Boosted Animal

Ze had een nieuwe uitdaging voor zichzelf gevonden. Sinds ze de zesde gym had gehaald in Kalos, was ze terug gegaan naar Hoenn. Vliegend op haar Charizard had ze informatie opgezocht over de zogenaamde Battle Maison, een plek waar je een op een gevechten zou houden met geselecteerde pokémon. Een uitdaging die ze maar al te graag zou willen aangaan. Ze rekte zich uit en keek om zich heen. Hoenn was zo'n mooie plek om overheen te vliegen. Vivienne keek om zich heen, daar was waar ze heen moest. Rustig stuurde ze haar Charizard aan. Ze vroeg zich af wat ze van deze Battle Maison moest denken, maar het leek haar best wel leuk om het eens een keertje te gaan proberen. Enya begon aan de afdaling, dus werd Vivienne verplicht om zich steviger vast te houden.
Eenmaal op de grond liet ze haar pokémon terugkeren en keek naar het gebouw waar ze voor stond, hier zouden ze dus de gevechten gaan houden. Gezellig gebouw, vond ze zelf. De brunette haalde diep adem en liep naar de grote deur, om vervolgens naar binnen te lopen. Bij de balie gaf ze haar huidige type en naam op, voordat ze een nummer kreeg. Nu was het wachten totdat ze haar eerste tegenstander mocht ontmoeten.

Rustig keek Vivienne om zich heen. Het was eigenlijk best wel een mooi gebouw van binnen. Lekker rustig, maar toch klassiek. Het deed haar een beetje denken aan de zalen waar ze enkele contests had gevoerd. Het gaf ook een beetje dezelfde sfeer af. Alleen moest ze nu iets heel anders doen. Ze moest een trainer verslaan, iemand met dezelfde doelstelling als waarmee zij hier nu was. Ze vroeg zich af met wat voor soort pokémon ze zou gaan beginnen en wat haar eerste tegenstander zou zijn. Haar naam werd genoemd en kalmpjes wandelde ze in de richting van het strijdveld. Ze keek om zich heen. Er was niemand? Wat was dit nou weer. Was ze soms de enige uitdager vandaag ofzo? Nee, haar naam zou niet genoemd worden als ze geen tegenstander zou hebben, toch? Verbaast keek ze de ruimte rond, maar er was echt helemaal niemand. Toen ze zich richtte op de scheidsrechter, haalde deze alleen maar zijn schouders op. Oké, dit begon vreemd te worden.
Opeens klonk er iets vanuit de verte, iemand kwam aangerend. “Sorry dat ik wat later ben, ik was bezig en had m’n naam niet gehoord,” riep de jongen die voor haar kwam staan. Hij hijgde zwaar, terwijl hij zijn plek op het strijdveld in nam. Hij gaf Vivienne een seintje dat hij zo bij haar zou komen, maar voor nu leunde hij nog op zijn knieën, uithijgend. Ze gaf de jongen een vreemde blik, maar zei er verder geen woord over. Immers was ‘t niet aan haar om te zeggen of iets goed of fout was in deze omgeving. Ze moest gewoon dit gevecht winnen en hopen dat de jongen niet al te hard in huilen zou barsten als ze dat zou doen. Inmiddels leek de jongen weer op adem te zijn gekomen en kwam overeind. Hij rekte zich uit, met luid gekraak van gewrichten waarbij Vivienne een huivering over haar rug kreeg. Hij stak een duim omhoog, voordat hij tegen haar zei; “Sorry voor ‘t wachten. Ik heet Wyatt, dit is mijn eerste Battle Maison gevecht.” Viev kon zijn positiviteit wel waarderen en glimlachte naar hem. ”Aangenaam Wyatt. Mijn naam is Vivienne en dit is ook mijn eerste Battle Maison gevecht,” stelde ze zichzelf voor. Wyatt haalde een pokéball te voorschijn. “Zullen we dan maar?” vroeg hij aan zijn tegenstander. Vivienne knikte en pakte haar eigen pokéball erbij. Het was een gok of ze dit fout zou doen of niet, maar de pokémon die ze zou inzetten was redelijk versatile, dus zou ze altijd wel goed zitten. Tegelijk gooide de twee trainers hun pokéball in de lucht en op het strijdveld verscheen een Tranquill voor Wyatt en Kratos, de Houndoom, voor Vivienne. De hell hound pokémon gromde naar zijn tegenstander, die rustig zijn vleugels aan het schoonmaken was. Pas toen Kratos een luidere grom liet horen verschoot de vogel pokémon en zetten een stap achteruit. De Intimidate Ability van Houndoom kwam soms toch nog wel eens van pas. De scheidsrechter hielt beide vlaggen op. “Dit gevecht zal gaan tussen Wyatt’s Tranquill en Vivienne’s Houndoom. Het gevecht zal eindigen als één van de pokémon niet meer in staat is om te vechten. Laat ‘t gevecht, beginnen!” De vlaggen gingen neer en het gevecht begon direct.


Vivienne keek verrast op toen Wyatt direct in de aanval schoot. Ze had niet echt verwacht dat deze jongen erg snel zou zijn. Hij zag er nogal … sloom uit, als ze heel eerlijk moest zijn. Maar nu ze beter naar hem keek scheen er vuur in zijn ogen. Hij had er net zo veel zin in als zijzelf. Ze grijnsde eventjes. “Tranquill, gebruik Air Cutter!”  riep de jongen. De Tranquill vloog de lucht in en cirkelde rond haar hell hound pokémon. Kratos hielt de vogel scherp in ‘t oog en gromde zachtjes. Zo te zien had hij wel trek in een Tranquill borst. De vogel bleef in de lucht hangen en sloeg met zijn vleugels. Scherpe mesvormige windvlagen schoten op de Houndoom af, die zijn kop boog om alles af te wenden. Hij gromde zachtjes en trilde op zijn poten, terwijl de aanval over hem heen schoot. ”Kratos, Flamethrower!” De Houndoom opende zijn bek en een lading helse vlammen schoot achter de Tranquill aan. “Ontwijk door weg te vliegen,” riep Wyatt direct en de Tranquill vloog snel door de lucht heen. Kratos veranderde van richting en wist zo toch nog de pokémon te kunnen raken. Voor iemand die er zo onervaren uit zag, wist dit jochie wel hoe hij moest vechten. Dat kon Vivienne wel waarderen, immers was ze zelf ooit ook zo begonnen. Ze kon zich nog goed herinneren hoe ze opeens in een gevecht werd gegooid door Marcus en toentertijd tegen een Houndour had gevochten. Na alles wat daarna was gebeurd, had ze samen met Kratos een sterke band ontwikkeld en hadden ze samen haar angst voor de hell hound pokémon onderworpen. Ze grijnsde eventjes bij het zien van het verloop van ‘t gevecht. Dit voelde echt weer als vanouds aan. ”Toxic,” zei Viev met een smirk op haar gezicht. De Houndoom gromde diep en spuugde daarna een grote klodder gif tegen de vogel aan. Verrast door de aanval kon de Tranquill niet op tijd weg komen en ving de klodder gif met zijn vleugel op. Door de plakkerige substantie kon de vogel niet meer opstijgen en begon geïrriteerd het spul van z’n vleugels af te krijgen. Kratos zag zijn kans schoon nu en sprong op de vogel af. ”Fire Fang!” riep Vivienne snel, maar Wyatt had blijkbaar ook nog een verrassing. “Tranquill, gebruik Rain Dance!” De vogel gloeide even blauw op en boven de twee pokémon verschenen donkere wolken. Al snel begon regen naar beneden te vallen en werden beide pokémon doordrenkt in het water. De kaken van de Houndoom sloegen om de vleugel van de Tranquill heen, maar de Toxic aanval spoelde uit de vleugel van de Tranquill en al snel moest Kratos gedwongen de aanval afbreken. Wyatt had zijn pokémon goed getraind op het vliegen door zwaar weer, iets wat nu goed van pas kwam. Kratos was zo te zien minder blij met de plotselinge regenbui. Zijn prooi was ‘m ontkomen en zijn vuur was geblust. De Rain Dance aanval zou ervoor zorgen dat zijn vuur aanvallen minder effect zouden hebben tegen de Tranquill, wat betekende dat Vivienne haar techniek moest gaan bijschaven. Gelukkig bestond een Houndoom niet alleen maar uit vuur aanvallen en konden ze nog genoeg andere dingen doen. Er was een speciale aanval die ze momenteel achter de hand zou houden, daar zou de Wyatt later nog wel mee gaan vervelen. “Tranquill, gebruik Quick Attack, gevolgd door Gust!” zei de jongen tegenover haar. De vogel verdween in het zware weer en opeens hoorde ze Kratos grommen. De Hell Hound pokémon was van achteren geraakt door de pokémon en kreeg nu een wervelwind over zich heen. Hij zetten zijn nagels uit om zich vast te houden aan de grond en wist zodoende zijn evenwicht te bewaren. ”Kratos, gebruik Dark Pulse!” De Houndoom opende zijn bek en een bol verscheen erin. Uit deze bol schoten zwarte en paarse ringen die elkaar overlapte. De aanval schoot in de richting van de Tranquill, die stil in de lucht had gehangen voor de Gust aanval, en raakte ‘m tegen zijn borst aan. De vogel pokémon viel uit de stofwolk en richting de grond, maar wist zichzelf nog net op tijd op te vangen en vloog weer in de richting van de Houndoom. “Aerial Ace!” riep Wyatt direct. De vleugels van de Tranquill gloeide op en met opzienbarende snelheid schoot de pokémon tegen de Hell Hound aan. Kratos piepte en schoof achteruit, maar wist zijn footing te houden. Hij gromde naar de vliegende pokémon en sprong de lucht in, in een poging om ‘m te pakken te krijgen, maar de Tranquill was ‘m te snel af. De vogel vloog een rondje en ging daarna boven de Houndoom cirkelen, alsof hij hem gek probeerde te krijgen. Kratos gromde, maar wachtte tot een bevel van Vivienne d’r kant kwam. Deze moest er rekening mee houden hoelang de regen nog aan zou houden, want ze wilde haar speciale act natuurlijk niet te snel weggeven. ”Kratos, blijf staan, wacht totdat hij aanvalt,” zei ze tegen haar pokémon De Houndoom gromde en schraapte over de grond met zijn voorpoot, maar hij hielt zich aan z’n bevelen. Zijn ogen waren gericht op de vliegende fazant pokémon en al snel klonk er een bevel vanaf Wyatt’s kant. “Gebruik Steel Wing!” Vechtlust glom in de ogen van Vivienne, die werd gereflecteerd in de ogen van de Houndoom. ”Right in my trap,” zei ze met een gemene grijns op haar gezicht. ”Kratos, Thunder Fang!” riep ze met kracht in haar stem. Elektriciteit schoot door de bek van de Houndoom heen en op het moment dat de Tranquill dichtbij genoeg was, sprong hij naar voren toe. Zijn kaken sloten zich rond het lijf van de Tranquill en schoot elektriciteit door de vogel heen. Deze kraaide het uit van zowel pijn als schrik. Vivienne had expres een paar rondes gewacht met deze aanval. Ze wist dat Electric aanvallen sterk waren tegenover een Flying type, maar door de Rain Dance aanval was de Tranquill nat geworden. Hierdoor zou de elektriciteit sneller en makkelijker geleiden en zou haar aanval nog meer kracht bij gezet kunnen worden. “Tranquill, breek jezelf los en gebruik Roost.” Dit gaf aan dat Wyatt vond dat zijn pokémon in gevaar was. De Tranquill wist los te breken uit de kaken van de Houndoom en vloog geschrokken de lucht in. Zijn verendek was op meerdere plekken verbrand door de elektriciteit en hij rookte een beetje. De vogel pokémon schudde zichzelf uit en landen op een bed van veren, hij gloeide eventjes licht groen op waarna een deel van zijn energie weer werd hersteld. ”Snel Kratos, onderbreek ‘t met een Flamethrower,” riep Vivienne, maar Wyatt was sneller dan ze verwacht had. “Detect!” riep hij als counter en de Tranquill vloog weg op het moment dat de Flamethrower aanval bij het nest aankwam. Viev begon dit jochie irritant te vinden. Hij kon beter omgaan met zijn pokémon dan dat ze eigenlijk zou willen. ”Feint Crunch!” gromde Vivienne lichtelijk geïrriteerd. Als ze zo gingen vechten hoefde ze zich niet schuldig te voelen dat ze met termen ging gooien die ze gebruikte in haar contests. Feint Crunch was een gecombineerde aanval van Feint Attack, wat werd gebruikt om ongezien bij de tegenstander te komen, gevolgd door een sterke Crunch aanval. De Houndoom verdween in de schaduwen en Wyatt liet zijn pokémon weer opstijgen. “Als je ‘m ziet, gebruik Air Cutter,” zei hij tegen zijn pokémon, die zijn omgeving goed en scherp in ‘t oog hield. Ondanks dat een Tranquill redelijk goed om zich heen kon kijken, kon hij niet aan zien komen dat hij van achter werd aangevallen. Hij werd opeens gebeten door de Houndoom en samen landde ze op de grond. Kratos kwam zwaar op zijn poten terecht en trilde eventjes. Dit hele gevecht begon ‘m zwaar te worden en ze moesten hier snel een einde aan gaan maken. De Tranquill krijste het uit en ze kon zien hoe Wyatt in paniek begon te raken. Het probleem met een vogel pokémon was dat ze vaak minder effectief waren op een close range, ze hielden het liefst hun afstand. Terwijl zij er juist voor zorgde dat ze de twee zo dicht mogelijk bij elkaar hield. ”Nu Kratos, gebruik Will-O-Wisp.” Zwevende bolletjes vuur verschenen om de Houndoom heen en ze gingen langs de Tranquill heen. Ondanks dat dit een fire type aanval was, zou ‘t niet minder damage doen aan de Tranquill vanwege de Rain Dance, omdat het overtime damage was en geen plotse schade. De vogel krijste, maar kon niet voorkomen dat vlammetjes aan zijn vleugels begonnen te likken en de pokémon in vlammen zetten. Wyatt had een gemene grijns op zijn gezicht gekregen en Viev wist niet wat ze ervan moest denken. “Tranquill, Facade!” De Tranquill schudde zich los uit de houvast van de Houndoom, een oranje aura verscheen om hem heen en op hoge snelheid schoot hij tegen de Houndoom aan. Kratos piepte het uit en op het moment dat de stofwolk weggetrokken was, lagen beide pokémon op de grond. Kratos was zwaar gehavend door de laatste aanval. Wyatt was slim. Facade deed dubbele schade als de gebruiker een status effect had. Hij had mooi ingespeeld op de Will-o-Wisp. Alleen zou de Tranquill nu wel meer schade op gaan nemen door de burning. De vogel vloog moeizaam door de lucht heen, terwijl er rook van ‘m aan kwam en hij zo te zien moeite had met recht vliegen. Wyatt en Vivienne keek elkaar aan, het zou gaan om deze laatste aanval. “Tranquill, Sky Attack!” zei haar tegenstander. Lichte paniek flitste in de ogen van Viev. Als deze aanval zou raken, zou ‘t gedaan zijn met haar kansen. Maar ze had nog één trick upon her sleeve. ”Kratos, staan blijven,” zei ze kalm tegen de Houndoom die moeizaam weer overeind kwam. Met zijn vechtlustige ogen hielt hij de Tranquill in de gate. De vogel pokémon schoot op enorme snelheid in zijn richting. ”Nu! Spring en gebruik Foul Play!” riep Vivienne. Perfect op commando sprong de Houndoom in de lucht, greep de Tranquill mid-flight bij een vleugel en maakte een salto. Daarna gooide hij de Tranquill tegen de grond aan en lande ernaast. Hij zakte door zijn poten en viel op de grond. De Sky Attack was misschien onderbroken, hij had er nog wel schade van opgelopen. Nu was het hopen dat Kratos weer overeind zou komen en de Tranquill zou blijven liggen.

Moves:

Kratos kwam gelukkig weer overeind, terwijl de scheidsrechter de vlag aan haar kant optilde. “Tranquill is niet meer in staat te vechten. Kratos wint deze ronde!” Vivienne glimlachte opgelucht en stak haar duim uit naar Wyatt. ”Goed gevochten joh! Je had me een paar keer in een zeer benarde situatie,” zei ze met een glimlach. De jongen keek haar een beetje onzeker aan, voordat hij een glimlach terug stuurde. “Jij ook, je hebt een sterke Houndoom. Vast veel ervaring in ‘t vechten?” werd er aan haar gevraagd en ze glimlachte een beetje onzeker. ”Eigenlijk was ik een coördinator, ik ben sinds een half jaar pas officieel een trainer,” legde ze een beetje verlegen toe. De jongen keek haar met open mond aan. “Damn, dan heb ik nog heel veel te leren. Maar ik geloof dat ik van ‘t podium af wordt gestuurd. Nog veel succes Vivienne, ik zal voor je duimen!” zei Wyatt terwijl hij naar haar zwaaide en van ‘t podium af rende. ”Bedankt. Succes verder nog,” riep ze achter hem aan. Ze pakte de pokéball van Kratos en liet de Houndoom terugkeren, voordat ze zelf van ‘t podium af liep en haar pokéballs af leverde bij de zuster. Ze zou ze over een paar minuten terug krijgen, op tijd voor haar volgende tegenstander. Rustig wandelde Vivienne naar een zijkamertje, waar ze een flesje water pakte en deze open draaide. Terwijl ze ‘t water opdronk dacht ze aan het gevecht van net. Wyatt was zeker een waardige tegenstander geweest en hij had slim gebruik gemaakt van de movepool van zijn pokémon. Dit was nu al een veel grotere uitdaging dan dat ze had gevonden van de gyms, maar dat kwam misschien ook omdat hier een verrassingseffect bij zat en ze nooit helemaal zeker kon weten of de pokémon die ze had uitgekozen ook daadwerkelijk effectief zou zijn tegen haar tegenstander. Ze keek op toen haar naam genoemd werd en ze weer terug geroepen werd naar het podium. Halverwege vond ze de zuster weer terug die haar haar pokéballs terug gaf en terwijl ze ze allemaal aan haar riem klikte, liep ze het verhoogde podium op. Het viel haar op dat voor haar nu een vrouw stond, ze schatten haar misschien halverwege twintig. Nog niet zo heel erg oud tenminste. Toen haar opviel dat haar tegenstander er was, verscheen een glimlach op ‘t gezicht van de oudere vrouw. “Ah, daar ben je dan toch,” werd tegen haar geroepen en Vivienne trok een wenkbrauw op. Oké, lekkere toon om aan te slaan tegen je tegenstander. “Mijn naam is Marianne, dit is mijn tweede Batte Maison gevecht,” stelde ze zichzelf daarna met een big smile voor. Vivienne had serieus geen idee wat er aan de hand was met dit persoon. De hele keer leek ze op een strenge moeder die neerkeek op alles en iedereen, de andere keer leek ze een tiener die net d’r eerste poké-ei zag uitkomen. Nou ja, het zou wel Ze zou ook haar maar eens laten zien wat deze ex-Coördinator kon doen. ”Aangenaam, mijn naam is Vivienne en dit is ook mijn tweede Battle Maison gevecht,” zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht. haar ogen stonden serieus en vechtlustig, ze wilde dit gevecht snel gedaan hebben zodat ze door kon gaan aan de volgende. Eigenlijk zag ze er best wel de lol van in. Het was weer eens wat anders dan een gym gevecht of een gevecht met een random persoon binnen of buiten een stad. Nee, dit was veel spannender, veel interessanter. Beide vrouwen pakte een pokéball erbij en gooide deze tegelijk op. Voor Marianne verscheen een zoemende Yanma, die een salto in de lucht maakte en daarna vlak boven de grond bleef zweven. Terwijl voor Vivienne een iets wat kleine, maar niet minder imponerende Charizard met een klap op de grond terecht kwam. Enya slaakte een brul en keek naar de Yanma die voor haar zweefde. Daarna draaide ze zich om naar Vivienne en keek d’r aan met een blik die zei; “Are you kidding me?” Vivienne haalde haar schouders op. Ze moest ‘t er maar mee doen. De scheidsrechter hief beide vlaggen op en verklaarde; “Dit gevecht zal gaan tussen Marianne’s Yanma en Vivienne’s Charizard. Het gevecht zal eindigen als één van de pokémon niet meer in staat is om te vechten. Laat ‘t gevecht, beginnen!” De vlaggen gingen neer en het gevecht begon direct.


Marianne was minder snel dan dat Wyatt was geweest in ‘t vorige gevecht, waardoor Vivienne al snel de leiding kon nemen. ” Enya, de lucht in en Wing Attack,” zei ze tegen haar pokémon. Met zware slagen van haar vleugels vloog de oranje hagedis de lucht in en toen ze hoog genoeg was, begon ze stevig met haar vleugels te slaan. Twee kleine tornado’s aan wind schoten in de richting van de Yanma, die tot nu toe nog niet in beweging was gekomen. Het was pas toen de aanval bijna in de buurt van de pokémon was, dat Marianne een bevel riep. “Double Team, daarna Quick Attack,” zei ze op een opvallend strenge toon. De Yanma vermenigvuldigde zich snel, waardoor Enya geen idee meer had wie de echte was. Ze stuurde haar aanval gewoon naar de twee dichtstbijzijnde, maar die verdwenen toen ze in contact kwamen met de aanval. Daarna hoorde ze een zachte kreet van haar Charizard, toen de Yanma opeens achter haar verscheen en met de Quick Attack aanviel. Enya gromde en haalde met haar klauw uit naar de insect pokémon. ”Fire Spin,” riep Vivienne snel. Een lange sliert aan vuur wikkelde zich om de Yanma, die nu te dichtbij stond om te kunnen ontwijken, en klemde haar vleugels vast. De pokémon maakte een sissend geluid, voordat ze naar de grond storten. Enya liet een grijns op haar gezicht verschijnen, terwijl haar ogen vuur spuwde. Ze zou dit insect eens laten zien dat er niet te sollen viel met een Charizard. “Yanma, Hypnosis.” De Yanma draaide zich om, terwijl de vuurtongen nog steeds aan haar lichaam likte en keek de Charizard strak aan. ”Smokescreen, snel!” riep Vivienne, in de hoop dat ze de Hypnosis nog tegen kon houden. Enya barfde een rookgordijn op, waardoor ‘t oogcontact met de Yanma werd verbroken. Ze grinnikte eventjes. Marianne was dus tactischer met haar aanvallen dan dat Wyatt was geweest. Wat een verschil in trainers kon er toch zitten. Elke trainer die ze tegenkwam en die ze bevochten had, op de gymleaders na dan, waren zo verschillend van elkaar. Het was leuk om te zien en nog leuker om ‘t op eigen hand mee te maken. Maar Marianne liet het er niet bij zitten. Ze was niet zo blij met het feit dat haar trucje niet gelukt was. Inmiddels was de Yanma weer losgekomen uit de vuurtongen, al likte er nog wel wat vuur aan haar vleugels. “Wing Attack om de Smokescreen weg te halen, Yanma,” zei ze tegen haar pokémon, die boven ‘t rookgordijn ging vliegen en met sterke slagen van haar vleugels het rookgordijn begon weg te slaan. Enya werd weer zichtbaar, die zo te zien had zitten wachten totdat het rookgordijn was opgeheven. ”Flamethrower!” riep Vivienne snel en de Charizard schoot een straal aan gloeiend heet vuur in de richting van de Yanma. “Ancient Power!” riep Marianne als tegenaanval. De Yanma gloeide op en maakte een afterimage van zichzelf naast zich. Deze begon rond te tollen en vormde een grote zilveren bal. Deze schoot de Yanma tegen de Flamethrower aan. Enya zetten extra kracht achter de aanval, maar de Ancient Power was sterker en doorbrak haar aanval. De zilveren bal schoot tegen haar aan en sloeg d’r uit de lucht. Met een grof kabaal landen de oranje hagedis op de grond, ze hielt d’r ene arm was en gromde zachtjes. Die aanval deed pijn, damn. Vivienne keek naar Marianne, die haar met een grijns aankeek. Ze was blijkbaar goed ingespeeld op het spelen tegen een pokémon met type advantage. Ze leek voor alles een oplossing te hebben. Even keek ze vreemd op toen de Yanma begon te gloeien. Ging die evolueren? Nee, de kleur was anders. De Yanma gloeide groen op. “Dit is Speed Boost, de ability van Yanma. Haar speed verhoogd na elke beurt,” legde Marianne uit. Oh fijn, moest ze nu ook nog rekening gaan houden met een pokémon die alsmaar sneller werd. ”Enya, Air Slash,” gromde Vivienne naar haar pokémon. De Charizard vloog weer de lucht in en vormde een bol van wind, die in de richting van de Yanma werd geslagen. Deze werd vastgehouden door de laatste restjes van de Fire Spin aanval, waardoor ze niet in staat was de aanval te ontwijken. De Air Slash aanval sloeg tegen d’r lichaam kapot en door de kracht van de aanval sloeg ze tegen de zijkant van het veld aan. Vivienne grinnikte naar Marianne, ze zou echt niet zo snel uitgespeeld zijn hier hoor. “Yanma, Quick Attack,” zei de trainster en de Yanma vloog weer de lucht in. Ze verdween in thin air en schoot tegen de Charizard aan. Deze brulde en greep in een reflex de pokémon vast. “Nu, Uproar,” reageerde Marianne snel. De Yanma begon snel met haar vleugels te slaan en produceerde een dreunend geluid waardoor Enya gedwongen was om d’r los te laten. ”Flame Burst!” zei Vivienne snel. De Charizard opende haar bek en een grote bol van oranje en rode energie begint te ontstaan. Na enkele tellen slaat de bal in op de Yanma, die gewoon doorging met haar aanval. Het vuur golfde over haar heen en de pokémon siste zachtjes. Toen het vuur langzaam verdween, sloeg Enya haar klauwen weer tegen d’r oren. De Uproar aanval ging gewoon door en zorgde ervoor dat ze niet fatsoenlijk konden aanvallen. Na een minuut of vijf werd het eindelijk stil, maar Enya wankelde op haar poten. Wat een rot aanval was dat zeg. ”Enya, gaat ‘t?” vroeg ze aan haar pokémon. De Charizard schudde haar kop en sloeg zichzelf zag tegen d’r hoofd aan, voordat ze naar haar trainer knikte. Het had zeker een hap uit d’r healthpool gehaald, maar ze zou ‘t wel kunnen redden. ”Smokey Blitz,” riep Vivienne met een grijns. De Charizard vloog de lucht in en deed een Smokescreen, waardoor Marianne direct reageerde met een “Wing Attack” om de rook te laten verdwijnen. Maar dat was precies het punt van deze combinatie. Doordat de tegenstander of te druk bezig was met de Smokescreen weg te halen, of gedesoriënteerd was door het rookgordijn, zagen ze de volgende aanval vaak niet aankomen. Gehuld in een helder blauw vuur schoot de Charizard naar voren toe en schoot tegen de Yanma aan. Samen vlogen ze door de zaal heen, voordat Enya haar tegen de grond aan gooide. Zelf landde Enya op de grond en gromde zachtjes. Het nadeel van Flare Blitz was de recoil die best wel zwaar kon zijn. Marianne had ook direct door dat de Charizard verzwakt was en riep direct; “Ancient Power!” Een tweede zilveren bal verscheen en werd tegen de Charizard aangeschoten. ”Dragon Claw!” reageerde Claudia direct. Een grote groene klauw verscheen en sloeg tegen de zilveren bal aan. Beide pokémon deden hun uiterste best om de aanval van de tegenstander tegen te houden en door de krachtmeting ontplofte beide aanvallen. De pokémons werden achteruit geslagen. Yanma stuiterde over de grond heen, terwijl Enya over de grond schoof en aan het einde van het veld tot stilstand kwam. ”Gaat ‘t nog, Enya?” vroeg Vivienne bezorgd. Moeizaam kwam de pokémon overeind en gromde zachtjes. Ze kon nog wel eventjes doorzetten, maar deze Yanma was een harde. Geen makkelijk gevecht, dat was ‘t zeker niet. ”Gebruik Flamethrower,” zei Vivienne daarna. De Charizard schoot de straal aan vuur in de richting van de Yanma, die nog niet de kracht had gevonden om overeind te komen. Ze werd in lichterlaaie gezet en slaakte een kreet, voordat ze op de grond vond. “Kom op Yanma, nog eventjes. We zijn er bijna,” moedigde Marianne haar pokémon aan. “Gebruik Air Slash!” Moeizaam vloog de Yanma weer terug de lucht in en begon met haar vleugels te slaan. Scherpe bollen van wind sloegen tegen de Charizard aan, die met haar armen gekruist voor d’r de meeste wist op te vangen. ”Maak ‘t af Enya, gebruik Heat Wave!” Enya haalde diep adem, vormde een oranje bol in haar bek en spuwde een wind aan vuur in de richting van de Yanma. Verzwakt door de vorige aanvallen liet de pokémon ‘t over zich heen komen, voordat ze op de grond zakte. Zou ze weer overeind komen?

Moves:

De Yanma bleef liggen en Enya slaakte een tevreden brul, terwijl ze haar vleugels uitklapte. Vivienne glimlachte en sprong op en neer. Het was d’r gelukt. De tweede wedstrijd had ze gewoon ook gewonnen. Nu zou ‘t waarschijnlijk wel een stuk lastiger gaan worden, aangezien de tegenstanders steeds groter en sterker werden. Toch had ze ‘t volste vertrouwen in haar pokémon en zichzelf dat ze dit tot een goed einde zou kunnen brengen. Met een glimlach liet ze haar Charizard terugkeren en glimlachte naar Marianne. ”Goed gevochten, je weet goed met de zwakte van je pokémon om te gaan,” complimenteerde ze haar tegenstander. Deze knikte haar rustig toe en haalde een lok haar uit d’r gezicht voordat ze antwoorden met; “Dank je. Ik ben erg jaloers op je Charizard, je kon zien dat jullie een ontzettend sterke band hebben samen. Heb je d’r al lang?” Bij die vraag moest Vivienne eventjes nadenken. Het was niet een van de pokémons geweest die ze had toen ze in Kalos kwam. Ze had de pokémon ooit eens van iemand gekregen, toen nog als pasgeboren Charmander. ”Best al een tijdje, al is ‘t niet mijn oudste pokémon. Ik ben in Kalos gekomen met een Weavile, maar helaas heb ik die niet meer bij me,” zei ze met een zachte zucht. Ze haatte het dat ze zo weinig aandacht had gegeven aan haar aller eerste pokémon, maar Isolde paste momenteel gewoon niet goed in d’r team. Maar ze wist van zichzelf dat als ze klaar was met de pokémon gyms in Kalos, dat ze toch ook nog eens thuis, in Hoenn, de Gyms wilde gaan uitdagen. Dus misschien dat ze de training van Isolde dan weer op zich zou gaan nemen. Immers bleef ‘t toch de pokémon waar ze ‘t meeste mee had meegemaakt. “Trouwens,” begon Marianne, waardoor ze de aandacht van Vivienne weer terug kreeg. “Tijdens het gevecht vielen me de littekens op je armen op, wat is er gebeurd?” Vivienne rolde haar mouwen op, waardoor de vrouw tegenover haar de littekens kon zien. Ze zuchtte zachtjes. ”Om een lang verhaal kort te houden heb ik wat ruzie gehad met een Team Rocket lid met een Houndoom,” legde ze uit, terwijl ze met een hand in haar nek krabde. Ze zuchtte eventjes en keek de jongevrouw voor haar met een kleine glimlach aan. “Oh germ toch. Gaat ‘t verder wel goed?” vroeg deze op een bezorgde toon aan d’r. Vivienne knikte rustig, maar antwoord geven kon ze niet, aangezien ze van het podium af werden gestuurd. Ze draaide zich nog eventjes om naar de jonge vrouw en knikte, als antwoord op de vraag die haar daarstraks gesteld was. Ze kreeg een glimlach terug, voordat het podium hen het zicht ontnam.
Eenmaal aan de zijkant van ‘t podium werd de pokéball van Enya ingenomen om gehealt te worden. Ze vroeg zich af tegen wat voor een soort trainer ze nu weer moest gaan vechten. Wel begon ze te merken dat elke trainer een andere vechtstijl had en dat ze zich telkens heel snel moest aanpassen aan deze stijl. Wyatt was meer voor veel schade aanrichten, maar zo min mogelijk schade op zichzelf krijgen, door Roost te gebruiken op zijn Tranquill, terwijl Marianne meer nadacht over waarmee ze aanviel en goed rekening hielt met de zwakheden van haar pokémon en de kracht van haar eigen pokémon goed onder de knie had. Ergens vroeg ze zich af hoe andere haar vechtstijl zouden omschrijven. Ze was eigenlijk nog een go ham or go home persoontje die graag all in wilde gaan, maar ze was zich er van bewust dat dat niet altijd werkte. Vaak genoeg had ze haar technieken moeten aanpassen omdat ‘t niet bij het gevecht hoorde. Maar misschien omdat ze juist al bekend was met de contests, ging het haar best makkelijk af. Ze kreeg de pokéball van haar Charizard terug in d’r handen en glimlachte eventjes. Dat betekende dat het tijd was voor ‘t volgende gevecht. Nog steeds vroeg ze zich af waarmee ze nu te maken zou gaan hebben, maar besloot het maar gewoon over zich heen te laten komen, dat zou ‘t  gevecht een stuk leuker maken. Ze wist in ieder geval wel welke pokémon ze ging inzetten. Deze schat had ze nog niet zo heel erg lang, maar hij had zijn waarde in het team al lang en breed laten zien. Ze glimlachte voorzichtig terwijl ze naar buiten liep. Direct stond ze voor een verrassing, want zelfs van buiten de ring, kon ze grote rotsen zien staan. Dit zou een grof gevecht gaan worden, dat was tenminste iets waar ze zeker van kon zijn. Ze kwam tegelijk met haar tegenstander aan op ‘t podium. Dit keer was een wat oudere man, hij had haar vader kunnen zijn, die een korte buiging voor haar maakte. Vivienne had werkelijk geen idee waarom hij dit deed en hoe ze erop moest reageren, dus zwaaide ze maar een beetje awkward naar hem, met een kleine glimlach op d’r gezicht. De man schoot in de lach. “Geen zorgen dame, ik heb vreemdere dingen gezien. Mijn naam is Aaron Brooks, ik ben een wereldreizigers en ben momenteel gestrand in Hoenn, vandaar dat ik besloot dit eens te gaan doen,” legde de man uit. Op een of andere manier moest Vivienne denken aan een gezellige, warme man waar je alles bij kwijt kon. Zo kwam hij tenminste over. ”Aangenaam Aaron. Ik ben Vivienne Williams, een pokémon trainer in zowel Hoenn als Kalos. Ik besloot mee te doen aan de Battle Maison om te kijken hoe sterk mijn pokémon zijn en om te zien of ik goed kan omgaan met onbekende gevechten,” legde ze standvastig uit. Aaron grijnsde naar haar, zo te zien had hij er wel zin in. Maar het gesprek ging niet meer verder. De Scheidsrechter vroeg of ze er beide klaar voor waren en de twee trainers knikte tegelijk. Ze zag al direct dat Aaron een pokéball in zijn handen had, een Intimidation Ball om precies te zijn. Het zou dus een sterke tegenstander worden. De twee pokéballs vlogen door de lucht en al snel stonden er twee titanen op het veld. De scheidsrechter hief zijn vlaggen in de lucht. “Het gevecht zal gaan tussen Aaron’s Nidoking en Vivienne’s Metagross. Het gevecht zal afgelopen zijn als een van de pokémon uitgeschakeld is en niet meer in staat is om te vechten. Laat ‘t gevecht, beginnen!”. Direct schoten de twee pokémon op elkaar af en sloegen klauwen in elkaar, waardoor een schokgolf over het speelveld heen ging. Dit ging een hels gevecht worden, daar was Vivienne heel zeker over.

vs

Het was Aaron die als eerste begon met de aanval in te zetten. “Bukken!” riep hij tegen zijn Nidoking. Door het zwaartepunt van te veranderen, tuimelde de Metagross naar voren toe, waardoor Azire opeens op de rug van de Nidoking lag. “Nu, gooi ‘m op de grond en gebruik Earth Power!” De Nidoking trilde terwijl hij de Metagross op de grond gooide, maar Azire was snel genoeg om zichzelf op te vangen met zijn Psychische krachten en wist de schade ervan te beperken. Toen de Nidoking begon te gloeien, wist Vivienne echter dat ze moest opletten. ”Azire, gebruik Zen Headbutt!” riep ze snel. Het voorhoofd van haar Metagross begon op te gloeien, voordat hij met grote kracht in de richting van de Nidoking ging. Maar de Earth Power aanval was sneller. De paarse pokémon sloeg zijn vuist in de grond, waardoor deze open spleet en een gouden gloed eruit kwam. Azire slaakte een brul van pijn toen de gloed hem raakte en hij zetten een stap achteruit. ”Hervat je aanval,” gromde Viev naar haar pokémon. De Metagross schudde zich uit, voordat hij de aanval opnieuw opladen en dit keer wel tegen de Nidoking aan wist te slaan. De pokémon schoof achteruit en bleef daar eventjes staan. Beide trainers wiste de weaknesses van hun pokémon en wisten dus ook dat ze zowel sterk als zwak tegen hun tegenstander waren. Dit was dus een duidelijk geval van wie het slimmer speelde en wie de ander het eerste kon neer halen. Maar dit was in ieder geval een gevecht waar men u tegen kon zeggen. Viev zuchtte zachtjes, niet zeker wetend wat ze nu moest doen, maar Aaron zetten al weer de aanval in. “Flamethrower!” Oké, dat was een aanval die ze niet verwacht had. Ze voelde hoe ze begon te beven, van zowel adrenaline als van angst. Ze wilde dit niet nu verliezen. ”Iron Defense!” riep ze snel. Het zou niet heel veel uit halen tegen de aanval van de Nidoking, maar daardoor zat ze wel beter als het ging om fysieke aanvallen. De Metagross gloeide zilver op, waarbij zijn defense stat met twee stages verhoogd werd. Net op dat moment sloeg de Flamethrower aanval in en werd de pokémon in lichterlaaie gezet. Azire brulde het uit en bewoog zichzelf naar achter toe om uit het vuur te komen. ”Nu, Magnet Rise en daarna Confussion!” riep ze daarna snel. De Metagross liet een gele gloed over het veld heen ging, die al snel geel begon te kleuren en het leek erop alsof er elektriciteit tussen de stenen schoot. Door Magnet Rise zou Azire voor enkele buurten niet geraakt kunnen worden door Ground type aanvallen, iets waar hij slecht tegen kon. “Nidoking, gebruik Shadow Claw!” riep Aaron direct, maar nog voordat de Nidoking in beweging kon komen om de aanval uit te voeren, stond hij plotseling stil en werd tegen een van de hoge rotsen aan geslagen door de Confussion aanval. De paarse pokémon slaakte een brul en viel daarna op de grond, maar al snel stond hij weer op zijn achterpoten. “Nog een keer, Shadow Claw!” riep Aaron. Dit keer was de Nidoking wel sneller dan Azire en met een grote zwart/paarse klauw sloeg hij in op de kop van de Metagross. Nu was Vivienne toch echt eventjes blij met de Iron Defense, aangezien Shadow Claw een super effective move was tegenover een steel/psychic type. Nu deed ‘t echter gewone schade, ondanks dat de Metagross tegen de grond werd geslagen. ”Sla z’n poten onder ‘m uit en val aan met Bullet Punch!” riep Vivienne snel. De Metagross haalde uit met zijn lange armen en sloeg de poten van de Nidoking onder hem vandaan. Door de plotselinge beweging, viel de paarse pokémon op z’n zij en bleef lang genoeg stil liggen voor de Metagross om overeind te komen en op snel tempo de Bullet Punch in zijn gezicht te slaan. “Nidoking, hou ‘m tegen en gebruik Thrash,” riep de man tegenover haar. De Nidoking greep de poten van de Metagross vast en hielp zichzelf overeind, voordat hij zijn tegenstander los liet en terug begon te slaan. Er leek niets te zijn dat Azire er tegen kon doen en dus bleef Vivienne verslagen kijken hoe haar pokémon in elkaar werd geslagen. Ze beet op haar lip, maar wist dat ze niets kon doen. Uiteindelijk stapte de Nidoking achteruit en merkte ze hoe de pokémon naar zijn kop greep. Hij was verward geraakt door de aanval en zou voor haar het gevecht een stuk makkelijker maken. ”Azire, nog een keer Iron Defense en val daarna aan met Gyro Ball!” zei ze tegen haar pokémon. De Metagross verhoogde zijn defense nog een keertje en trok daarna zijn poten in. Hij zweefde nu boven de grond en begon rond te draaien. Door het ronddraaien gloeide hij op tot een grote ijzeren bal die daarna op grote snelheid tegen de Nidoking aanvloog. Het was niet zo heel veel schade omdat het verschil in snelheid tussen een Metagross en Nidoking niet zo heel erg veel was, maar het was genoeg schade om het gevecht voort te zetten. Aaron had er zo te zien genoeg van om te zien dat zijn pokémon verward was en gooide hem een besje toe. Door de bes leek de pokémon van zijn verwarring af te komen en dit was precies het moment dat Aaron besloot weer aan te vallen. “Gebruik Shadow Ball, gevolgd door Flamethrower!” riep de man tegenover haar. De Nidoking vormde een grote zwart/paarse bal tussen zijn voorpoten en gooide deze op de Metagross af, die nog maar net terug op de grond stond van zijn vorige aanval. Direct erachteraan kwam de Flamethrower die de aanval nog meer kracht bij zetten. De dubbele aanval raakte de Metagross vol en Azire werd tegen de grond aan geslagen. Hij schoof achteruit en kwam tegen een rots tot stilstand. Dat waren twee super effective aanvallen vlak achter elkaar die ook nog eens door zijn verhoogde Defense heen kwamen omdat het Special Attack aanvallen waren. Damn, dit gevecht ging niet echt in haar richting nu. Ze zuchtte zachtjes en dacht na. Hoe ging ze dit oplossen. “Mega Horn!” werd geroepen. Aaron liet er zeker geen gras over groeien, hij ging direct weer door op de aanval. De Nidoking rende op hoge snelheid in de richting van de Metagross, die zich klaar maakte voor de impact. Door zijn hoge defense zou de aanval sowieso minder schade doen, maar het was alsnog een aardige klap om op te moeten vangen. ”Azire, ga er tegenin met Zen Headbutt!” zei ze snel. De Metagross’ voorhoofd gloeide weer op en hij bewoog zichzelf in de richting van de Nidoking. De aanvallen knalde met gigantische kracht tegen elkaar aan en het zou afwachten worden wie er overeind zou blijven staan.
Op het moment dat beide trainers konden zien hoe het af ging met hun pokémon, stonden de Nidoking en de Metagross precies zoals het gevecht begonnen was, met klauwen in elkaar geslagen, tegenover elkaar. “Earthquake” riep Aaron direct. Vivienne schrok. Deze trainer was slimmer dan dat ze verwacht had. Hij had de buurten geteld totdat de Magnet Rise was afgelopen, zodat Azire zijn immuniteit voor Ground aanvallen weer zou verliezen. ”Snel, Psychic!” riep Viev licht in paniek. De Nidoking greep de Metagross van de grond en wilde hem net tegen de grond aan gooien, toen zijn aanval opeens gestaakt werd door de lichtblauwe gloed die over hem heen was geslagen. De Metagross gromde, terwijl hij moeite deed om beide pokémon op hun plek te houden. Hij versterkte de psychische krachten op de Nidoking, die langzaam een oog moest sluiten om ‘t niet uit te brullen van de pijn. Toch wist hij het in zoverre te verbuigen, dat de Nidoking wel zijn aanval kon afmaken. De Psychic werd verbroken rond de Metagross, die met een klap op de grond terecht kwam. Een trilling die door het hele speelveld heen ging en beide trainers liet wankelen op hun benen. Ondertussen vocht de Nidoking nog steeds tegen de Psychic aanval, maar leek er toch onder te bezwijken. Hij zakte op een knie en liet zijn kop hangen, waarna Azire de aanval verbrak. Zo was ‘t wel genoeg. Maar Aaron was niet van plan om dit gevecht zo makkelijk te verliezen. Het was duidelijk dat beide trainers er plezier in hadden om dit gevecht zo lang mogelijk uit te rekken en beide pokémon leken hier wel tegen opgewassen. “Nidoking, gebruik je Fire Blast!” Weer een nieuwe aanval. Aaron had zijn pokémon goed getraind, maar er was ook duidelijk veel werk in het aantal ™’s geweest dat erin gepropt zaten. De Nidoking hief zijn hoofd, kwam iets wat moeizaam overeind en haalde diep adem, om vervolgens de Fire Blast aanval in de richting van de Metagross te spuwen. ”Azire, gebruik Agility om te ontwijken!” riep Vivienne naar haar pokémon. De Metagross verhoogde zijn speed stat met de Agility aanval en schoot daarna weg voor de aanval, maar ze had geen rekening gehouden met de stiekeme tweede Fire Blast die hem daarna vol in zijn gezicht raakte. Azire brulde het uit en zakte door zijn poten heen en even leek het alsof Aaron dit gevecht gewonnen had. Maar zo te zien wilde de Metagross hetzelfde spelletje spelen als dat de Nidoking net gedaan had. Hij bleef daar liggen, met zijn poten onder zich gevouwen, alsof hij niets meer kon doen, maar hij hielt met één oog zijn tegenstander scherp in de gate. ”Azire, spring in de lucht en gebruik Take Down!” riep Vivienne. De Metagross zetten zich af tegen de grond, waardoor hij zichzelf, ondanks het feit dat het een pokémon van ruim 550 kilo was, de lucht in katapulteerde. Eenmaal op zijn dode punt trok hij zijn poten in en als een kanonbal sloeg hij in de op de Nidoking. “Shadowclaw!” riep Aaron nog, maar ondanks dat de aanval wel de tegemoetkomende Metagross raakte en schade op hem deed, werd hij toch teneergeslagen door de enorme kracht die school achter deze aanval. Weer lag er een stofwolk over het speelveld heen en hielden beide trainers hun adem in. Ze hadden geen idee wat er gebeurd was en hoe ‘t was afgelopen, aangezien het eng stil bleef op het veld. Toen het stof eindelijk op trok stonden beide pokémons, zwaar hijgend en duidelijk uitgeput, tegenover elkaar. De Nidoking hield zijn rechter voorarm vast, terwijl Azire met een van zijn poten trok. Dit was zo te zien voor beide een zwaar gevecht en een die niet snel gewonnen zou worden door beide partijen. Maar beide streefde ze zo hard naar de overwinning. Vivienne keek even naar haar pokémon, nog een laatste aanval en dan zou dit gevecht wel over moeten zijn. ze moest alleen hopen dat die Nidoking niet opeens weg sprong, maar waarschijnlijk was hij te zwaar toegetakeld daarvoor. ”Hyper Beam!” schreeuwde Vivienne, precies op ‘t moment dat Aaron hetzelfde riep. Beide pokémon begonnen met ‘t “opladen” van hun aanvallen, waarna de twee stralen tegen elkaar knalde in het midden. Even leek het alsof er niets gebeurde, totdat er uit het niets een gigantische explosie ontstond. Het merendeel van de rotsen werd verpulverd onder de immense kracht van de gecombineerde aanval en zowel Aaron als Vivienne doken weg voor rondvliegend puin. Ze bleef onder het podium liggen, totdat ze tot twintig had geteld en over het randje keek om te kijken of er überhaupt nog een pokémon overeind stond of dat ze elkaar hadden uitgeschakeld.

Aanvallen: