Challenges & Temptations

Hij had een slecht voor gevoel over de Gym gevechten die nog moesten komen. Hij had wel het gevoel dat zijn team en hij sterk en tactisch genoeg waren, maar toch zat hem iets niet lekker. Hoe dat toen de laatste keer met Chichi was gegaan beviel hem niet. Het was niet alleen een bepaalde mate arrogantie die er toe leidde dat het mis ging, maar wat eigenlijk erger was was dat hij haar eigenlijk niet hoefde te switchen toen. Ze had prima nog een stukje door kunnen vechten. Maar dat had hij het hart niet voor gehad. Althans, dat was dan zijn eigen conclusie voor wat hem niet lekker zat. Maar hij wist dat als een probleem enkel binnen jezelf blijft, deze meestal niet goed wordt opgelost. Nooit eigenlijk. Maar goed, vandaar dat hij nu zijn weg aan het maken was naar de Battle Maison. Hij had gehoord dat hij hier een serie van trainers zou kunnen uit dagen. Ieder met een eigen moeilijkheidsgraad. Hij dacht zo dat dit nog best wel eens pittig kon worden en hoopte dat, als hij dat zou gaan doen, hij er achter zou kunnen komen wat het nou precies was waar hij tegenaan liep als het om gevechten ging. Hij had gehoord dat de trainers daar erg sterk en getalenteerd waren. Hij hoorde zelfs dat deze trainers geen vast team hebben, maar hun uitdagers bevochten met willekeurig uitgekozen pokemon. Alleen al dat feit wees er op dat de Battle Maison niet niks was.

Maarja, nog even een stukje door het water. Deze keer had hij dezelfde techniek gebruikt als die hij had gebruikt om in Dewford Town te geraken. Hij zat op een opblaasbare band die met een touw vast zat aan Colin. En Colin die trok hen voort door het water. Gelukkig vond die dat niet erg. Leuk zelfs. Dan kon hij aan alles en iedereen hoe sterk hij wel niet was. En hoe goed hij wel niet kon zwemmen! Daarnaast was zijn band met zijn trainer ondertussen heel sterk geworden. Dit soort dingen waren automatisme geworden in plaats van een taak. Dat zorgde er op zijn beurt dan ook weer voor dat Jean-Pierre zich niet meer schuldig voelde om dit soort dingen van hem te vragen. Maar laten we het daar maar niet over hebben, want het gaat om de Battle Maison. En die was ondertussen in zicht gekomen. Ofja, Ever Grande City was in zicht gekomen. Maar hij vermoedde dat het gebouw waar ‘Battle Maison’ de Battle Maison moest zijn. Niet dan?

Toen ze op de kant waren gekomen liet hij zijn Crawdaunt weer naar zijn pokeball terug keren. Die had voor nu even genoeg gedaan. Hij zou in ieder geval niet meteen met hem gaan vechten. Dat zou wel erg zijn. Zo’n uitgeputte pokemon laten vechten.. de weg van Pacifidlog Town naar Ever Grande City was niet kort, dat kon hij je wel vertellen. Hij liep naar het gebouw toe en hij zag dat het eigenlijk nóg groter was dan dat hij in eerste instantie gezien meende te hebben. Ofja, het was een erg lang gebouw. Hij wist niet waarom. Zal wel ergens goed voor zijn. Hij stond er voor en besloot meteen maar een keuze te maken voor welke pokemon hij als eerste zou gebruiken. De tegenstanders zouden immers toch willekeurig zijn. Dan kon hij meteen een beetje pijlen hoe de uitverkorene zich vandaag voelde. Colin werd het dus sowieso even niet. Allegro en Chichi wilde hij eerlijk gezegd ook even wat rust geven. Goh.. dan kwam het dus weer op de twee dames aan. Maarja, hij vond eigenlijk dat hij de laatste tijd erg veel tijd had doorgebracht met Rouge en eigenlijk vrij weinig met Mimi. Mimi it is then! Hij greep meteen naar haar pokeball en liet haar er uit. Ze gromde vrolijk toen ze zag dat haar trainer voor de verandering eens een bepaalde focus in zijn ogen had. Ze kon zich namelijk nog wel eens irriteren aan zijn dromerige houding soms. Maar dat was nu dus anders. Ze vroeg zich eigenlijk wel af waarvoor dat was. Maar daar kreeg ze eigenlijk al antwoord op. “Oké Mimi. Ik ga je eens even wat vertellen. Dat gebouw waar we nu bij staan heet de Battle Maison. En hier kunnen trainers tegen een reeks van komende trainers vechten. En ik wil eigenlijk wel eens kijken hoe wij het er van af gaan brengen hier.” Zei hij met een glimlach. “En ik wilde eigenlijk het eerste gevecht samen met jou vechten. Vind je dat goed?” Mimi was blij verrast dat Jean-Pierre het trainer zijnde serieuzer en serieuzer aan het nemen was. Ze knikte daarom ook als antwoord op zijn vraag. Niet alleen vond ze dit een goed plan, maar ze had ook wel weer eens zin in een gevecht.

Eenmaal binnen voelde het heel erg formeel ineens. Er stond een man die hen begroette en he vertelde hoe het allemaal zou gaan werken. “Schrijf hier u naam even op.” En dat deed hij dan ook. “Wanneer u zodadelijk deze kamer binnen treed met uw pokemon beslist u dan ook om met die pokemon het gevecht te doen in die kamer. De gevechten zullen één tegen één zijn en de pokemon van uw tegenstander wordt willekeurig gekozen. Hebt u verder nog vragen.” Jean-Pierre keek Mimi even aan en keek vervolgens weer terug naar de man. “Nee meneer, maar toch bedankt.” “Dan wens ik u fijne gevechten toe en heel veel succes.” Hij liep met Mimi naar de deur en deed deze open. “Dames gaan voor.” Zei hij nog en Mimi was dan ook de eerste die de kamer binnen stapte. Daar achter kwam Jean-Pierre er aan. Ze stonden nu op een gevechtsveld. Tegenover hen stond een korte jongen van waarschijnlijk een jaar of zeventien. De jongen had moe uitziende ogen en een relaxte houding. Daarnaast had hij nog witblond haar en een dikke trui aan. “Uitdager.” Begon die meteen. “Ik zie dat je Jean-Pierre heet. Ik ben Jonas, je eerste tegenstander. Veel succes.” Jean-Pierre had eigenlijk wat willen zeggen, maar wist niet wat. Vervolgens maakte Jonas een klepje aan de muur open waar een Pokeball in zat. Nu ging het gebeuren..

Jonas haalde een pokeball uit het luik en keek er eens grondig naar. Hij krabde even achter zijn hoofd en keek met een moeilijke blik in zijn ogen. Niet veel later zei hij: “Zet even wat stappen naar achteren. Anders kan het gevaarlijk worden. Achter de lijn dus.” Jean-Pierre keek naar de grond en zocht de lijn met zijn ogen. Een paar stappen achter hem was een dikke witte lijn getekend. Hij en Mimi gingen er achter staan. Jonas liep ondertussen naar een soort computer aan de andere kant van de muur en tikte wat gegevens in. Daarna trok hij aan de hendel die er naast aan de muur geplaatst was. Er vormde zich een opening in de vorm van een streep in het midden van het veld en de grond spleet open. Dit liet het veld veranderen in een bak water. Niet veel later kwamen er van onder het water oppervlakte plateau’s naar boven. Dit suggereerde dat deze vast zaten aan de grond. Wat ze daarmee dus stabiel maken. Jean-Pierre was blij dat hij deze observatie had gehad. Het zou jammer zijn als hij fouten zou maken puur omdat hij niet zou hebben opgelet. Maar waarom dit werd gedaan wist hij niet goed. Misschien omdat hij een vuur type gebruikte? Misschien omdat de ander een pokemon zonder benen had? Hij had geen idee. Maar goed, vervolgens kwamen er aan beide kanten van het veld nog twee extra plateau’s in de vorm van halve cirkels tevoorschijn. Jonas ging op de halve cirkel aan zijn kant staan. “Zodra je gaat staan daar,” Begon hij. “Begint het gevecht.” Jean-Pierre keek Mimi nog een keer aan, maar Mimi keek heel vastberaden naar hem. Dit gaf hem dan toch wel weer een beetje vertrouwen in de zaak. Hij stapte naar voren op zijn plateau en liet Mimi naar een van de plateaus aan het water vliegen. Ze waren er allebei klaar voor. “Hey dude, succes met het gevecht.” Zei hij terwijl hij zijn pokemon uit haar pokeball liet komen. Het was een Alomomola. En ondanks dat Jean-Pierre in zag dat het hier ging om een type nadeel voor hem knikte hij toch met een glimlach naar Jonas en zei: “Dankjewel, en jij veel plezier.” Het was trouwens ook meteen duidelijk dus waarom het veld was veranderd. En daarnaast ook waarom de plateau’s er bij waren gehaald. Het leek allemaal heel erg officieel hier allemaal. “Start!” Riep Jonas toen. Geen weg meer terug.


Dit was een heel vreemd gevoel opeens. Een sfeer tijdens een gevecht als deze had hij nog nooit gedacht. Hij zelf was mellow en flexibel en de persoon tegenover hem leek cool en relaxed. Hij wist niet hoe zich er bij moest voelen. Mimi daarentegen wel. Zij was al super gefocust aan het kijken naar de Alomomola die voor nu nog cirkels aan het zwemmen was. Ze probeerde waarschijnlijk in te schatten hoe sterk deze was. En ze was ongeveer even sterk als zijzelf. Was het niet voor het type nadeel had ze misschien, zoals veel Charizards dat deden, de uitdaging niet aangenomen. Het was immers een vis. En als ze zou winnen was het een overwinning voor het respect voor de vuur type pokemon EN voor Charizards. De Alomomola scheen dan weer minder aandacht te besteden aan haar tegenstander. Ze had een zeer gebalanceerde sfeer om zich heen. Respect en zelfvertrouwen. Ja, zo voelde het wel. Al deze indrukken maakte dat Jonas maar het initiatief nam om te beginnen. Jean-Pierre was namelijk nog even in zijn dagdroom. “Frieda, doe Brine om het spits af te bijten! Dan let hij misschien weer op!” Wat best een goede opmerking was, want op een plek als deze moest je je blijven concentreren. De pokemon die schijnbaar Frieda heette deed haar mond open onder het water en liet de stroming sterk naar Mimi toe gaan. Zo sterk dat het uit het water boven haar plateau uit kwam. De snelle aanval liet het water tegen haar buik slaan. Ze brulde. Waarschijnlijk riep ze in haar eigen taal dat Jean-Pierre maar eens wat aanvallen moest bevelen. Achja, hij schrok er in ieder geval van uit zijn dagdroom en zag Mimi met een natte buik. “Flamethrower!” Riep hij maar even snel. Mimi vloog omhoog en vuurde haar vlammenwerper af. “Duik!” Riep Jonas en Frieda verdween onder het water. Mimi bleef haar vlammenwerper afvuren op de plek op het water waar de vis zwom totdat ze bij een platvorm dat zich achter de vis bevond aan kwam. Daar ging ze op staan. “Slash!” Riep hij toen. Mimi stoof naar Frieda toe om net boven het water te vliegen en krabde de Alomomola met een wit gloeiende klauw toen ze weer een beetje boven het wateroppervlak zat. De Alomomola dook weer het water in na de impact en iedereen kon zien hoe ze zich verplaatste door het water ver van de Charizard vandaan. Mimi bleef boven het water vliegen. “Water Pulse!” Riep Jonas toen Frieda de plek leek te hebben gevonden waar ze wilde zijn. Van onder het water was het niet goed te zien hoe ze de bal water vormde, maar er werd er wel degelijk een naar Mimi geschoten. “Ontwijk!” Riep Jean-Pierre vlug. En met een duikvlucht landde ze op een plateau. “Nog eens!” Riep Jonas. En de tweede bal van water ging ook weer naar haar toe. “Sla het kapot met Wing Attack!” Mimi’s vleugels lichhte wit op en ze hield beide voor haar zich. Toen de bal water aan kwam sloeg ze deze stuk met beide vleugels en brulde arrogant. “Nu Air Cutter!” De vleugels, die nog steeds opgelicht waren, hakte nu in de lucht, waarmee er twee luchtstromen gemaakt werden die sterk genoeg waren om door het water heen te hakken en de Alomomola te raken. “Pound!” Riep Jonas vervolgens. En dat verbaasde Jean-Pierre een beetje. Waarom wilde hij een fysieke aanval doen? Dat zou betekenen dat ze uit de bescherming van het water zou komen. Dat leek niet logisch in zijn ogen. De vis zwom snel op Mimi af en Jean-Pierre riep “Flame Thrower!” In de hoop dat dat de vis ervan zou weerhouden om boven het water uit te komen. En hoewel het vuur werkelijk bijna al het water om het plateau heen had geraakt was de vispokemon behendig genoeg geweest om van achter Mimi het water uit te springen en haar op haar achterhoofd te meppen. “Thunder Punch!” Riep Jean-Pierre toen Frieda nog in de lucht hing. De vuist van Mimi kreeg elektrische vonken om zich heen en ze maakte aanstalte om haar een elektrische vuist te verkopen. “Protect!” Riep Jonas. De vispokemon werd omringd door een groene en blauwe bol. Mimi’s vuist kwam er hard tegen aan, maar ze kon de vis niet raken. “Hydro Pump Frieda.” Zei Jonas toen uiterst kalm met zijn armen over elkaar. Door de mep bleef ze nog wat langer in de lucht en vuurde ze een enorme hoeveelheid water op Mimi af. Het gezicht van de arme Charizard werd helemaal bedolven met water. Door de kracht van de aanval schoot Frieda trouwens achteruit weer terug het veilige water in. Mimi brulde, maar nu heel boos. Ze was ernstig boos op haar trainer. Zo hoefde het gevecht niet te gaan. Ze kon winnen. Dat wist ze zeker. En dat ging niet verpest worden door een te rustige trainer. Dus uit zichzelf voerde ze Ancient Power uit. Enorme keien vormden zich in de lucht en werden op de vis afgegooid. Het was uiteindelijk zo dat maar één van de keien raakten, maar he, het was in ieder geval iets. Jean-Pierre was er een beetje stil van hoe ze uit zichzelf begon aan te vallen. Hij zag hoe de keien op de bodem van het zwembad ploften. Wauw, die aanval was fout gekozen op zo veel niveaus’s. Of was dat wel zo? Ineens schoot hem een gedachtespelletje te binnen dat hij wel eens vaker deed. Ondertussen riep Jonas: “Aqua Jet!” De Alomomola schoot uit het water met een hoop water om haar heen en knalde tegen Mimi op om vervolgens weer het water in te duiken. Mimi vloog naar een ander plateau en deed haar Dragon Rage aanval. Een dikke blob van blauwe energie schoot uit haar mond tegen de vispokemon op. Een vlugge blik naar Jean-Pierre met een death stare verscheen op haar gezicht. Ineens besefte ze dat ze het zelf wel aan kon zo. Waar was die knul goed voor. Eten? Onderdak? Maar vechten zeker niet. Dat toen met Watson was schijnbaar een gelukje geweest.. Maar dit had Jean-Pierre niet eens door. Hij zat in gedachten. Het spelletje ging namelijk zo: stel een vraag, beantwoord die vraag logisch, beantwoord die vraag onlogisch, maak het onlogische antwoord logisch. In dit geval ging het erom, om de aanval Ancient Power een logische keuze voor dit gevecht te maken. Even snel zag hij nog hoe Frieda een Wake-up-slap aan Mimi gaf in haar gezicht en hoe Mimi de vis vervolgens met een Thunder Punch weer terug het water in mepte. Hij had nog geen antwoord bedacht, maar hij lette dus nu wel weer op het gevecht. Mimi was nu bezig met de weg van het water vrij de maken met een Heat Wave, zodat het water verdampte om direct daarnaar een Shadow Claw te gooien op de vis. Dit tweede mislukte helaas. Het water verdampte wel, maar ze kon natuurlijk niet snel genoeg bij de vis komen. Frieda schoot weer een Water Pulse op haar af en deze raakte haar net tegen haar vleugel. Ze viel uit de lucht neer op een van de plateaus. De woedende Charizard vuurde direct een Flame Thrower af op Frieda toen die Jonas weer voor de tweede keer haar beval een Pound te doen. En gelukkig wist de Flamethrower het deze keer wel te onderscheppen. Een geflambeerde vis was het nu, die trouwens het water weer in dook. Mimi was nu wel flink toegetakeld. En stiekem voelde ze zich slecht over hoe ze tegen haar trainer deed. Ze realiseerde zich dat ze hem eigenlijk toch wel nodig had. Hij kon alles overzien en hij was vaak veel bedachtzamer met combos. En alsof het zo had moeten zijn was dat toen hij het volgende naar haar riep: “Mimi! Geen Zorgen! Cirkel om Frieda heen en blijf Ancient Power gebruiken. ” Zo gezegd, zo gedaan. Met wat meer vertrouwen in haar houding steeg ze op en begon ze cirkels boven de Alomomola te vliegen. Hij had namelijk een antwoord op zijn vraag gevonden. Het was hem gelukt om Ancient Power logisch te maken in dit gevecht. Bij de eerste lading keien die richting de vis werden gegooid riep Jonas: “Protect!” Waardoor Frieda met gemak verder kon zwemmen. Echter, het was wel moeilijk om te vliegende Charizard voor haar te houden, dus de volgende Ancient Power raakte de Alomomola. De volgende twee keer ontweek Frieda de aanval. “Aqua Jet!” Riep Jonas daarna. De Vis stoof recht omhoog het water uit en knalde tegen Mimi’s buik op. Het leek er even op dat ze ging vallen, maar haar motivatie was te groot om nu te stoppen. Ze vroeg zich eigenlijk wel af wat haar trainer aan het doen was. Ze had na de Aqua Jet van net nog al weer twee Ancient Powers gebruikt. En voor geen enkele Ancient Power had ze een bonus op haar statussen gekregen. Ze keek vlug naar haar trainer, en die was uiterst enthousiast het water in aan het kijken. Het water? Ze keek naar het water en zag toen pas dat ze ondertussen zo veel Ancient Powers had gedaan dat sommige keiend zich zo hadden opgestapeld dat ze boven het water uit staken. De Alomomola was als het waren ingesloten in een kleinere cirkel in het midden van het zwembad door de keien. En zelfs in die cirkel was er niet veel beweegruimte door de overige keien. Het was op ditzelfde moment dat Jonas ook tot die realisatie kwam. “Aqua Jet uit je gevangenis!” Riep hij. “Mep haar terug met Thunder Punch!” Snel dook ze naar beneden en vormde een elekrtrische vuist. Haar vuist werd tegen het hoofd van Frieda aan gedrukt. Het was moeilijk om haar terug te krijgen, maar door extra hard te bewegen met haar vleugels lukte het. “En nog eentje!” Riep Jean-Pierre toen hij de vis terug haar gevangenis in zag plonsen. Mimi vloog er naar toe en wilde de vis meppen toen Jonas riep: “Brine!” Oh jee, op dit moment zou die aanval extra sterk zijn. De stroming die werd gemaakt was zo sterk dat het Mimi naar achteren gooide, gelukkig weer een plateau op. Ze lag nu op haar rug snakkend naar adem. “Gebruik Aqua Jet om te ontsnappen en doe dat Water Pulse om het af te maken.” Zei Jonas rustig. Frieda schoot uit het water en plonste naar het plateau van Mimi neer en maakte een bal water. “Flame Thrower!” Riep Jean-Pierre. Mimi liet haar hoofd heel moeizaam naar rechts draaien om de Alomomola te kunnen zien. Deze had net op dat moment haar Water Pulse afgeschoten. En gelukkig net op tijd deed Mimi haar Flame Thrower. Beide aanvallen knalde tegen elkaar op en zorgde voor stoom. Deze stoom bedekte beide pokemon en de trainers konden niks zien. Toevallig riepen de allebei. “Doet iets!”/”Doe iets!” De pokemon zelf konden immers beter zien wat ze konden doen van zo dichtbij. En toen het stoom eindelijk weg was zagen ze een Charizard met een elektrische vuist die tegen een Aqua Jet uitvoerdende Alomomola sloeg. Het was doodstil en de vispokemon plonste zacht in het water. Mimi bleef op haar rug liggen. Wie had gewonnen?

Hits op Alomomola:
Slash
Air Cutter
Ancient Power (2x)
Dragon Rage
Thunder Punch (3x)
Flame Thrower

Hits op Charizard:
Brine (2x)
Pound
Hydro Pump
Aqua Jet (2x)
Wake-up-slap
Water Pulse

Hij zag hoe Mimi langzaam haar ogen open deed en probeerde op te staan, terwijl de Alomomola niet meer bewoog. Hij kreeg zo’n gevoel dat hij gewonnen had. Jonas liet de rode straal van zijn pokeball naar Frieda gaan en stuurde haar terug. Jean-Pierre keek Jonas aan. “Gefeliciteerd dude. Je hebt me verslagen.” Jean-Pierre kreeg een dikke grijns op zijn gezicht. “Hoor je dat Mimi?!” Riep hij enthousiast. Mimi hield haar hoofd omhoog en liet droogjes haar duim omhoog gaan om vervolgens haar hoofd weer op de grond te laten vallen. Hij moest zich inhouden om niet te moeten lachen om de uitgeputte Charizard. Zoiets zag je namelijk niet vaak. En al vooral niet bij zijn eigen Mimi. Wat een badass was zij zeg. Hij nam haar pokeball erbij en stuurde haar terug. Het uitrsuten had ze wel verdient. Vervolgens maakte Jonas het veld weer zoals het voorheen was en liep naar Jean-Pierre toe. “Je kan daar je Charizard helen, en dan daarna door die deur gaan voor de volgende uitdaging.” Hij wees eerst naar een apparaatje zoals ze die ook in het pokemon centre hadden en vervolgens naar de volgende deur. Jean-Pierre knikte en nam de hand van Jonas aan. “Ik vond het heel leuk, dankjewel.” Met zijn kenmerkende glimlach. Jonas krabde zijn achterhoofd. “Ik ben eigenlijk nog nooit bedankt.” Zei hij. “Maar dankjewel, ik heb het ook naar mijn zin gehad.” “Super, daar doen we het voor.” Zei hij terwijl hij naar het apparaatje liep. Ondertussen zwaaide Jonas hem gedag en verdween in een andere deur waar -personeel- op stond. Hij heelde Mimi en liep naar de volgende deur. Ook deze keer vond hij het wel spannend zeg. Hij deed de deur open en.. “Dus waarom heb jij zo staan treuzelen?” Klonk een strenge vrouwenstem. Echt recht voor zijn neus stond een lange vrouw met een pak aan en een rokje. Haar roodgeverfde haren strak naar achteren gebonden en een intimiderende zonnebril op. “Ik uh..” Zei ij stamelend. “Oh hemeltje het is er zo een.” Zei ze terwijl ze haar armen over elkaar heen legde. “Luister eens goed mannetje, dit is een serieuze plek. Dus doe niets minder dan je best of ik laat je huilen.” Ze balde een van haar vuisten. “Oh.” Was het enige dat hij kon uitbrengen. “Ik haat types zoals jij, maar denken dat je met je leuke lach overal mee weg kan komen. Je overwinning van net was een gelukje. Die Jonas stelt niks voor.” Ze maakte het nog erger allemaal door naar voren te buigen en hem met naar beneden gehaalde wenkbrauwen aan te kijken. Hij kon werkelijk niets zien door die zonnebril heen. Langzaam liet ze haar hand naar haar zonnebril gaan en zette die wat lager op haar neus. Twee helder blauwe en eigenlijk vrij lief lijkende kwamen tevoorschijn en ze knipoogde naar hem. Uh wat? Ze draaide zich om en liep naar het luik dat in deze kamer aanwezig was. Jean-Pierre zorgde dat hij achter de lijn ging staan. Dat was namelijk het enige dat hij nu nog maar zeker wist. Ze keek onderzoekend naar de pokeball en zei streng: “Hm, dit moet kunnen werken.” Ze liep naar de kamer veranderaar. Zo noemde JP het namelijk in zijn hoofd. En veranderde het veld in een veld met keien en stenen. “Kom er uit!” Riep ze terwijl ze haar pokeball voor zich hield. Een Solrock kwam tevoorschijn en maakte even een snelle draai om zijn as. “Ok lekkertje, kies je pokemon maar.” Jean-Pierre’s hart zakte. Hij wilde dit niet. Ze was eng en aantrekkelijk tegelijkertijd. Dat vond hij ten minste. Hij nam de types die Solrock was in zich op en realiseerde zich dat hij eigenlijk de perfecte tegenstander had. Zijn Crawdaunt was met twee types helemaal in het voordeel tegen de Solrock. Perfect. Hij haalde dus zijn pokeball erbij en liet hem tevoorschijn komen. En zoals hij altijd deed maakte Colin zijn entree door op zijn borst te trommelen als een gorilla. Daarna keek hij naar de tegenstanders en vervolgens naar zijn trainer. Jean-Pierre begon te blozen en Colin haalde zijn wenkbrauw, voor zover hij die had, omhoog. Dit was een interessant taffereeltje. En met een glimlach draaide Colin zich terug naar hun tegenstanders en liep het veld op. “Ok snoepje!” Riep de vrouw. “Als je op die halve cirkel daar gaat staan kun je je gevecht met mij, Tanya, beginnen!” Kwam er enthousiast uit. Ok, ze heette Tanya dus. Bedacht hij zich. “Niet dromen, maar vechten.” Zei ze vervolgens streng. Man, die veranderde snel in persoonlijkheid zeg. Wat was er mis met haar? Dacht hij terwijl hij in de richting van de halve cirkel liep. Hij wilde eigenlijk het gevecht snel beeïndigen, puur om niet meer met haar in een kamer te zijn. Want hij voelde zich er absoluut niet gemakkelijk bij. Hij had wel eens enge fans gehad, maar die waren vaak enkel enthousiast, deze vrouw was.. meer? Hij schudde zijn hoofd om de gedachten van zich af te schudden en maakte zich paraat om te beginnen. “We startten!” Riep ze toen.


Colin liet zich even horen en op dat teken Riep Jean-Pierre: “Bubble Beam!” Colin zette zijn schaar voor zich uit en opende deze om er vervolgens een enorme hoeveelheid Bubbels uit te schieten. Hier ontstond ook de eerste hit. Het was ook niet heel moeilijk om een Solrock te raken. “Ren op hem af en doe Crabhammer!” Colin spurtte naar de stenen zon toe terwijl zijn schaar helemaal omringd werd met water en Tanya riep: “Donald! Rock Slide!” Donald, de Solrock, liet een aandat stenen de lucht in stijgen en gooide ze op Colin af. Met die hit onderbrak hij de aanvan van de Crawdaunt, die moest namelijk moeite doen om rechtop te blijven staan. Dit was geen doen. Het was nu veel te moeilijk voor Colin om vooruit te komen. “Surf!” Colin liet water onder zijn voeten komen dat uiteindelijk in een golf veranderde. Deze golf nam hem mee in de richting van de Solrock. Deze werd naar achteren gebeukt door de aanval. Met deze zelfde beweging bleef Colin door Surfen totdat hij weer terug aan zijn eigen kant van het veld kwam. Hoe groter de afstand, hoe gemakkelijker hij iets kon doen tegen de stenen die er vast en zeker zouden komen zodadelijk. Maar dat was dus helemaal niet wat er aan kwam. “Fire Spin!” Riep Tanya vervolgens. Een hoop kleine bolletjes vuur vlogen in de richting van de Crawdaunt terwijl de Solrock om zijn as aan het draaien was. Een stuk of vijf van deze vuur bolletjes schoten tegen Colin aan op verschillende plekken op zijn lichaam. De overige bolletjes vuur tolden om Colin heen. Wachtend op een moment om toe te slaan. Dit beviel Jean-Pierre maar niets. Hij hield niet zo van aanvallen die ieder moment iets konden doen. Net zoals Future Sight, maar dat werkte gelukkig niet op Colin. Echter was Colin niet beïnvloed door de aanval. Ja, het kleine beetje schade ja, maar verder was hij niet van zijn concentratie af te krijgen. “Rock Throw en Tackle!” Kwam er toen van de andere kant met een geïrriteerde stem. Waarschijnlijk omdat ze geen psychische aanvallen kon gebruiken. Eerst gooide de Solrock met zijn psychische krachten een steen tegen Colin zijn kop, die er heel cartoon achtig tegen aan kwam. Daarna snelde de Solrock naar hem toe en gaf hem een beuk. Niet lang daarna werd Colin geraakt door twee van de bolletjes vuur die voorheen nog om hem heen zweefden. Maar nu dat de Solrock dicht bij was, was dit wel een kans om te doen waar Colin het beste in was. Fysieke aanvallen. “Razor Shell!” Riep Jean-Pierre dolblij met deze kans. De scharen van de Crawdaunt veranderde in geel gloeiende zwaarden en daarmee mepte hij de Solrock twee keer met een van beide zwaarden. Het zag er grappig uit, want hij liet de Solrock op twee verschillende manieren om zijn as draaien door de impact van de aanval. “Stone Edge!” Riep de overkant vervolgens weer. Er onstond een ring boven het hoofd van Donald en in deze ring ontstonden allemaal kleine scherpe spinnende steentjes die hij vervolgens op Colin af schoot. “Ontwijk!” Riep Jean-Pierre hoopvol, maar het was al te laat. Vrijwel alle steentjes raakten Colin. Daarnaast werd hij weer geraakt met twee zwevende bolletjes vuur. Ok, nu had Jean-Pierre genoeg van die stomme bolletjes vuur. Hij had het nog niet eerder bedacht. Maar nu in ieder geval wel. Beter laat dan nooit. “Rain Dance en Bubble Beam!” Colin deed de Macarena en er vormden zich wolken boven de battle field. Dit waren donkere wolken die direct voor regen zorgde. Dit doofde de overgebleven vlammetjes die om hem heen zweefden. Daarna gooide hij zijn schaar weer open en schoot hij verschillende, groter lijkende, bubbels tegen de Solrock aan. “Nu Razor Shell!” Ook nu veranderde de scharen van Colin in twee geel opgloeiende zwaarden waarmee hij de Solrock weg sloeg. Maar Tanya beantwoordde dit voorval met: “Rock Throw op zijn benen!!” De Solrock voerde een serie van Rock Throws uit waarvan er twee raakten. De anderen zorgden enkel ervoor dat het moeilijk was om te blijven staan. Colin viel achterover. “Nu Solar Beam!” Riep ze snel. Jean-Pierre’s ogen werden groot van schrik. Solrock kan die aanval leren?! “Colin ontwijk!” Schreeuwde hij. Colin probeerde op te krabbelen, maar door de combinatie van zes poten en de natheid van de regen ging dat niet snel genoeg om te ontwijken. De Solrock had genoeg energie opgeladen en schoot vanuit de punt van zijn bovenste hoorn een keisnelle en harde groene laserbeam naar de Crawdaunt. Deze werd geraakt en rolde zelfs een stukje naar achteren door de impact. “En nu Rock Slide!” Riep ze daarna. De Solrock gooide een aantal stenen op de op de grond liggende Crawdaunt. Nu was hij half bedekt met stenen helaas. Maar dit schudde wel iets wakker in Jean-Pierre. Ineens zag hij hoe bagger hij tot nu toe gevochten had en daar moest verandering in komen! “Colin!” Riep hij toen die weer op zijn benen stond. “Bubble Beam en Night Slash!” Colin schoot zijn groter lijkende bubbels weer tegen de Solrock op en liet vervolgens zijn schaar paars opgloeien om Donald er vervolgens mee op zijn hoofd te meppen. “Crabhammer!” De andere schaar vormde zich met water en sloeg Donald van onderen. De Solrock maakte door de twee slagen op verschillende plekken een rare gyroscopische beweging, maar het lukte hem natuurlijk uiteindelijk weer om met de bovenkant naar boven uit te komen. Gelukkig voor hem maar. “Stone Edge!” Riep Tanya vervolgens woedend! “Protect!” Volgde Jean-Pierre op. Donald vormde een blauw gekleurde cirkel boven zijn hoofd en deze veranderde in een cirkel van allemaal kleine scherpe steentjes die vervolgens op Colin afgevuurd werden. Colin hield in reactie zijn scharen gekruisd voor zich en werd omringd door een groen en blauw gekleurde bal. De steentjes ketsten allemaal van deze beschermende dome af. “Bubble Beam!” Volgde Jean-Pierre meteen. Deze werden afgevuurd, maar voordat deze bij Donald aan kwamen stopte de regen weer helaas. Tanya zag hierdoor een kans. De aanval raakte Solrock, maar de mogelijkheid op gelijke continious damage los van types was weer terug. “Fire Spin en Rock Slide!” De Solrock begon te tollen en hij vormde allemaal kleine zwevende bolletjes vuur om zich heen die mee aan het tollen waren. Tijdens het tollen kleurde hij ook opeens paars en haalde allemaal stenen van de grond. Hij stopte met tollen en liet de bolletjes vuur en de stenen op Colin af komen. Het leek wel een meteorietenregen! “Sla ze weg met Razor Shell!” Misschien dat de zwaarden de schade konden beperken. Het lukte Colin om in ieder geval al eens alle stenen weg te slaan, of te ontwijken, maar de vuurbolletjes van de Fire Spin waren hem toch echt te snel af. Een paar bolletjes knalden tegen zijn lichaam op. En de rest tolde weer om hem heen. Het waren er gelukkig wel een stuk minder dan de vorige keer. En Tanya dacht dat ze slim was om sneaky, tijdens dat Colin bezig was met de meteorietenregen haar Solrock Tackle te laten doen, maar dit was Jean-Pierre niet ontgaan. Deze kwam dus op Colin af, die er zelf niet op had kunnen letten. “Crab Hammer naar beneden!” Colin keek een beetje verbaasd, maar hij vertrouwde zijn trainer. Hij hield zijn schaar in de lucht en deze werd bedekt met water. Vervolgens sloeg hij hem omlaag, net voordat de Solrock impact had gemaakt met de Tackle. De Crabhammer had geraakt. Maar was het genoeg?



Hits op Solrock:
Zonder Rain Dance
Bubble Beam (2x)
Surf
Razor Shell
Crab Hammer
Met Rain Dance
Bubble Beam (2x)
Razor Shell
Crabhammer
Night Slash


Hits op Crawdaunt:
Rock Slide (2x)
Fire Spin (+ 2 continious damage)
Fire Spin
Rock Throw (3x)
Tackle
Stone Edge (2x)
Solar Beam

Colin’s schaar sloeg ergens tegenaan. Pas toen hij er eens goed naar kon kijken bleek dat de Solrock te zijn. De Tackle aanval van Donald was gestaakt door de Crabhammer. Donald stond stil. Hij bewoog zich niet meer. Totdat hij een stukje omlaag kwam en op een van zijn hoorns plofte, om vervolgens achterover te vallen. Het was gelukt. Jean-Pierre stak zonder wat te zeggen zijn armen langzaam de lucht in. Colin deed precies hetzelfde. De Crawdaunt draaide zich rustig naar zijn trainer en liep naar hem toe, nog steeds met zijn scharen in de lucht. Toen hij naast zijn trainer stond deden ze beide hun armen omlaag en keerde zich naar Tanya. Zij stuurde teleurgesteld haar Solrock terug in zijn pokeball. Met een strenge blik liep ze naar Jean-Pierre toe. Ze nam een kaartje in haar handen en schoof het in Jean-Pierre’s borstzakje en zei: “Deze keer zie ik het door de vingers omdat je een knapperd bent, maar als je nog een keer valsspeeld verban ik je van de Battle Maison.” Waarna ze de personeelsingang in liep. Hij keek haar stomverbaasd aan. Had ze dat nou net echt gezegd? Volgens hem was het niet eens mogelijk om bij zoiets als dit vals te spelen. Dit sloeg echt nergens op. Die vrouw was steeds aan het switchen tussen aardig en streng en hij snapte er niks van. Ook Colin voelde zich beledigd. Het was niet leuk om op eigen kracht te winnen en dan vervolgens te horen dat iemand dat niet geloofde. De twee keken elkaar vervolgens aan. Ze wisten niet wat te doen. Achja, dan maar Colin laten helen bij het apparaat. Hij stuurde zijn Crawdaunt terug zijn pokeball in en maakte gebruik van het apparaat. Daarna liep hij de volgende kamer in. Helemaal aan de andere kant van het veld stond een man in camouflage kleding. Het was een gespierde man met gemillimeterd haar. Jean-Pierre liep op hem af en de man liep tegelijkertijd ook naar hem toe. In het midden van het veld kwamen ze tot stilstand en gaven elkaar een hand. Het voelde allemaal heel gestructureerd en normaal. “Mijn naam is Raynold. Ik zal je volgende uitdager zijn.” Hij saluuteerde. “Ik ben Jean-Pierre. Ik zal je uitdagen.” En ook hij saluteerde, echter was JP een stuk meer verbaasd. Waarom saluteerde hij zelf ook??? Achja, het zal wel goed zijn allemaal. Raynold leek hem streng, maar rechtvaardig. Zo iemand waarbij je, zolang je je netjes gedroeg, hij je aardig zou behandelen. Maarja, ook Raynold haalde een pokeball uit een luik aan de muur en controleerde het. Ook hij maakte veranderingen in het speelveld. Jean-Pierre wist waar hij moest staan en deed dat dus ook maar even. Hij ging achter de lijn staan. Schijnbaar kwam er deze keer weer een veld met water. Echter kreeg Jean-Pierre deze keer niet te maken met plateau’s, maar met bamboestaven die tot 4 meter onder het plafond reikte. Moest hij het daarmee doen? Water en bamboe? Vervolgens liet Raynold een Kindra uit de pokeball komen. Oh jee, die zijn heel sterk. Jean-Pierre ging zijn breinpan na, maar kon niet echt een hele fijne matchup vinden. Dus hij besloot maar te gaan voor iemand die zowel weinig schade van water zou krijgen, en zich makkelijk van bamboe tot bamboe kon verplaatsen. Hij besloot dus om Chichi in te zetten in dit gevecht. Toen de Emolga uit haar pokeball kwam moest ze eerst even rondkijken. Het zag er raar uit allemaal, maar het was wel duidelijk dat ze moest gaan vechten. Ze had liever even gehoord van haar trainer dat ze gingen vechten vandaag, maarja, het was Jean-Pierre he. Tegen hem kon ze moeilijk nee zeggen. Rustig vloog ze een van de bamboestaven op en keek naar de Kingdra alsof ze Batman was. Jean-Pierre zette een stap op de halve cirkel en Raynold kondigde aan dat ze konden beginnen.


Het was eigenlijk best een rare combinatie. Iemand van het leger en een zeepaardje, maarja, voor hen waren deze pokemon ook allemaal willekeurig, dusja. Anyway, “Dragon Pulse!” Begon Raynold. De Kingdra zwom wat naar achteren en maakte zich klaar voor de aanval. Er vormde een donker blauwe bal energie voor zich en deze schoot hij op Chichi af. De Emolga, die helemaal boven op een van de bamboestaven stond, zag het aankomen terwijl haar trainer haar beval om te ontwijken. Ze vloog sierlijk naar een van de andere dichtbij gelegen bamboestaven en ging aan de zijkant ervan hangen. Echter liet de aanval de bovenkant van de vorige bamboestaaf verschroeit achter. “Water Gun!” Riep hij vervolgens. Ook deze keer beval Jean-Pierre zijn Emolga om te ontwijken. Dit lukte dan ook. Het leek er namelijk op dat ze, wat de omgeving betreft, in het voordeel waren. Water kon makkelijk geraakt worden met Elektriciteit, maar een eekhoorn in bomen was niet makkelijk te raken met schoten. En dit liet Jean-Pierre dan meteen ook zien. “Thunder shock!” Helaas was het zo dat de Dragon typing van de Kingdra er voor zorgde dat deze normale schade van elektrische aanvallen zou krijgen, maar het was beter dan niets. Daarnaast kon het water van het speelveld perfect als geleider werken. Chichi schoot vanaf de bamboestaaf waar ze aan hing een elektrische schock naar de Kingdra toe. “Ontwijk Hiro!” Riep Raynold nog, maar het lukte Chichi om Hiro in de staart te raken toen hij onder water dook. “Brine op de bamboe!” Riep Raynold vervolgens. Onder water zorgde Hiro voor een strooming die uiteindelijk zo sterk bleek dat hij de bamboestaaf waar Chichi aan hing kon omhakken puur en alleen met het water. Chichi liet zich vallen en vloog naar een andere bamboestaaf. Hier ging ze bovenop staan. “Pak de bamboestaaf en mep haar omlaag.’’ Zei Raynold daarna kalm. De Kingdra nam de bamboestaaf die op het water dreef met zijn staart aan en gooide zich achterover. Vervolgens begon hij naar Chichi te slaan. “Ontwijk en doe Thunder!” Chichi maakte een aantal schijnbewegingen en een paar omhale om de slagen van de bamboe te ontwijken om uiteindelijk helemaal omringd te worden met elektriciteit en een enorme bliksemschicht op Hiro af te vuren. Deze was helaas niet in staat om weg te komen. De bamboestaaf weerhield hem er van om weg te kunnen zwemmen. Enkel zijn vinnen waren daar niet genoeg voor. Maar, wauw, de pokemon schudde het gewoon van zich af alsof het niks was en ging gewoon door met slaan. En dit zorgde er voor dat Chichi het water in viel. “Brine!” Klonk er van de andere kant. Meteen maakte de Kindra een sterke stroming en deze sloeg tegen Chichi op. Helaas voor haar knalde ze met haar rug tegen een van de bamboestaven op. “Dive!” Werd er daarna geroepen. Hiro dook snel onder het heldere water en zwom vliegensvlug naar Chichi toe. Door haar vleugels kon ze eigenlijk niet echt zwemmen, dus de Kindra beukte tegen haar op, zo hard dat de Bamboestaafnaar achteren boog. Het leek er op alsof dit een slecht iets was, maar het was nét wat dit gevecht nodig had. Toen Hiro namelijk weg zwom lanceerde de bamboe Chichi weer de lucht in. Ze spreidde haar vleugels maar echt vliegen ging nog niet met natte vleugels. Gelukkig wist ze wel aan een Bamboestaaf te hangen op tijd. Ze klom wat hoger de bamboe op totdat ze helemaal bovenop was. “Energy Ball en Acrobatics!” Chichi hield haar armpjes voor zich uit en creëerde er een bal elektriciteit mee. Deze schoot ze op de Kindra af om vervolgens een duikvlucht te maken. Chichi vloog zo snel en zo kort boven het water, dat ze het water achter zich liet trillen. Ze zigzagde en beukte tegen de Kindra op, ze was zelfs nog sneller dan haar eigen Electro Ball, die Hiro tegen zijn neus raakte. “Dragon Pulse” Deze keer was het, door de korte afstand tussen de twee pokemon, wel mogelijk voor Hiro om de donker blauwe bal met energie tegen Chichi aan de schieten. Met als resultaat dat ze weer het water in viel. Arm beestje. Ze kon vrijwel niks in het water. Ze had nog geluk dat ze boven water kon blijven drijven. “Hydro Pump!” De Kingdra zette zich schrap om de enorme water aanval uit te voeren en Chichi probeerde als een malle weg te zwemmen, maar ze kwam echt niet vooruit. En toen, enkele seconden later, werd ze bedolven onder een dikke water straal. Raynold en Hiro hadden hen precies waar zij ze wilden hebben. Verschrikkelijk. “Dive!” Riep Raynold weer. Het hield niet op! “Quick Attack omhoog en dan Thunder!” Riep Jean-Pierre vervolgens. Chichi gebruikte haar aanval om razendsnel hoog de lucht in te komen. Niet lang daarna maakte ze zich klaar voor haar Thunder aanval, en net toen ze toe wilde slaan kwam Hiro boven water na zijn Dive aanval. Hij werd echt precies geraakt door de Thunder aanval. Helaas waren Chichi’s vleugels nog wel nat, dus langzaam maar zeker zweefde ze wel weer het water in. De Kindra zwom op afstand. Chichi dreef aan de andere kant, aan Jean-Pierre’s kant, in het water. Langzaam lukte het haar om met wat voet er arm beweginkjes haar gezicht in de richting van Hiro te krijgen. Het voelde even als een cowboy gevecht. Niet per se tussen de twee pokemon, maar tussen de twee trainers. “Water Gun!” “Thunder Wave!” Riepen ze tegelijkertijd. De Kingdra schoot zijn waterstraal op Chichi af, maar Chichi liet snel een vonk zijn richting op gaan. Deze vonk gebruikte de Water Gun als transport om zo bij de Kingdra te komen. Deze raakte nu Parayzed. Echter was het wel zo dat deze aanval verder geen invloed had op de Water Gun, dus hier werd Chichi door geraakt. “Discharge!” Riep Jean-Pierre plotseling. Het zwembad lichtte op en Hiro werd geraakt door de aanval die het water als geleider gebruikte. “Dragon Pulse!” Riep Raynold, maar hij kon niet bewegen door zijn verlamming. Jean-Pierre was op het moment echt wanhopig. Zijn pokemon zou niet makkelijk uit het water komen zo, en dat wist Raynold. Daarnaast had hij geen enkele uper effectieve aanvallen. “Thunder Shock!” Riep hij wanhopig! Deze aanval vulde het zwembad niet met licht, maar ging wel op het doel af, en helaas voor de Kingdra raakte het. Nu kon iedereen zelfs aan Raynold zien dat hij zich zorgen begon te maken, schijnbaar was zijn oh zo veilige water nu ineens een van de meest gevaarlijke plekken op het hele veld. Daarom werd het tijd voor: “Smokescreen! Hydro Pump! Twister!” Eerst schoot Hiro een dikke vlaag rook over het veld heen. Hij wist precies waar Chichi zat, en dat ze zich niet kon bewegen, dus de Hydro Pump raakte haar. Dat kon iedereen horen aan de klap. En toen gooide Hiro een Twister op haar. De smoke verdween en wat er te zien was, was een Emolga die weer het water in plonste. En het was als in een horrorfilm dat Hiro achter haar omhoog kwam in het water. Uit schrik gooide Chichi een Thunder Shock op hem en schoot naar achteren met een Quick Attack. Hiro schudde het van zich af en Raynold riep: “Brine en Dive!” Hiro gooide een sterke stroming op Chichi af die haar verder naar achter duwde, en voor ze het wist werd ze verder naar achteren gebeukt door Dive.. tegen bamboe op. “Omhoog!” Riep Jean-Pierre snel. Chichi pakte snel de bamboestaaf vast en klom zo snel ze kon omhoog. “Double Team!” Riep hij daarna. En nu, werden bijna alle bamboestaven gevuld met allemaal Emolga’s.”Verspreid!” Alle Emolga wisselde van bamboestaaf, nu zou de tegenstander nooit weten wie de echte was. Raynold wachtte met een strak gezicht af. Verassend genoeg had de Kingdra veel geluk gehad met zijn Paralyze. Hij had al vijf aanvallen achter elkaar gedaan. Nú moest hij toch eens niet kunnen bewegen he. Op hoop van zegen. “Discharge!” Klonk er van Jean-Pierre. Chichi, en al haar kopieën schoten van hun plek een dikke straal electriciteit naar Hiro, en ja hoor, hij probeerde zich diep onder water te verbergen, maar dat lukte niet. Hij stond stil en de aanval raakte. Ondertussen schudde Chichi haar vacht om wat droger te worden. En vervolgens deed deed Raynold iets vreemds. “Smokescreen!” En het hele veld, was weer bedolven onder rook. Behalve dan waar de Emolga in de bamboe zaten, die zaten niet in de rook. “Dragon Pulse! Smijt ze er af!” En nu pas werd het duidelijk. Hiro vuurde zijn blauwe bal van draken energie op de bamboestaven, om die op ongeveer de helft van de hoogte af te hakken. Alle Emolga vielen omlaag weer het water in. “Dive!” Tja, het water was niet met rook gevuld, dus hij kon de Emolga gemakkelijk vinden. “Thunder!” En Chichi vulde het zwembad met elektriciteit!. Hiro maakte een pijnkreet, dus de aanval had geraakt. Maar gek genoeg weerhield dit de Kingdra er niet van om een revenge aanval uit te voeren met Dive. De rook vervaagde. “Acrobatics! Spark!” Werkelijk als een keilsteentje stuiterde Chichi over het water en beukte tegen Hiro aan, toen ze voor haar tweede ronde ging beukte ze hem met Spark. “Water Gun!” Probeerde Raynold nog. Maar helaas, Chichi was al op de drijvende bamboestaven geklommen. “Thunder Shock!” Riep Jean-Pierre. Beide pokemon raakte elkaar tegelijkertijd. “Quick Attack!” “Bubble Beam!” Maar Kingdra was Paralyzed en kon niet bewegen. Chichi beukte razendsnel tegen hem op. Maar wie bleef er overeind?

Hits op Kindra:
Thunder Shock (4x)
Thunder (3x)
Acrobatics (2x)
Electro Ball
Thunder Wave
Discharge (2x)
Spark
Quick Attack

Hits op Emolga:
Brine (2x)
Dive (3x)
Dragon Pulse
Hydro Pump (2x)
Water Gun (2x)
Smokescreen (2x)
Twister

Chichi leek nog door te kunnen vechten na de Bubble Beam. Jean-Pierre deed zijn best om te zien waar de Kingdra was om te zien of ze door moesten vechten. Maar toen hij de Kingra vond na de laatste aanval van Chichi was het duidelijk dat ze gewonnen hadden. Raynold was echter sneller dan Jean-Pierre en had zijn pokeball er al bij gehaald. Hij wist al lang dat het einde er aan zat te komen. Vrij vlug liet hij dan ook zijn pokemon terugkeren in zijn pokeball. Hij liep meteen al naar het luik in de muur en stuurde de pokeball terug. Raynold was er erg formeel onder. Zo hoorde het ook in zijn ogen. Jean-Pierre liet Chichi dan ook maar terugkeren in haar pokeball. Dan kon Raynold verder gaan. Die was nu bezig met de computer. Hij moest het veld weer normaal maken. En dat deed hij dan ook. Gelukkig ging dat lekker vlug. Uiteindelijk liepen beide trainers naar elkaar toe. Raynold saltuteerde weer en zei: “Gefeliciteerd Jean-Pierre, je mag door naar de volgende uitdaging.” JP wilde wederom terug saluteren, maar deze keer kon hij zich na een halve beweging tegenhouden. Hij was niet zo van de leger begroetingen. “Ik vond het leuk.” Zei Jean-Pierre. “Ik heb zin in de volgende.” Raynold kreeg een bescheiden glimlach en knikte, waarna hij door de personeels uitgang de zaal verliet. Voor Jean-Pierre was het weer zaak om Chichi te helen bij het apparaat, en dat deed hij dan ook. De volgende deur werd geopend.
Hij had de deur twee seconden open en het enige dat hij helemaal aan de andere kant van het veld kon zien was iemand met een enorme bos haar, maar echt tijd om het te bekijken had hij niet. Deze persoon begon al naar hem toe te rennen. Naar mate ze dichter bij kwam kon hij zien dat het een meisje was. Een smal meisje. Eentje waarvan de kleren nét iets te groot waren en waardoor ze er erg slonzig uit zag. Een enorme riem hield haar broek omhoog en een van haar schouders was ten allen tijden te zien. Ze had sproeten, een spleet tussen haar voorste tanden en haar ongekamde haren gingen werkelijk alle kanten op alsof ze een soort afro had, maar dan een afro van klitten. “Hoi, ik ben Annelie en we gaan gewoon meteen beginnen!” Ze rende alweer terug naar het luik. Dit was een energieke en een drukke. “Ik ben Jean-Pierre.” Probeerde hij nog. Maar het viel te bezien of ze hem daadwerkelijk gehoord had.
Jean-Pierre ging op zijn plek staan en keek naar het meisje van ongeveer zijn leeftijd. Ze stond te springen en met haar voeten te stampen bij het luik van ongeduld. Jean-Pierre zijn ogen werden groot. Hij wist niet of hij deze drukte wel aankon hoor. Misschien zou dit gevecht nog wel lastiger worden dan de eerste. Ofja, natuurlijk was deze lastiger, maar dan op een andere manier. Anyway, het luik ging open en Annelie sprong nóg horen van het enthousiasme en snel keek ze op de onderkant van de pokeball. “Sweet!” Riep ze. Snel rende ze naar haar plek, maar ondertussen viel ze nog op haar snufferd. Geheel oncharmant werkte ze zich van de grond af en ging rechtop staan. Ze snoof luidruchtig met haar neus en liep dan maar verder naar haar plek toe. “Laten we maar meteen beginnen want ik heb er zin in maar ik moet eigenlijk ook nog heel veel doen en daarna dan dan doe ik nog iets dat belangrijk is enzo en want ik doe graag dingen op tijd en snel en nee je gaat het moeilijk krijgen, maar wel eerlijk maar ik ga mijn best doen en dat moet jij ook doen dus we gaan het een eerlijk gevecht houden kom op begin!” Dit zei ze allemaal razendsnel. Jean-Pierre zijn ogen gingen nog meer open en duwde zelfs zijn wenkbrauwen de lucht in. Jeetje wat een drukte maker. “Ok.” Zei hij toen maar. Veel meer kwam er iet uit. Vervolgens liet ze een Girafarig tevoorschijn komen. Wederom stampte ze op de grond van enthousiasme toen ze de pokemon zag. Het was nu enkel aan Jean-Pierre om een pokemon te kiezen die deze moest gaan verslaan. Ofja, proberen te verslaan dan. En op dit moment zou een pokemon met een Dark type goed van pas komen. Hij stuurde daarom maar Colin uit zijn pokeball. Hij wist dat hij hem al eens had gebruikt, maar Jean-Pierre wilde echt graag een betere trainer worden. Daarbij hoort ook keuzes maken op basis van types en andere soorten van voordeel. Wederom trommelde Colin luid op zijn borst om van zich te laten horen. Hij kon niet genoeg pokemongevechten op een dag hebben! En na het helen voelde hij zich helemaal top! Klaar om te beginnen.


De Girafarig en Colin stonden tegenover elkaar. Het veld werd niet veranderd. Waarschijnlijk vanwege de autonomie van de Girafarig. De hoeven vooral. Ohja, de Girafarig begon als een stier haar poot over de grond te wrijven. Automatisch ging Colin hetzelfde doen. En toen riep Annelie “Doe Thunderbolt!” Wacht wat?! TM’s? De Girafarig stompte intimiderend eerst haar beide voorpoten op de grond. Vervolgens opende ze haar mond en vormde een bal elektriciteit. Daarna schoot ze deze op Colin af. De arme Crawdaunt had ook geen aanval als deze verwacht en hij werd geraakt. Hij strompelde achteruit, maar kon op zijn poten blijven staan. Daar had hij geluk mee, met zoveel achterpoten. Nouja, zowel Colin als Jean-Pierre waren het er over eens dat ze dan toch maar een mooie comeback moesten maken. “Night Slash!” Riep hij. De rechter schaar van Colin lichtte licht paars op en hij rende op de Girafarig af. Toen hij bij haar aan kwam sloeg hij haar tegen haar hoofd met zijn licht paarse klauw. Super effectieve aanvallen hoorde je te counteren met super effectieve aanvallen. De Girafarig ging niet van haar plaats af. Het enige wat bewoog was haar hoofd. Dat bewoog namelijk mee met de slag. Maar al snel keerde ze haar hoofd al weer terug in de richting van Colin met een geniepige glimlach. “Doe nu Stomp Lea!!” Riep Annelie. Langzaam hief Lea haar hoef en die kleurde wit. Vervolgens stompte ze die recht in het gezicht van Colin, alsof ze hem een mep verkocht. Colin moest hier echt even van bijkomen en schudde zijn hoofd. Wauw wat? Nee, niet cool. “Colin! Crunch en Bubble Beam!” Ohja, hij kon zelf ook nog aanvallen ja. Colin’s tanden kleurden donker en hij gooide zijn mond wijdt open. Vervolgens begon hij eens hard te happen in het linker been van de Girafarig. Ze strok meteen haar poot naar achteren van de pijn. Daarna schoot hij van onder de Girafarig een dikke straal bubbels tegen de onderkant van haar kin. Ha! Net goed! Colin sprong naar achteren om enigszins een afstand te behouden tussen hen beide. Hij was zelf een fysieke aanvaller, maar zo af en toe een break van lichamelijk contact was zelfs voor een pokemon als hij handig. “Signal Beam Lea!” Riep Annelie daarna. Excuse me?! Nu ook al Tutor moves? Gaven ze deze Battle Maison krachtvoer ofzo? Jeetje. Lea deed haar mond open en voor haar mond vormde zich een roze, licht blauw en geel balletje. Uit dit balletje schoot de Girafarig een straal van dezelfde kleuren tegen Colin zijn bortskas op. Grr, dat deed pijn, maar eigenlijk motiveerde dit hem om harder te vechten. “Surf en daarna Razor Shell!” Riep Jean-Pierre. Colin zijn achter poten werden omringd door water en op dit water surfde hij over de grond. Tijdens dit surfen gloeide allebei zijn scharen geel op en vormden zich tot katana’s. Uiteindelijk beukte hij tegen de Girafarig op waardoor ze een paar stappen naar achteren moest doen. Meteen daarop volgend mepte hij haar met beide scharen ieder tegen een schouder op. Bam! Dat was pas een comeback! Yeah baby! Jean-Pierre stak zijn vuist ook in de lucht. “Dazzling Gleam Lea!” Riep Annelie als reactie op Jean-Pierre zijn gebaar. Deze TM moves werden wel heel erg zeg. De Girafarig boog haar nek naar voren om haar hoofd te laten zakken. Tussen de hoorntjes op haar hoofd ontstond een straal van een regenboog met kleine glinsterende deeltjes die tegen Colin op schoot. Ieuw! Glitters! Dat vond iemand als Colin maar vies. Hij gooide dan ook zijn scharen voor zijn gezicht om het mentaal weg te halen. Ok, tijd voor een leuke combinatie die Jean-Pierre eigenlijk al heel erg lang wilde uit proberen met Colin. “Verdeel je scharen over een Night Slash en een Crabhammer Colin!” Colin kreeg een heldhaftige blik in zijn ogen en wierp beide scharen opzij. De ene schaar kreeg een licht paarse gloed en de andere werd omringd met water. Vervolgens rende hij keihard op de Girafarig af en sloeg met de Night Slash haar linker been. Daar zakte ze doorheen. De Crabhammer sloeg hij tegen het andere been. Die zakte ook omlaag. Nu had hij in ieder geval het hoofd van Lea op de hoogte van zijn eigen hoofd gewerkt en als improvisatie move gaf hij haar nog een kopstoot. Colin was nog net niet worked up genoeg om haar in het gezicht te spugen. Dat had ook niet gemogen van Jean-Pierre. “Stomp en dan Thunderbolt!” Riep Annelie weer. Lea kwam snel weer op haar benen te staan en stompte Colin tegen zijn buik. Daarna laadde ze een elektrische bal voor haar gezicht. “Protect!” Colin werd omringd met door een soort blauw en groene bol en dat hield de Thunderbolt aanval van de Girafarig tegen! “Crunch!” Riep Jean-Pierre. Colin sprong op de Girafarig af met zwarte tanden maar ze ontweek de aanval door weg te springen. “Iron Tail!” Riep Annelie. De rare staart van de Girafarig klleurde zilver op en ze sloeg hem tegen het hoofd van Colin op. Deze kon maar met moeite overeind blijven staan. “Bubble Beam en spring weg!” Hij opende zijn mond en schoot een straal bubbels op haar af. Ze kreeg ze in haar gezicht en stijgerde. Daarna kon Colin een paar stappen weg stappen. “Signal Beam en Stomp!” Riep Lea. Wederom schoot de Girafarig die enorm kleurijke aanval van en Bug move en het knalde tegen Colin op. Daarna stompte ze hem weer. “Night Slash en Crunch!” Hij ging nu gewoon voor een dubbele versie van de super effectieve aanvallen. Geen fratsen meer. Colin mepte haar in haar face en beet haar toen eens flink in haar nek. “Hyper Voice en dan Iron Tail!” Een schelle schreeuw vulde de ruimte en Colin greep met zijn scharen naar zijn inwendige oren. Daarna kreeg hij weer een ijzeren staart tegen de face. “Razor Shell!” Colin mepte haar tegen haar zij. Het begon erop te lijken dat ze toch echt wel uitgeput begon te raken. Ze bewoog wat moeilijker nu. “Dazzling Gleam!” De regenboog schoot weer tegen Colin op. Ah djeez, hij vond dit echt vies. Dit was veel te meisje meisje voor hem. Chichi had dit leuker gevonden. “Surf en Crunch!” Colin beukte tegen haar op, wat haar nog meer wnkel maakte, en beet haar in haar oor! Uiteindelijk kwam het erop neer dat Annelie nog meer op en neer begon te springen. Ze zag een soort van einde nabij komen en ze wilde ervoor zorgen dat zij zelf de winnaar ervan was! “Thunderbolt!” “Protect!” De nieuwe Thunderbolt aanval van de Girafarig werd weer geblokkeerd door de muur van Colin. Hierdoor stampte ze enkel nog maar meer op de grond. En tja, als je stampt, kun je geen aanvallen bevelen! “Night Slash!” Colin zijn schaar lichtte licht paars op en sloeg hem tegen Lea haar nek op. “Signal Beam!” Deze raakte Colin helaas tegen zijn schaar. Zijn rechter schaar nog wel. En hij was rechtsscharig! “Stomp!” En nog een stomp tegen zijn rechter schaar ook. Annelie had waarschijnlijk niet eens door hoe vuil de Girafarig vocht door haar eigen drukte. Jeetje. Snel oplossen dit. Er kwam zelfs nog snel een tweede, ongevraagde, Stomp aanval erbij. Maar dan tegen Colin zijn gezicht! “Crunch!” Colin zijn tanden kleurden zwart en hij beet in het been waarvan hij net de stomp in zijn gezicht had gekregen. Dat zal haar leren. Een harde pijnkreet weerklonk door de zaal. Was het voorbij?


Hits op Girafarig:
Night Slash 4x
Crunch 4x
Bubble Beam
Surf 2x
Razor Shell 2x
Crabhammer

Hits op Crawdaunt:
Thunderbolt
Stomp 4x
Signal Beam 3x
Iron Tail 2x
Hyper Voice
Dazzling Gleam 2x

De Girafarig zakte door zijn benen en er viel een stilte. Het was gebeurd. Het had zo’n sterk effect dat het zelfs Annelie rustig kreeg. Dit was een opluchting voor Jean-Pierre. Als artiest kon hij geluid waarderen, maar stiltes net zo zeer. Langzaam hief Colin zijn scharen helemaal de lucht in. “Crawdaunt.” Zei hij simpelweg. Annelie stuurde haar giraf paard psychische kont dinges terug naar zijn pokeball en wierp de pokeball terug het luik in. “Tja, je zal wel gewonnen hebben dan..” Ze liep eigenlijk meteen al weg door de personeels uitgang. Ze was niet alleen druk, energiek, maar ze kon ook nog eens slecht tegen haar verlies. Jean-Pierre haalde zijn schouder op en liep naar Colin toe. Hij stond nog steeds met zijn scharen in de lucht. “Dat heb je toch maar weer even goed gedaan Colin.” Complimenteerde hij hem. Colin keek op naar zijn trainer. “Crawdaunt.” Zei hij vrolijk. “Maar ik ga je nu weer helen.” Hij stuurde hem terug zijn pokeball in en liep naar het apparaat. Hij voerde alle acties uit die nodig waren om Colin weer helemaal fit te krijgen en liep naar de volgende deur. Hij vond het serieus heel vervelend hoe Annelie deed. Vooral nadat Ranold zo leuk had gereageerd. Achja, niks meer aan te doen nu. Hij deed de deur open. Hij was benieuwd wat voor interessant figuur hij nu weer tegen zou komen. Al achterde deur stond een klein dametje. Waarschijnlijk een meter vijftig lang. Ze was ook een beetje mollig en had al bijzonder veel rimpels. Het typische permanentje in het haar ontbrak ook niet. Verder had ze een bril op met een van die schattige touwtjes zodat ze die niet zou kwijtraken. Ook waren al haar kleren gebreidt, gehaakt, of geborduurd. Het waren allemaal felle kleuren. Door deze kledingsstijl en haar oma achtige energie voelde ze aan als een prettig persoon. Met kleine stapjes liep ze al naar Jean-Pierre toe. “Hallo jongeman ik ben Greetje. Kom jij mij uitdagen.” Er werd een glimlach op zijn gezich getoverd. “Ja mevrouw. Ik kom u uitdagen. Mijn naam is Jean-Pierre.” “Ach jongen, zeg maar gewoon jij.” “Ik zal het onthouden.” Zei hij enorm geamuseerd. “Momentje hoor, ik ga even mijn pokemon halen.” Ze liep enorm langzaam. Ze zette namelijk hele kleine stapjes. Maar het zag er wel heel aandoenlijk uit. Hij ging dus maar alvast op zijn plek staan. Greetje was tijdens het lopen nog vanalles aan het mompelen. “En straks moet ik nog bietjes halen en erwten. Ik moet er wel aan denken dat Herman alleen die bietjes van de Halbert Fein lust. En ik geloof dat Mien nog gevoerd moet worden en ik moet zeker de was niet vergeten op te hangen. Oh ik zou willen dat Herman eens al die dingen zou doen, maarja hij zit met zijn heup en ik vraag me af wanneer Sara weer eens belt. Ik heb al zo lang niet meer van haar gehoord.” Het was echt té schattig voor woorden. Hoe ironisch het dan ook is dat het met woorden beschreven wordt. Anyway, trainers kwamen zelfs of verschillende leeftijden schijnbaar. Zelfs haar leeftijd. Wat toch al wel bijzonder oud moest zijn. Ze zal wel veel talent hebben. Want vechten als trainer in de Battle Maison was niet niks. Op een gegeven moment had ze de pokeball uit het luik gehaald en keek naar de onderkant. Ze wiebelde wat met haar bril en probeerde het voorwerp van dichtbij en ook van veraf te bekijken, maar het leek erop dat ze de tekst niet lezen kon. Ze bleef er naar kijken terwijl ze zei: “Uh.. jongeman, zou jij mij eens even willen helpen alsjeblieft.” Dit kon Jean-Pierre natuurlijk niet weerstaan en schoot meteen te hulp. “Milotic. Cynthia.” Las hij op de onderkant van de pokeball. Aha, daarom keken die trainers altijd even. Dan wisten ze waarmee ze gingen vechten. “Dankjewel, dan ga ik even het veld instellen.” En hoe het haar lukte om het apparaat te bedienen wist hij niet, maar ze had het toch wel rap geregeld. Het veld werd uiteindelijk een bos achtig veld. Er stonden een stuk of vier bomen, een aantal bosjes en de rest was gras. De Milotic werd tevoorschijn gehaald en Jean-Pierre stuurde zijn antwoord daarop uit zijn pokeball. Rondo.


Rondo begon al meteen lekker te swingen. Wat het ook was dat ze gingen doen, hij had er altijd zin in. Het perfecte voorbeeld van een optimist die alles aan ging met een frisse en een positieve open blik. De Milotic bleef daarentegen heel kalm, gesloten en beheerst. Oeh, alleen al om die reden was dit een mooie matchup. “Nature Power!” Riep jean-Pierre direct. Hij wist niet goed wat de aanval op dit terrein ging doen, maar als hij dat nu al uit zou vinden zou dat een flink voordeel zijn voor het verloop van het gevecht. Rondo maakte mooie bewegingen met zijn armen. Hij deed net alsof hij ze over het beeld dat hij voor zich zag van het bos wreef. En toen begon een van zijn handen groen te gloeien en vormde er een bal groene energie in zijn handen. Deze schoot hij tegen de Milotic op. Ze zwaaide hevig met haar hoofd na de klap. Daarna keek ze boos naar Rondo. Haar special defence werd namelijk verlaagd door de aanval. Anyway, Jean-Pierre wist dat het een Energy Ball aanval zou worden. Dat was goed om te weten. “Dragon Tail.” Zei Greetje. Het klonk niet echt heel intimiderend met haar stem, maar dat was het wel. Rondo werd letterlijk gelanceerd door de aanval. Hij viel op zijn zij. “Doe nu Mega Drain Rondo!” De Ludicolo liet een lichtflits de kant van de Milotic op komen en toen zij geraakt werd, leek hij zelf zijn wonden te helen. Dat was het mooie van zulke aanvallen. We was bijna onverslaanbaar. ”Disarming Voice.” De Milotic maakte een heel schattig bangig geluidje. Rondo stopte even met dansen. Het klonk zo zielig. Het deed hem pijn aan zijn hart. Dit hoorde schijnbaar bij een plan van Greetje, want omdat hij niet op het gevecht aan het letten was zei ze: “En nu dan Iron tail.” De staart van Cynthia kleurde zilver en ze mepte Rondo weer zodat hij op de grond viel. “Nature Power en Mega Drain!” Riep Jean-Pierre. If it aint broken, don’t fix it. Rondo duwde zich van de grond met zijn handen. Door de aanraking met het gras kregen deze een groen aura. Hij hield zijn handen bij elkaar om een groene energiebal te vormen en schoot deze als een kame hame ha naar de Milotic toe. Ze werd weer tegen haar hoofd geraakt. Daarna klapte hij met zijn handen en maakte op die manier een flits. Eenzelfde soort flits als voorheen waarmee hij zichzelf heelde. Ook nu werd de Special Defende van de Milotic verlaagd. “Hydro Pump.” Zei Greetje. Ja op zich was dat geen slechte keuze. Het bleef een aanval met veel impact. Dus de Milotic schoot een keiharde straal water tegen Rondo aan, maar uh ja, hij bleef gewoon staan. Deze nam hij als een baas. “gebruik Zen Headbutt Rondo! En daarna doe je Absorb!” Eerst kreeg Rondo een roze aura om zich heen en hij sprong tegen de Milotic op met zijn hoofd. Ze deinsde terug door de aanval en Rondo knipte ritmis met zijn vingers. Bij iedere knip ontstond er een klein vonkje bij Cynthia en iedere keer dat dat gebeurde heelde Rondo zichzelf een beetje. De aanval was niet de sterkste van de Absorb of Drain aanvallen. Maar he. Het was niet altijd nodig om iemand totaal de grond in te boren tijdens een gevecht. Er was ook nog zoiets als respect voor elkaar hebben en iemand de kans geven om een comeback te maken. Greetje leek dit ook te begrijpen en beide trainers wachtte even met aanvallen doen totdat de pokemon weer rustig op hun begin posities stonden. “Gebruik je Dragon Pulse aanval.” Zei Greetje. Cynthia deed haar mond open en vormde een diep blauwe bal van energie en schoot deze tegen Rondo zijn buik op. Dierdoor moest hij even stoppen met dansen om over zijn buik te wrijven. Dat helpt vaak als je ergens pijn hebt. Dat komt omdat dat een ander soort aanraking als wat je eerder had op die plek. Dus de zenuwen die daar werken geven een ander signaal af naar je brein. En die signalen zijn fijne aanrakingen. Maar goed, het gevecht ging verder. “Doe nu Giga Drain Rondo!” Rondo schoot een zaadje vanuit zijn hand tegen de nek van de Milotic op. Heel vlug groeide die een paar wortels en deed schade aan Cynthia. De aderen op Rondo zijn arm, die nu een beetje weg hadden van boomwortels gloeiden op en leken hem sterk te helen. Het ging echt heel lekker dit gevecht. Rondo was goed aan het vechten. Milotic was in het nadeel en de trainers hadden respect voor elkaar. Dit was tot nu toe het meest prettige gevecht hier. “Water Pulse.” Aha, ze probeerde een andere techniek. Ze wilde hem confused krijgen om op die manier schade toe te brengen. Het zou in ieder geval beter werken als die andere water aanvallen steeds. De Milotic opende haar mond en vormde een bal water. Deze schoot ze tegen Rondo zijn hoofd aan. Rondo moest zijn hoofd schudden door de klap, maar een Confusion bleef achterwegen. “Scald!” Dit was het eerste dat Greetje daadwerkelijk geroepen had. Maar dat was ook wel logisch. Ze kwam met een gewaagde aanval. Ofja, meer een gevaarlijke aanval voor Rondo. Ze opende haar mond en een snelle waterstraal schoot tegen Rondo zijn linker arm op. Door de pure wrijving kreeg hij een brandwond daar. Hij was Burned. De wond deed pijn. “Doe Giga Drain als reactie!” Wederom schoot hij het zaadje naar de Milotic en kreeg een deel van zijn health terug. “En weer Nature Power!” Riep Jan-Pierre daarna. Ook deze kame hame ha verlaagde de Special Defence van de Milotic. Greetje klapte een paar keer in haar handen. “Ik ben trots op je, je bent goed bezig.” Echter deed de wond wel weer pijn. “Ice Beam en Water Pulse!” Oeh, ze riep weer. Dit werd heftig. De Milotic, Cynthia geheten, opende haar mond en stormde op Rondo af. Eerst kreeg hij een ijs laser to the face. Ze bleef haar mond open houden voor de volgende aanval. Op korte afstand vormde ze en bal van water in haar mond en schoot deze tegen Rondo op. Gelukkig weer geen confusion. “Mega Drain!” De flits werd gecreëerd en de energie werd stroomde naar Rondo toe. “Ice Beam!” Hij kreeg weer een ijs laser naar zich toe. Maar nu tegen zijn buik. Ook de brandwond deed hem weer pijn. En het ijs hielp er niet bij. Die temperatuurswisselingen waren niet fijn voor hem. Vooral niet omdat hij deels plant was. “Giga Drain haar dan maar weer!” Het zaadje werd geschoten en er werd geheeld. Dat moest ondertussen wel veel pijn doen na al die Special Defence verlagingen. “Blizzard en dan een Water Pulse!” Gelukkig in die volgorde. De Milotic liet een schreeuw horen en liet toen een sijkoude storm opzetten. Rondo bibberde er helemaal van. Ook deed de brandwond weer pijn. Daarna vormde ze weer een bal die hem tegen zijn kanes raakte. De confusion bleef afwezig. “Energy Ball en Mega Drain!” Rondo leunde tegen een boom aan voor steun en haalde daar zijn energie uit om de groene bal van energie tegen de Milotic op te werpen. Ja inderdaad, deze keer gooide hij ermee. Daarna klapte hij weer in zijn handen om een flits voor de ogen van de Milotic te laten opkomen. “Blizzard en Ice Beam!” Eerst liet Greetje de Milotic een ijskoude storm opblazen. Het bos waar ze in vochten was nu echt helemaal bevroren. De planten zouden het niet kunnen gaan navertellen. En daarna schoot ze een Ice Beam op Rondo. De brandwond deed ook weer zeer. “Zen Headbutt! En daarna Mega Drain!” Rondo zijn lichaam kreeg een roze aura. En gaf haar een kopstoot. Ze deinsde niet terug en geheel op eigen houtje gaf ze hem een klap met Dragon Tail. Daarna pimp slapte Rondo haar in haar gezicht en maakte op die manier een flits waar hij zelf weer geheeld door werd. De Milotic plofte met haar hoofd op de grond. Waren ze klaar?


Hits op Milotic:
Energy Ball (4x)
Mega Drain (5x)
Zen Headbutt (2x)
Absorb
Giga Drain (3x)

Hits op Ludicolo:
Dragon Tail (2x)
Disarming Voice
Iron Tail
Hydro Pump
Dragon Pulse
Water Pulse (3x)
Scald
Ice Beam (3x)
Blizzard (2x)

De Milotic bleef met haar hoofd op de grond liggen. Ze was nu officeel uitgeschakeld. Greetje nam de pokeball beet en stuurde haar terug. Om vervolgens deftig te klappen. Rondo begon eens even lekker te dansen. Dat mocht ook wel na zo’n mooie overwinning. Veel had hij nog niet gevochten, maar schijnbaar was hij er wel goed in geweest. Jean-Pierre zelf begon simpelweg enthousiast te klappen. Hij was trots op zijn Ludicolo. Dat zou straks helemaal goed komen als hij gebruikt zou worden bij de laatste Gym. Daar zou hij immers super effectief tegen zijn. Daarnaast was hij half water type en half grass type. Dat zou betekenen dat hij maar voor één vierde schade zou krijgen van water aanvallen. Dat zou al een hoop schelen. Anyway, ze hadden het maar weer even geflikt. Ze hadden er al vijf achter elkaar verslagen. Wat er nu ook zou gebeuren, Jean-Pierre vond al van zichzelf en zijn pokemon dat ze goed bezig waren geweest. Zeker gym waardig, al zei hij het zelf. Hij liep dan ook naar Rondo toe om even iets tegen hem te zeggen. “We zijn echt goed bezig.” Hij was niet zo extreem expressief soms, maar zijn woorden waren altijd eerlijk. Greetje kwam nu ook naar ze toe gelopen. Met hele klein, maar uiterst snelle stapjes. Het was echt moeilijk om hier geen hele brede glimlach van te krijgen. He was zó schattig! Maar goed, na een minuutje of twee stond ze dan voor het tweetal. “Jullie mogen trots op jullie zelf zijn.” Rondo en Jean-Pierre keken elkaar aan met een glimlach. “Jullie hebben laten zien dat de nieuwe generatie trainers ook vol talent zit. Ik wens jullie veel succes bij het volgende gevecht.” Ze gaven elkaar een hand en namen afscheid. Na een minuutje of vijf verdween Greetje in de persooneelsuitgang. Want tja, ze liep nogal langzaam. Dit was dan ook het moment dat Jean-Pierre tegen Rondo zei: “Ik ben trots op je.” En vervolgens werd hij terug zijn pokeball in gestuurd. Het was tijd om deze in de machine te stoppen. Dan zou hij weer helemaal geheeld worden. Niet dat dat nodig was met al die Drain aanvallen, maar het ging vooral om de hoeveelheid van een aanval die hij nog zou kunnen uitvoeren. Maarja, zo werkte dat met pokemon. Een mens kan ook maar een bepaald aantal acties doen voordat ie weer moet rusten om ze opnieuw te kunnen doen. Daarna nam hij Rondo’s pokeball uit de machine en liep hij naar de volgende deur. Iedere keer bleef het even spannend voor wat of wie hij in de volgende kamer zou aantreffen. Hij legde zijn hand op de klink en deed het langzaam omlaag. Hij deed de deur voorzichtig open en zag een jongen van een jaar of veertien op de grond in kleermakerszit zitten met een klein schermpje voor zich en een controller in zijn handen. Hij kon muziek en geluidseffecten er vandaan horen komen. “Hallo.” Zei hij dus maar een beetje ongemakkelijk. “Hoi.” Zei de jongen zonder zijn ogen van het scherm af te halen. Nel zette hij de game op pauze en rende naar het luik en nam de pokeball eruit waar de pokemon die hij moest gaan gebruiken in zou zitten. Hij ging snel weer zitten om verder te kunnen spelen. Misschien was hij net bezig met een spannende quest ofzo. Maar hij had niet gekeken naar de onderkant van de pokeball. Misschien was hij wel een van die mensen die graag improviseerde ofzo. Het leeftijdsverschil met Greetje was in ieder geval enorm, om het maar even zo te zeggen. Maar goed, de jongen begon te praten. “Welkom bij de Battle Maison bla bla bla. Ik ben Willem bla bla bla. Hier is mijn pokemon.” Hij kwam erg ongeïnteresseerd en afwezig over. Hij was enkel met zijn videogame bezig. Hij gooide zijn pokeball op en er kwam een Weepinbell uit. Hij had zich niet eens de moeite genomen om het speelveld aan te passen. Dat vond Jean-Pierre nu net zo leuk. Dat was spannend en verassend. Daarnaast kwam het het vorige gevecht ook nog goed uit in verband met Nature Power. “We gaan nu beginnen bla bla bla. Klaar voor de start af.” ... ye ... de spanning was om te snijden.. not. Maarja, het ging dus beginnen. Jean-Pierre wilde meteen naar de pokeball van Mimi grijpen. Maar hij bedacht zich iets. Charizard houden niet van zwakke tegenstanders. Als Mimi niet zou willen vechten.. zouden ze dan gediskwalificeerd worden? Hij hoopte van niet. Maar hij ging het save spelen. Hij wilde voor Allegro gaan. Dan hadden zowel hij als zijn tegenstander een typevoordeel. Maar hij was allang blij dat Allegro halve schade kreeg van Poison aanvallen. Maar goed, hij was ook wel blij dat hij weer eens een gevecht kon doen met zijn beste maatje. Begin!


En met zijn gamers reflexen sprak Willem de eerste aanval uit. “Vine Whip.” Zei hij een tikkeltje afwezig. De Weepinbell gooide een van zijn roede in de richting van Allegro en sloeg hem op zijn rug. Tja, typisch. Het was een jongen die vlug zijn eigen dingen wilde bereiken. De vlugge gamer, doet aan vlugge aanvallen. Zo kun je namelijk ook doelen bereiken. Maar helaas wist meneer Dupuit dat niet. Hij was niet thuis in videogames. En eigenlijk ook niet in hoe videogamers zich gedroegen of hun lingo. Hij moest het deze keer maar houden bij wat hij wel kende. “Hail en Sandstorm!” Riep hij dan ook. Als een echte Hoennman gebruikte hij weersomstandigheden. Er zette een hagelbui en een zandstorm op. Tegelijk. Meteen al werd, door de eerste lading, de Weepinbell al geraakt door beide aanvallen. Het was een mooie beginmove. “Razor Leaf.” Zei Willem ongestoord daarna. De Weepinbell wapperde met zijn blaadjes armen en schoot er allemaal kleine, maar vlijmscherpe, bladblaasjes uit tegen Allegro op. Die waren zelfs zo snel en scherp dat ze door een hagel blokje sneden. Maar dat had je alleen kunnen zien met een slowmo camera. Na de aanval kreeg hij een paar hagelblokjes tegen zijn hoofd en wat zand van de zandstorm schuurde tegen zijn zij. En nu was het de beurt aan Jean-Pierre. “Blizzard!” Dat kon namelijk niet missen door de hagelbui. Allegro schudden zijn vacht heen en weer en liet van achter zijn bips een ijzige storm opkomen. Deze raakte de Weepinbell uiteraard. “Slam.” Ok, dit begon vervelend te worden. Het was alsof Willem het niet eens probeerde. Met een paar sprongetjes gooide de Weepinbell zichzelf uiteindelijk tegen Allegro op. Recht tussen zijn ogen. Ouch. Ohja, over ouch gesproken. De hagel en het zand deden de Weepinbell ook weer pijn. Deze oplopende schade kwam wel goed van pas. “Doe nu je Ice Beam aanval!” Zowaar schoot Allegro een laser gemaakt van een ijskoude substantie tegen de Weepinbell op. Deze werd toch wel even naar achteren geknikkerd. Arm beestje. “Seed Bomb.” Alright, duidelijk, daar ging niks enthousiasts meer uit komen. De Weepinbell keek even alsof hij misselijk was en begon meer te kwijlen dan dat hij normaal al deed. Zijn mond ging dicht. Zijn wangen werden dik. En uiteindelijk schoot hij een aantal groen gloeiende zaadjes uit zijn mond die explodeerde wanneer ze tegen Allegro aan kwamen. Hierna kwam de schade van de zandstorm en de hagelbui weer. Heerlijk die strategieën. Over strategieën gesproken. Als Willem zich verder niet veel moeite ging doen, dan ging hij er zelf ook niet meer iets speciaals van maken. “Blizzard.” Ja je zag het goed. Zonder uitroepteken. Wederom liet de oeroude zwijn- en mamoet pokemon een wind opblazen die van de ijstijd had kunnen zijn. De Weepinbell had geen schijn van kans. Wat moet je anders doen als je tegenstander aan het gamen is tijdens jullie pokemon gevecht? Maarja, dit had ook effect op Allegro. Die was ook nu aan het afzwakken. Puur door de saaiheid. “Powerwhip.” Zei Willem ineens droogjes. De Weepinbell zette zich schrapt en schoot twee dikke roede direct en snel in het gezicht van Allegro. Wauw wat een klap! Hier moest natuurlijk wel even een zandstorm en hagelbui tegenover staan om het moraal terug te brengen. En dat deed het ook. “Ice Fang!” Was toen de counter maar. Allegro stormde op de Weepinbell af en zijn tanden werden ijskoud. Vervolgens beet hij in de Weepinbell. Door de positie die hij had viel alle sap in de mond van de Weepinbell op de grond. Het maakte een plas sap met een aparte geur dat niet goed te plaatsen was. Toen liet Allegro weer los. Dit voelde toch wel een beetje raar. “Vine Whip en Slam.” De Weepinbell gooide weer een roede naar Allegro, deed hem pijn, en bond zijn roede vast om een van zijn slagtanden. Vervolgens trok hij de roede in om zich in de richting van Allegro te lanceren. En boem! Hij sloeg hem in zijn gezicht. Hm, die Weepinbell leek er goed te kunnen vechten. “Allegro doe Blizzard en Ice Beam!” Niet heel origineel, maar nu de weersomstandigheden nog mee zaten moest hij het even zo doen. De ijskoude storm blies de Weepinbell weer naar achteren naar zijn plek en de Ice Beam kaatste hem weer een meter of twee naar achteren. Daarna viel de laatste hagel op de Weepinbell. Ook het laatste van de zandstorm schuurde langs zijn lichaam. Je zag wel dat de Weepinbell, ondanks het maar een beetje was, een beetje vrolijker werd toen het weer opklaarde. Je moest hem ook gelijk geven. Een hagel zandstorm was niet prettig. Enkel een pokemon zoals Allegro kon daar tegen vanwegen zijn types. Ice en Ground. En toen deed Willem iets raars. Het scherm zette hij uit en de controller legde hij ernaast. Hij stond op. “Sludge Bomb en Venoshock.” Hij ging er duidelijk van uit dat de Sludge Bomd zijn werk zou doen om vervolgens de Venoshock aanval sterker te maken. De Weepinbell sloot zijn mond en met een enorm misselijk gezicht kleurde hij helemaal paars. Daarna schoot hij een grote dikke bal vies klef en plakkerig spul naar Allegro toe. Zo’n grote pokemon als hij kon dat maar moeilijk ontwijken en hij werd geraakt. Daarna schoot de Weepinbell vanuit zijn mond verschillende darts van giftige stengels tegen Allegro op. Maar de uitdagers hadden geluk gehad. Hij was niet Poisoned geraakt. Alright, nu ging Willem dus écht vechten. Nu pas. “Flail en Earthquake!” Allegro begon wild te zwaaien met zijn slagtanden en sloeg de Weepinbell tegen de grond. Daarna liet hij zichzelf na een sprongetje tegen de grond ploffen om een aardbeving te veroorzaken. Wat dacht je daarvan Willem? Dat was ook een goede combo! “Magical Leaf en Seed Bomd!” De Weepinbell sloeg een paar keer met zijn bladarmen en opende zijn mond. Hij schoot werkelijk een zwerm van zaadjes en blaadjes op Allegro af. Hij maakte zowat zijn eigen storm. Allegro had geen kans en werd geraakt door beide aanvallen. “Mud Slap en Ice Beam!” Allegro schopte wat modder over de ogen van de Weepinbell heen. Daarna schoot hij op dezefde plek zijn Ice Beam. Het resultaat was bevoren modder die de Weepinbell op zijn ogen had en er niet af zou kunnen krijgen in korte tijd. “Flail!” Wederom lanceerde Allegro de Weepinbell met een mep van zijn slagtanden. Helaas sloeg hij nu ook de bevroren modder van zijn gezicht af. Dat was dan weer minder slim. “Energy Ball en Bullet Seed!”Oeh nice, Willem schreeuwde ineens wel nu. Eerst schoot de Weepinbell, die nog niet bij naam genoemd was, een groene energie bal tegen Allegro op. Daarna kwam er een serie van zaden tegen zijn neus aan. Gelukkig bleef er geen zaadje in zijn neus hangen. Dat zou ongemakkelijk zijn geweest. “Blizzard!” Allegro schudde zijn vacht en liet een ijsstorm opdoen. De Weepinbell werd bedolven onder de koude lucht. “Vine Whip en Bullet Seed!” De Weepinbell deed hetzelfde als voorheen met de Vine Whip. En toen hij dicht bij Allegro was kreeg die een serie zaden in zijn oog. “Earthquake en Ice Fang!” Allegro gooide zich de lucht in en plofte hard op de grond. Hij liet de aarde beven en de Weepinbell verloor zijn evenwicht en viel. Daarna beet hij de pokemon nog eens met zijn ijskoude tanden. De Weepinbell viel na die aanval even op de grond. Was het gedaan? Had hij Willem de super gamer verslagen?


Hits op Weepinbell:
Hail (+5 continuous)
Sandstorm (+5 continuous)
Blizzard (4x)
Ice Beam (3x)
Ice Fang (2x)
Flail (2x)
Earthquake (2x)
Mud-Slap

Hits op Allegro:
Vine Whip (3x)
Razor Leaf
Slam (2x)
Seed Bomb (2x)
Power Whip
Sludge Bomb
Venoshock
Magical Leaf
Bullet Seed (2x)
Energy Ball

Weepinbell bleef liggen. Hij was uitgeschakeld. De pokemon met de onbekende naam was verslagen. Dat laatste vond Jean-Pierre nog altijd wel jammer. Het voelde alsof er nu een hele grote afstand tussen hen zat. Normaal, als je iemands naam kent heb je een meer volledig beeld van iemand. Ofja, zo voelde dat dan. Anyway, Willem zag de tekst ‘game over’ al voor zich en keek teleurgesteld naar de uitgeschakelde Weepinbell. Hij vond het toch wel jammer dat ze verloren hadden. Hij had dit veel beter kunnen doen. Als hij meer tijd had besteed aan zijn tegenstander verkennen, had hij een meer effectievere counter kunnen verzinnen. Zo zie je maar weer dat zelfs trainers in de Battle Maison iets konden leren. Je was nooit uitgeleerd. Hij stuurde de Weepinbell terug naar zijn pokeball. En liep naar Jean-Pierre toe. “Gefeliciteerd.” Zei hij. “Doe voorzichtig bij de volgende. Het gaat alleen maar moeilijker worden.” En zo snel als hij dat had gezegd, zo snel hij weer naar zijn sherm en controller was gerend om vervolgens met deze spullen in de uitgang te verdwijnen. Achja, tijd om Allegro een dikke knuffel te geven. “Goed gedaan!” Zei hij vrolijk terwijl hij zijn beste maatje omhelsde. Allegro liet een vrolijk geluidje horen en werd al snel weer terug naar zijn pokeball gestuurd. Het was tijd om deze bolle harige vechtersbaas te helen. Dat had hij zeker wel verdient. Achteraf waren het gewoon super effectieve aanvallen. En die deden simpelweg pijn. Dus het was een logische volgende stap. Maar goed, hij stopte de pokeball in de machine en wachtte het piep geluidje af. Na de piep haalde hij de pokeball er weer uit. Nu moest het goed zijn. Hij stopte de pokeball weg en maakte zijn weg naar de deur. Naar zijn volgende tegenstander. Dat was altijd weer spannend. Hij drukte de klink van de deur omlaag en langzaam stapte hij de kamer in. Hij keek goed uit naar waar zijn tegenstander zou zijn. Helemaal aan de andere kant van het veld stond een volwassen man, waarschijnlijk van in de veertig. Hij had een beige lange trenchcoat aan en hij had zelf een hoed op. Het was echt zo’n typische reporter of detective look. Hij had zelfs een pak onder zijn jas aan. Het was het soort mens dat meteen je fantasie een boost gaf, maar ook meteen het soort persoon waar je achterdochtig van wordt. Het voelde vaak wel alsof het mensen met geheimen waren. Maar in de realiteit had natuurlijk iedereen geheimen. Maar goed, beide heren liepen naar elkaar toe totdat ze op het midden van het veld stonden. “Ruif. Mohan Ruif.” Stelde hij zichzelf voor. Ze gaven elkaar een hand. “Jean-Pierre Dupuit.” “Veel succes Jean-Pierre. Je zal je er zeker van bewust zijn dat het echte werk nu pas begint. Moge Arceus met je zijn.” Jean-Pierre knikte en liet de man zijn pokemon ophalen. Het luik werd geopend en de pokeball werd er uit gehaald. Mohan keek even naar de onderkant van de pokeball. “Perfect.” Zei hij tegen zichzelf. Daarna liep hij naar de andere kant van het veld om het veld aan te passen. Gelukkig, deed Mohan dat wel. Jean-Pierre vond twee gevechten zonder bijzonder speelveld meer dan genoeg. Maar goed, meneer Ruif tikte een aantal gegevens in en het veld zakte naar beneden. Een metalen plaat schoof er voor. Vervolgens klonken er een hoop metalen geluiden en mechanische geluiden. De metalen plaat schoof weer weg en hier onderuit kwam een veld geschoven. Het was een veld met normale grond maar wel met een aantal gaten. Wat moest dat betekenen? “Wat zijn dat?” Vroeg Jean-Pierre een beetje bang. Mohan zei niks, hij kreeg enkel een glimlach op zijn gelaat. Wanneer plost een van de gaten kokend water omhoog schoot. Oh djees, het waren geiser. Well.. het was in ieder geval speciaal. Daarna gooide Mohan zijn pokeball op. “Ronda!” Op het veld verscheen een Typhlosion, schijnbaar genaamd Ronda. Hier hoefde meneer Dupuit niet lang over na te denken. Hij kon Mimi inzetten, omdat ze dit cool zou vinden, maar zo ver in de Battle Maison ging hij geen risico’s nemen. Zijn keuze viel dan ook op Colin. De water- en dark type moest hier geen moeite mee hebben. Dat zou al de derde keer zijn voor hem. Ach, dat vond de Crawdaunt waarschijnlijk geen punt. Begin!


Colin trommelde op zijn borst bij het zien van zijn tegenstander. Hier had hij wel zin in. Een Solrock en een Giraferig wraren natuurlijk wel cool, maar hoe vaak kon je nou tegen een sterke laatste evolutie van een starter pokemon vechten. Zelfs Colin wist welke starter pokemon er allemaal bestonden. Hij wist bijvoorbeeld dat Mimi en Rouge ook starter pokemon waren. De Typhosion daarentegen brulde gewoon hard naar Colin. Hij moest toch even laten zien dat hij niet bang was voor zo’n water type. “Ronda! Doe Flamethrower!” Het vuur dat op haar rug brandde werd groter en ze gooide haar mond open. Een vlammenwerper kwam op Colin af. Ter verdediging gooide hij zijn scharen voor zijn gezicht, maar hij werd wel geraakt. Gelukkig deed hem dat niet zo veel pijn. “Colin! Maak een combo van Surf en Razor Shell!” Rond Colin’s voeten vormde zich water waar hij op kon staan en Surfte op dat water naar de Typhlosion toe. Tijdens het Surfen gooide hij zijn scharen opzij. Die vormden zich tot goud gekleurden zwaarden. Hij leek net een Moltres die kort boven de grond vloog. Aller eerst beukte hij met zijn Surf aanval tegen Ronda op. Zij moest er een paar stappen naar achteren door doen. Door de gemaakte afstand kon Colin haar makkelijk slaan met beide scharen. “Quick Attack en Eruption!” Met een kleine afzet schoot de Typhlosion op Colin af en knalde tegen hem op. Vervolgens richtte ze haar rug naar Colin en vanuit haar rug gaten leek er een vulkaan uitbarsting van vuur te komen die Colin helemaal overweldigde. “Doe nu Vice Grip en Crunch!” Colin rende naar de Typhlosion toe en greep haar arm stevig vast met de Vice Grip. Daarna beet hij met zwart gebleurde tanden in de andere arm. Het deed enorm veel pijn, dus door de adrenalineboost gooide Ronda Colin in één worp weer naar achteren. Echter zijn de scharen van een Crawdaunt sterk en werd ze zelf mee getrokken met de momentum van haar eigen worp. “Flamethrower!” Ze spuwde Colin helemaal ondr het vuur toe hij niet wilde loslaten. Het deed hem misschien niet zo veel pijn, maar prettig was het niet en hij liet maar weer los om vervolgens wat stappen naar achteren te zetten. “Colin! Zet hem vast met Bubble Beam en Swift!” Colin zette als een waren actiefilm held zijn klauwen voor zich uit in de richting van Ronda en opende ze. Uit de ene schoot hij een vlaag bubbels en uit de andere een swerm sterren. Deze vormden zich uiteindelijk samen tot een snelle en sterke bal van bubbels en sterretjes die tegen Ronda op knalde. Net op het moment van impact schoot er water uit drie verschillende geisers voor een dramatisch effect. “Gebruik Lava Plume en Rollout Ronda!” De vlammen op Ronda haar rug werden weer meer intens en ze schoot een geconcentreerde bal vuur tegen Colin op die, bij contact, in vuur explodeerde. Vervolgens rolde ze zich in een bal en rolde op Colin af. De eerste hit raakte. Toen maakte ze een grote bocht om daarna weer in de richting van Colin toe te rollen. “Colin doe Crabhammer!” Riep Jean-Pierre toen hij dat zag. De rechter schaar van Colin kreeg water om zich heen en toen Ronda weer bij hem in de buurt was sloeg hij haar alsof hij baseball aan het spelen was terug. Maar dit hield haar niet tegen en ze maakte weer een bocht. Deze keer zo snel dat ze Colin in de rug raakte. “Gebruik Night Slash Colin!” Riep Jean-Pierre hopeloos, maar Ronda rolde nu zo snel dat de aanval miste en ze Colin weer raakte. Op bijna de hoogste snelheid bleef Ronda door rollen. Ze ging nu zelfs zo snel dat ze enkel rondjes om Colin heen kon rollen. En plots deed ze weer een poging om Colin te raken. Jean-Pierre voelde de grond een heel heel heel klein beetje trillen. Er was een mogelijkheid. Hij moest het proberen. “Ga achter de geiser staan!” Op blind vertrouwen rende Colin achter een van de gaten. Ronda rodle achter hem aan. Zij kon natuurlijk niet zien waar ze naar toe rolde. En alsof het perfect getimed was spuwde net water uit de geiser toen Ronda er over heen rolde. Ze werd geraakt door het kokende water. Haar Rollout aanval werd gestaakt en ze plofte op de grond. “Bubble Beam en Surf!” Eerst schoot Colin zijn bubbels op de op de grond gevallen Typhlosion af om vervolgens naar haar toe te surfen en daarna over haar heen te surfen, waardoor het water onder zijn voeten over haar lichaam streek. “Rock Slide en Flamethrower!” Ronda ging rechtop staan en ging door haar knieën. Ze zette haar klauw in de grond om vervolgens een hoop brokken stenen over Colin heen te gooien. Hij kreeg er een aantal tegen zijn hoofd en buik. Daarna gaf Ronda hem weer een bad van vuur. Met zo veel benen waren al die stenen onder zijn voeten niet fijn. Hij wilde zich schrap zetten voor het vuur, maar in plaats daarvan viel hij achterover. “Tackle!” Riep Mohan toen snel. De Typhlosion sprng naar Colin toe. “Protect!” Riep Jean-Pierre als reactie. Colin kreeg een beschermende cocon om zich heen waar Ronda tegenop Tackelde, maar het haalde niets uit. Dit gaf hem wel weer de mogelijkheid om rechtop te gaan staan. Helaas had hij niet door dat hij boven een geiser stond. “Lava Plume!” Riep Mohan. Colin kreeg weer ene explosie van vuur tegen zijn buik. Vervolgens schoot er water uit de geiser en werd Colin gelanceerd. Hij was niet zo zwaar, dus hij knalde tegen het plafond op en viel daarna weer omlaag. “Quick Attack!” Ronda vloog op hem af en beukte hem mid-air. “Doe de Surf en Razor Shel combo weer!” En daar ging hij weer hoor. Als een water.. garnaal.. versie van Moltres vloog hij over de grond en beukte en sloeg de Typhlosion weer. “Inferno!” Ronda ging op handen en voeten staan en opende haar mond. De vlammen op haar rug werden lager. Het was erg verwarrend. Colin probeerde al opzij te springen, dit bood niks goeds. Maar goed, Ronda schoot een paars en rood vuur uit haar mond, de vlammen op haar rug werden enorm toen ze dit deed. Colin was vrij op tijd met wegspringen, maar als het niet voor de geiser die net schoot was geweest was hij waarschijnlijk toch geraakt geweest. “Bubble Beam!” Riep Jean-Pierre snel! Colin richtte en schoot op Ronda. De bubbels kwamen tegen haar hoofd aan. “Flame Wheel en Shadow Claw!” Ronda haar lichaam werd omringd met vuur en ze rolde zich weer op tot een bal. Daarna rolde ze op Colin af. Aan de zijkanten van de bal vormden zich aan beide kanten klauwen gemaakt van zwarte energie. Eerst beukte Ronda tegen Colin op met de Flame Wheel en daarna krabde ze hem met de Shadow Claw. Maar nu Ronda toch in de buurt was wilde Jean-Pierre daar meteen gebruik van maken. “Crabhammer en Night Slash!” Een van zijn scharen werd omringd met water en de ander kreeg een zwart aura. En toen sloeg Colin ze tegelijkertijd naar Ronda toe, waardoor Ronda’s hoofd werd gevangen tussen de twee klauwen. Het was een soort Typhlosionhoofd sandwich. “Overheat!” Ronda’s lichaam werd helemaal rood door de hitte die over haar lichaam trok en schoot toen een dikke vlammenwerper in het gezich van Colin. Die stond namelijk precies voor haar. “Vice Grip en Crabhammer!” Riep Jean-Pierre. Zijn Vice Grip kwam in haar nek, zodat ze niet meer kon ontsnappen. Daarna stootte hij haar in het gezicht met zijn met water omhulde Crabhammer. “Thunder Punch! Twee keer!” Beide vuisten van Ronda werden elektrisch geladen en met twee vlugge stoten liet ze Colin naar achter stappen. Deze hadden ze niet zien aankomen. “Razor Shell!” Dit was niet zo heel erg, want Colin’s aanvallen waren toch op zijn sterkst op korte afstand. Zijn schaar veranderde van vorm. Het werd een goudgekleurd zwaard en hij sloeg Ronda tegen haar zij op. Ze viel op de grond.



Hits op Typhlosion:
Surf (3x)
Razor Shell (3x)
Vice Grip (2x)
Crunch
Bubble Beam (3x)
Swift
Crabhammer (3x)
Night Slash

Hits op Colin:
Flamethrower (3x)
Quick Attack (2x)
Eruption
Lava Plume (2x)
Rollout (t/m stage 3)
Rock Slide
Flame Wheel
Shadow Claw
Overheat
Thunder Punch (2x)