze opstond, hij gelijk begon met Supersonic op de Fairy-type af te vuren. Alleen was de afstand tussen de twee zo groot dat Aphrodite genoeg tijd had om te reageren. Seven hoefde niks meer te zeggen, ze sprong uit zichzelf al opzij om de aanval te ontwijken. “Hah, geweldig! Gebruik Draining Kiss!” Aphrodite schoot op de kleine Pokémon af, alleen had ze niet verwacht wat er nu zou gebeuren: de Chinchou sprong opzij en liet haar struikelen over een van zijn antennes. Ze viel met haar gezicht eerst recht het zand in. De Chinchou wachtte niet langer met zijn tegenaanval en vuurde een harde Water Gun in haar zij. Aphrodite werd het water in geschoten met een verschrikte schreeuw. “Alphy!! Ga d'r uit, snel!” Trillend door de kou van het zeewater klom ze weer terug het strand op, alleen om volop geraakt te worden door een Electro Ball. Een pijnlijke schreeuw verliet haar mondje en ze zakte door haar knieën. De elektriciteit raakte haar nog harder nu haar vacht kletsnat was, dus de schok was nog heftiger dan bij de Electro Ball voorheen.

Seven keek haast angstig naar zijn partner Pokémon. Ze kon haast niet meer staan, zoveel pijn had ze. “A-Aphrodite! Kom op, we kunnen dit samen! Houdt nog heel even vol, kom op, we zijn een team! We laten ons niet verslaan door een of andere Chinchou!” Dit leek te werken, aangezien de Sylveon moeilijk opstond. Maar Chinchou was niet van plan zijn Pokémon nog meer kansen te geven. Er kwam alweer een nieuwe Electro Ball op d'r af. “Ontwijk met Quick Attack!” Aphrodite reageerde snel en wist de aanval te ontwijken. “We moeten dit anders aanpakken! Alphy, Fairy wind op het zand!” Aphrodite had vrijwel meteen door wat hij wilde en gehoorzaamde. De Fairy Wind zorgde ervoor dat het zand opstoof, waardoor de Chinchou verblind werd. “Okay, tackle hem met een Quick Attack!” Aphrodite verdween met een enorme snelheid in het zand, en niet lang daarna zag Seven de Chinchou het zand uit schieten, geraakt door de snelle aanval. “Alphy! Pak hem met je strikjes en gooi hem omhoog! Raak hem dan met Fairy Wind!” De Chinchou schoot nog een Water Gun op Aphrodite af, die ze ontweek. Ze greep zijn antennes met haar lange sliertige strikjes en wierp hem omhoog, voordat ze hem nog verder omhoog afvuurde met een Fairy Wind. De Chinchou viel terug naar beneden en kaatste hard op de stenen, waarna hij in elkaar zakte. “Okay, hier gaan we!” riep Seven hard en hij gooide nogmaals een Pokéball. Nerveus keek hij tor hoe de Pokémon opnieuw werd opgezogen. Zou het nu wel lukken?