Making new friends

Ze had Rustboro city verkend totdat ze een geschikte plek had gevonden om haar pokemon te trainen. Ze had een oud verlaten gebouw gevonden met een overwoekerde tuin. Waar ook een meertje in lag, waar ze Amber in kon laten. Ze wilde haar pokemon eigenlijk niet tegen elkaar laten vechten. Zo ver ze wist kende haar Horsea alleen watertype aanvallen, dat wilde ze Rocky niet aandoen. Die was dan zwaar in het nadeel en zou daar echt gewond van kunnen raken. Eigenlijk wilde ze hem ook het liefst niet bij water hebben nadat hij er de vorige keer in was gevallen. Dus wilde ze hen apart van elkaar trainen. Het was daarom ook dat beide van haar pokemon in de pokeball zaten, dat kwam niet vaak voor. Meestal droeg ze Rocky wel in haar armen, maar dit keer niet. Ze wilde eerst Amber trainen. Ze moest nog echt een band krijgen met de Horsea. Ze leken elkaar nog niet zo te begrijpen als het hoorde en soms kreeg ze het idee dat Amber verdrietig was. Soms wilde ze wel eens dat ze konden praten. Ze liep naar het verlaten gebouw en ging naar binnen. Ze liet meteen stof opwaaien zo snel ze binnen kwam, maar dat was de vorige keer ook zo geweest. Het was logisch met zo’n oud gebouw. Ze liep meteen door naar de tuin en glimlachte toch even toen de zon weer op haar huid scheen. Het gebouw had toch een wat eigenaardige sfeer.

Ze pakte de Horsea haar pokeball uit haar riem en stopte aan de rand van het meertje. Het was een mooi meertje, met waterlellies erin die in bloei stonden. De zon schitterde op het water en ze kon zich niet voorstellen dat Amber het niet mooi zou vinden. “Ga maar Amber.” Ze klikte op de pokeball en liet de Horsea eruit, die een zachte plons in het water maakte. Amber keek eventjes om haar heen en richtte toen toch wat nieuwsgierig haar aandacht op haar. “Mooi hè?” Amber knikte en maakte een rondje. “Wil je liever zwemmen of zullen we oefenen?” De Horsea zwom wat dichter naar haar toe en keek haar aan. “Goed dan.” Knikte ze. “Amber doe Bubble in de lucht!” De Horsea keek omhoog en niet veel later ontstond er een groep aan bubbels boven haar hoofd. “Kun je ook een rondje draaien?” Amber keek haar aan en begon toen met haar staart rondjes te maken, waardoor de bubbels een spiraal vormde. “Wauw…” Eefje haar amberbruine ogen waren even wat groter geworden. “Wat prachtig Amber.” Voor het eerst leek er iets van blijdschap in de ogen van de Horsea te staan. Misschien wilde ze gewoon aandacht en was de spanning om met haar te werken onnodig geweest. Het zag er echt naar uit dat dit was wat Amber wilde. Ze zou vaker water gaan opzoeken voor haar Horsea. Opeens hoorde ze wat ritselen achter haar. Met een ruk draaide ze zich om en keek, maar ze zag niets. Ze haalde haar schouders op en keek weer naar Amber. Die was echter ook gestopt met de aanval. Was er dan echt iets geweest? Nee, ze had het zich vast verbeeld… “Amber.” Zei ze om de aandacht van haar Horsea weer te krijgen. “Doe Water Gun op het water!” Amber spoot een straal water, waardoor ook zij de lucht in schoot en op een paar meter bleef hangen. Een grote waterstraal op het water gericht. Jemig, wat een kracht. “Amber doe nu Bubble!” De straal ging over in bubbels die eerst om het water draaiden waarna vervolgens de waterstraal helemaal verdween. “Doe nu Smokescreen en verdwijn in het water!” Meteen ontstond er een inktzwarte wolk en had ze geen idee meer waar Amber gebleven was, maar toen trok de wolk weer weg en zag ze haar Horsea weer boven water komen. “Heel goed.” Glimlachte ze. “Je mag als je wilt nog wel eventjes zwemmen, dan ga ik ondertussen met Rocky wat doen goed?” Amber knikte en ging onderwater.

Ze pakte de andere pokeball uit haar riem en liep een stuk bij het water vandaan. Wel op een afstand dat ze het meertje nog kon zien, maar ver genoeg dat Rocky er niet weer in kon vallen. “Nu is het jou beurt Rocky.” Ze klikte op de pokeball en liet haar Torchic eruit. Rocky leek haar eventjes verontwaardigd aan te kijken. “Sorry Rocky, maar je moet er wel aan wennen dat je niet altijd uit de pokeball kunt zijn.” Opnieuw klonk er geritsel in de bosjes en verschrikt keek ze die kant op. Ze zou toch zweren dat ze iets gehoord had. Ze beet op haar lip en probeerde het te negeren. Het was vast niets. Volgens mij begon ze zich echt dingen in te beelden ‘Tor…Chic.’ Ook haar Torchic staarde naar de bosjes. “Het is vast niets Rocky.” Ze probeerde te glimlachen en wees op de boom. “Doe eerst Focus Energy en dan Scratch op die boom!” Haar Torchic nam een diepe teug lucht en rende toen recht op de boom af, waar hij een stuk schors vanaf krapte. Ze klapte in haar handen en was de hele bosjes alweer vergeten. “Nog een keer!” Rocky herhaalde de aanval en opnieuw nam hij een stuk schors mee. Hij stak zijn borstje naar voren en begon rondjes te paraderen. Van blijdschap kwam er een klein vonkje vuur uit zijn snavel. “Ooh Rocky, was dat Ember?” Sprak ze hoopvol. “Doe Focus Energy en dan Ember op die boom.” En hij deed het gewoon. Ze bleef verrast toekijken hij er een zwarte schroeiplek op de boom verscheen. Hij was hem gelukt, het was hem gewoon echt gelukt! Ze zakte door haar benen en bleef gehurkt zitten. “Kom hier.” Glimlachte ze. Rocky stoof op haar af en gooide haar bijna om terwijl hij enthousiast in haar armen sprong. “Ik ben trots op je. Op jullie allebei.” Haar blik ging naar het meertje waar Amber vanaf het water naar hen zat te kijken.

Ze liep met Rocky samen naar het water. “Let op dat je er niet invalt hè Rocky.” Ze was het voorval van de vorige keer zeker niet vergeten. Het had haar de stuipen op het lijf gejaagd en dat deed het geluid in de bosjes haar nu opnieuw. Snel keek ze om en zag nog net hoe een bruine vlek verdween. Was dat nou een pokemon? Ze pakte haar pokeballs uit haar riem. “Amber, Rocky.” Fluisterde ze zacht terwijl ze de twee weer in hun pokeballs liet. Eigenlijk vond ze het wel een beetje eng, maar het had echt op een pokemon geleken. Die had vast niet iets kwaads in de zin. Ze sloop naar de bosjes en duwde ze wat opzij. De pokemon keek haar geschrokken aan en ging er toen vandoor. “Hé wacht!” Riep ze. Haar poxedex maakte een geluid, maar ze had het al gezien. Bijna alle pokemon waren in haar geheugen geprent. Dit was een Eevee, maar die was al weg. Ze zuchtte even zacht en kwam overeind. Misschien zag ze haar de volgende keer wel weer, ze moest hier nog maar eens gaan trainen. Ze draaide zich om en liep de tuin uit, het vervallen huis door, de straat weer op.

[Open als iemand wil]

leveling: