Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Let's swim, okay~ zo apr 17, 2016 12:33 am
Lilycove. Een bekende trekpleister voor toeristen eh? Hoe komiek eigenlijk. Ze slikte even en keek rond. Ze had zo hard moeten vechten om haarzelf tegen te houden... Tegen te houden met wat? Nou met haar haren af te knippen. Ze was al bijna haar hele leven gewoon aan een korte, strak kapsel... en nu had ze het laten groeien. Ze had besloten haar v-favoriete kleur in haar haren te gooien. dat was roos. Ja... Ze hield van roos. Volgens onderzoek de meest mannelijke kleur die er bestond. Het passionele dat erin brandde, stemde goed af met het vurige rood die grensde met deze kleur. Dat zorgde ervoor dat er toch een lichte uitstraling was van vurigheid, maar ook zachtheid. Maar dat was ook opnieuw welk type kleur je bekeek. Toen ze na een tijdje stappen even zichzelf uitrekte zuchtte ze even luid. Ze had geen flauw idee wat te doen hier en daarbij was het hier echt snikheet. Tawn kon niet goed tegen warme dingen en daarom keek ze even naar iemand. Geen idee wie het was... En waarom die persoon er was maar ze keek naar die persoon. "Zin om een frisse duik te gaan nemen?" klonk er kalm. "Ik trakteer wel op een drankje achteraf," ze wilde zwemmen, maar niet alleen. En mensen waren vaak wel om te kopen met drank, dus daar zag ze iet echt een probleem in.
Cecille had geen flauw idee waarom ze helemaal naar Lilycove was afgereisd. Misschien omdat het een redelijk grote stad was en de kans op geld verdienen hier groter werd, maar anders dan dat kon ze geen andere rede bedenken. Het was niet alsof het makkelijker ging. Ze had nog steeds geen succes met het vinden van een goede manier om aan geld te komen. Eenmalige baantjes waren hier ook niet echt op het moment. Cecille was ten einde raad. Misschien moest ze toch maar eens op zoek naar de ‘wedstrijden’ waar ze vroeger een flink zakcentje aan verdiende. Sara was het er vast niet mee eens, maar ze hadden geen andere keus. De blondine propte haar handen in de zakken van haar leren jack en keek vervolgens op bij het horen van een onbekende stem. De eigenares ervan keek regelrecht naar haar. Verward keek ze alsnog achter zich om te zien of ze het niet toevallig tegen een ander had, maar het was toch echt tegen haar. Huh. “Euh,” begon de blondine vertwijfeld. Ze had wel zwemspullen in haar tas, natuurlijk, maar was dit wel het geschikte moment? Misschien hielp het haar bij het ophelderen van haar gedachtes. Dat dit een compleet wildvreemde was gooide ze meteen in de wind. Cecille was te sociaal om daar twijfels over te hebben. “Sure. Waarom niet?” reageerde ze met een kleine grijns. “… Waar, though?”
De ander leek eerst verward te zijn. Geen probleem, dat was ze altijd om eerlijk te zijn. Dus ze snapte deze persoon in zekere zin wel. Kalmpjes bleef ze de ander aankijken. Wachtende op een reactie die voor haar goed was. Anders zou ze wel verder gaan met haar omkoperij... Dreigen voor plezier te hebben met een ander zou ze nooit doen. Kon ze even goed gewoon wat dingen kapot maken en los gaan. Uiteindelijk stemde de blondine in, waardoor Tawn even tevreden glimlachte. Ze had hieronder haar bikini aan so dat was geen enkel probleem. Toen ze vroeg waar wenkte ze even naar achter. "De zee, ze ligt namelijk daar," zei ze op een droge toon. Natuurlijk stonden er wel wat touristen en gebouwen tussen hen en de zee.. Maar well yeah... Liliycove lag aan de zee... Zoals vele steden in Hoenn eigenlijk. "Ik denk dat het deze kant op is," en zonder te wachten op eender welke reactie van de andere, liep ze weg. Ze zou vast wel volgen als ze wilde.
De zee – dat klonk heel logisch. Cecille kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. “Oh, euh, right. Ik ben in Lilycove. Natuurlijk.” Nu leek ze alleen nog maar meer iemand wiens gedachten over de gehele vloer lagen verspreid. Ze maakte het alleen maar erger voor zichzelf. De blondine probeerde dat te maskeren door zachtjes te lachen en opzij te kijken; de kant waar waarschijnlijk de zee te vinden was. Kon ze zich daar wel omkleden? Sure, ze had geen schaamte, maar ze had wel genoeg manieren om niet zomaar naakt over straat – of het strand – te willen struinen. Cecille kreeg echter de kans niet om daar over na te denken, want de rozeharige waar ze een gesprek mee had, vertrok al. Halsoverkop volgde ze. “Wacht, is dat een toeristenstrand waar we heen gaan?” Ze had het strand wel eerder gezien, maar dat was afgelegen geweest, dus daar had niemand zich begeven.
De ander leek een heel erg verstrooid type. Ze zei namelijk dat ze dus in Lilycove was, wat ze dus juist had... Nou ja zeg... Waar zat zij met haar gedachten? Helemaal afgedwaald van het binnenland naar hier? Dat was nog eens afwezig zijn in je acties. Toen ze haar volgde en vroeg of het een toeristenstrand was, haalde Tawn haar schouders op. "Waarschijnlijk wel, maar als we ver genoeg gaan vinden we vast wel een plekje waar er geen mensen zijn." zei ze kalmpjes. "Ergens waar het strand stopt en het eerder een soort klifachtig iets is," vertelde ze. "Dat denk ik dan toch... Ik ben namelijk niet van Hoenn," ze glimlachte even naar de ander en wandelde kalmpjes verder. Tja, ze had er ook al een tijdje over gedaan om Kalos wat te kennen... So yeah.
Het meisje begreep haar verkeerd. Cecille wist niet waarom, maar het idee om alleen met deze vreemdeling ergens alleen te zijn stond haar niet aan. Ze leek... Te kalm. Ze bleef liever onder de mensen. Misschien was ze nu vooroordelen aan het maken, maar kon je het haar kwalijk nemen dat ze zo voorzichtig was na alles wat er was gebeurd? “Ah – nee, ik bedoelde eigenlijk meer dat ik me nog moet omkleden,” glimlachte de blondine naar de ander. Het idee van een klifachtig gebied met een stuk water eraan vast klonk wel dan weer erg aantrekkelijk. Wie weet. “Ik ook niet,” biechtte ze op. Cecille dacht dat ze maar beter wat meer konden praten om elkaar beter te leren kennen. Waarschijnlijk ebde haar kleine beetje wantrouwen dan weg. “Ik kom van Kalos af om vakantie te vieren, al ben ik eigenlijk van Johto.” Vragen waar de rozeharige vandaan kwam deed ze niet, want de meeste mensen waren al geneigd om hun eigen stukje te vertellen als iemand over die van hun begon. Deed ze dat niet, dan kon Cecille er altijd nog naar vragen. “Ik ben Cecille, trouwens,” stelde ze zichzelf met een klein grijnsje voor. Namen hielpen ook heel erg als je het haar vroeg.
De ander leek het niet echt een goed of geldig antwoord te vinden.... Ze moest immers nog omkleden. Ah ja... Tja... Nou... Beide waren ze vrouwen... In noodgevallen kon het nooit kwaad... Toch? Uhm... Nou laten we het maar houden bij een deftig ding waar de ander zich kon omkleden. Tawn had intussen wel geleerd dat een bikini onder je kleren in Hoenn heel handig kon zijn. Het was ten eerste een eiland en het was er ten tweede best nog warm ook... Nja 'best'... Laten we maar zeggen heel erg. De ander zei dat ze niet van Hoenn was en dat ze oorspronkelijk van Johto was maar eigenlijk in Kalos... Leefde... Of werkte... Vast iets in die aard. Het roosharige meisje knikte even als teken dat ze het snapte. Zo zat het ook met haar. Nou eigenlijk niet helemaal... Ze was geboren in Kalos, opgegroeid in Kanto, woonde momenteel in Kalos waar ze ook werkte voor TR en nu was ze gewoon even in Hoenn... Want dat kon ze gewoon doen. Was nog steeds haar leven. De ander stelde zich voor als Cecille en even bekeke ze haar kort. "De naam is Tawnee," zei ze even rustig terwijl ze verder stapte. "Ik ben opgegroeid in Kanto maar woon in Kalos, ik ben momenteel bij een goede vriend van me... Maar hij moet soms werken dus ben ik vaak alleen." zei ze met een zucht. "Het is soms niet te geloven dat ze soms iets beloven en er dan gewoon vandoor gaan omdat er een noodgeval is," zei ze even zuchtend. "Dus ik zocht iemand om iets mee te doen en ik vond jou, dus... Well... Why not? You only live once eh~" Welp... dat was het zowat.
Het meisje stelde zich voor als Tawnee. Hm. Dat was een naam die ze niet vaak hoorde, maar dat was haar eigen naam ook niet echt, dus daar mocht ze in ieder geval niet over klagen. Haar mondhoeken krulden wat meer omhoog om aan te tonen dat ze het voorstellen waardeerde, want lang niet iedereen gaf zomaar hun naam prijs. Tawnee vermeldde toen dat ze was opgegroeid in Kanto. “Echt waar?” sprak ze verbaasd. “Nice, dan zijn we praktisch buren.” Haar grijns keerde terug en daarmee verdween ook haar wantrouwen als sneeuw voor de zon. Tawnee was erg bereid om dingen van zichzelf mee te delen, dus dat was nergens voor nodig. Cecille grinnikte zacht om het verhaal en knikte instemmend. “Ik kan het niet beter zeggen, zelfs als ik het zou proberen,” reageerde ze. “Om heel eerlijk te zijn kan ik ook wel wat afleiding gebruiken, dus ik hou je graag bezig vandaag.” De drang om te zwemmen werd zelfs alleen maar meer. Hoe lang was het nog tot het strand?
