Met misschien nog een kleine glimlach op zijn gezicht, keek de groenharige naar zijn holo caster. Echt.. Hij had er geen idee van gehad dat dit ooit mogelijk was, laat staan dat hij ergens vnog dacht dat dit realiteit was.. Hij schudde licht zijn hoofd, om hierna een slok van zijn net bestelde koffie te nemen en nog dampend heet was. Ergens was het toch fijn, fijn om te weten dat hij iemand 'kon' van toen. Hoe was dat zelfs mogelijk? Hij wist het niet, maar meer kunnen doen dan accepteren kon de jongeman niet echt. Hij zag er misschien wel als een gek uit, zomaar om niets te gaan glimlachen. Zijn holo caster werd weer opgeborgen in zijn zak, waarna zijn ogen weer op de mensheid voor zich werd gericht. Er waren nu iets van tien minuten voorbij gegaan sinds haar bericht, dus dat betekende dat ze er in ongeveer twintig minuten zou gaan zijn. De gym..? Geen idee hoe ver deze eigenlijk was, maar het leek hem niet al te ver. Toen Eric hier namelijk pas nog rondliep, had hij het gebouw wel zeker al gezien, en dan was ook waarna al snel zijn aandacht op dit café was gevallen. Of eerder eigenlijk, de goedjes die er hier werden verkocht. Toen er een bediener langsliep, wenkte hij deze even, om hierbij naar de rekening te gaan vragen. Als zijn koffie dan op was, kon hij of er nog even blijven zitten, of meteen weggaan dan namelijk. Er werd geknikt, waarna deze voor een moment wegliep en niet veel later ermee terugkwam. Met een kleine frons keek hij naar de rekening, om uiteraard toch maar wel zijn portemonnee te paken en hier het geld uit te pakken, om het aan de bediender te geven. Deze telde het uit, om hierbij zijn wisselgeld te geven, iets wat dan ook weer netjes werd terug gestopt.
Hij bleef nog een tijdje zitten. Maar toen er dan ook een wat langere tien minuten om waren gegaan, dronk hij het laatste beetje van de koffie op, stond hij op en sloeg hij zijn tas om zijn schouder om te vertrekken richting de gym. Zolang hij deze dan nog kon vinden in welk geval, zijn half niet bestaande trots was veels te groot om het aan iemand te gaan vragen, dus die optie was ook meteen dan buitengesloten. Tijdens het lopen had de groenharige voor een moment weer zijn holo caster gepakt, om zijn oordopjes erop aan te sluiten en wat muziek op te zetten. Meteen was de prachtige muziek te horen zodra hij de dopjes in zijn oren had geduwd. De gym was eindelijk in zicht gekomen, na iets van vijf minuten lopen dan. Dan was hij toch wel een heel stuk verder gegaan eigenlijk dan de jongeman had gedacht, hm. Ach ja. Er leek nog niemand te wachten bij de gym, dus dat betekende dat hij er nog ruim op tijd was, gelukkig. Er was nog geen bericht binnengekomen van Chakra, anders had hij deze wel gehoord namelijk, dus hij had een geveol dat ze er binnenkort was. Tenzij de Camerupt waar ze klaarblijkelijk op rees ineens vertraging had.. Hij wou niet eens weten of en vooral hoe dat mogelijk zou zijn eigenlijk. Hij had met zijn standaard hoodie over zijn hoofd getrokken tegen de gym gaan staan, vooral omdat de zon bijna recht in zijn ogen bleef schijnen, yay.

+Chakra

En ja hoor, het wachten duurde inderdaad niet lang meer. Al snel was het namelijk te zien hoe er een Camerupt op hem afkwam, daarbij een persoon voorop die hij ergens had gezien, maar het niet geheel kon plaatsten en een erg bekend iemand. Meteen was er dan ook een grijns op zijn gezicht te vinden, vooral toen Chakra hem begroette met een por in zijn zij. Gelukkig dat het niet tegen zijn schouder werd gedaan zeg. Eerst had hij niet geheel door waar ze het over sprak, maar blijkbaar was ze te laat, zelfs al was het maar een kleine minuut. "De rollen zijn dus een keer omgedraait." sprak hij grappend. Namelijk was de jongeman destijds het persoon die minimaal 10 minuten te laat kwam, zo niet meer. Bij haar vraag haalde hij wel licht zijn schouders op "Het smaakte goed genoeg." weet je, hij ging het nu niet eens uitleggen waarom dit zo was, met Nathan's lichaam. Tenzij de roodharige ernaar vroeg. Mensen vroegen er bijna altijd in dit geval naar, dus nu zou het niet veel anders zijn nee. "En hoe was de reis op de wandelende vulkaan?" hij was blij genoeg om niet zo hoeven te reizen, met luchtvervoer kon je namelijk al heel ver gaan komen namelijk.

Blijkbaar beval het haar wel zo, dat het nu zo omgewisseld was. "Wen er maar niet aan." sprak hij nog, het zat wel zo een beetje in zijn standaards om te laat te komen, dus dit was ook een eerste keer. Echter, de houding die hierna werd aangenomen, liet hem licht fronsen. Hij had het wel sommige kinderen zien doen, maar dat sprak alsnog hem niet aan. Wat was er hier 'cool' of leuk aan? Hij zou het nooit snappen. Bij haar opmerking dat ze te oud ben, grinnikte hij zacht. "Geen zorgen, zó oud ben je niet." hij mocht wel ouder zijn ja, maar 'had' nog steeds het lichaam van een wat jonger persoon.. Genoeg geneuzel over dat, het was nu gewoon zo en simpel als dat gebeurde het. Vrijwel alles had een uitleg, dit ook, maar deze geven zat niet in het pakket 'hem kennen'. Het onderwerp van de koffie, blijkbaar had de roodharige het een week al niet gedronken, iets waarop hij wat verrast opkeek. Hoe kon ze nog normaal staan? Voor hem een vraag en geen weet, gezien koffie daar wel een beetje iets was geworden waar hij half op leefde, ook leuk natuurlijk. "Als het zo erg was, ga je het geweldig vinden." klonk hij wat geamuseerd. Nu de groenharige erover dacht, was hij waarschijnlijk ooit in Fallarbor geweest en daar was toen niet eens een kop koffie te bekennen geweest. Wat een ramp zeg, geen wod er dat hij er nooit kwam. En toen werd er tegen zijn hoofd door haar getikt, waarbij haar mompelende woorden waren 'geen metaal'. Serieus, ze dacht dat hij een robot was geweest, een cyborg? Hij had veel verwacht, maar dat in welk geval niet. Hij moest over zijn 'truc' vertellen, iets waarop hij zacht zuchtte. "Het is geen truc, dat zeg ik alvast. Maar eh, ik weet ook niet zeker hoe precies, maar er is het een en ander aan shit dingen in Nathan's leven gebeurd, iets dat je trouwens niet van mij te weten krijgt, waardoor ik 'hier' was. Dat was nu ook al een tijd geleden, door iets iets kent hij me niet zo lang." best uitleg ever, geef hem een nobelpriks. Nee maar echt, hoe zou hij het anders moeten gana vertelen? Toen hij een tijd terug naar die psychiater was gegaan, had deze verteld dat hij DID had, maar om het zelf en zo toe te geven wou hij niet, samen met dat Chakra toch niet wist wat het inhield. De Camerupt rit was blijkbaar niet geweldig geweest, dat hoorde hij al aan het kortafe antwoord dat Eric kreeg. Er werd wat gesproken over of hij zich had omhet gevolg daarvan te gaan aanschouwen, waarbij er door haar naar de gym werd gewezen. Hij haalde zijn schouders op. "Waarom ook niet." de jonge trainers die eruit en erin gingen waren hem wel zeker opgevallen, juist ja.

Bij haar woorden greens hij weer "Ik moet wel m'n reputatie als laatkomer houden hoor." niet dat hij daar jaren aan deed, hij kwam niet namelijk meer tien minuten te laat, soms nu zelfs een heel mooi halfuur. Op tijd komen was toch te normaal, iets dat vooral nu niet meer bij hem paste. Zijn woorden over dat zij nog niet eens zo oud was, leek haar licht te verbeazsn, wat nou, het was wel waar. Je werd pas echt oud als je rond de veertig jaar ofzo was, niet eens gesproken over de rest. Zijn woorden over dat de koffie in dat geval geweldig was, leek de roodharige meteen van op te klaren, iets dat haar woorden nog even extra duidelijk lieten maken ook. "Koffie maakt dan ook uiteraard veel goed." vooral als je ervan hield en een -niet zo- lichte verslaving ervoor had, dan kon een kopje meteen al heel veel goed maken.. Of eigenlijk liever gewoon een hele pot maar dit werkte ook. Ze leek zijn geweldige uitleg wel wat begrepen hebben over wat er nou aan de gang was met hem en dit lichaam, op nog een enkel ding na dan, waar Nathan's geest was. "Die is er ook gewoon, maar het is dat ik bepaal of hij of ik in 'controle' is, dus wie eigenlijk maar het woord voeld zeg maar. Nate zal er ook eigenlijk niets meer van weten wat ik gedaan kan hebben, want hij heeft een vorm van geheugenverlies." hij wist niet eens geheel hoe het in het Nederlands heette, dat ging al goed zeg. Naja, in het zengels was meer dan genoeg, het was heus niet dat Chakra die taal niet kon spreken namelijk. Ze leek blij te zijn met het feit dat de groenharige wel zin had voor het museum te gaan bekijken, niet dat het nou zó interessant was, maar fossielen en wat die Pokémon geweest konden zijn was ergens wel leuk om te onderzoeken.. Of dat was hoe hij er vroeger over dacht, nu was het wel veranderd. Bij haar opmerking dat ze misschien mevrouw Hippe konden zien vertrok zijn gezicht even, om wat in het Iers te mompelen. Hopelijk maar niet, hij wou echt zo weinig mogelijk meer van die mensen daar nog zien namelijk. "Denk het niet, Hoenn en Jotho liggen namelijk toch vrij ver van elkaar." ach, het was niet dat dat oude wijf hem zou kunnen gaan herkennen, heh. Voordeel voor de jongeman was het dan wel zeker zeg. Hij volgde haar naar binnen, waar meteen twee vrij bekende fossielen lagen in een glazen bak. Ook de ander leek ze te herkennen, door ze bij hun naam te noemen en aan hem te vragen of ze ooit niet eens iets voor biologie ervoor moesten gaan zoeken over een onderdeel van hun leven. Zij had dus de spijsvertering gedaan, Arceus, hij zou het amper nog maar weten wat hij toen daarvoor had onderzocht. "Volgens mij had ik toen hun dieet onderzocht.." toch klonk het niet geheel zeker van hem. Eric zou het namelijk echt niet meer weten, hij had de afgelopen jaren namelijk gewoon niet meer aan school gedacht. "Wat doe jij nu eigenlijk verder met je leven? Want ik denk niet dat jij nu nog op school zit..?" natuurlijk, de jongeman wist het niet zeker van haar, maar daarom vroeg hij het ook. Een beetje interesse tonen in wat een vriendin had gedaan, dat was gewoon iets normaals.

Ah, nu hij er zo op terug dacht, waren het toen over het algemeen best wel goede tijden eigenlijk. Bij haar opmerking glimlachte de jongeman veelbetekenend "Ik deed er mijn best voor." werd er op een heerlijk sarcastische manier geantwoord. Ze leek aandachtig te luisteren naar zijn uitleg, uitleg van waar Nathan's geest zich dan misschien mocht bevinden. Ergens had hij haar reactie kunnen verwachten, immers was het wel Chakra. "Dat zou kunnen, maar dan is er nog wel het minpunt dat we beiden vreselijk zijn in acteren." of nou ja, vroeger had Eric er wel een beetje talent in, bij sommige van de inval lessen op hun school hadden ze soms drama lessen gekregen, welke dan ook vaak genoeg wat geacteerd werd. Toen was de groenharige er vrij goed in geweest, had zelfs overtuigend over gekomen, maar nu waarschijnlijk niet meer. Hoogstens zou hij nog een overtuigende speech kunnen houden, of een heel verhaal bij elkaar kunnen gaan liegen. Jammer of niet, het laatste werd meer en meer een gewoonte voor hem, maar mensen geloofden hem, dat was het meest belangrijke. En uiteraard dat hij die leugen staande kon houden zonder er vanaf te gaan wijken. Een koffiezaak starten? Dat zou kunnen, maar al het papierwerk dat er ook bij kwam kijken.. Nee dankje, dat had hij toch maar weer niet. "Zou kunnen, maar 't papierwerk dat erbij komt kijken is al een grote nee." voornamelijk ook nog omdat deze in het Nederlands was. Hij kon het wel, uiteraard. Anders was hij niet zo nu gezellig een gesprek aan het houden. Maar hij sprak de taal alles behalve vloeiend en sprong hierdoor dus al heel vaak terug naar Engels. Waarschijnlijk wist de roodharige dat nog wel, hij haalde namelijk dan ook wel amper goede cijfers voor Nederlands, maar zijn Engels kwam dan wel in de buurt van fantastisch. Niet helemaal, bijna.
Hij moest die vrouw niet onderschatten. Dat deed hij ook wel zeker niet, het was toen dan ook maar al te vaak gebeurd dat dat mens ineens vanuit het niets was komen opdagen. Het was hem dan ook vaak genoeg overkomen; als het pauze was hij vaak naar buiten gegaan om wat te gaan roken terwijl dat absoluut niet mocht op school. Er was dan geen enkele docent buiten te bekennen, of in de gang, en ineens stond ze vlak bij hem. Uiteraard had hij dus vaak genoeg een heel verhaal aan gezeik gehoord, maar luisteren? Ho maar. "Dat was ik niet van plan." klonk er wat grimmig. Bij zijn antwoord over dat hij destijds met de fossielen hun dieet had mogen onderzoeken, werd hij meteen wat duister aangekeken door de ander. "Je had gewoon snel moeten zijn met een onderwerp kiezen." sprak hij met een schijnheilige lach op zijn gezicht, om tegen haar voorhoofd te duwen met een vinger, alsof hij haar wat weg wou gaan duwen. Bij zijn vraag liep ze eerst naar voren, waar twee andere fossielen te zien waren. Rustig liep hij mee, om voor een moment naar de fossielen te kijken. Echter was zijn aandacht weer naar de ander gegaan. Ze was haar eigen dojo begonnen in Unova, om daar haar karate 'kunsten' aan anderen door te geven, maar blijkbaar was het nogal in een flut afgelopen. Hij fronste licht, waarbij hij zonder woorden 'vroeg' "Hoe dan?" echter verdween deze frons wel. "Ah, jammer zeg voor je." Ze tikte even zijn neus aan, om vervolgens aan verhaal wat verder te vervolgen, waarbij ze een poging nummer twee hier ging proberen, maar ook nu badges ging verzamelen. Bareigenaar worden? Hm, dat klonk niet eens zo slecht. Jammer dan wel dat hij er zelf amper wat kon van gaan drinken, immers zou dat niet kunnen om de zaak te blijven runnen. "Klinkt als een goed idee, maar nee. Ik zou dan binnen de kortste keren failliet gaan." whoops. Maar wat hij zelf verder deed? Tja, meer dan genoeg. "Ben ondertussen bijna klaar met de Kalos league, hebben namelijk al zeven badges maar hebben even een pauze genomen.. Verder heb ik ook maar eigenlijk weinig gedaan, maar heb ook eigenlijk weinig keuze. Kan door m'n arm namelijk niet te veel daarmee doen." Nee, hij was daar nog steeds niet blij mee verdomme. Het deed pijn, de wond was niet heel veel beter geworden. Ze had hem verteld dat het ding ongeveer zelfs een half jaar erover kon gaan doen, en dat was enkel maar voor de huid, niet eens gesproken over de rest.

Bij haar woorden dat hij een partypooper was geworden, deed hij alsof de groenharige beledigd was. Ouch, dat deed bijna pijn. "Dat zou bijna pijnlijk aankomen." klonk en quasi-dramatisch van de jongeman. Maar blijkbaar vond zij dat een slechte reputatie nog steeds een reputatie, iets waardoor hij geamuseerd fronste. "Niet dat je er veel mee kan als ie vreselijk slecht is." vertrouw hem daar maar op, hij merkte het nu meer dan genoeg namelijk. Niet altijd even geweldig was het, maar hij leefde er nu mee en het was eigenlijk best wel wennend, hoe erg het ook wel niet mocht gaan klinken. Nee, vroeger was hij ook geen lieverdje, maar bij lange na niet zo erg als nu.. Nee, dan moest hij zich wel even licht gaan zorgen maken. Ja, het mocht misschien wel flauw zijn van hem om het door een niet zo simpel ding meteen helemaal af te blazen, maar het was ook wel weer dat hij het ook zelf druk genoeg had ermee. En trouwens, niet dat Eric het ook nou altijd kon gaan doen, immers was daar Nathan ook nog, iemand die er ook nog was. "Er zijn meer dan genoeg andere manieren om geld te verdienen, hoeft niet per sé met een vreselijk stukje toneel." niet dat al die manier nou bepaald legaal waren, maar hey. Het kwam voor hem uit in zijn voordeel. Het was wel wat meer dan enkel een 'zakcentje', wel heel veel meer eigenlijk. Hij fronste wel echter even geamuseerd bij haar zakenvrouw glimlach^TM, ze wist het wel erg mooi zo te brengen zeg. "Maar ik zou er ook gewoon te weinig tijd voor hebben jammer genoeg." misschien wel dat ze het begreep, want ook weer zin om dit te gaan uitleggen had hij eigenlijk absoluut niet.
Hij wist niet wat mevrouw Hippe allemaal haar had aangedaan, maar blijkbaar was het ook niet geheel aangenaam geweest, bij zijn antwoord was haar gewicht betrokken ens temde ze op die manier in. "'K ben blij genoeg dat ze in welk geval nu niets meer over ons zou kunnen zeggen, niet op een manier dat we moeten luisteren in welk geval." natuurlijk, het zou hem niets gaan verbazen als die vrouw hier ineens verscheen en wat tegen hun begon te praten. Hij kreeg er al bijna kippenvel van om er puur aan te gaan denken, dus nee liever niet. Ze leek nog steeds er niet bij uit het veld zijn geslagen met dat het onderwerp ze had gekozen, gewoon vreselijk was. Blijkbaar wist Chakra namelijk nog steeds hoe ze gefossiliseerd waren en hoe te onderscheiden tussen de soorten dino's. "Dat jij dat nog weet zeg." Echt, die opdracht had hem niet minder kunnen gaan uitmaken, dus hij deed er niets ermee en was het over de jaren simpelweg vergeten. Bij zijn niet uitgesproken vraag, werd er geen antwoord op gegeven, maar ergens kon hij het wel raden wat er was gebeurd. In tegenstelling tot de meeste schooldingen, onthield hij namelijk wel vaak hoe het tussen mensen en elkaar ging. Hij wist nog dat de ander met een bepaald iemand beste vrienden was, en een relatie had. Hij kon enkel raden dat daar iets mee gebeurd was, of het was iets heel ander en zat hij compleet fout. Maar voor nu was het serieus het enigste waar hij aan kon gaan denken. Ondanks deze vermoedens, hield de groenharige wijselijk zijn mond.
Zijn antwoord dat als hij een bartender werd, liet haar wel grinniken, mooi. Het was maar beter voor beiden dat ze naar een wat leuker onderwerp waren gegaan. Jammer genoeg was het niet dat als hij zelf alle drank opmaakte zelf, dat hij geen bartender was. Meteen was er een half zielig gezicht bij he. "Nee? Jammer zeg, anders werd het wel erg makkelijk." misschien niet een geweldig iets, maar het was wel een zwaar makkelijke waarheid. Wel greens hij bij haar eigen woorden. "Nou, als ik dan misschien ooit een bar zou openen, zal ik je zeker wat laten horen hoor." ooit, op een dag in de verre, verre toekomst. Haar reactie op dat hij al zeven badges had was vrij amuserend eigenlijk. Het was namelijk simpelweg een vreselijk verbaasde kreet, maar toch grappig om aan te zien. "Zeven inderdaad." klonk hij licht geamuseerd, ooit werd de achtste wel gedaan, als hij er zin in had. Blijkbaar dacht ze dat zijn verwonding kwam door het armpje drukken, want ze bood haar excuses daarvoor ook dan werkelijk. "Nee, daar ligt het absoluut niet aan hoor, een  paar weken daarna was het pas gebeurd." voor een moment trok hij het stof van zijn shirt bij zijn linkerschouder weg, waar al snel het gapende, nog steeds bewegende en vrij grote gat te zien was. Brr, het was en bleef een vreselijk zicht. "Dit gebeurd niet echt door simpelweg armpje drukken hé." had er nog licht humoristisch geklonken. Hij gaf haar nog een paar tellen om het weer te zien, om hierna weer de wond te bedekken, niet iedereen hoefde het te zien. Blijkbaar vroeg ze haarzelf nog wat dingen af over hoe het nou zat met hun en de gyms. "Nah, Nathan kende me nog niet eens eigenlijk, sinds een paar weken is het pas eigenlijk. Hij heeft dus alles zelf gedaan." Eric zelf had wel 'meegekeken', voor zover dat mogelijk was geweest dan. Het was best wel leuk geweest, te zien hoe de ander de gyms een voor een had ingemaakt, de een met heel wat meer moeite dan met de ander. Ineens kwam er een huilende jongen van Arceus weet waar komen, waarschijnlijk vanaf de gym, want het joch rende in een rechte lijn nu door naar de uitgang. Hij haalde zijn schouders zacht op bij haar vraag, wist hij veel. "Gymgevecht waarschijnlijk verloren." werd er simpeltjes beantwoord, maar met zijn gele ogen toch nog steeds die richting opkijkende. Tja, wat zou het anders zijn? In welk geval niet dat dit joch het gewonnen zou hebben, dan was het namelijk echt niet dat je zo verdrietig was. Of alhoewel.. misschien dat diegene niet eens de gym uitgedaagd en was er iets heel anders aan de hand? Nah, vast niet.

Tijden waren veranderd. Vreselijk veranderd zelfs. Vroeger, toen de twee nog samen op school hadden gezeten waren ze veel anders, meer naïef, onwetend maar met de jaren daar als nu had het meer en meer veranderd. Toen waren er niet zoveel zorgen zoals nu en nu hij erover zo nadacht, ergens miste hij die tijd wel. De leeftijd, die 'zorgde' ervoor, bij hem had het iets langer geduurd, want pubertijd was nou eenmaal later bij hem gekomen, maar dat was het gewoon. Er werd rustig naar haar woorden geluisterd, waarop Eric kort knikte. "Klopt, maar het kan ook zo erg zijn dat iemand die zo een reputatie heeft, niet meer zou kunnen teruggaan." Zoals sommige mensen die hij kon, en hemzelf ook wel weer. Hij liep verder naar het volgende stelletje fossielen, welke het Skull fossil en Armor fossil waren. Hij keek op bij haar vraag, om even voor een moment stil te zijn. Hij wist nu al dat hij niet de volledige waarheid tegen haar ging vertellen. Dat zou je niet eens hoeven te gaan vragen. "Let's just say that it's not so legal." antwoorden hij deels naar waarheid. Hij loog niet, enkel de volledige waarheid ontbrak gewoon, simpel als wat. Echter bij het horen van haar gezucht, fronste de groenharige licht. Het was nog geweest voordat hij zijn antwoord had gegeven, anders was het wel waarschijnlijk iets heel erg anders geweest.
Bij zijn woorden over de helldocent werd gelijk ingestemd. Hij wist misschien niet meer alles over die vrouw meer, maar wat hij wel nog wist, was absoluut niet al te prettig. De roodharige leek het echter nog maar al te goed te herinneren, te zien aan haar uitdrukking en houding, samen met de woorden om hiervan, van de vrijheid dan uiteraard, te gaan genieten. Er werd weer verder gesproken, maar haar woorden kon hij maar moeilijk gaan geloven. Chakra en een 9? "Je maakt een grapje." klonk hij dan ook droog, zij en een negen, jeetje, hoe had ze dat voor elkaar gekregen. Hij wist niet meer wat hij had gekregen, maar uiteraard had de jongen met zijn pet ernaar gegooid en een dikke onvoldoende had gehaald. Het was nog een vraag geweest hoe hij klas 1 en klas 2 had kunnen halen met deze houding ernaar toe. Ohja, hij had gecheat tijdens de examens destijds, het had hem toen niet kunnen uitmaken, en nu al helemaal niet meer. Dus dat ging al de goede kant op met hem zeg.
Bij zijn woorden om haar het nieuws meteen te brengen, leek ze er al meteen zin in te hebben, om te reageren met de woorden dat ze ervoor zou gaan zorgen dat ze die dag dan nuchter zou gaan zijn. "Je hebt er dus al meteen zin in, hm?" klonk er licht geamuseerd van hem. Maar hij gaf haar gelijk, als hij zo een soort nieuws zou horen zou de groenharige waarschijnlijk ook zo gaan reageren, want tja. Drank is drank en het was dan ook iets waar Eric absoluut geen nee zou gaan zeggen. Daarvoor was de 'lichte' verslaving die hij had toch wat te sterk.. Al meteen een slecht teken zeg, jezus. Bij zijn woorden over de Kalos league, met dat Nathan eigenlijk degeen was die alle badges had behaald, leek ze alsnog wat enthousiast te zijn, iets waarop hij kort greens. Voor hemzelf was het eigenlijk niet al te interessants meer, het had het ook eigenlijk nooit zo geleken, leuk, om de gevechten te doen met hun Pokémon. Hun aandacht ging naar het joch die huilend was weggerend, en volgens de ander had deze geen Pokéball vast, hm. "Opgeruimd?" stelde hij nog voor, maar het was te betwijfelen of hij wel gehoord was, namelijk liep zij alweer weg, de richting op waarvan deze was gaan rennen. Eenmaal in de ruimte gekomen was er maar een ging te zeggen. "Woah." overal waren namelijk prachtige mechanische prehistorische Pokémon te zien, waarbij het leek dat er sommigen hiertussen zelfs bevechtbaar leken. Gewoon.. wow. Geen woorden waren er meer voor. Hij grinnikte bij haar woorden "Ik ook niet, maar damn." zijn ogen gingen verder de omgeving af, om toen een al te bekend gezicht te zien en meteen vertrok zijn eigen. "... Zie jij wie ik ook zie?" vroeg hij naar Chakra, in de hoop dat hij het zich maar inbeeldde. Niet veel verderop stond inderdaad de duivel, in andere woorden; mevrouw Hippe. Waarom nu? Waarom nu van alle dagen? Het was maar te hopen dat zij de roodharige bij hem niet herkende, anders kon dit nog wel eens heel wat gaan worden zeg, en niet op de goede manier. Absoluut niet eigenlijk, ugh.

De roodharige was er nog steeds erg van overtuigt dat iemand hoe dan ook er een beetje hoop voor zou moeten gaan krijgen als deze er een poging tot deed. Kort snoof Eric, was het maar zo makkelijk soms. Niet dat hij het voor hemzelf ging veranderen dan, maar nog. "Jammer genoeg denkt de society hier anders over." kaatste hij terug. Ja, anders had het sommige dingen nog wel eens zoveel makkelijker kunnen gaan maken. Naja, er was voor hem maar weinig maar waar hij had kunnen doen. Zich laten arresteren en een straf uitzitten? Laat hem niet lachen, ze zouden hem daar waarschijnlijk voor eeuwig laten zitten, zo een levenslange straf, je weet wel. Zijn antwoord over wat hij deed.. Leek haar absoluut niet aan te staan. Al was da pt niet geheel te zien in haar houding, merkte de groenharige het wel zeker: daar kon hij Chakra nu wel lang genoeg voor. Na haar nog zielige 'hoopvolle' poging of hij echt gewoon niet de hele avond in een bar kon gaan staan, schudde hij zijn hoofd, al was het wel zo dat haar woorden hierna de groenharige liet grijnzen.. En nee, dat was dan ook niet echt op de goede manier, alles behalve zelfs. "Weet je, zelfs al voordat ik echt in dit lichaam zat, had Nathan het best al verneukt, dus nee. Heck, hij word gezocht door de politie, dus no way dat het mij ooit zou gaan lukken om iets normaals te krijgen." en bij het laatste.. Tja, daar hoefde hij niet eens een antwoord op te geven, zijn uitdrukking sprak al meer dan genoeg. Ja hoor, Eric had haet wel al zeker gemerkt hoe de roodharige al naar achteren was gestapt. "And don't you trust an old friend?" sprak hij, het hebbende over die zet van haar. Hij had wel wat meer van haar verwacht hoor. Hij was misschien wel niet persoon nummer 1 om naartoe te gaan, dat gaf hij zelf toe ook nog, maar om nou een goede vriendin -of dat was wat ze toen voor hem was- zo te backstabben? Nee, niet echt. Haha, dan had ze de verkeerde voor zich. Hij was serieus, als ze iemand wou hebben die ging backstabben, moest ze bij Nathan zijn. Die had het immers al vaak genoeg gedaan namelijk ook nog. Nadat het zijn beurt was geweest om verbaast over haar cijfers te zijn geweest, werd er vrij snel iets teruggesproken, iets waardoor hij simpelweg met een schaapachtig glimlachje op zijn gezicht had gekregen. "Bij sommige lessen had ik het nog net een wel kunnen gaan horen, van mezelf dan.. Niet dat die nou altijd even goed waren, maar het is iets." maar dat waren dan ook letterlijk maar iets van vijf lessen geweest, dus dat was ook helemaal niets eigenlijk. Om de een of andere reden liet dit hem denken aan een van de vele schrijfopdrachten die ze hadden moeten maken. "Doet me ineens denken dat bij sommige schrijfopdrachten voor nederlands, dat ik nog wel eens vaak genoeg in de verkeerde taal schreef." kort grinnikte hij bij de herinnering hieraan. Ja, dat soort dingen waren hem nou eenmaal gelukt, vraag niet hoe, maar het was gewoon zo. Het kwam gewoon door automatisme waarschljnlijk, net zoiets dat mensen die nederlands als hun moedertaal hadden, dat eerder wouden schrijven dan wat dan ook. Gewoon omdat het voor hun makkelijker was.
Ja, dit was inderdaad allemaal wel om voor te dromen, het was bijna gewoon te realistisch.. Voor zover het dan ok zijn, immers bleven het maar mechanische dingen, bij lange na niet het echte werk. Maar hij kon niet klagen, hoe vaak zou je zoiets gaafs nou kunnen gaan zien namelijk? Nou, niet veel leek hem. Misschien we, dat deze gehele tentoonstelling nog wel even ging duren, maar hij had wel nog eens zo een gevoel dat als deze was afgelopen, dat ook dit allemaal weg zou zijn. Echt, wat een zonde zou dat zijn zeg... Maar toch kon hij wel ergens het begrijpen: na een tijdje hadden mensen wel genoeg hiervan gezien, ze wouden iets nieuws. Of nu in dit geval, iets ouders, iets dat nog verder uit het verleden komt. En toen had hij hun oude docent opgemerkt, hierbij de roodharige even 'gewaarschuwd' waardoor zij nu allemaal onzin uit stond te brabbelen, iets waardoor hij kort fronste. "Gaat het wel?" zo klonk het namelijk absoluut niet, het klonk zelfs echt vreselijk slecht.. Maar bij Arceus, wat Charlra hierna deed, kon als een womder worden beshcouwd, zelfs tot een heldendaad. Ze liep namelijk op de vrouw af, waarschijnlijk in een pogin om met haar te graan praten. Br, hij zou er niet eens aan willen gaan denken.. Nope, daar stond ze helemaal zelf voor hoor.. Het bleef vrij luid in de gym, tot de roodharige ineens de naam van de ander vrij hard schreeuwde. Zelfs leek het de aandacht te trekken van de mechanise Pokémon, interessamt. Ze konden ook dus 'normaal' reageren op dingen. Er werd nog iets anders door haar gesproken, maar jammer genoeg was dit voor de jongeman gewoon niet te verstaan geweest.. Maar wat het ook mocht geweest, dezelfde seconde kwam ze terug rennen met een uitdrukking die zowat aangaf dat Chakra getraumatiseerd was. Blijkbaar had die vrouw geglimlacht.. Brr, had zij dat dan ooit gedaan toen hun twee op shcool zaten? Nee. Echt nooit. Ja, hij snapte wel waarom ze nu achter de neppe plant verschool. "Nee, en ik wil het maar houden zo ook.. Maar kom achter die plant vandaan, dat ding gaat je echt niet helpen." klonk er licht geamuseerd naar hem, waarna Eric alsnog een blik wierp naar de vrouw.. Brr, zij en lachen! Nee, liever niet. Dat zicht was iets waarvan de groenharige het liefste van bespaard zou willen gaan blijven.. En oh nee. Hippe kwam naar hen twee toelopen, met die glimlach op haar gezicht waar de ander het nog over had gehad, ja, ze had gelijk. Dat zicht was inderdaad flink traumatiserend, het was absoluut geen wonder dat ze zo was gaan reageren.. Brr, kon Hippe niet weggaan? Dan waren veel mensen hier een stuk blijer.