Viva la Creative! [+Kenneth Brine]

Tja, hij wilde spanning. En hij kreeg spanning. Je kon maar nagaan hoeveel Kenneth om Cecille gaf aan de hand van zijn reactie. Stiekem was hij vrij gesteld op bijna alle mensen, maar vond ze tegelijkertijd ook zeer irritant. De reden voor beide zaken zullen maar een andere keer besproken moeten worden. Want op dit moment had Cecille nog maar drie seconden om zo snel als dat ze kon naar het platform toe te.. schuifelen? Wat deed ze nou? Kenneth geloofde ineens niet meer dat dit bij een of ander plan hoorde dat ze bekokstoofd had. Nu zou hij al helemaal te laat zijn om haar nog hier naartoe te trekken. En hij kon het risico niet lopen. De vraag wat er zou gaan gebeuren nadat de timer op nul stond was zonder antwoord. Hij kon alleen maar zijn vuisten ballen terwijl Viktoria kalm zei: "Je kunt het wel.."

Kenneth keek met lede ogen toe hoe de vloer onder Cecille wegzakte. Hij zag hoe ze aan het klungelen was en hij ging in kleermakerszit aan de rand van het platform zitten. Hij legde zijn handen op zijn knieën en sloot zijn ogen. Zijn hoofd gedaald. "Ik heb gefaald. Ik had beloofd je te beschermen en ik heb gefaald.." Hij had die belofte niet zozeer hardop gemaakt dan wel in zijn hoofd. Dit zou absoluut de laatste keer dat hij OOIT nog iemand meenam op een van zijn gevaarlijke avonturen. Maar iets sprak hem tegen. Iets dat heel letterlijk was. "Hey wijfie! Je moet je niet laten neerhalen door die nerd hiero!" Het was de professionele sporter. Ja, iedereen die de kooipuzzel had opgelost was hier. En hij was naar Cecille aan het roepen. "Als ik daar hing had ik nog niet opgegeven hoor. Je hebt maar één kans nodig op een homerun!" Kenneth keek hem neutraal aan. Viktoria kon hem enkel hoopvol aankijken.

Wat.. was dit? Ademloos keek Kenneth toe hoe de woorden van de sporter Cecille motiveerde. Hij concentreerde zich diep. Dit was.. het grootste mysterie die hij ooit had gezien. Het was de Ambigue kracht van de menselijke wil. Iets dat hem totaal ontging als het ging om zijn analyses. Hij gebruikte al zijn hersencellen om dit te observeren. Hij móést hier duidelijkheid over hebben. Cecille was sneller en krachtiger dan hiervoor. Dit ging helemaal in tegen zijn vorige analyse. Een grove analyse met uitlopers naar beide kanten vertelde hem dat Cecille's fysiek dit niet moest aankunnen. En nu.. door een paar zinnen.. was de data totaal veranderd! Naar data die niet mogelijk had moeten zijn. Langzaam stond hij op. Het was de eerste keer dat Kenneth ervoer hoe het voelde om een sport hooligan te zijn. Zijn knieën gebogen en zijn vuisten gebald stond hij op zijn tanden te knarsen. Ze ging het verdorie ook echt nog doen ook! Zonder enige twijfel reikte de twee heren naar haar armen en grepen die vast om haar op het platform te trekken. Een metaforische zucht galmde over het platform. Iedereen had ademloos zitten toekijken. De rust was wedergekeerd.. toch? Want een minuut later klonk er een veel te jolige stem uit een speaker: "Zo.. Het is alsof ik aan de grond genageld sta. Wat een drama!" Die grap was echt totaal overbodig.. Een volgende opdracht stond op de loer.

Er gebeurde weer iets dat Kenneth niet helemaal begreep. Hij had in rechtszalen gezeten en gezien hoe rechters hun oordeel vellen over criminelen en de gepaste straffen opleggen. Viktoria deed een soortgelijk iets. Alhoewel.. hij begreep de logica erachter niet zo. Cecille verdiende het om een mep te krijgen. Hoe bepaal je dat überhaupt? Hij besloot er maar verder geen aandacht aan te schenken gezien de stem weer begon te praten. Ohja, die stem.. vond hij nog het meest irritante van vandaag. Cecille deelde die mening duidelijk door hem te benoemen als een mannelijk lichaamsdeel gebruikt voor de bescherming van voortplantingscellen. Slim.
"Zoals jullie zien zijn jullie via de eerste brug allemaal op dit platform gekomen. Die weg terug kunnen jullie niet meer nemen. Dan is jullie waarschijnlijk ook opgevallen dat er nog vier andere bruggen zijn die jullie wél kunnen nemen. Het is aan jullie de taak om de juiste te nemen." Het eindigde met wat ruis, en toen stopte de boodschap. "Het lijkt er op dat het antwoord gaat zitten in de letters die op de grond staan." Dat was heel goed opgemerkt van Kenneth. Tussen iedere twee deuren stonden er letters. Namelijk: 'G' 'H' 'I' 'K' Het stond allemaal in een rondje.

Nu.. was dit niet alleen een dag die draaide om puzzels.. maar ook een spel. Kenneth had allang het antwoord in zijn hoofd. Kinderspel. De weg tussen de K en de G. Daartussen kun je namelijk 'koning' spellen. Maar.. hij richtte zijn aandacht nu meer naar de andere deelnemers. Sommigen waren rond aan het kijken naar de deuren. Anderen waren notities aan het maken. Sommigen waren aan het overleggen. En Viktoria en Cecille waren zelf ook aan het brainstormen, maar iedere keer als Kenneth zijn blik op de schrijfster en de sporter richtte.. keken ze ineens weg.. naar de lucht ofzo.. alsof ze hem aan het aanstaren waren. Hij draaide zich naar de twee dames zodat de schrijfster en de sporter zijn gezicht niet konden zien en had even een kleine glimlach. "Ik heb een plan." Fluisterde hij. "Maar daarvoor moeten ik even een andere weg nemen dan jullie. Jullie nemen de juiste weg, en ik ga nog even iets onderzoeken hier. Gaat dat lukken?" Hij was weer helemaal zijn serieuze zelf, zelfs na dat hele emotionele ding van daarnet. Hopelijk vonden de dames het niet erg om even zonder hem verder te moeten. "Later kom ik weer naar jullie toe."

"De juiste weg zit tussen de K en de G." Fluisterde hij. "Maar we moeten eerst net doen alsof we ruzie hebben." Fluisterde hij verder. Het idee was om de rest van de deelnemers een geloofwaardige reden te geven voor de split. Anders zou het verdacht lijken. En op dit moment.. kon iedereen die verdacht leek.. bij deze hele situatie EN de gamemaster horen. En dat was een rol die hij niet wilde aannemen. Vertrouwen was key. Hij ging rechter staan en balde zijn vuisten. Hij keek boos. "Als jullie zo nodig jezelf de dood in willen jagen moet je dat zelf weten!" Riep hij. "Als je écht zo over me denkt dan maakt het me niet meer uit wat er met jullie gebeurd!" Implicerend dat iemand hem net had beledigd. Hopelijk konden de dames er wat mee. Viktoria in ieder geval wel leek het. "Ach jij! Met je arrogante hoofd! Je moet stoppen met denken dat je altijd gelijk hebt! Zoek het lekker uit!" Dit was.. verrassend goed wauw.

Kenneth vond het op z'n minst al fijn dat de dames meteen mee aan het doen waren met zijn plan. Viktoria was al goed bezig, maar Cecille leek er niet zo goed in te zijn. Misschien was ze niet goed in beledigen, misschien was ze niet goed in acteren, maar ze zei daadwerkelijk iets waar Kenneth iets mee kon. "Dan geef ik jullie het antwoord niet! Los het zelf maar op dan!" Hij draaide zijn rug naar hen toe en bleef boos kijken. Hij zette een paar stappen van hen af en draaide zich terug. Hij legde zijn armen over elkaar. "Laat maar eens zien.. ik ben benieuwd.." Zei hij sarcastisch. Tot nu toe ging het nog vlekkeloos.