Black Bird

Haar team was weer groter geworden. Mabel dacht aan de rustige, roze Buneary die haar best deed Alice te negeren. Jewel was de nieuwste aanwinst van het team. Ze was de derde shiny Buneary van de Daycare en de tweede in het team. Ergens had Mabel verwacht dat het konijn op Alice zou lijken, ze waren zusjes uit verschillende nestjes, maar dit was helemaal niet het geval. Jewel was rustig en stil in vergelijking tot haar oudere, hypere zus. Ook was de Buneary al groter dan Alice waardoor ze het gevoel van de grote zus gaf. Deze Buneary was een denker in tegenstelling tot de andere in haar team. Jewel was erbij gekomen nadat ze was terug gebracht door iemand die niet met de pokémon had kunnen opschieten. En aangezien de Buneary haar leuk had gevonden had Mabel besloten om de pokémon te houden. Maar Jewel was niet de enige nieuwe aanwinst. Ongeveer een maand na het hele blind date gebeuren, waar Amy haar zo vriendelijk voor had ingeschreven, was er een brief gekomen. Vooral om te bedanken voor de deelname en het was ook leuk geweest. Cooper was aardig en ze had zich niet verveeld tijdens hun.. interessante gesprekken. Maar daarom hadden ze toch geen pokémon mee moeten geven? Uit de rode bal die erbij zat was een Nidoran♂ gekomen met, volgens de brief, de naam Romeo. Typisch. Nadat Mabel over de hartaanval was gekomen had ze de pokémon willen wegdoen, maar natuurlijk was dat onmogelijk. Safe Haven was immers een plek voor iedereen en ze kon het hem niet aandoen weg te doen naar het asiel of random trainer. Bovendien had Amy erop gehamerd dat ze over haar angsten moest komen en deze kleine romanticus zou haar misschien kunnen helpen. Want Romeo was, ironisch genoeg, een hopeloze romanticus. De Nidoran♂ was er al in geslaagd afgewezen te worden door Amy, Mercy en Despair. De laatste was aangezien voor een dame wat de situatie niet echt beter had gemaakt. Bovendien had de shiny Lopunny nog steeds moeite met Mercy aangezien de pokémon niks van hem moest hebben. Iedereen leek zo zijn trauma’s te hebben, zij met pokémon, Mercy met mannen en Despair met zijn kapotte trots. Maar dat was allemaal onbelangrijk op het moment. Romeo zou niet zo’n probleem zijn als hij niet super aanhankelijk was. De Nidoran♂ wilde het liefst aandacht 24/7. Alice speelde vooral met hem en Lilith, maar het hield hem niet tegen aandacht te zoeken bij zijn doodsbange trainer, ondanks de waarschuwingen van Amy. Op het moment was de Zoroark thuis en zorgde voor de Daycare, aangezien de vos bijna menselijk was vond ze het niet zo moeilijk. Lilith en Xu, ook een nieuwe aanwinst, konden het redelijk goed met de Zoroark vinden en het was redelijk rustig. Nu de orde een beetje op zaken was in de Daycare was Mabel van plan nieuwe pokémon te vangen. Die vogels die ze dolgraag wilde om Safe Haven te herstellen. Daarom waren ze vandaag in Hoenn, Scorched Lab, waar Murkrows waren gespot. Duistere vogels, maar een derde Darktype erbij zou vast geen pijn doen. Bovendien had ze nog steeds een Dusk Stone waarmee ze niks had gedaan. Perfect voor de zwarte vogel.
Zoekend keek Mabel om zich heen. Samen met Mercy was ze al een tijdje rond op zoek naar een Murkrow. Maar de zwarte vogels waren minder makkelijk te spotten dan ze had verwacht, vooral in de grot. Zelfs Mercy was het niet gelukt een van de vogels te vinden. Maar ze gaven nog niet op, voor de Daycare zou het geweldig zijn om een van de pokémon te vinden. Niet omdat ze zeldzaam waren of zoiets, maar omdat deze mogelijk een bijzonderheid aan zich hadden. En die waren altijd welkom. Opeens gaf de Lopunny een kreet en wees naar een groep zwarte pokémon in de duisternis. Mabel volgde de wijzende poot van haar pokémon en wisselde een blik. “Kun je er één te pakken krijgen?” vroeg ze licht vermoeid aan haar shiny. Mercy keek haar trainer aan en knikte. Behendig sprong de Lopunny naar boven, richting de vogels en schrok de pokémon op.  De meeste Murkrows vlogen meteen weg, maar een paar zetten boos hun veren op en keken de nieuwkomer intimiderend aan. Mercy liet zich niet makkelijk bang maken en vuurde een Water Pulse op de vogels af. Een paar meer verdwenen en lieten er twee koppige achter. Een van de vogels probeerde de ander aan te sporen weg te vliegen, maar de Murkrow leek niet op te willen geven. Waarschijnlijk een pokémon met groot ego. Mercy wees uitdagend naar de pokémon en liet een duidelijke ‘punny’ horen. Mabel had geen idee wat de Lopunny had gezegd, maar de Murkrow zette boos zijn veren op en vloog op de roze pokémon af. Mercy ontweek de Wing Attack waarmee de pokémon haar probeerde te raken en sprong terug naar onder. Ze had de vogel al genoeg geagiteerd, nu kon het gevecht beginnen!

V.S

Mercy stuurde razend snel een tweede Water Pulse op de vogel af. De Murkrow wist door de ring te vliegen en viel aan met een Assurance. Mercy nam de klap, maar maakte gebruik van het moment door haar vuist met ijs te laten opgloeien. Met een krachtige Ice Punch sloeg ze op de rug van de vogel. De Murkrow liet een gepijnigde kreet horen en klapperde wild met zijn vleugels om in de lucht te blijven. Aanvallen zoals deze waren bijzonder pijnlijk voor Flyingtypes. Mercy draaide zich richting Murkrow en deed een poging hem te raken met een tweede Ice Punch, maar de vogel had zich alweer hersteld en was buiten bereik van de Lopunny. De vogel maakte een duikvlucht en deed zijn best zijn tegenstander met een Wing Attack te raken. Mercy, die een erg brede movepool had, ontweek die sierlijk en sloeg toe met een Thunderbolt. De knetterende, elektrische bal vloog op de Murkrow af en raakte zijn staart. De vogel slaakte een geschrokken kreet en viel naar de grond, verlamd door de elektrische aanval. Boos keek de Murkrow de sterkere Lopunny aan en begon met het creëren van een Haze. Een dikke, zwarte mist verscheen van de klapperende vleugels van de pokémon die het zicht een stuk moeilijker maakte. Dit was niet hetzelfde als een Smokescreen, maar het had wel een soortgelijk effect. Het maakte het zicht moeilijk, al zou het niet zo lang blijven. Beide Mercy en de Murkrow wisten dit. De vogel deed een poging weg te komen, maar de Lopunny wist hem te pakken te krijgen met een Thunder Punch. De elektriciteit knetterde door de lucht en vloog door de vogel. De Murkrow krijste en viel op de grond, niet in staat te bewegen door de aanval. Paralyzed. Dat zou het een stuk makkelijker maken. De vogel probeerde weg te springen en bleef op een veilige afstand van de Lopunny. Mercy deed haar best de pokémon te volgen, maar de Haze maakte dat aanzienlijk moeilijker.
Met een Water Pulse probeerde de Lopunny de mist wat te verminderen, maar het had weinig effect. De Murkrow was erin geslaagd om zich omhoog te werken in de lucht en Mercy aan te vallen met een Wing Attack. De Lopunny zag de andere pokémon te laat en werd geraakt door de aanval. De vogel kwam opeens terug en klauwde met zijn poten naar Mercy’s nek. Geschrokken week de Lopunny achteruit en sloeg richting de vogel, zonder echt een aanval te gebruiken. De Murkrow kreeg echter wat hij wilde, de Lopunnite had de aandacht van de vogel getrokken en daar riskeerde hij blijkbaar zijn leven voor. Met glimmende ogen keek de pokémon naar het gebroken bandje in zijn poot en bekeek de steen. Hij vond het blijkbaar mooi en maakte zich al klaar om weg te vliegen, de donkere grot in. Mercy, die het verlies van haar Lopunnite niet echt waardeerde, rende snel naar voren en een ijzige wind begon de grot te verkoelen. Al snel was er een echte sneeuwstorm en was de Murkrow gedwongen te landen. Blizzard was een erg krachtige aanval, vooral als de kou nergens heen kon in de grot. Mabel rilde en was blij dat ze een dikkere jas aan had gedaan, zelfs met de warme tijd in Hoenn. Ze had geweten dat de grot koud ging zijn, maar op een Blizzard had ze niet gerekend. Maar het werkte. De Murkrow werd gedwongen te landen door een combinatie van de krachtige aanval en zijn paralysis. Mercy sprong meteen richting de vogel en trok haar mega stone ruw uit zijn poten. Dit wilde ze voor geen goud verliezen! Helaas had het ook een ander effect, de ability van de Lopunny was geactiveerd en de Murkrow keek opeens met hele andere ogen naar zijn tegenstander. Mercy was nooit fan geweest van haar Cute Charm, en ook deze keer kreeg de Lopunny een ongemakkelijke uitdrukking op haar snuit.
De Murkrow was echter verblind door zijn ‘liefde’ en sprong verlegen dichterbij terwijl hij macho gedrag probeerde te vertonen. Maar door de schade en status conditie die hij had ging dat wat minder. Mercy liep voorzichtig naar achteren en deed haar best de vogel te ontwijken. Haar zelfverzekerde houding was verdwenen en vervangen door een ongemakkelijke ik-wil-hier-weg houding. Maar ze wist dat ze dat niet kon doen, het was haar taak om deze Murkrow te vangen en dit zou het allemaal alleen makkelijker maken. Met een Focus Blast deed de Lopunny een poging de Murkrow bij haar weg te houden, maar de vogel kon het wonder boven wonder ontwijken en kwam alleen dichterbij. Terughoudend, bijna angstig, vuurde Mercy een tweede Thunderbolt  op haar tegenstander af. De aanval raakte, maar de Murkrow leek niet echt onder de indruk van de aanval. Hij was te druk bezig met het opzetten van zijn borstveren en pronken onder arrogant klinkende krassende geluiden. De vogel deed een poging Mercy te verbazen met een kleine vliegshow, al moest hij halverwege een noodstop maken door de elektriciteit die nog invloed had op zijn lichaam. Onzeker keek Mercy naar haar trainer. Ze vond vechten makkelijk als het een echt gevecht was, maar een situatie als deze? Ze had geen idee wat ze ermee aan moest. Mabel had zelf ook geen idee en haalde haar schouders op toen ze de blik van de Lopunny zag. “Gewoon.. Thunderbolt of zo?” reageerde ze onzeker tegen de pokémon. Amy zou weten wat ze zouden moeten doen, maar de Zoroark was er nu niet en ze waren op hunzelf aangewezen. Ze konden misschien Despair tevoorschijn halen, maar Mabel had het idee dat een verliefde Murkrow niet goed zou vallen, zelfs als het door de Cute Charm kwam. Vooral omdat hij zelf nog geen succes had gehad bij zijn soortgenoot. Maar Mercy was eenmaal een pokémon met nare ervaringen door haar ability, het was niks persoonlijks. Mercy nam ondertussen het advies van haar trainer aan en een knetterende bal van elektriciteit vloog op de vogel af. De aanval raakte de Murkrow midden in een duikvlucht en de pokémon sloeg tegen de grond. Geschrokken keek Mercy naar haar trainer, dit was niet de bedoeling! Waarom kon dit gevecht niet normaal lopen? Mabel was even geschrokken als haar pokémon en viste een pokéball uit haar tas. Deze Murkrow zag er niet uit alsof hij overeind zou komen en ze had niet het idee dat vechten erg effectief zou zijn. Met het hele Cute Charm gebeuren zou de Murkrow waarschijnlijk niet veel doen, behalve de Lopunny proberen te overtuigen dat hij een geschikte partner was. Wat een raar idee was aangezien ze niet eens in dezelfde egg-group zaten. Voorzichtig liep Mabel richting de zwarte vogel onder begeleiding van haar Lopunny. Fobieën werden altijd sterker in enge, duistere grotten. De Murkrow leek echter geen bedreiging meer te zijn, de vogel lag redelijk verlamd op de grond door de paralysis. Mabel bleef op een veilige meter staan en wierp de rode pokéball die ze in haar hand had. De vogel werd opgeslokt door het ding en begon te wiebelen. Met ingehouden adem telde Mabel de bewegingen van de bal. Één, twee, drie en?

3x Thunderbolt
1x Ice Punch
1x Thunder Punch
1x Blizzard