Met krukken een strand betreden was nog steeds niet het makkelijkste dat er bestond in het leven, zeker niet als je ver van het water af was. Het zand was daar zeer zacht en niet verhard door het water. Je zakten er zo in weg en zo verdwenen ook zijn krukken wat verder in het zand wat het moeilijker maakten om vooruit te geraken maar het was mogelijk. De brace rond zijn knie maakten het in ieder geval al iets makkelijker dan oen het volledig ingepakt zat. Hij had iets meer bewegingsvrijheid maar er echt op steunen ging nog steeds niet.
Het was eigenlijk speciaal voor Bellamy dat hij het strand en de zee nog eens een keer bezocht. De pokémon hield nog steeds van water maar zo vaak kreeg hij niet de kans om effectief het water in te gaan. Hij moest dan maar genieten van hun ‘vrije dag’.
Floyd ging op een bepaald moment ook op het zand zitten nadat hij de pokémon uit zijn bal had gelaten. Ondanks dat de rest van zijn team niet altijd de grootste schatjes waren was de Blastoise de aardigste van het team. Bumblebee niet meegerekend. De grote pokémon begaf zich dan ook meteen naar het water waar zijn blik al snel viel op twee andere water pokémon die er aan het spelen waren door te spetteren. Het enige wat hij had willen doen was mee spelen maar het gebruik van zijn kanonnen was misschien geen goed idee geweest. Zijn kanonnen had hij namelijk op de spelende pokémon gericht om daar nadien twee krachtige stralen water uit te laten komen. Hij was helemaal vergeten dat die misschien iets te krachtig waren.

-----

OOC: Niet mijn geweldigste post >3<

Rustig had Floyd van de kant zitten toekijken hoe dat de Blastoise richting het water was gegaan om vervolgens mee te willen spelen met de kleinere pokémon. Het grote ding mocht dan aardig zijn maar dat wilde niet zeggen dat hij verstandig was. Dat was wel weer te merken aan de kracht van het water dat uit zijn kanonnen was gekomen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij meteen iemand recht springen om naar haar pokémon toe te gaan. Een pokémon werd terug gekeerd naar die zijn bal vast omdat het de harde klap niet had kunnen verdragen. Niet zijn schuld.
Zijn krukken nam hij in ieder geval weer op zodat hij zich recht kon duwen en nadien bij de andere kan voegen. ‘Het was vast niet zijn bedoeling,’ sprak hij schouder ophalend tegen het meisje. Even wierp hij een blik op Bellamy die zijn hoofd schudden. Natuurlijk was het niet zijn bedoeling geweest, hij was niet Wag of zo. Het was echter wel aan Floyd zijn stem te horen dat het niet zou hebben uitgemaakt als het wel expres was geweest.

Gelukkig voor hem leek de andere het niet erg te vinden. Ze was niet een drama queen dat helemaal begon te flippen omdat een grotere pokémon een fout gemaakt had. Dat wilde niet zeggen dat iedereen hetzelfde reageerde.
De waterstraal die ineens op hem af kwam had hij niet zien aankomen omdat zijn aandacht niet was gericht op het blauwe ding. Zijn ogen sloot hij meteen wanneer het water contact maakten met zijn lichaam en in minder dan een paar seconden was zijn kleding doorweekt door het water. Ook zijn haar plakte tegen zijn gezicht aan. Al een geluk dat hij niet was omgevallen. Dat was een mooi zicht geweest.
Een zure blik werd gericht op de Spheal, en ook Bellamy leek er niet blij mee te zijn. Hij wilde de pokémon niet meteen kwaad doen, maar dat wilde niet zeggen dat hij de actie goed keurde. Op zijn eigen manier wilde hij de pokémon straffen door een poging te doen op de pokémon zijn staart te gaan staan zodat die niet weg zou kunnen. ‘Wat een geweldige pokémon heb je, bedankt. Een douche was juist wat ik nodig had,’ sprak hij vervolgens sarcastisch tegen de jonge vrouw maar de Spheal kreeg een zeer kwade blik toegeworpen.

Floyd wilde dat domme ding een schop onder zijn gat geven dat het een week niet meer normaal kon gaan zitten. Dat zou een passende straf zijn geweest voor wat het ding hem net had gedaan. Misschien leven begraven in het zand van het strand was ook nog een optie geweest. Bellamy was echter al die zijn staart gaan staan en leek er niet meer af te willen gaan. Goed, dat was ook al iets. Dat ze zo maar lang bleven staan. Misschien dat de staart uiteindelijk wel pijn begon te doen.
Ondertussen wrong Floyd zijn shirt alvast uit. Wat de andere persoon zei over het gedrag van de pokémon negeerde hij volledig. Er was niet veel om dat gedrag weer goed te praten. Wanneer ze begon over een handdoek keek hij haar even aan. ‘Ja want een handdoek droogt kleding,’ zei hij rollend met zijn ogen. Hij had nog geluk dat het geen Hydro Pump was. Dat zou pas geweldig zijn geweest. ‘Geef maar,’ zei hij, dan kon hij in ieder geval al zijn haar wat drogen.