Wild Smiles [+Ciro Raedmund]

<sub>Had hij misschien al teveel gezegd over zijn activiteiten? Niet dat hij niets prijs wilde geven over zijn pyromanische activiteiten of wat hij weleens voor Team Rocket moest doen. Maar als de cowgirl amper zin had om een prachtig grasveld in de fik te steken en de Rotom aan zijn lot over te laten, zou ze een eerlijk antwoord vast niet waarderen. Hij gunde haar wel een gedeeltelijke antwoord toen ze vroeg of hij dit vaker deed en sloeg daarbij kort zijn armen achter zijn hoofd, onschuldig fluitend. “Vaker, wat is ‘vaker’… Je kan beter ‘altijd’ zeggen. Ik durf te wedden dat ik vaker weg sprint dan een beroemdheid dat moet doen voor zijn fans,” Dat was de beste beschrijving die hij haar hiervoor eigenlijk kon geven. Dat was eenmaal zo.

Hij was daarentegen nieuwsgierig in de kip geraakt die nog rustig naast haar zat en zich tot dusver zich redelijk bewezen had als Pokémon. Die vlammen.. dat was zeker niet niets geweest, maar hij wist dat Rifle het een niveau of drie hoger zat en de vlammen zelfs blauw van de hitte kon kleuren. Al gebeurde dat helaas niet vaak genoeg. Maar het bleek dat de kip ‘Minnoo’ heette en een kerstcadeautje geweest van de cowgirl haar ouders waar hij lichtelijk in zichzelf zat te grinniken. Dat was ironisch, je dochter een kuikentje geven tijdens kerst en dat ze het interpreteert om te trainen in plaats van te eten. Edel vertelde ze verder dat het haar niet uit had gemaakt dat het maar een Torchic was en ze het cadeau apprecieerde. Hmm, een wat serieuze gezichtsuitdrukking kwam op zijn gezicht te staan. Zijn eigen Torchic had hij gestolen van het lab en zijn ouders hadden geen intentie hem een Pokémon zomaar te even als cadeau, daar waren ze te arm voor. Hij luisterde naar haar woorden en keek verrast op toen ze vertelde niet van vuur te houden maar vooral Fighting types. Dat was teleurstellend, maar die boodschap had hij wel na zonet doorgekregen. En.. brandwonden zijn naar? Ciro knikte instemmend en leunde al gedurfd iets naar haar toe. Daar had ze zeer gelijk in, hij had zelf vaak brandwonden opgelopen, bijna allemaal door Rifle dan zijn pyromanische activiteit. Direct wees hij naar zijn nek waar nog een litteken te zien was. “Dat weet ik al te best, dit is de meest erge die ik ooit gehad had… Ik probeerde de Mega evolutie uit en mijn Blaziken draaide door het lint en viel mij daar aan,” legde hij uit, waarna een grijns op zijn gezicht verscheen, “Heb zelfs nog meer brandwonden.. maar die zijn allemaal al genezen en hoewel die kip soms lucht in zijn kopje lijkt te hebben, haat ik hem niet. De meeste keren kwam het doordat we een stap zette naar een hoger niveau in kracht, dus ja, dan wordt het te heet onder hun voeten,” Phieuw, dat was een flinke uitleg, maar ze heeft ook behoorlijk wat tegen hem verteld, dus waarom niet?</sub>

_{Dat had hij niet verwacht van de cowgirl: zij was gewend vaak te moeten sprinten vanwege politieagenten en brandweerlui? Buiten haar spiermassa leek ze hem vrij tam en het was een mysterie dat ze vluchtte als ze geen pyromaan was. Meer dan dat was er niet buiten ouderwets stelen en plunderen, beide vrij saaie alledaagse dingen die iedereen wel kon. Zoveel kwaliteiten had dat ook weer niet nodig. Als cowgirl vond hij wel dat e toch boven dat alledaagse zooi had moeten staan ,maar ondanks dat kon hij een goedkeurende grijns niet onderdrukkend. “Was dat dan ook de reden om jezelf meer te trainen?” Dat zou namelijk meer dan een beetje verklaren en zeker haar krachtig uitziende lichaam. Een Machoke was er niets bij, een vrouwelijke Machoke dan. Wacht, waarom bestond er überhaupt dan een vrouwelijke variant van een Pokémon die met strak onderg-Houd op, brein, dit was niet het moment voor zulke smerige en huiveringwekkende gedachten. Gelukkig hadden ze het spoedig over hoe naar brandwonden waar en liet hij zijn nek daarbij zien. Dat was zeker zijn grootste maar ook één die hem zijn blik op Mega evolutie had laten veranderen. Maar gek genoeg voelde hij zich sindsdien… wijzer? Heh, had de opa hem onbewust die avond toch wat bij geleerd. Tsja, niet dat je iets ander kon verwachten van een wijze opa met een schroefje los. Verrast keek hij de cowgirl aan toen ze beweerde dat nooit beleefd te hebben. Koppig keek hij van haar weg met zijn wangen bijna geagiteerd opgeblazen. “Grmpf, bofkont” mompelde hij, waarna hij zijn armen over elkaar heen sloeg, maar spoedig werd er al over de kip in kwestie gesproken. Damn, en hij dacht dat hij heftig gereageerd had toen hij erachter kwam dat ze een Blaziken had. Maar het feit dat ze vroeg waarom hij die niet gebruikt had irriteerde hem. Pfft, als hij had geweten dat dit zou gebeuren had hij hem zeker meegenomen. “Die rust in een andere Pokémon Center, hij heeft nogal moeten bikkelen, net zoals de andere luiwammesen,” antwoordde hij eerlijk, al hield hij de overname er voorlopig buiten, wat boeide dat nou als ze beiden kippen hadden? Het was één van de beste en smakelijke Pokémon die er bestond en niet alleen dat, ze hadden kippenkracht. Hij kon het dus niet laten zijn hand omhoog te steken voor een high five voor de cowgirl en Minnoo. “Blaziken all around!” riep hij, waarna hij met een ietwat beter humeur grijnsde in zichzelf. “Dus… eet je wel nog kip?” De dag as aangebroken dat hij eindelijk met iemand over Blaziken en kip over het algemeen kon praten zonder een hagedissenleer om zich heen!}

_{Helaas leefde de cowgirl een veel saaier leven dan hij verwacht had. Ze deed geeneens aan kleine misdrijven zoals stelen en had enkel aan kickboksen gedaan om wat energie kwijt te raken. Moest ze daardoor sprinten…? Nou, als je een sterkere figuur recht in zijn gezicht sloeg klonk dat vrij redelijk, tenzij je een masochist was wat de cowgirl amper kon zijn. Ze wilde zeker Pokémon helpen en ook plaaggeesten maar dat maakte haar niet gelijk tot een masochist. Dan had ze toegestaan dat hij meer in de fik had mogen steken. Hij knikte dan maar ter teken dat hij het volgde maar keek haar toch ietwat teleurgesteld aan. “Niet je vechtacties buiten de zaal gebruikt?” vroeg hij maar als zijn vele pogingen hoop in haar te krijgen. Al wist hij zeker dat hij nou niets meer aan haar had kunnen verdienen. Daar was ze te geïntrigeerd voor en ze was niet in de beste staat om te gaan vechten. Toen het vervolgens over brandwonden ging en wie de oorzaak voor was bij de litteken bij zijn nek, keek hij niet al te verrast op van de cowgirl’s reactie. Van wat opa hem had verteld raasde er zoveel energie in een klein lichaam van een Pokémon dat het de boel vervormde maar ook soms hun psyche. Dat was althans wat hij ervan begreep. Ze leek er echter luchtig over de ervaring te doen, al lag het duidelijk zwaar bij haar. Ze vervolgde ermee dat het flink mis ging met haar Lucario en dat er toen gelukkig iemand was die haar geholpen had. Wacht, was het… Natuurlijk! Enthousiast keek hij haar recht in de ogen, iets naar voren geleund. “Was het een oude man? Iemand waarvan je weet dat het een opa is en een Braixen en een Hydreion heeft?” Kom op, dat moest hem wel zijn! Al begreep hij dan niet waarom hij de cowgirl zou willen helpen, zeker als hij niet gedwongen was door de emotieloze pop. “Hmm,” Nadenkend keek hij even weg om bij de volgende idee zich weer tot haar te keren, “Had een emotieloze pop hem gedwongen?” Even voor de zekerheid. Maar al spoedig vertelde hij al waarom zijn geliefde kip er niet was en de cowgirl reageerde er nogal bezorgd op. Het viel wel mee…? Het was niet alsof hij in levensgevaar verkeerde maar zelfs in die gevallen was hij nooit té bezorgd geweest. Die kip liet zichzelf niet snel opvreten. Hij liet daarbij zijn schouders wat zakken. “Valt reuzemee, die heeft enkel een schram hier-en daar van de zevende gym, die knapt wel op,” Dat terzijde waren er belangrijke zaken nu de dame misschien wel écht op hem leek. Ze had tot dusver al een Blaziken en.. Praise the Chickenlord! Ze vrat nog steeds kip op! “Respect,” sprak Ciro oprecht, een kleine buiging makend voor haar, voordat hij vervolgde met een glimlach op zijn gezicht, “Niet iedereen probeert namelijk goddelijke kip te vreten met een enorme kip naast hun. Ik dacht namelijk echt dat ik de enige was! Kleine wereld, weer!”}

_{Hmm, oke, het viel toch wel weer mee nu ze haar vecht technieken ook buiten de zaal had verricht. Al kon het dan zeker niet een simpele diefstal overtreffen, om iemand enkel een bloedneus te slaan. Iets anders dan dat kwam niet in hem op, namelijk. Nou… ze had eens het voor illegale zaken gebruikt dus dat was al zeker iets. Ze benadrukte haar gehaaste actie om te vluchten voor de sirenes, waarop hij haar met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. Wat had ze eigenlijk dan te verliezen als ze ooit ondergrons bezig was geweest? Het verleden behoorde tot het verleden en dat zouden die brandwerlui en politieagenten eens moeten begrijpen. Koppig snoof hij in zichzelf daarbij. “Je wordt vast niet nog steeds voor iets in het verleden opgepakt, ze moeten accepteren dat je in het nu leeft, niet waar? En als je ‘nu’ niets verkeerds doet, wat voor een reden hebben ze dan…?” Die logica had hij onbewust al begrepen vanuit de andere kant maar hij hield zijn poot er verder bij stijf. Criminelen aanhouden of achtervolgen om iets wat in het verleden gebeurd was, vond hij onzinnig, máár… zeer leuk om mee te sollen. Elke dag wat spanning.
Wacht, g-geen… opa…? Wie was er dan in kipsnaam in staat iemand iets bij te brengen over mega-evoluties? Enkel hij was daartoe in staat en niemand anders om een eerste evolutie bij te wonen en enigszins te kunnen helpen. Ten minste… je had Flippy nog maar bij hem ging het geheel vloeiend, dus daar had hij helemaal niets aan. Beide wenkbrauwen schoten omhoog toen de cowgirl vertelde over het persoon in kwestie. Een meisje van dezelfde leeftijd en ook een slechte ervaring met mega evolutie. Phieuw, het zou enkel oma kunnen zijn, maar nee… wat dacht hij wel, de cowgirl vergelijken met een gerimpelde blondine? Dat was een te grote belediging voor de cowgirl, dus hij knikte instemmend. Het was el jammer, hij had opa al een lange tijd niet meer gezien, maar wie weet zou zich de kans weer voor doen.
Het woord ‘badges’ was even gevallen en gelijk keek hij verrast op toen de cowgirl ineens floot, duidelijk onder de indruk. Ow, ja, dat was best een prestatie nu hij zich bedacht, m-maar… daar verdiende hij niet zo’n behandeling bij. Ugh, niet dit oude beschaamde gevoel weer… het bekende warmte in zijn wangen van schaamte. Hij dacht er eindelijk vanaf te zijn nu hij met Jeanne had maar helaas, had een compliment hem weer moeten hebben. “D-De volgende….b-branden we ook plat, z-zeker!” Tsk, hier kon hij dus nou echt niet tegen en het was maar beter dat het over kip ging. In zijn ogen een onderwerp waar hij zeker goed over kon praten, uren zelfs. Huh? Ze dacht nooit aan het eten van de levende kip naast haar? Hij boog naar voren en maakte een gebaar dat ze dichterbij moest komen. “Heb je dat echt niet? Of gebruik je liever je Blaziken om andere kippen te roosteren en dan te eten?” Groot verschil in gebruik.}

<sub>Schijnbaar had hij het aan het verkeerde eind met het feit dat de politie haar nog achtervolgde voor een misdrijf. Huh? Wat was dan in kipsnaam de reden dat ze dan wegrende voor enkel dat geluid als ze amper écht iets waardigs gedaan had? Oké, ondergronds vechten, maar dat viel reuzemee en kom op, er zaten vast zat politie agenten tussen die er wel van hielden om te kijken hoe ze elkaar uitschakelden. Dan hoefde je als agent zijde eens niet in actie te komen. Maar… dan was er nog één brandende vraag in het geval ze toch vele keren gevlucht had voor de politie wat hem zelf nooit écht overkomen was. Nou, misschien één of twee keer, maar vaker kon het zeker niet zijn geweest. “Ooit in de bajes beland dan?” Hij wist bijvoorbeeld van Flippy dat het weleens gebeurd was maar hem en zijn Charizard leger kennende was hij die snel ontvlucht. Nee, hij was zeker niet het type om lang op één plek te blijven, hoe goed het dan ook eigenlijk door iemand bewaakt werd.

Na jaren was hij nog steeds slecht met het ontvangen van complimenten en hij had gehoopt dat zijn wuivende reactie het punt zou sluiten maar helaas… Ze wreef het er nog extra in. Alhoewel, misschien was het fij-nee, laat je niet overtuigen door een cowgirl, al wilde hij dan weer maar al te graag geloven dat de laatste hen zou lukken. Geeneens voor hemzelf maar ook zijn Pokémon die anders voor een eeuwigheid somber en depressief zouden wezen door het verlies. En dan kon hij er zelf helemaal niets meer aan doen, zijn afwezigheid zou het zelfs verergeren. Grmpf, nee, hij moest niet er zo duister over zitten nadenken en wierp de gedachte maar van zich af, voordat hij de cowgirl weer recht in haar ogen aan keek. Ze had volkomen gelijk en daarmee was het punt. “J-Jazeker, we moeten wel!” Zijn wangen voelden nog als twee kleine vlammen aan, maar hij deed er liever alles aan om maar niet herinnerd te worden aan zijn beslissing omtrent het laatste gymgevecht. Hij had er vrede mee gehad maar het liet nog steeds een bittere nasmaak achter waar hij niet lekker van werd. Licht ongemakkelijk wreef hij met zijn hand door zijn muts en plukjes bruine haar, kort haar blik vermijdend. Moest hij nu niet trouwens haar dan ook aanmoedigen? Oh boy. “M-Maar… dat betekent dat jij ook meer badges moet gaan innen!” sprak hij uitdagend en sprong al lichtelijk overeind, wijzend naar haar.

De keuken niet in mogen gaan om andere kippen te roosteren met je rasechte Blaziken? Wat was door voor een rot excuus om niet te genieten van kip? Ciro sprong overeind en rustte zijn handen op de cowgirl haar schouders en keek haar daarbij recht aan. “Laat je niet tegenhouden door anderen, ik.. zal je helpen kippen als de beste te gaan roosteren met je Blaziken!” Ze was een kippeneter in nood en die hielp hij liever zover dat hem lukte, je was zelfs minder dan een eierdooier om iemand zomaar dan achter te laten! “Dus… wil je het leren? Die Rotom loopt toch niet weg,”

OOC: Ciro gaat sws in Gordon Ramsey mode. Woops.</sub>

_{De bajes had ze schijnbaar nooit bezocht, enkel een dagje achter gesloten deuren om een klein wetje die ze overgetreden had. Nee, dat kon je niet bepaald indrukwekkend noemen maar dat wetje die ze verbroken had vast ook niet. Natuurlijk waren ondergrondse gevechten illegaal, maar dat was nog niet een reden om voor opgepakt te worden! Als je er slim mee bezig was kon je zelfs als politieagent aan verdienen, maar helaas… Ze dachten nooit aan die fijne mogelijkheid. Maar wat hij nou van de cowgirl haar prestaties vond? Het had beter gemogen maar zelf had hij ooit enkel mee moeten maken om enkele uren achter gesloten deuren te zitten, terwijl hij wel wat meer dan een kleine wet overtreden had. “Kan altijd erger,” Dat nam niet weg dat hij teleurgesteld in haar bleef maar anderzijds kon het betekenen dat ze voordat ze in de gevangenis kon belanden, de agenten van haar af geworpen had. Ze had de spieren ervoor.
Het zou even duren maar ooit zou hij de ultieme gevecht mogen meemaken tussen twee kippen. De zijne tegen die van de cowgirl. Het niveauverschil was helaas te groot en zou zeker bepalend zijn voor de winst, maar… een kwestie van trainen voor haar. De vlammen, de geur van gebraden kip. Oeh, hij wilde nu al dat gevecht houden, maar juist nu zaten ze te rusten. Dat zou hem niet tegenhouden enthousiast zijn vuisten aan te spannen en uitdagend voor zich te houden. “Zeker, het wordt gegarandeerd een gevecht die je noot zou vergeten in je hele kippenleven!” Hij kon zelfs al zich in beelden hoe de twee kippen hun vurige vuisten balden en die tegen elkaar in sloegen. De geur van gebraden kip zou vrijkomen bij elke klap en de adrenaline zou Rifle’s strijdlust meer aanwakkeren. Daar hunkerde hij zeker naar om weer eens te zien. Dat ontbrak namelijk bij het vorige gymgevecht.
Yes! Hij sprong ter plekke haast een gat in de lucht en grijnsde als nooit tevoren. Eindelijk zou hi al zijn kennis aan kip-gerelateerde gerechten kunnen doorgeven aan iemand. Het was eigenlijk een eer. Die cowgirl zou dankbaarder mogen zijn voor de aanbod! “Oké, maar…” Hij stak een vinger op en vervolgde toen pas zijn woorden met een serieuze toon, “We kunnen dat gelijk doen, maar dan geef jij mij tegelijkertijd de conditie training. Deal?” Het kon vast tegelijkertijd. Wat beweging voor de één die instructies gaf terwijl de ander instructies gaf en kookte. Dat was pas hardcore koken.}

_{Yes! De cowgirl was het met hem eens en trots grijnsde hij in zichzelf. Natuurlijk kon ze in ergere plekken belanden maar het feit dat ze hier nog stond betekende dat haar spieren maar ook haar conditie haar gered hadden. Twee dingen waar hij nog steeds niet over beschikte. Pfft, hij was ontsnapt door vlammen naar de agenten op te jagen of zijn Pokémon op hun los te laten gaan. Dan was hij al snel klaar met hen. Over Pokémon gesproken, hadden ze het al over de meest geweldige gevecht ooit; een vurig gevecht tussen twee Blaziken. Natuurlijk pas wanneer Rifle weer hersteld was maar dat kon niet te lang duren. Zeker niet. Kijk eens aan, de cowgirl had er echt zin in en even dacht hij vlammen te zien dansen achter haar ogen. Ze was strijdlustig maar een blik als deze betekende wel dat er wel meer achter zat. Misschien zou het gevecht hem zelfs meer vermaken dan een gevecht tegen een gymleider of zelfs… Flippy. Niet alleen dat maar hoorde hij het nou goed…? Bingo, ze leek net zo gemotiveerd om de ultieme uitdaging aan te gaan: een kookles gemengd met een conditie training. Het beste van twee verschillende werelden en hij had er enkel des te meer plezier aan omdat hij een geweldig idee in zijn hoofd had. Zo eenvoudig, noch zo creatief. Hij wachtte enkel op de ‘hoe’ vraag of de ‘locatié en.. Ja, hoor! Daar was het dan. Hij liet eerst een dramatische stilte vallen, voordat zijn blik richting de stad gleed en in het bijzonder een… “De… supermarkt,” Hij strekt zijn armen voor zich uit, kraakte zijn vingers en keek voldaan opzij naar de cowgirl, “Ik zal zo snel zo mogelijk de ingrediënten halen die jij denkt die nodig zijn om een simpel gebraden kip recept te bereiden,” Wacht, nu hij zich bedacht… Een supermarkt had niet altijd de kruiden of kip die echt geschikt as, dus dat werd nog een extra marathon rondrennen in de stad maar dit was de eerste stap. De eerste stap van zijn plan.}

_{Hmm, zijn plan sloeg aan maar niet zonder een laatste toevoeging van de cowgirl. Natuurlijk had ze zo haar eigen ideeën over de conditie training. Het rennen was duidelijk dus niet genoeg in haar ogen. Báh, daar had hij amper zin in. Alhoewel.. Als hij daardoor een betere conditie kon krijgen.. waarom niet? En bovendien, het loonde met hopelijk een heerlijk kipgerecht. Juist, hij wist dat laatste wel zeker. Met zijn begeleiding wist hij vast het tot een goed einde te brengen. Daarvoor moest ze wel naar hem luisteren. Dat klonk al vermakelijk. Toen de blondine snel een waarschuwing achter plakte dat hij niet mocht valspelen, grijnsde hij gemeend. “Er is een groot verschil tussen wanneer ik wel of niet vals speel in een situatie, vergeet dat niet,” begon oprecht, vervolgens zijn armen over elkaar gekruist, “Ik bedoel maar… We hebben een deal gemaakt en daaraan zal ik me houden, en jij ook, hoop ik,” Duidelijk. Sterker worden was zijn doel en daar zou hij dan ook echt voor gaan. Dat verwachtte hij ook van haar, op zijn minst. Ze begon direct ingrediënten op te noemen, zoals kip, kruiden, zout en peper. Hele simpele dingen voor een puur kiplekker gerecht. Heel eenvoudige dingen om op te noemen maar ze dacht nog uit de box na. Gerechten om een kip heen, zoals een salade leek niet in haar op te komen. Ach, kleine stapjes. “Je bent goed op weg, maar wat nog meer?” Juist, ja, een pan. Wacht, een.. pan…? Daar had hij niet echt over nagedacht, maar hea, ze hadden duidelijk nog wel meer te halen dan het eten zelf. Hmm, hij had zelfs een oplossing voor het braden. Eigenlijk, ‘zij’. “Die haal ik ook wel, maar goed… noem dan maar alles wat we nodig hebben. Één tip… Pokémon kan je ook gebruiken ter vervanging,” Een belangrijke tip wat hem vaak genoeg gered had. Ze waren meer dan vrienden en vechtpartners. Ze waren ook keukentoestellen.}