Bar Brawl (TR Quest)

"Ver zal je het niet schoppen met die mentaliteit," zei Yuuki rustig, terwijl ze zich richtten op de televisie. Het was een van de bargangers die haar aandacht trok toen er opeens een gil door het café heen ging. Direct schoot haar bordeaux blik in de richting van Flynn. Haar eerste gedachten was dan ook om de man uit te schakelen, in slaap laten vallen of iets in die richting, maar dat zou te veel aandacht trekken. Ze moesten dit kalm zien op te lossen, zonder dat ze te veel aandacht op henzelf legde of de andere mensen de indruk zouden geven dat zij hem de mond wilde snoeren ómdat ze bij Team Rocket hoorde. Yuuki deed een poging om oogcontact te vinden met Flynn, hopend dat hij haar mindset zou delen, maar dat was iets waar ze nog wel eens vraagtekens bij wilde zetten. Zo snugger was de oudere man niet altijd immers.

Ze rolde met haar ogen toen ze Flynn hoorde snuiven. Zo'n antwoord had ze kunnen verwachten van de vent immers. Toen een bargast begon te zaniken over het feit dat iedereen bij Team Rocket hoorde, voelde ze een hand op haar schouder en een fluistering in d'r oor. Een huivering gleed over d'r rug heen. "Als je 'm laat verdwijnen leg je de aandacht op ons. Het moet iemand anders zijn die 'm laat verdwijnen of we moeten iedereen tegen hem zien te keren," fluisterde ze op een kalme toon terug. Ze had geen ervaring met dit soort situaties, maar wist wel hoe ze zo iets kon aanpakken, het was immers gewoon een kwestie van logisch nadenken. Als ze de aandacht op henzelf vestigde, zouden ze denken dat ze de man lieten verwijderen omdat zij hem de mond wilde snoeren. Ze draaide zich om naar de barman, die met een geschrokken blik naar de man had gekeken. Ze vroeg zich af of ze hem over zou kunnen halen de man te laten verwijderen, maar om eerlijk te zijn wist ze niet hoe ze 't aan hem zou kunnen uitleggen.

Ze zouden natuurlijk gewoon kunnen wachten totdat iemand anders hem de hersenpan zou inslaan, omdat ze geen verdere ruzie zouden willen krijgen. Nu haatte ze het dat Ikiryo niet meer bij zich had, die zou de man makkelijk en ongezien in slaap kunnen laten vallen en kunnen laten verdwijnen. Zonder dat iemand zou weten dat die pokémon van haar was geweest. Ze zuchtte eventjes, waarom was er altijd iemand die het lastiger maakte dan dat het was. En waarom was zíj altijd het slachtoffer van iemand anders. Wacht eens ... slachtoffer. Dat konden ze gebruiken. Ze sprong van haar stoel af en liep naar de man toe die aan het raaskallen was. "Pardon meneer, wat is Team Rocket?" vroeg ze voorzichtig aan de meneer. "Zij zijn het! Allemaal, iedereen hier is zo gek als een deur! Team Rocket heeft onze stad overgenomen en nu denken ze dat ze alles hier mogen flikken!" schreeuwde de man. Hij draaide zich wild om, waardoor Yuuki een arm in d'r gezicht kreeg en tegen de grond aan viel. Ze bleef liggen, zachtjes snikkend, terwijl een glimlach op d'r gezicht vormde. Perfect.

Al snel voelde ze een schok door de menigte heen gaan, terwijl ze al snikkend op de grond bleef liggen. Precies wat ze nodig had, de schuld bij iemand anders leggen, waardoor zij geen problemen zouden veroorzaken. Ze merkte hoe Flynn naar haar toe kwam gelopen en, terwijl ze rustig door bleef snikken, kroop ze tegen de andere man aan. "H-hij s-s-sloeg me o-opeens," snikte ze zachtjes, terwijl ze haar gezicht in zijn borst verstopte. Het was een andere man die op de gek af liep. "Ben je wel helemaal lekker, een onschuldig kind slaan?" riep hij kwaad, terwijl hij zijn mouwen begon op te stroppen. Yuuki had al zo iets verwacht en trok ongezien aan de mouw van Flynn, hopend dat hij zou snappen dat ze wilde dat hij het gevecht tegen zou gaan.

Zo te zien had Flynn al door wat ze van plan was en een kleine glimlach gleed over haar gezicht heen toen ze een complimentje kreeg. Maar al snel ging ze weer terug naar haar oude rol. Ze werd overeind gezet en een van de andere mannen bekommerde zich om haar. Als ze niet beter wist had ze hem al neer gestoken omdat hij haar aanraakte, maar ze moest het nu maar toelaten. Ze snikte nog wat, voordat ze haar tranen droogde en wreef over d'r wang heen. Die zou daadwerkelijk nog wel eens blauw kunnen gaan worden, aangezien het pijnlijk aanvoelde. Maar nu moest ze eerst gaan wachten totdat Flynn de rest gesust zou hebben. Iemand tikte op haar schouder en ze keek om, om te zien dat de barman een icepack voor d'r had gepakt. "B-bedankt," stamelde ze zachtjes, nog wat natrillend van wat er allemaal gebeurd was. Ze pakte de icepack aan en legde deze tegen haar pijnlijke wang aan. Seedot die het was, maar alles voor de opdracht dan maar.

Yuuki volgde rustig wat Flynn ging doen met de man, terwijl ze de icepack tegen haar wang aan drukte. Ze was inmiddels weer een beetje tot rust gekomen en leunde tegen een stoel aan, terwijl een vlaag van vermoeidheid over haar heen gleed. Toen Flynn de man had weggejaagd en ze werd opgepakt, sloeg ze een arm om zijn nek heen en keek in het rond. "Ja, het gaat wel weer," zei ze zachtjes, waarna ze geeuwde. Ze was het laat opblijven wel gewend, maar de druk en spanning van de quest was er boven op gekomen, wat er voor zorgde dat ze nogal vermoeid was. Ze hielt de icepack tegen haar wang aan en hoopte dat deze niet al te dik zou worden, anders had ze morgen wat uit te leggen op de basis. Ze zuchtte zachtjes en knikte toen Flynn zei dat ze naar huis toe zouden gaan. "Is goed, grote broer," zei ze met een glimlach op d'r gezicht, al vertrok die al snel tot een pijnlijke grimas door de pijn in d'r wang.