Naam: Theodore Harvey
Leeftijd: 26
Geslacht: Man
Type: Team Rocket
Hobby's: Krachttraining, naar de maan kijken, adviseren, piano spelen (orgel kan hij ook)
Pokédex: Pokédex
Uiterlijk: Theodore is 1,98m lang. Hij heeft een lichaamsbouw dat tegen het body builder type aan zit. Verder heeft hij lang zilver-wit haar. Hij heeft vaak een serieuze en heldere blik in zijn ogen.
Innerlijk: Theodore zit vaak met zichzelf in de knoop. Hij is harteloos, manipulatief en heeft geen grenzen als hij zijn doelen wilt behalen. Wat het nou zo moeilijk maakt is dat hij niet zo van nature is. Zo is hij geworden. Van nature is hij een zorgzaam, empathisch en zelf-opofferend individu. Een gevolg daarvan is, is dat hij zich vaak stil en stoïcijns gedraagt. Ook spreekt hij vaak in de vorm van adviezen waarbij zijn woordkeuze vaak een bepaald soort respect voor de ontvanger suggereerd. Hij is aapetrots op zijn jongere broer, maar tegelijkertijd haat hij hem. Die is toevallig een Ranger. Hij maakt zich echter wel vaak zorgen om hem. Door dit soort intense gevoelens van zorg en empathie kan hij zich goed verplaatsen in de manier van denken van Rangers. Echter zou die kant van het gevecht zijn doel niet ten goede komen. Hij moet dan toch echt zijn harteloze kant inzetten, hoewel hij ergens altijd hoopt dat de Rangers zegevieren. Hoewel hij naderhand vaak sympathie en compassie laat zien. Ondertussen houdt hij meestal zijn gedachten voor zichzelf. Af en toe laat hij droge en iet wat sardonische opmerkingen vallen. Het aanvallen van Rangers vind hij niet erg. Hij is er zelfs content mee. Hij ziet het als een straf voor zijn eerdere misdaden om aan de donkere kant van het gevecht te staan. Verder heeft hij altijd een fascinatie voor de maan gehad.
Geschiedenis:
Theodore heeft zijn hele leven in Lumiose City gewoond. Theodore was 5 jaar oud toen zijn broertje geboren werd. Het was ook rond die tijd dat hun ouders vaak ruzie hadden. Theodore begreep niet waar ze het over hadden toen, maar het ging waarschijnlijk over de manier van opvoeden. Een paar maanden naar de geboorte van zijn broertje kwam zijn moeder.. door mysterieuze reden.. om het leven. Het was pas toen dat zijn vader Theodore begon te dwingen om slechte dingen te doen. Een van de eerste dingen was dat ze naar het park gingen. Theodore moest zijn broertje bij zich houden en na een aantal uur alleen achter laten in het park om vervolgens met zijn vader terug naar huis te gaan. Diezelfde avond nog werd zijn broertje terug thuis gebracht. Theodore voelt zich tot op de dag van vandaag nog erg schuldig over die actie. Hij hield namelijk stiekem heel erg veel van zijn broertje, al vanaf het moment dat hij geboren was. Hij was vastberaden om een goede grote broer te zijn. Zijn vader had ook net gedaan alsof hij erg blij was met de terugkomst van zijn tweede zoon. In de drie volgende jaren besteedde hun vader de meeste aandacht aan Theodore en verwaarloosde de ander bijna. Zijn vader had allemaal slechte dingen te zeggen over Cecil (zijn broertje) en Theodore begon langzaam te geloven dat de slechte behandeling die Cecil kreeg gerechtvaardigd was. Ondertussen moest Theodore nog meer slechte dingen doen. Deze tijd meer in de richting van stelen en liegen. Tot zijn genoegen van zijn vader natuurlijk. Op gegeven moment vertelde zijn vader zelfs dat het Cecil was die er voor had gezorgd dat hun moeder er nu niet meer was. Hij hield veel van zijn moeder en er groeide een bepaalde haat in hem tegenover zijn broertje.
Twee jaar later, toen hij 10 jaar oud was, was zijn haat voor zijn broertje zo groot geworden dat hij hem een keer helemaal alleen had achtergelaten. Ze waren namelijk uit school terug naar huis aan het lopen. Theodore loog over dat ze een ijsje gingen halen. Hij wilde het zogenaamd goed maken met hem dat hij hem die dag geslagen had en al die andere kinderen had opgedragen om hem te pesten. De goedgelovige en goudeerlijke Cecil geloofde zijn grote broer. Misschien was hij dom, misschien had hij hoop, maar hij ging mee. Ze liepen de slechte wijken van de stad in. Op een gegeven moment vroeg Cecil hem of hij even naar de wc mocht gaan. Ze liepen een bar in en hij werd naar het toilette gewezen. Toen Cecil eenmaal binnen was in een van de vieze, en eigenlijk te hoge, toiletten verliet Theodore de bar. Daarna heeft hij er nooit meer naar omgekeken. Behalve op momenten dat zijn mixed-feelings terug komen.
In de jaren die daarop volgde werd hem ook opgedragen om anderen te mishandelen en te manipuleren voor bepaalde doeleinden zoals geld en macht. Zijn vader was erg tevreden met hem. Trots was namelijk een te groot woord. Die kon best voelen dat Theodore’s goede natuur soms de kop op stak. Daarom besloot hij Theodore op 13 jarige leeftijd al kennis te laten maken met Team Rocket, waar hij zelf deel van uit maakte. Hij was nog erg jong en zag er niet heel sterk uit. Er werd daar heel erg op hem neer gekeken, maar zijn vader had het voor elkaar weten te krijgen dat hij al vrij snel een pokemon kon krijgen van Team Rocket. Hij mocht zelf kiezen. De TR leden maakte hem belachelijk voor zijn keuze en zijn vader was enorm teleurgesteld. Het was namelijk een Lunatone die Theodore wilde. Niet de meest spannende keuze voor Team Rocket.
In de jaren die volgden werden zijn slechte gedragingen en gedachten benadrukt en zijn goede daden en gedachten (die er nog steeds waren) onderdrukt. Hij was zijn broertje zelfs vergeten. De haat bleef in zijn hart. Hij haatte alles en iedereen. En hij wist niet waarom. Hij haatte zelfs zijn vader. En daarnaast ook zichzelf. Maar hij kon zich niet herinneren wat hij nou had gedaan om zichzelf te haten. Het leven was nooit anders geweest eigenlijk. Hij begon vanaf die tijd te trainen om een sterk lichaam te krijgen en hij leerde ook de organisatie goed kennen. Dus hij leerde ook hoe je in een organisatie moet samenwerken. Langzaam veranderde zijn bruine haren in silveren lokken.
Toen hij 22 jaar oud was kwam hij Cecil weer tegen op een van zijn missies. Zijn broertje wist niet dat hij bij TR zat, en was toevallig op een Ranger missie. Hij had te horen gekregen dat er negatieve activiteiten waren in het gebied, niet wetende dat zijn oudere broer er achter zat. Theodore was hem vergeten, maar Cecil herkende hem. Zelfs al was zijn lichaam en zijn haar zo erg veranderd. De ogen kon hij zich nog goed herinneren. Cecil vertelde hem over hoe het na dat incident was afgelopen. Hij was geadopteerd geworden. Theodore vond het maar raar dat die jongen deed alsof hij hem kende. En uiteindelijk zei Cecil dat hij zijn oudere broer kon vergeven. Vergeven? Theodore wist niet waarom, maar zijn hart brak, en tegelijkertijd kreeg hij sterke gevoelens van haat en woede. Snel verliet hij de situatie. Terug naar zijn missie. Pas na de missie herinnerde hij zich alles weer. Alles wat hij had gedaan en hoe het begonnen was. Hier starte ook het dualistische gevoel dat hij zo vaak heeft. Vanaf toen hield hij heel veel gedachten voor zichzelf.
Het duurde vrij lang dat Theodore zijn reputatie enigzins had hersteld binnen Team Rocket. Eindelijk kreeg hij dan toch de kans om een nieuwe toevoeging aan zijn team te krijgen. Hij wist dat de keuze erg belangrijk zou zijn voor de manier waarop de rest van de leden naar hem zouden kijken, vandaar dat er veel druk op hem stond. Daarnaast kon hij zijn vader niet nóg een keer teleurstellen. Straks ging hetzelfde gebeuren als dat hij met alle andere mensen gebeurde die hem niet aan stonden. Daarom viel de keuze uiteindelijk op een Heracross. Dit was geen heel populaire keuze bij TR, maar deze pokemon kan in ieder geval mega evoluëren. Hij hoopte dat dat genoeg was om een klein beetje respect te krijgen. Hij kreeg niet per se respect, maar mensen keken in ieder geval minder op hem neer. Maar dat was sowieso moeilijk nu bij zo’n lange sterke man.
In de jaren totaan het heden kwam hij binnen Team Rocket bekend te staan koud, doortastend, doorzettend, manipulatief en een stille gast.
