Oei, dit zag er niet goed uit. Het veld voor het kasteel was veranderd in één grote chaos. Die man liep daar maar te vloeken en te tieren en zag er doodsbang uit. Toen verdween hij plotseling. Wat Imogen niet wist, was dat dat kwam doordat hij wakker geworden was van schrik. Het jochie met de pet keek met grote ogen naar het gat. Die Furfrou liep te roepen dat iemand hem uit moest leggen wat hier gaande was en dat ze het maar beter heel snel op konden ruimen en zijn gazon weer glad moesten strijken, want anders zwaaide er wat, terwijl Alfredo Castello probeerde zijn viervoetige koning te overtuigen zich weer terug naar binnen te haasten, zodat hij zijn ophaalbrug weer op kon halen. Voeten, tientallen voeten kwamen boven de randen van het gat uit, met daaraan de hondervoetige mensen bij wie ze hoorden. Jean-Pierre was echter de held van de dag, doordat hij zich op het juiste moment wist te herinneren waarmee deze droom was begonnen: de zoektocht naar en de vondst van het wensendoosje. Een leger van Jigglypuff verscheen om hen wakker te maken en Imogen moest lachen om deze tegenstelling van waar Jigglypuff om bekend stonden, tot een van de roze bolletjes haar een mep in haar gezicht gaf en ze met een schok wakker werd.
"Wat de Muk was die droom?!" hoorde ze als eerste. De vloekende man die net uit de droom was verdwenen staarde met grote ogen naar de twee trainers en hun pokémon en maakte zich daarna hoofdschuddend uit de voeten, iets mompelend over 'voeten, honderden voeten. Wat de Muk. Ik heb vakantie nodig...' Imogen keek hem verbaasd na. Daarna viel haar blik op Jean-Pierre, die over zijn blauwe wangen wreef. "Jean-Pierre! Hebben de Jigglypuff te hard geslagen?" vroeg ze lachend, voor ze doorhad dat dat niet echt was gebeurd. Haar lach vervaagde. "Wacht... Jean-Pierre?" Als die Jigglypuff niet echt waren geweest, maar een droom, dan moest dat toch ook voor hem gelden? En voor die man? En voor dat jochie met de pet en die Furfrou daar, en die jogger die er net als in de droom meteen vandoor ging? Ze ging met een hand door haar haar en keek daarna naar Helios. Kwam iedereen soms bij elkaar in één droom als ze door dezelfde aanval in slaap vielen? "Helios, hoe veel heb jij wel niet staan fluiten?" vroeg ze ongelovig aan haar Sunkern.
Gelukkig zag Rouge de waarheid van zijn bezwaar ook wel in. Ze was net bij die Fransman van haar neergehurkt om hem wakker te maken toen hij dat vanzelf al werd. Op datzelfde moment werd Imogen ook wakker, en alle andere slapende mensen en pokémon in de omgeving ook. De Furfrou wierp hem een vuile blik toe, maar liet hen verder met rust. Helios zou graag geloven dat hij de verwende hond bang gemaakt had, maar waarschijnlijk had het meer te maken met het feit dat de trainers nu wakker waren. Op Imogens vraag glimlachte hij alleen even zelfingenomen.
