Keep calm~ (Ciro Raedmund)

_{Het was weer eens tijd voor een experiment met niet vuur maar een zekere explosie. Hea, hij wilde zijn kwaliteiten toch al wat uitbreiden en met het idee om een vliegveld te laten exploderen as het handig. Natuurlijk begon hij met het meest eenvoudige wat er was: een Mentos in een fles frisdrank gooien. Niet heel opmerkelijk. Nee, nu ging hij echt aan de bak! Natuurlijk greep hij wel eerst een fles maar met een interessant mengsel. Een mengsel van frisdrank én brandstof. Met de auto’s die half stierven was aan olie komen niet moeilijk. Het stonk wel verschrikkelijk, echt… ieuwl. Erger dan Rifle die teveel vlees op had. Ciro hield zijn gezicht ook ver van het flesje af en stak een mentos aan met zijn loyale aansteker. Geen idee of dit echt zou werken maar voor alles was er een eerste keer. Ho, wacht… Een Aron, gevolgd door een schim kwam zijn experimentele steeg in! Tsk, wacht.. dan kon hij het op dat figuur de boel testen! Hij verschool zich direct achter een vuilnisbak en stak een mentos tablet. Razendsnel wurmde hij het in de fles en wierp die recht naar de Aron en de ander. Direct explodeerde de fles, gehuld door flinke vlammen. Dit… was geweldig! Als een klein kind wapperde hij vrolijk met zijn armen en kon hij zijn sadistische grijns amper onderdrukken. Experiment geslaagd.}

_{De belangrijkste vraag die gesteld moest worden was of hij ze nou beide had vermoord of maar één. Door al het rook heen die vlak na de explosie was verschenen zag hij enkel nog net voorbij een meter. Niet dat het een probleem zou moeten zijn voor hem. Er zou als het goed was toch weinig van de twee overgebleven moeten zijn. Enkel misschien van de Aron. Die had een stalen schild en of de explosie heet genoeg was, was maar de vraag. En eindelijk klaarde het rook op, en onthulde een… Muk. Ze leefden nog. Voor de twee schimmen lag een aangebrande vest, dus dat was al iets. Iets meer zou echter ook fijn zijn geweest. Maar goed, de twee stonden heelhuids tegenover hem. Een meid die qua leeftijd dicht bij oma zat en de Aron vasthield, terwijl ze enkel een topje vasthad. Grmpf, had ze niet meer aan kunnen trekken? Al kon je het ze niet kwalijk nemen met het warme weer. De rode blos op zijn wangen kon hij dan ook niet onderdrukken. Gelukkig zei ze een sarcastische bedankje, waardoor zijn aandacht daarvan af ging. “Altijd!” Trots maakt hij een buiging haar kant op, waarna hij een tweede fles tevoorschijn haalde met een mentos in de andere hand. “Je hebt het toevallig niet koud, anders wil ik je wel opwarmen!” Zijn sadistische grijns werd breder, terwijl hij met het mentos tablet met zijn vingers speelde. “Anders je Aron wel, kies maar,”}