Wild Smiles [+Ciro Raedmund]

<sub>Een overname achter de rug vond hij een week zichzelf verwennen in Hoenn wel op zijn plaats, zeker nu zijn eigen Pokémon voor de verandering rust nodig hadden. Het was zelfs zo erg dat hij in tijden helemaal alleen panden moest verbranden en exploderen in Mauville City. Dat was echt onwennig en heel vervelend. Kom op, hij had geen levende aansteker aan zijn zijde of iets anders wat hem een hand hierin kon geven. Weer gesteld op de ouderwetse aansteker die helaas maar voor kleine explosies kon zorgen. Er was ook in deze beroerde regio vrij weinig te doen dan dát en het bezoeken van zijn familie maar als ze telkens weer naar Jeanne of badges vragen, werd hij echt gek van ze. Die twee bleven maar vragen, vragen én vragen. Toen een dame in de Starybucks zelfs durfde te vragen of ze een stoel tegenover hem mocht lenen had hij haar moeten afsnauwen. Hij was er nou écht helemaal klaar mee. Geagiteerd dronk hij van een kopje thee, het enige warme hier wat hem géén koffie verslaafde maakte, zoals opa. Er viel echter niets te doen hier, leek het wel. Geen drama, gewoon.. niets. Zelfs Flippy was al terug naar Kalos gekeerd voor wist hij veel wat met zijn Charizard leger. Ugh, misschien werd het toch tijd terug te gaan reizen bij nader inzien. Zijn andere hand steunend tegen zijn wang staarde hij verveeld naar buiten. Saai uitziende figuren, zeg. Hier had hij zijn hele jeugd in tussen gelopen? Wauw, zelfs Kalos had wel meer karakter dan dat, en daar twijfelde hij niet over.

Ehm, wat de..? Een forse blondine, waarvan het leek alsof ze uit de tijd van de neandertalers kwam die met blote handen nog met Mamoswine vocht passeerde de zaak. Wacht, moest hij nu een museum bellen en geld eisen dat hij een levend fossiel gevonden had? Hmm, kijk, dat klinkt niet gek in de oren maar misschien was het… make-up? Dan was ze net zo normaal als de-Zat ze nou tegen hem gekke bekken te trekken?! Gekker kon niet. Deels geagiteerd en geamuseerde trok hij een vreemd gezicht. Wacht, het was natuurlijk een neandertaler en die had waarschijnlijk door dat hij haar opgemerkt had en zo communiceerde ze vast! Oké, even de oeroude taal ophalen en communicatie kwaliteiten. Natuurlijk! Die wilde hij liever niet woest krijgen. Ehm, hoe zei je ‘hoi’? Hij keek maar scheel en stak twee voortanden uit, zwaaiend met zijn hand. Communicatie voltooid!</sub>

_{Er was een limiet aan zijn Neandertaler communicatie, het was een oeroude taal niet voor niets. Voor een eerste poging ging het hem nog goed af: ze reageerde niet agressief. Echt, Muk archeologen en al die mensen, hij was de ultieme Neandertaler kenner en… psycholoog? Zo ver wilde hij nog niet gaan. Nóg niet. Maar goed, ze trok haar ooglid omlaag en stak haar tong uit een welbekend gebaar in zijn jeugd. Nu nog steeds, dus. Wat betekende dit gebaar dan echter, het was natuurlijk geen ‘hoi’ meer, dus geen begroeting maar wat dan wel..? Vroeg ze hoe het met hem ging dan? Nadenkend wreef hij zijn vinger langs zijn kin en wacht… Deed de thee het hem of leek het erop dat ze pijn had? Het was in een fractie van een seconden en het volgende moment leunde ze tegen het raam aan. Hmm, dat was eigenlijk niet gek met al die wonden over haar lichaam. Ow Muk, ze keek hem weer aan, dus wat was zijn baanbrekend antwoord dan hierop? Natuurlijk! Hij liet trots vislippen aan haar zien en trok zijn neus naar achteren, alsof hij een Mankeysnuit had. Het equivalent natuurlijk van verveling. De vis stond voor eentonig en vrij doods terwijl de varkenssnuit stond voor luiheid. Vissen zwommen eenmaal rond en hadden geen emotie verder, terwijl varkensachtige lui door modder rolden. Of in één klap drie Pokémon versloegen, zoals Saitama maar dat was iets anders. Zijn aandacht werd echter weer getrokken door haar wonden. Was een gezond en heel exemplaar niet meer waard dan een gewonde? Hmm. Het was sowieso op zijn plaats om te vragen hoe het met haar ging. Wel in zíjn dialect: hij stak trots zijn nek uit en drukte die tegen zijn nek vervolgens aan, een reeks ‘kinnen’ makend en hield daarbij zijn mond wagenwijd open. De nekken was ter benadrukking van, ehm, oké, eigenlijk… Had hij hier een geweldige reden voor maar was hij die vergeten. Heh.}

_{Ehm, wat betekende in de naam van de heilige Helix fossiel nou een frons op zijn vraag? Ging het goed met de Neandertaler of had hij net een té vreemde bek getrokken in hun communicatie? Hij had letterlijk geen idee, tenzij… Jawel, ze had haar pijn toegegeven en was zeker verontwaardigd dat hij haar pijn zag. Natuurlijk, en zeker dus bij een stevige Neandertaler die natuurlijk niet als zwak wilde aan worden gezien. Trots keek hij haar aan maar ze scheen haar aandacht geplaatst te hebben op de andere mensen die hun kant verward opkeken. Een Homo Sapiens die communiceerde met een Neandertaler hoefde ook weer niet zó vreemd te zijn, stelletje organismer-isten.. Ja, zo heette dat, die discriminatie. Pff. En er zagen zeker mensen tussen die haar ook zeker aan musea wilde verkopen, niet waar? Hij trok een zo vies mogelijk gezicht naar hen en de meeste van hen liepen gelijk weg. Phieuw. Nu had hij de… “MIJN MILJOENEN AAN GELD, VERDWENEN!!”Gilde hij dramatisch uit toen de Neandertaler compleet uit het niets verdwenen was. Nee, nee, nee, wáár was ze? Had weer één van die mensen heel stiekem ten hij afgeleid was haar ontvoerd en.. wacht, dat persoon kwam nú de Starybucks binnen. Gelijk zijn mouwen omhoog gevouwen schoot hij overeind, zijn thee bijna van de tafel af gemikkerd. D-De Neandertaler zat recht tegenover hem in de Starybucks te melden dat hij heel communicatief was. “Jij ook, de gezichten waren heel charmant, ja,” sprak hij, nog beduusd door wat er net gebeurd was, waarna ze plotseling vroeg naar het drinken wat hij haar zou aanraden. Géén koffie in ieder geval. “Kamille-“ Ho, wacht eens even en hold your Mamoswine and Tyrantrums. Ze sprak de menselijke taal tegen hem, terwijl ze een volbloed Neandertaler was… Hoe was dat eigenlijk dan weer mogelijk? “Jij… Nederlands spreekt? Jij mij verstaan?” vroeg hij articulerend, verwarder dan ooit tevoren en tikte op zijn hoede tegen haar wang aan, “Jij.. Neandertaler zijn, ik Homo Sapiens. Ik Ciro zijn,” Oja, ehm, en drinken… “Kamille.. thee.. lekker,” Charmant maakte hij gebaren van een bloem, een kopje thee en een drink beweging.}

_{Ow, het zag er niet best uit voor hem. Na de opmerking keek de Neandertaler alsof hij een maandvoorraad aan vlees van haar gejat had onder haar ogen. Zou hij iets verkeerd gezeggen of gebaard hebben wat misschien uitdagend overkwam of iets dergelijks? Wat het ook was, het leek erggenoeg te zijn dat ze vervolgde met normaal klinkende zinnen wat hem oprecht verbaasde. Met een openhangende mond staarde hij haar verrast aan. Een Neandertaler die de menselijke taal beheerste was zeker meer dan miljoenen waard in dat opzichte! Als hij echter dat eerder had geweten had hij ook zijn oude juf uit groep 3 naar musea kunnen sleuren: die leek nog meer prehistorisch en had ook primitieve trekjes in zijn ogen. Jammer dat hij het gelaten had en als kind enkel voldaan was met het verkopen van de juf aan een politie agent. Pff, wat naïef was hij. Maar wacht, wat had ze nou eigenlijk tegen hem nou gezegd…? Hij kon er minstens uithalen dat ze niet uit Hoenn kwam – waar hij niet over twijfelde – en dat ze de taal beheerste. Ja, dat merkte hij zeker wel. Al gaf ze toe eerder een cowboy te willen zijn. Hmm, nu ze dat zei… Hij kon altijd ook een cowboy inleveren maar het leverde vast minder op maar als ze dat wilde zijn, dan zij het zo. Instemmend knikte hij in zichzelf, waarna hij haar keurde op cowboy trekjes. Nou, er was gelijk al een probleem met deze cowboy die dus tóch Nederlands beheerste. “Dat zou ik je nooit eigenlijk aan voor kunnen zien, máár wel.. Hmm… Een cowgirl is een betere keuze,” Het was gedeeltelijk tegen zichzelf en hierna keek hij haar met een grijns aan. “Voor de rest… Howdy, partner! Al mis je wel nog een Rapidash of Tauros én pistolen maar deze handelaar kan dat wel voor je regelen,” Waarom ook niet? Hoe meer accessoires hij aan haar zou toevoegen hoe meer geld hij kreeg als hij het hele setje bij een museum inleverde. Inmiddels nam hij afwachtend op een reactie een slok van zijn thee, waarna hij kort van op keek. “Oja, als ik jou was, cowgirl zou ik eerder voor de Tauros Cappucino gaan, zit rasechte Miltank melk in,” De maag nooit vergeten! En het scheelde want als ze een Neandertaler was zou het zeer pittig zijn een Tyrantrum op de dag van vandaag te vinden en die keer met de Archen viel daar buiten.}

_{Een cowgirl mocht ze zeker wezen met een Bouffalant: het was een veel meer intimiderende Pokémon dan een stier of een Rapidash! Hij knikte dan ook instemmend op haar vraag of dat dat meetelde maar dat nam niet weg dat hij lichtelijk teleurgesteld dat ze geen pistolen had. Waarom hield iedereen zich nou aan die wet en durfde ze geen actie en gevaar aan? Een cowgirl zou dat écht moeten weten maar schijnbaar niet tenzij ze natuurlijk die kwijt was geraakt. Dat was immers een optie, niet waar? “Heb je dan ook nog een pistool Pokémon?” Hij dacht ze allemaal te kennen maar ze kwam uit het verleden dus dan waren er vast andere Pokémon. Dat klonk voor hem ten minste logisch in de oren. Ze nam ten minste wel zijn voorstel voor lief en kwam al snel terug met een Tauros Cappucino. Het rook goed en.. wacht, dat moest wel betekenen dat ze geld had en gezien ze achter de balie geen gek gedrag hadden vertoond… Ze gebruikte hedendaags geld?! Teleurgesteld nam hij weer een slok van zijn warme thee, wetend dat haar waarde hiermee flink zelfs afnam. Dat werden nou zeker geen miljoenen meer als ze zo erg ingeburgerd was, misschien nog net duizenden in dit geval. Dit was echt uitermate teleurstellend. Tot zijn oprechte verbazing vroeg ze plotseling waarom hij zo afwezig nar buiten gestaard had. Ow, ehm, vond ze dat interessant? De reden was niet heel boeiend. Ach, zij vroeg. Niet hij. “Hoe erg verveling wel kan zijn als je vijanden zich verborgen houden en zelfs je familie en Pokémon niet vermakelijk zijn. Ben vergeten mezelf te vermaken. Kan echt enkel explosies hier-en daar veroorzaken en zaken afbranden maar dat is op deze manier saai,” legde hij gefrustreerd uit, met zijn vingers in elkaar, waarna hij weer een slok van zijn thee nam. Hij was goudeerlijk hierin maar kom op, hij had niets te doen dan het dagelijkse kost van hem en verder was tot nu toe de cowgirl zijn enige vermaak. Wacht, wat was eigenlijk haar naam dan…? “Oja, cowgirl, wat was nu je beruchte Wilde Westen naam?”}

<sub>Twee Lucario’s had ze bij zich die Aura Sphere konden? Dat was niet een hele cowgirl-achtige ding om als wapens bij je te dragen maar goed, het kwam in de buurt van een pistool. Het kon worden afgeschoten en kon levens van mensen ontnemen, al was het pistool dan vlees en bloed en niet metaal. Dit was een moeilijke. Was het de titel ‘pistool’ wel waardig? Bij nader inzien… “Nét goed genoeg,” Die twee Pokémon waren – schoot hem net pas te binnen – Steel types en een pistool was soms ook van dat materiaal. Dan was het best. Al had hij haar liever een rasechte pistool gegeven want dan kon hij eens met een reden een politieman neerhalen. Ehm, wat…? Verrast keek hij naar de cowgirl die plotseling haar spierballen probeerde te showen. Grmpf, ze had zelfs méér spieren dan hij en nou beweerde ze dat het net pistolen waren? Daar kon je zeker mensen mee vermoorden maar hij betwijfelde of ze heel snel was in haar afgematte staat om zelfs de snelheid van een kogel te overtreffen. “We got a badass over here,” sprak hij, waarna hij grijnsde, “Ik zou ze maar bij je houden, voordat je iedereen uit het café weg jaagt,”

Helemaal geen reactie op zijn woorden of… Ow, schijnbaar besloot ze eerst een Slowpoke te imiteren, voordat er een vraag volgde. Een stuntman? Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar verward aan. Waruit haalde ze het vandaan te vragen of hij een stuntman was, terwijl dit behoorde tot gewoon zijn leven? Al gaf hij toe dat hij die baan niet zou weigeren: dan verscheen hij in een film en mocht hij oprecht in gevaarlijke situaties terecht komen. Legaal, zelfs. Ze had hem op een geweldige carrière gebracht! “Nee, of juist wel maar dan zonder een filmcrew of enige salaris buiten mijn eigen vermaak,” begon hij, een slok nemend van zijn thee, “Je hebt mij nou wel op een goede carrière weten te krijgen, dus.. bedankt… Cowgirl?” Snap! Haar naam wist hij nog steeds en… Heilige Moomoomelk! Hoe wist een cowgirl over het bestaan van stuntmannen af? Een intense blik verscheen op zijn gezicht. Was ze echt heel erg geïntrigeerd in de hedendaagse gemeenschap en maatschappij? Haar waarde nam des te meer af, fijn. Wacht, Cecille was dus haar naam? Niet heel Wilde Westen-achtig maar helaas kon je niet alles voor lief nemen. En nou vroeg ze naar de zijne? Had hij die niet al gegeven in Neandertaal? “Raedmund, Ciro Raedmund,” sprak hij ietwat trots met een zo zwaar mogelijke stem.</sub>

_{Die pistolen aan spieren waren niet niets en dat verdiende wel een compliment en die nam ze gretig maar bescheiden aan. Al lag zijn aandacht meer bij het deel waar ze hem op een geweldige carrière had weten te brengen. Dat hij er niet eerder aan had gedacht was zo suf! Hij had gewoon bakken aan geld kunnen verdienen als stuntman in de ruil voor wat hij het liefste deed: gevaarlijke situaties beleven. Actiefilms kennende zaten daar veel explosies en branden in, geweldig! Deal. Hij zou na het afleveren van deze cowgirl gelijk snel een cv in elkaar flansen en de eerste en beste filmstudio bezoeken. Dan had hij geld en werd hij wel beroemd wat irritant kon zijn maar ach, werd hij nóg populairder. Ciro grijnsde al geamuseerd in zichzelf. Met dat geld kon hij zwemmen in een hele bad vol kip en zijn Pokéemon een levensvoorraad aan voedsel geven en land kopen puur om alles ervan te vernietigen. De jongen kwijlde nog net niet. Dit was zijn roeping. Bijna weggezonken in zijn dagdroom had hij zichzelf op tijd weten voor te stellen op een stuntman-aardige manier. Dt werd uiteraard ook gemerkt. “… Een toekomstige,” luidde zijn antwoord, en geamuseerd genoot hij van zijn thee, terwijl ze over de referentie ervan begon, "Ik zou mezelf toch liever als een échte stuntman willen zien die van alles zou doen. Ik heb zelfs een keer een groep piraten neer gehaald met Flippy en met een bus tegen de Prism Tower geknald. Allemaal overleefd, al mis ik nog mijn geweldige bus…” vulde hij eraan toe, vrij enthousiast pratend over zijn eest absurde belevenissen die toch het meest plezierig waren geweest. Van zijn part mocht de ander er alles over weten; het was al een hele poos geleden en de politie was té bang voor hem geworden als hij zich in daglicht vertoonde. Jep, daar zat hij boven. Maar goed, had die cowgirl dan nooit zoiets beleefd, haar tijd was nog geweldadiger dan het heden. Dat zag hij ook terug in haar lichaam. “En jij hebt… geworsteld met een Bouffalant?”}