Lost and [not so] found.

Hij zou niet weten eigenlijk hoe het ermee in andere regio's zat, maar als dit het geval was, zou de groenharige er wel zeker wat van hebben gehoord. Het was dus opgelucht ademen voor de meeste mensen, zelf maakte het hem eigenlijk weinig uit. Ze hadden van twee regio's belangrijke steden, dus daar was eigenlijk maar weinig zorgen om over te gaan maken. Maar genoeg over dit onderwerp, gezien het ook wel zeker te gevaarlijk werd voor hem, de kans om namelijk per ongeluk teveel te praten werd groter en groter. Blijkbaar leek de blondine er ook nogal blij mee te zijn om van dit af te zijn, want op het moment dat ze over haar zusje waren begonnen, leek ze ook een stuk vrolijker te ogen. "Het is dat ik d'r nooit heb ontmoet, maar ik geloof je wel op je woorden." klonk er wat geamuseerd van de jongeman, waarbij deze de laatste paar slokken van zijn koffie opdronk, om hierbij een van de serveerders even te wenken. Zelf had de groenharige dit nooit echt meegemaakt bij mensen, maar tja, het was dan ook vaker iets als je iemand dan ook echt goed kon. Iets dat hij dus vaak genoeg ook weigerde, wetende dat het toch vaak genoeg in een en al aan een ramp uitliep. Ugh, hij haatte dat. Maar vaak zat er maar weinig anders op. Hierna was het gegaan over hun niet zo geweldige wonden, iets waardoor hij dan ook zijn hoofd schudde op haar woorden. "Nee, dat is het absoluut niet, er is mij verteld dat het nog vier maanden ging duren om te helen, met pech een half jaar." een half jaar amper wat normaal kunnen gaan doen. Het was vreselijk, die gedachte enkel al, hij wou er niet aan denken maar alsnog gebeurde het. Zijn gedachten van zoiets afzetten ging te moeilijk. Maar blijkbaar was Cecille niet enkel out gegaan, iets waardoor er een nieuwsgierige frons vormde op zijn gezicht, oh? Jakkes, blijkbaar had ze er ook nog een hersenschudding bij gekregen, dat ging ook niet geweldig meer zeg, bij hun beiden eigenlijk dan. "En je weet zeker dat 't gaat?" al mocht hij zelf nooit een hersenschudding hebben gehad, was het te verwachten dat het absoluut geen pretje was.

De blondine leek blij te zijn dat hij haar zusje niet had ontmoet, niet dat hij of Nathan nou bepaald de beste personen waren om mee om te gaan, vooral niet met jongere mensen. Absoluut niet eigenlijk. Hij glimlachte licht bij haar woorden. "Nee, dat is inderdaad niet geweldig dan." Hij mocht misschien niet weten hoe haar zusje was, maar uit was hij had gehoord, was zij nogal wat onschuldig, geen womder dat ze hem van haar weg wou laten. Bij zijn woorden over dat het waarschijnlijk tot nog zeker een half jaar kon gaan duren voordat de wond geheeld was, werd er een grimas getrokken, nog net niet schreeuwde ze het verbaast uit. "Ik voel het ja, op meerdere manieren. Het is ook zeg maar dat het hoe dan ook vreselijk veel pijn doet, maar het is ook raar, want ik voel letterlijk nu lucht gewoon over de spieren daar." prettig was wel zeker erg anders, om het maar even zo simpel te gaan zeggen. Door de pijn leek het wel voor zich te spreken dat bepaalde bewegingen gewoon niet gemaakt konden worden, niet zonder dat hij er of teveel last van had, of het gewoon niet lukte. "Ik zal je het zicht er wel van besparen, denk niet dat je zoiets wilt zien." klonk er met nog een poging tot wat droge humor. Al was het jammer genoeg niet echt iets om over te gaan lachen. Misschien dat hij ook wel trouwens nooit meer somige bewegingen maakte, puur omdat hij het in dat halve jaar niet meer kon en het zichzelf deels afgeleerd zou hebben. Zucht. Blijkbaar ging het toch niet helemaal honderd procent, maar anders kwam ze hier blijkbaar dus niet. "Ik zou zeggen dat je geen reden nodig hebt voor een drankje, maar als je wou gaan stoppen is die toch wel wat beter." klonk hij licht geamuseerd. Zodra de serveerster bij hun tafel was gekomen, bestelde Cecille als eerst een biertje, waarna hik gewoon weer ging voor een Irish coffee. Bij haar verhaald, fronste hij licht. "Ook handig van je, maar gelukkig dat je het tot daar had kunnen gaan redden, stel voor wat er anders gebeurd kon zijn." nee, dat was wel een stuk minder prettig voor haar, dat kon hij nu al gaan raden. Echter moest hij bij de rest van haar woorden kort grinniken, ja, dat kon ook nog. "In well gevak had ze wel even voor je gezorgd." sprak hij wat geamuseerd.

Bij zijn woorden over haar zusje, was de blondine al breed aan het grijnzen, enkel verdween deze even snel dat die was gekomen bij zijn woorden over de wond. Tja, prettig was een ander verhaal. Bij haar woorden dat ze hem aanraadde voor de massage, grinnikte de jongeman kort. "Nou, als het ging werken, sign me up." sprak hij wat grappend. Waarschijnlijk zelfs dan nog steeds niet, hij was er niet echt het persoon ervoor om dat soort dingen te gaan doen. Nee, helemaal niet eigenlijk. Hij vroeg zich af, zou het laatste dat hij had gesproken, het stuk in het engels dan vooral, nog wel eigenlijk te horen zijn? Hij hoorde het vast wel van de blondine als dit niet het geval was. Trouwens, het deed nu zelfs pijn, nu hij gewoon letterlijk zijn schouder stilhield. Laat staan als iemand het nog half wou gaan mishandelen dan. Nee, dat zou absoluut geen leuke ervaring voor hem worden. Ze was blij met dat hij haar het lelijke zicht bespaarde, ze had al genoeg bloed en dat soort dingen gezien. Kort knikte de groenharige. "Ja, snap ik wel dan." zelf.. Zelf had hij er vaak genoeg mee te maken, en dan was het al zeker niet allemaal van hemzelf. Het was maar goed dat niet veel mensen van dit soort dingen wisten, dat kon niet geweldig zijn immers, vooral niet voor hem. Met zijn woorden werd ingestemd, of alhoewel, dat was iets dat ze normaal vroeger zou gaan doen, nu niet meer. Er werd enkel geknikt door hem, ze wouden er beiden geen woorden meer vuil aan maken, iets wat erg begrijpelijk was wel. Onderwerp switch, veel beter nu. Blijkbaar had ze toen, zodra ze uit het ziekenhuis was ontsnapt, wel haar Pokémon mee. "Gelukkig maar zeg, anders had het nog erger kunnen aflopen." hij had daar niet op die manier ervaring mee, maar wel meerdere momenten was hij dankbaar voor diens Pokémon.

Er had niet iets geklonken van haar, dus de groenharige nam maar gewoon aan dat ze het verstond. Simpel als wat. Hij had van sommige mensen wel eens gehoord, dat als hij sprak terwijl het accent heel duidelijk was, het net klonk alsof hij dronken was. Wat hierop was geantwoord 'misschien was hij dat wel'. Maar nee, toen voor de verandering eens niet. In welk geval leek de blondine te glimlachen om zijn woorden, dus vast wel dat het goed zat. Maar blijkbaar zou zij hier zonder haar Pokémon niet eens zitten. "Maar.. Je zit hier nu, dus het is wel beter afgelopen, hm?" het was eigenlijk amper een vraag, eerder iets van een bevestiging. Niet veel later, toen het even stil was geweest tussen de twee, kwam er een serveerster langslopen met hun drankjes. De bier voor de blondine, voor hem de Irish coffee. Eentje die hij dan ook aannam en even de serveerster netjes bedankte. Torn ging zijn aandacht weer naar Cecille, welke hem vroeg dat het dus Iers was. Het was niet moeilijk om voor dit soort dingen een grijns op zijn gezicht te laten toveren, hij gaf het toe, Eric was vrij trots op zijn taal. "Is fíor sin." werd er in de eerste insatantie beantwoord, al realiseerde hij toen even dat ze niet eens zou kunnen weten wat het betekende. "Dat klopt." Verbeterde hij zichzelf, al whad het wel even geduurd, direct van Iers naar Nederlands vertalen ging niet altijd even soepel namelijk. Ondertussen nam de groenharige een slok van het dampend hete goedje, niets beters dan gewoon hete, bittere koffie. Of nouja, er waren wel veel goede dingen, maar dit kwam in de buurt van de top met wat lekker was.

Bij zijn woorden werd er opgelucht geantwoord, iets dat hij dan ook wel volkomen kon gaan begrijpen. Ook was ze er anderen nog steeds dankbaar voor, hierop werd kort geknikt. Zelf gingen zijn gedachten naar de tijden dat Nathan in zo een tijd had gezeten, waarin hij ook zijn Pokémon echt nodig had gehad. Het mocht niet zo super vaak zijn geweest, eigelijk wel maar shut up, maar die tijden waren alsnog niet helemaal geweldig geweest. Hij was dan ook bijna helemaal in zijn gedachten weggezakt, tot ze was begonnen over de taal. Zijn eerste reactie leek ze dan ook absoluut niet te konnen verstaan, iets wat heel erg duidelijk te zien was aan haar vreselijk verwarde gezicht. Het was ergens best grappig hoe te zien, hoe personen verschillend op de taal reageerden, maar over het algemeen wel verward was. Tja, Iers, of hoe het anders heette 'Irish-Gaelic'. Er zat zelf maar weinig verschil in als je het hem vroeg. Hij fronste even geamuseerd bij haar woorden. "Ja? Op wat scheldwoorden heb ik 't nooit gehoord." niet dat hij ze ooit normaal zou kunnen nazeggen. Misschien Nathan, als deze er een beetje zijn best indeed uiteraard. Samen met de hete kop in zijn hand, leunde hij iets achterover in het stoeltje, het zat verrassend genoeg best lekker zo. Ach, het was geoukkig niet dat er hier van die stalen stoelen waren. Arceus, hoe kon iemand daarop trouwens zitten? Dat zat toch niet normaal?

Bij haar woorden greens de groenharige, om even te knikken. "Voornamelijk wel ja." en toen was het dan ook wel weer dat het maar amper opgepakt kon gaan worden, vooral omdat zijn aandacht destijds bij andere dignen zat. Dit was iets dat namelijk bijna enkel had geklonken in de gevechten die hun twee met elkaar hadden gehad. Niet veel later klonk er wat sn de blondine in het Zweeds, iets waardoor hij kort zijn wenbrauwen ophaalde. Euh, vertaling? Zelf leek ze er ook niet helemaal makkelijk uit te komen, maar toch klonk het. Geen zorgen dus. Oh kon hij die ook maar hebben, en dan niet enkel nu eigenlijk. Alsnog knikte hij geintereseerd, "Het klinkt wel anders dan 'k had verwacht." sprak hij naar halve waarheid. Tja, eigenlijk had de jongeman niet eens moeten weten wat er te verwachten viel hiervan. Was zoiets wel niet eigenlijk met alle talen? Dat je geen idee zou hebben hoe ze klonken, tot iemand anders het sprak die er dan ook echt vloeiend in was?

Blijkbaar leek ze er niet heel blij mee te zijn ermee dat de scheldwoorden die ooit bekend waren geweest voornamelijk van de blondine waren gekomen. "Niet erg hoor, heb ik nog wel vaker meegemaakt, best grappig eigenlijk." de andere minder vakere keren was terwijl Eric bezig was op MeTube, videos kijkend van PewDieCake. Jammer zeg, dat het humor daar zo slecht was geworden. Bij haar woorden knikte hij instemmend. "Dat was ook eigenlijk vooral ook voor mij toen ik Nederlands voor het eerst hoorde, maar ook Frans ja." blijkbaar kon haar vriendin Frans praten, iets waarbij hij om Cecille's woorden kort grinnikte. "Ja, dat gebeurd nogal vaak hier. 'K kan nog steeds geen enkel woord Frans." hij was al blij genoeg ermee trouwens dat Eric überhaupt Nederlands kon, dat maakte het meeste immers wel makkelijker.. Tot het op lezen aankwam, maar daar sprak hij niet over. "En jij trouwens? Of enkel wat matig?" vroeg hij wel nog, misschien dat zij namelijk wel wat van de taal kon, maar dan ook echt goed bedoelde hij.